ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 909

ซู่เป่าไม่ได้แอบทำอะไรที่ไม่ดี

ก็แค่สองวันก่อนผีดวงซวยกับผีขี้ขลาด อยากจะสั่งสอนเหลียงเจิ้นอ้าวหน่อย

ผีขี้ขลาดคิดดูแล้วเห็นว่ามีเหตุผล ไม่ควรปล่อยให้ต้นกล้าของแผ่นดินเติบโตอย่างบิดเบี้ยว ฉะนั้นเขากับผีดวงซวยจึงได้ออกไปสักพัก

ที่จริงแล้วซู่เป่าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกพี่พันจะสั่งสอนเหลียงเจิ้นอ้าวยังไง แต่เมื่อเธอเห็นว่าพวกผีผีมีความคิดที่ดีแบบนี้ เป็นเรื่องที่น่าชื่นชมเหมือนกัน

ฉะนั้นจึงอนุญาตให้พวกเขาออกไปจัดการ

เธอไว้ใจพี่พัน มีเขาอยู่ด้วยคงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง…เอ่อ คงจะไม่เกิดเรื่องไม่ดีใช่ไหม?

ซู่เป่าใช้นิ้วมือคำนวณดู รู้สึกชักจะไม่ค่อยแน่ใจ

**

เวลานี้ โรงเรียนประถมใจกลางอำเภอหง

โรงเรียนหยุดแล้ว คุณแม่เหลียงได้ชวนผู้ปกครองบางคนมาทำความสะอาดอยู่ที่ห้องเรียน

แน่นอนว่า ตอนแรกบอกแค่ว่าจะขอมาดูโต๊ะหนังสือของเด็กหน่อย เพราะหาหนังสือแบบฝึกหัดไม่เจอเลยสักเล่ม จึงมาหาที่โรงเรียน

ครูเสี่ยวโอวถึงได้อนุญาตให้เธอเข้ามา แต่สุดท้ายก็พาผู้ปกครองคนอื่นเข้ามาด้วย

ครูเสี่ยวโอวไม่รับคำเชิญเลี้ยงข้าวและเงินอั่งเปา ฉะนั้นแม่ของเหลียงเจิ้นอ้าวและแม่ของเถียนเถียนรวมถึงคนอื่นจึงต้องหาโอกาสพยายามสร้างความเป็นตัวตนขึ้นมา

“ครูเสี่ยวโอว ครูไม่ต้องสนใจฉันหรอก ฉันก็แค่เห็นว่าที่พื้นมีเศษกระดาษตกอยู่จึงก้มลงช่วยเก็บขึ้นมาเท่านั้น”

“ครูเสี่ยวโอว ฉันก็แค่เห็นว่าที่กระจกหน้าต่างมันสกปรกไปหน่อย ถูไม่นานก็สะอาดแล้ว”

“ฉันแค่ช่วยยกชั้นวางหนังสือให้ตรง สักพักก็เรียบร้อยแล้ว”

ผู้ปกครองพวกนี้ไม่ได้มาแค่ตัวเอง แต่ยังพาเด็กๆมาด้วย ได้แต่พูดจาสั่งให้เด็กทำงานกันว่องไวหน่อย ถูตรงนี้ทีกวาดตรงนั้นที

เด็กๆทำงานกันอย่างหน้าบูดหน้าเบี้ยว ตอนแรกที่รู้ว่าจะได้หยุดเรียน ก็พากันดีใจอย่างมาก

แต่สุดท้ายเมื่อรู้ว่าคุณครูจะต้องเก็บงานในช่วงหลังจากวันหยุด พวกเขาจึงถูกลากตัวมาด้วยทันที

ครูเสี่ยวโอว “…”

ฉันไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว

เธอรู้ดีว่าผู้ปกครองพวกนี้คิดอะไรอยู่ ฉวยโอกาสในช่วงวันหยุดตอนที่ไม่มีนักเรียนคนอื่นอยู่ พาลูกของตัวเองมาแสดงทำความดี เพื่อให้คุณครูเห็นความสำคัญของพวกเขา

หลังจากวันหยุด ปกติคุณครูจะต้องตรวจดูห้องเรียนก่อน เอาขยะไปเทเพื่อไม่ให้มันขึ้นรา จากนั้นก็ล็อคห้องไว้ให้เรียบร้อย

ไม่รู้ว่าพวกเธอไปได้ข้อมูลเหล่านี้มาจากที่ไหน

ครูเสี่ยวโอวยิ้มเบาๆ “พวกคุณรู้ไหม? ถ้าหากว่าพวกคุณไม่มา ตอนนี้ครูก็คงกลับไปถึงบ้านแล้ว”

เพราะการปรากฎตัวของพวกเธอ ทำให้เธอจำเป็นต้องอยู่รอพวกเธออีก

แม่ของเหลียงเจิ้นอ้าวรู้สึกทำตัวไม่ถูก “เอ่อ พวกเราทำให้ครูเสี่ยวโอวต้องเสียเวลา เร็วหน่อย พวกเราพยายามเร่งมือให้เร็วกว่านี้นะเด็กๆ ต้องทำให้เสร็จสิ้นภายในห้านาที~~”

ครูเสี่ยวโอว “…”

ทำไมถึงมีผู้ปกครองแบบนี้ด้วย แม้ว่าเธอจะสอนหนังสือมาแค่ไม่กี่ปี แต่ก็ไม่เคยเห็นผู้ปกครองที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อผลประโยนช์ของตัวเองอย่างเช่นพวกเธอมาก่อน…

เหลียงเจิ้นอ้าวจับไม้กวาดไว้ในมือ กวาดไปทางซ้ายทีขวาทีอย่างไม่เต็มใจ