ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 871

สุดท้ายซืออี้หรันก็ถูกผีคลั่งรักแบกกลับไป

ผีคลั่งรักเป็นคุณปู่คนหนึ่ง นิสัยเป็นกันเอง ยังดีที่หลังจากกลายเป็นผีร้ายไม่ใช่คุณปู่จริง ๆ มิฉะนั้นชายชราคงแบกซืออี้หรันไม่ไหวจริง ๆ

ผีแบกคนขี่ลมหมื่นลี้ ซืออี้หรันทอดตัวอยู่บนหลังของผีคลั่งรัก ครั้งแรกที่ถูกผีแบกเดิน รู้สึกเพียงแค่พิลึกกึกกือ

ทันใดนั้นผีคลั่งรักก็พูดขึ้นว่า “พ่อหนุ่ม นายน่ะ...ต้องรีบโตเร็วๆ นะ”

ซืออี้หรันพยักหน้า “อืม ผมรู้ครับ...ขอบคุณครับคุณปู่”

เขาจะตามซู่เป่าให้ทันให้ได้

ภายในหัวใจดวงน้อยๆ ของซืออี้หรัน ลึกๆ ฝังจุดประสงค์เอาไว้ข้อหนึ่ง

แข็งแกร่งขึ้น ต้องเปลี่ยนเป็นคนที่ในยามที่ซู่เป่าต้องการการปกป้อง...ไม่ว่าจะที่ไหนเวลาไหน ก็ปกป้องเธอได้เป็นอย่างดี...

ใบหน้าของซืออี้หรันยังมีกลิ่นอายของความเป็นเด็ก ทว่านัยน์ตากลับเต็มไปด้วยความหนักแน่น

ผีคลั่งรักพลันหัวเราะหึๆ ขึ้นมา ไม่ได้พูดอะไรต่อ

หลังซู่เป่ากับซืออี้หรันไป

สองคนที่อยู่บนรถตรงริมหน้าผาทั้งไหว้ทั้งอ้อนวอนต่ออากาศ ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไรรอบๆ ก็เงียบสงบลง

ในตอนนี้เองพวกเขาถึงกล้าชะโงกหน้ามามองทีหนึ่ง เห็นเพียงบนพื้นมีโทรศัพท์เครื่องหนึ่งวางอยู่แน่นิ่ง แล้วก็...

เงินกงเต๊กหนึ่งแผ่น?!

ที่แท้เป็นเพราะซู่เป่ารีบร้อนเกินไป วิ่งเร็วเกินไป มียันต์วางอยู่บนโต๊ะในตำหนักพญายมกองแกองพะเนินเทินทึก เงินกงเต๊กเองก็มีกองหนึ่ง...บอกว่าเอาลงไปเก็บไว้ให้ตัวเองล่วงหน้า

เมื่อครู่เธอคิดจะคลำยันต์ออกมามอบให้พวกเขาเป็นการขอบคุณ ใครจะรู้ได้เลยว่าคลำไปคลำมาคลำผิดได้เงินกงเต๊กมาใบหนึ่ง

และยังเป็นใบที่จำนวนเยอะที่สุดอีกด้วย

ทั้งสองคนตกใจจนขาอ่อน กล้ารับเงินกงเต๊กนี้เสียที่ไหน ในใจคิดว่าเจอผีเข้าแล้วจริงๆ แน่

เมื่อนึกถึงที่เมื่อครู่ผีตนนั้นยังโทรหาพ่อของเธอ? คุณยาย? ร้องไห้ฮือ ๆ อีก...

ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ไม่กล้าเอาแล้ว เหยียบคันเร่งอย่างแรงรีบหนีไปอย่างไว

โทรศัพท์ถูกล้อรถเหยียบไปทีหนึ่งพอดี จากนั้นก็ตกไปล่างหน้าผา...

ลมข้างหูซู่เป่าพัดดังฟิ้วๆ พัดจนหน้าเจ็บไปหมด

ทว่าลมเหล่านี้เมื่อเทียบกับหุบเหวผีร้องก็ไม่ควรค่าให้พูดถึงแล้ว

ความเร็วของจี้ฉางรวดเร็วกว่าผีร้าย เพียงแค่หนึ่งชั่วโมงก็กลับถึงบ้านแล้ว

เพียงแค่ช่วงเวลาเลี่ยงกล้อง ก็ถึงประตูบ้านเลย

ในบ้าน

นายหญิงซูกำลังทำกับข้าวอย่างอลหม่าน

“ป้าอู๋...หั่นผักนี่ก่อน...”

“ป้าอู๋ ฉันทำไก่ย่างนี่เอง...ซู่เป่าต้องหิวมากแน่ๆ เนื้อไก่เติมพลังงาน...”

หนึ่งปีแล้ว...เด็กดีของเธอทนหิวมาหนึ่งปีแล้ว

คนอื่นต่างกำลังคิดว่า ตกลงซู่เป่าไปพบเจอความยากลำบากอะไรกันแน่ หนึ่งปีมานี้ใช้ชีวิตยังไง

ทว่าในใจของนายหญิงซูกลับมีเพียงความคิดเดียว เด็กดีของเธอทนหิวมาหนึ่งปีแล้ว...

ไข่ฝูหรงยังคงจัดให้ดังเดิม ไข่ฝูหรงอันนุ่มละมุน ให้กระเพาะที่หิวมาหนึ่งปีของซู่เป่าได้รองท้องก่อน ไม่อย่างนั้นกินของหนักเข้าไปในทันทีจะปวดท้องได้…

กุ้งมังกรปูอลาสก้าพวกนี้ย่อมไม่ต้องพูดถึง ซู่เป่าชอบกิน ต้องจัดให้อยู่แล้ว

ขาหมู เป็ดย่าง ไก่ผัดพริกดอง เนื้อวัวมีครบ อาหารประเภทเนื้อพวกนี้เติมพลังงานได้ดีที่สุด หิวมานานขนาดนั้นจะไม่มีได้ยังไง?