ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 944

ซูเหอเวิ่นคิดว่าที่น้องซู่เป่าบอกกับแม่ของเสี่ยวเหม่ยประโยคนั้น คือชาติหน้าเสี่ยวเหม่ยเองก็จะกลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง

ทว่ากลับเห็นซู่เป่าส่ายหน้า

ในใจซูเหอเวิ่นสงสัย ผ่านไปนานสองนานถึงได้ยินเธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า

“บางทีเรื่องราวก็สมบูรณ์แบบอย่างนั้นตลอดทุกครั้งไม่ได้ แต่ถ้าในใจมีความหวัง ก็จะมีความกล้าหาญในการมีชีวิตอยู่ต่อไป”

ชาติหน้าเสี่ยวเหม่ยจะไม่กลับมาเกิดใหม่ที่นี่อีก แต่อีกสามปีข้างหน้าพ่อแม่ของเสี่ยวเหม่ยจะมีลูกอีกคนหนึ่ง เป็นลูกที่มีสุขภาพแข็งแรง

เมื่อครู่เธอนับนิ้วทำนายดูแล้ว พวกเขาจะเอาความรักที่มีต่อเสี่ยวเหม่ยไปไว้ที่ลูกคนที่สอง ท้ายที่สุดสองสามีภรรยาเองก็จะเดินออกมาจากเงามืดได้ ความเจ็บปวดและความคิดถึงบางอย่างจะอยู่ในส่วนลึกของจิตใจพวกเขา เท่ากับว่าเสี่ยวเหม่ยมีชีวิตอยู่ในใจของพวกเขาเสมอ

ชีวิตของคนเราก็เป็นแบบนี้ จะสมบูรณ์แบบทุกครั้งไม่ได้ แต่ทุกครั้งจะมีความหวังใหม่เสมอ

สิ่งเดียวอยู่ที่ว่าคุณจะเลือกความหวังหรือเลือกอย่างอื่น...

ซู่เป่าครุ่นคิด พลันพบว่าความหนักอึ้งในใจสลายไปอย่างเงียบๆ

สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย จู่ๆ ก็เอ่ยขึ้นว่า “พ่อคะ เร็วค่ะ พวกเรารีบกลับบ้านกัน! หนูจะอั้นไม่ไหวแล้ว...”

ซูเหอเวิ่นเห็นเธอรีบร้อนเป็นอย่างมาก สีหน้านี้...ราวกับว่าเธอจะเข้าห้องน้ำไม่ทันแล้ว ขาดเพียงแต่ใช้มือปิดก้นพลางวิ่งเท่านั้น

เขารีบถามขึ้นว่า “เป็นอะไรเหรอๆ? จะเข้าห้องน้ำใช่ไหม?”

ซู่เป่ารีบสส่ายหน้า “ไม่ใช่ๆ!”

ที่เธออั้นไม่ไหวคือการทะลวงของเธอ เธอรู้สึกว่า ‘พุงน้อยๆ’ ที่เต็มไปด้วยพลังหยิน ข้างในมีบางอย่างกลิ้งไปกลิ้งมา จะพุ่งเข้าไปในแขนขาองคาพยพและในเส้นลมปราณ

แต่พลังหยินไม่พอ!

เธอต้องรีบกลับไปเสริมพลังหยิน เสริมพลังหยินต้องไปอยู่ในตำหนักพญายม อยู่ครั้งหนึ่งอาจจะใช้เวลาหลายวัน...

ฉะนั้นต้องรีบกลับไป

เบื้องหลัง เย่อวี่ซินตามออกมา “รอผมด้วย...ท่านอาจารย์ รอผมด้วย!”

ซู่เป่ายิ่งเดินเร็วขึ้น

มู่กุยฝานเล็งหาโอกาส เห็นซู่เป่าขึ้นรถแล้ว ก็เหยียบคันเร่งบื้อเสียงหนึ่งแล่นออกไปราวกับเหาะ

จี้ฉางที่ยังอยู่ที่เดิมยังไม่ได้ ‘ขึ้นรถ’ “?”

เห็นเย่อวี่ซินตามมาอย่างตามหลอกตามหลอน เขาวาร์ปอยู่ที่เดิม หายตัวไปในทันใด

เย่อวี่ซินตามไปจนถึงริมถนนอย่างกระหืดกระหอบ มองรถที่แล่นไกลออกไปอย่างปวดใจ

วิ่งเร็วเกินไป แม้แต่ป้ายทะเบียนรถเขายังมองไม่ชัดเลย

ปวดใจสุดๆ ไม่สบอารมณ์สุดๆ...

ผี ผีจริงๆ! เขาได้เห็นมากับตาแล้ว พอท่านอาจารย์ตัวน้อยโบกมือผีก็ปรากฏตัวออกมาจริงๆ

ยังมีบรรพจารย์อีก เขาเห็นบรรพจารย์ที่ ‘มีชีวิต’ แล้ว! เก่งกาจขนาดนี้ แถมยังวาร์ปได้อีกด้วย!

โอกาสครั้งใหญ่เช่นนี้ ไม่นึกเลยว่าเขาจะคว้าเอาไว้ไม่ได้

ต้องเป็นเพราะรากฐานความฉลาดของตนไม่พอแน่ๆ ท่านอาจารย์ตัวน้อยจึงไม่แยแสเขา

เย่อวี่ซินตัดสินใจจะทำเรื่องดีๆ เยอะๆ เรื่องเรียกวิญญาณเสี่ยวเหม่ยทำไม่ดีจริงๆ แต่ว่าจัดการเรื่องงานศพเขายังทำได้อยู่

งั้นก็ช่วยพ่อแม่ของเสี่ยวเหม่ยจัดการเรื่องหลังจากนี้ก็แล้วกัน!