ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 916

จี้ฉางมองสุสานตรงหน้าพลางพูดเสียงเบาว่า “ตายอย่างไรน่ะหรือ...”

เขาแสยะยิ้มแล้วพูดอย่างผิดหวังว่า “ขุนนางกบฏ ประหารทั้งชั่วโคตร”

ซู่เป่าตกตะลึง

“ไม่ ท่านอาจารย์จะเป็นขุนนางกบฏได้ยังคะ” ซู่เป่าส่ายหน้าอย่างแรง “ตีให้ตายหนูก็ไม่เชื่อ”

“ถึงแม้ลุงเจ็ดจะเป็นขุนนางกบฏ แต่ท่านอาจารย์จะเป็นขุนนางกบฏได้ยังไง”

(ลุงเจ็ด “?”)

จี้ฉางพ่นเสียงหัวเราะออกมาพลางลูบหัวของซู่เป่า

“ขอบใจที่เจ้าเชื่อใจข้า” เขาพูด

ซู่เป่า “ไม่เป็นไรค่ะ”

จี้ฉางถึงหัวเราะออกมาจริงๆ และความกลัดกลุ้มในใจก็ค่อยๆ หายไป

“ข้าตายมาสามพันปีแล้ว” จี้ฉางจูงมือซู่เป่าพลางมองภูเขาเขียวขจีอันไกลโพ้นท่ามกลางอากาศอันปลอดโปร่ง

“ข้าเกิดในยุคราชวงศ์เมื่อสามพันกว่าปีก่อน เป็นราชวงศ์สกุลจี และเป็นราชวงศ์ที่สืบทอดระบบศักดินาราชวงศ์แรก”

ซู่เป่าร้องว้าวออกมา “ท่านอาจารย์ตายมาสามพันปีแล้ว เก่งจังเลย”

จี้ฉาง “...ฮืม?”

ทำไมฟังดูชอบกล

เขาเล่าต่อว่า “ราชวงศ์นั้นดำรงอยู่นานกว่าเจ็ดร้อยปี ประเทศหลงในปัจจุบันได้รับการสถาปนาได้เพียงหนึ่งร้อยกว่าปีเท่านั้น”

นี่แสดงให้เห็นว่าราชวงศ์นั้นมีความยิ่งใหญ่

ยามใต้หล้าระส่ำระสาย วีรบุรุษผุดขึ้นไม่ขาดสาย เจ้าครองแคว้นแบ่งแยกดินแดน

ซู่เป่านั่งลงบนบันได แล้วถามว่า “ท่านอาจารย์เป็นบุคคลสำคัญเหรอคะ”

จี้ฉางหัวเราะ “นับว่าเป็นคนสำคัญคนหนึ่ง การที่สามัญชนสามารถพลิกผันตนขึ้นมาเป็นไท่จ่ายของราชวงศ์ก็นับว่าหาได้ยากยิ่ง”

สมัยนั้นไม่เหมือนสมัยนี้ สมัยนี้สามัญชนก็มีหนทางสู่ความสำเร็จได้เช่นกัน

ในอดีตการลำดับชนชั้นนั้นเข้มงวดมาก แทบจะกำหนดคนๆ หนึ่งให้อยู่ในชนชั้นใดตลอดชีวิตตั้งแต่เกิด

ราชวงศ์หนึ่งคนที่มีอำนาจสูงสุดก็คือจักรพรรดิ ที่ปรึกษาฝ่ายซ้ายและขวาของจักรพรรดิคือไท่ซือ ไท่ฟู่ และไท่เป่า เรียกรวมกันว่าซานกง

ตำแหน่งรองจากซานกงมีขุนนางสามตำแหน่ง (ขุนนางฝ่ายการเมือง ขุนนางฝ่ายพลเรือนและขุนนางฝ่ายท้องถิ่น) สี่ฝ่าย (เจ้าเมืองและเมือง ชนเผ่า) และสำนักขุนนาง

ขุนนางของราชวงศ์ ได้แก่ ไท่จ่ายรับผิดชอบดูแลราชการแผ่นดินโดยรวม ไท่จงรับผิดชอบงานเกี่ยวกับพิธีเซ่นไหว้บูชา ไท่สื่อรับผิดชอบงานเกี่ยวกับปฏิทินและบันทึกเหตุการณ์ ไท่จู้รับผิดชอบงานเกี่ยวกับพิธีอธิษฐานหรือขอพร ไท่ซื่อรับผิดชอบงานพิธีกรรมเกี่ยวกับเทพเจ้า ไท่ปัวรับผิดชอบงานเกี่ยวกับการทำนาย เรียกรวมกันว่าเสนาบดีทั้งหก (ปล. ระบบนี้อิงมาจากประวัติศาสตร์ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน)

“หัวหน้าของเสนาบดีทั้งหกคือไท่จ่าย ข้าก็คือไท่จ่าย”

ซู่เป่า “ว้าว...”

ถึงแม้จะไม่เข้าใจ แต่รู้สึกว่าเก่งมาก

“ท่านอาจารย์เป็นคนดูแลพิธีเซ่นไหว้ พิธีอธิฐานและพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดใช่ไหมคะ”

จี้ฉางลดสายตาลงมองเธอ เมื่อเห็นเธอดูไม่เข้าใจอะไรเลยจึงลูบคาง แล้วพูดว่า “เจ้าเข้าใจเช่นนั้นก็ได้”

ซู่เป่า “ค่ะ งั้นหนูรู้แล้ว นอกจากจักรพรรดิแล้ว ท่านอาจารย์ก็คือคนที่เก่งมากที่สุดค่ะ”

จี้ฉางหัวเราะเสียงดังพร้อมกับพยักหน้า “เจ้าเข้าใจเช่นนั้นก็ได้”