ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 920

วิญญาณของจี้ฉางถูกแผดเผาและอยากจะกลับเข้าไปครั้งแล้วครั้งเล่า ถึงแม้จะรู้ดีว่าตนกลับไปก็ไม่ได้พบเจอครอบครัวอีกและไม่สามารถฝังศพของพวกเขาได้

แต่นอกเสียจากพุ่งเข้าไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาจะสามารถทำอันใดได้อีกเล่า

ทันใดนั้นจี้ฉางเห็นหลีจืออานจะจากไปก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดใจ “หลีจืออาน... กลับมา กลับมา”

กลับมาฝังศพท่านพ่อท่านแม่ของเขาให้เรียบร้อยเถอะ... กลับมาหาที่สงบสุขให้น้องสาวน้องชายของเขาเถอะ...

เขาขอร้องเขา...

จี้ฉางล้มลงกับพื้น น้ำตาไหลจนหมดสิ้น

ในอดีตเคยมียศสูงและอำนาจบาตรใหญ่ รูปงามและสุภาพ แต่บัดนี้กลับนอนขดตัวอยู่บนพื้นราวกับหมาจรจัดและตะโกนร้องขอความเมตตา

หลีจืออานเดินจากไปไกล เหลือไว้เพียงเพลิงไฟที่เผาไหม้จวนตระกูลจี้ อีกทั้งเสาสกัดวิญญาณที่ฝังลึกอยู่ใต้ดินอย่างมั่นคง

เสาสกัดวิญญาณได้สกัดกั้นตระกูลจี้รัศมีสิบลี้ เพลิงไฟเผาไหม้จวนตระกูลจี้สามวันสามคืน จนกระทั่งทุกอย่างกลายเป็นเถ้าถ่านถึงค่อยๆ ดับลง

แต่ไฟอีกกองหนึ่งยังคงเผาไหม้อยู่ใต้เสาสกัดวิญญาณ ต่อเนื่องเป็นเวลาสิบปี

จี้ฉางถูกแผดเผาในเพลิงไฟนี้เป็นเวลาสิบปี ทุกข์ทรมานและเศร้าโศกทั้งวันทั้งคืน เหตุการณ์เริ่มต้นจากหัวของน้องสาวกลิ้งตกลงมา จบลงด้วยจวนตระกูลจี้ถูกเผาไหม้ในกองเพลิง เขายังไม่ฟื้นคืนสติจากการถูกไฟเผาไหม้ก็ต้องเผชิญกับความเศร้าโศกและความสิ้นหวังจากการที่ครอบครัวถูกฆ่าอีกครั้ง

เหตุการณ์เกิดขึ้นวนเวียนไม่หยุด จนกระทั่งในที่สุดเขาก็กลายเป็นผีชั่วร้าย เมื่อทุกอย่างสงบลง จวนตระกูลจี้ก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ซากปรักหักพังเหลือเพียงร่องรอยของการถูกเผาไหม้ในครั้งนั้น วัชพืชเติบโตอย่างรวดเร็ว เถ้ากระดูกของคนในครอบครัวกลายเป็นปุ๋ยให้กับหญ้าและต้นไม้พวกนี้ตั้งนานแล้ว

ในที่สุดเขาก็สามารถจากไปได้...ครั้งนี้ แม้แต่เสาสกัดวิญญาณก็ไม่สามารถสกัดกั้นเขาไว้ได้

ที่จวนตระกูลหลีประดับประดาด้วยโคมไฟเพื่อต้อนรับลูกชายคนที่เก้าที่เพิ่งเกิดใหม่ของหลีจืออาน ทุกคนในจวนล้วนมีความสุขมาก

หลีจืออานนั่งอยู่บนที่นั่งตรงกลาง ไม่หนุ่มแน่นและกระฉับกระเฉงเหมือนเมื่อสิบปีก่อน พ่อของเขา... อาจารย์ผู้มีพระคุณของจี้ฉางนั่งอยู่อีกด้านหนึ่งและมองดูลูกหลานที่เต็มบ้านด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า

ในขณะนั้นเองก็มีองครักษ์ชุดดำคนหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน เขารีบเข้าใกล้ตัวหลีจืออานและกระซิบว่า “ใต้เท้า แย่แล้วขอรับ...”

หลีจืออานหุบยิ้ม แล้วเดินออกจากห้องโถงก่อนจะถามอย่างเคร่งเครียดว่า “เกิดเรื่องอันใดขึ้น”

องครักษ์ชุดดำพูดว่า “ใต้เท้า เสาสกัดวิญญาณแตกหักแล้วขอรับ...”

หลีจืออานหน้าเปลี่ยนสีทันที

เขารีบนำหน้าองครักษ์ชุดดำออกไปตรวจสอบและพบว่าเสาสกัดวิญญาณแตกหักแล้วจริงๆ

เสาสกัดวิญญาณทั้งแปดสิบเอ็ดต้น แตกเป็นเสี่ยงๆ ทุกต้น

เมื่อขุดออกมาก็พบว่าเสาทั้งต้นไม่มีส่วนใดที่สมบูรณ์เลย แตกหักเสียหายอย่างสิ้นดี

“ใต้เท้า... อาจเป็นเพราะเมื่อไม่กี่วันก่อนเกิดน้ำท่วมเนื่องจากฝนแล้ง เสาสกัดวิญญาณแห้งเกินไป พอถูกน้ำท่วมจึงแตกหักเสียหายได้ขอรับ...”

เมื่อไม่นานมานี้เมืองหลวงเกิดภัยแล้งครั้งใหญ่ เมืองหลวงและเมืองรอบข้างอีกสิบแปดเมืองต่างก็ประสบภัยแล้ง

ในฐานะที่เขาเป็นไท่จ่ายคนปัจจุบันและเป็นราชครูของราชสำนักแทนจี้ฉาง เขายังได้ตั้งแท่นบูชาเทพเจ้าเพื่อขอฝนด้วยตัวเอง

สำนักราชครูตั้งอยู่นอกราชสำนัก และไม่ได้อยู่ภายใต้อำนาจของราชสำนัก แต่กลับมีความสำคัญอย่างยิ่ง