ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 907

ผีหลายใจสงสัยขึ้นมา “แกคิดจะทำอะไร?”

ผีดวงซวยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ไม่มีอะไร”

ตอนนี้พวกเขาเป็นแค่สิ่งที่ล่องลอยไปมา จะสามารถทำอะไรได้อีก

อย่างมากก็แค่ทำให้คนได้เห็นผีเท่านั้น!

ผีดวงซวยไปหาผีขี้ขลาดแล้ว

เหลียงเจิ้นอ้าวกลับไปที่ห้องเรียน โดยเดินเข้าไปทางประตูด้านหลัง

เมื่อเข้าไปถึงแวบแรกก็มองเห็นด้านหลังศรีษะของซู่เป่า...ทันที

นึกถึงตอนที่เธอเพิ่งมาเรียนวันแรก ตัวเองได้เข้าไปทำความรู้จักอย่างตื่นเต้นดีใจ แต่ภายหลังกลับถูกพี่สาวของเธอตบตี

เหลียงเจิ้นอ้าวทำเสียงไม่พอใจ

แค่ตั้งฉายาเล่นๆ ถ้าไม่ชอบก็...ก็ช่างมันเถอะ

เหลียงเจิ้นอ้าวเดินกลับไปที่นั่งของตัวเองอย่างเงียบๆ

ซู่เป่าหันไปมองแวบเดียว เหลียงเจิ้นอ้าวแสดงอาการเหมือนถูกจับผิด ทำหน้าทะเล้นใส่เธออย่างไม่พอใจ

แบร่ๆๆ!

ซู่เป่า “…”

เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน สิ่งที่คาดไม่ถึงก็คือซูลั่วมารับซู่เป่า

ซูลั่วนั่งอยู่ในรถโดยไม่ได้ลงมา แต่ได้เปิดประตูออกและโบกมือเรียกซู่เป่า

ซู่เป่ารู้สึกประหลาดใจ ข้างหนึ่งจูงมือของพี่หานหานและอีกข้างก็จูงมือพี่เหอเวิ่น วิ่งพุ่งเข้าไปอย่างดีใจ

“ลุงสี่ มาได้ยังไงคะ!” ซู่เป่ากอดแขนของซูลั่วเอาไว้ “ลุงสี่กลัวคนอื่นจะเห็นหน้าลุงที่สุดนี่นา!”

ซูลั่วแตะไปที่ปลายจมูกของเธอ พร้อมกับท่าทางที่รู้สึกจนปัญญา “แล้วจะให้ทำยังไงได้ล่ะ? ในเมื่อมีเด็กคนหนึ่งบอกว่าจะไปเยี่ยมลุงสี่ในที่ทำงาน ผ่านไปครึ่งปีแล้วก็ไม่เห็นแม้แต่เงาเลย”

เขาจัดการงานของตลอดทั้งปี ที่สามารถถ่ายทำได้ในสตูดีโอจนหมดเรียบร้อยแล้ว

ประธานถังของสวนสนุกได้รื้อถอนสร้างใหม่มาสามรอบแล้ว

เด็กใจร้ายก็ยังไม่ปรากฎตัวออกมาสักที

ฉะนั้นเขาจึงต้องมา ‘เยี่ยมถึงห้อง’ ของเธอ ช่างไม่รู้สึกละอายใจบ้างเลย

ซู่เป่ารู้สึกผิดขึ้นมา “ขอโทษนะคะลุงสี่ หนูคงจะยุ่งเกินไปแล้ว”

ซูลั่วหลุดขำเพราะกลั้นไม่อยู่ ใช้มือจับไปที่แก้มกลมๆของเธอ “ทำท่าทำทางอย่างกับผู้ใหญ่”

ประตูปิดลง จากนั้นรถก็ขับออกไป

ไม่ไกลนัก ปาปารัสซี่ที่มีอยู่ทั่วทุกที่ก็ได้แอบถ่ายภาพของพวกเขาด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้น!

ได้หัวข่าวใหญ่ของวันพรุ่งนี้แล้ว!

ซู่เป่าหมอบลงอยู่ตรงที่เบาะนั่งด้านหลัง มองดูหลังรถผ่านทางกระจกและพูดว่า “ลุงสี่ ลุงโดนแอบถ่ายแล้ว! ต้องการให้หนูช่วยจัดการไหม”

ซูลั่วหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ ท่าทางของเจ้าตัวเล็กยิ่งอยู่ยิ่งเหมือนมู่กุยฝานมากขึ้นทุกวัน ต้องการให้หนูช่วยจัดการไหม ใช้สำนวนอย่างกับเป็นหน่วยลับพิเศษ

“ไม่ต้อง” ฝ่ามืออันใหญ่ของซูลั่วครอบอยู่บนหัวของเธอ และถูวนไปมาอย่างเร็ว “ลุงตั้งใจให้พวกเขาถ่ายเอง”

สะกดรอยตามอยู่ได้ คล้ายกับแมลงวันที่น่ารำคาญ

ถ้าไม่ให้พวกเขาได้รูปภาพหน่อย พวกเขาก็คงไม่มีวันหยุด

ซู่เป่านั่งตัวตรงพร้อมกับพยักหน้า “ก็ได้ เห็นแก่ที่หนูไม่สามารถปกป้องลุงสี่ให้ดี ทำให้ลุงสี่เคยถูกผีหลอกจนต้องวิ่งหนีอย่างอกสั่นขวัญแขวน หนูจะช่วยขวางกั้นภัยพิษัติในครั้งนี้ไว้ก็ได้!”

ซูลั่ว “…”

อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีกได้ไหม!

ซู่เป่าจ้องมองดูเขาด้วยท่าทางเอียงหัว “ลุงสี่ หนูลองคำนวณนิ้วดูก่อน ลุงสี่ตั้งใจให้มันเกิดเรื่องขึ้นเอง ลุงไม่รู้สึกละอายใจบ้างเหรอ”

เอาเธอช่วยปิดบังแฟนสาว และเอาแฟนสาวตัวจริงซ่อนเอาไว้

ปาปารัสซี่พวกนี้คาดการณ์ได้ถูกต้องแล้ว ลุงสี่ต้องมีแฟนแล้วแน่ๆ

ฮึ~ คราวนี้เห็นทีจะผ่านไปได้ยาก จึงเอาเธอมาเป็นตัวช่วย ช่างมีจิตใจที่ชั่วร้ายเหลือเกิน

ซูลั่ว “…เดี๋ยวจะพาไปกินไอศครีม”

ซู่เป่า “พ่อเคยบอกว่าอย่ายอมผู้อื่นเพราะแค่ได้กินไอศครีม!”

ซูลั่ว “สองสกู๊ป! แต่ละชุดมีสตรอเบอรี่ มีมะม่วง และยังมีโยเกิร์ต!”