ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 954

เหยาหลิงเยว่ดื่มเหล้าสามแก้วติดต่อกัน แล้วพบว่าเย่ชิงยังถือแก้วเหล้าอย่างงงงวย

เธอยังแสร้งทำเป็นพูดว่า “ห๊า! คุณนายซู คุณ... กล้าหาญเกินไปแล้ว ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย ฉันเสียมารยาทแล้ว ขอโทษนะคะ ขอโทษนะคะ”

เธอพูดไปพลางรินเหล้าให้เหยาหลิงเยว่กับมือตัวเอง

เหยาหลิงเยว่จ้องมองเธอ

เชอะ อย่าคิดว่าเธอไม่รู้ว่าเธอคิดจะทำอะไร

ถึงแม้หัวสมองของเธอจะไม่ฉลาดหลักแหลมจริงๆ แต่เธอก็ไม่ได้โง่

เหยาหลิงเยว่ยื่นมือออกไปตรงๆ ปล่อยให้เย่ชิงรินเหล้าตามอำเภอใจ

ในที่สุด เมื่อเหยาหลิงเยว่ดื่มเหล้าหมดแก้วที่สี่ เย่ชิงถึงดื่มไปเพียงครึ่งแก้ว

ซู่เป่าทานข้าวไปด้วยพลางแอบส่ายหน้าไปด้วย

คุณป้าคนนี้ ช่าง...

nozuonodiewhyyoutry? (แปลว่าไม่ทำก็ไม่ตาย ทำไมไม่ลองดู)

ซู่เป่าพลางพึมพำเป็นภาษาอังกฤษแบบไม่รู้เรื่องที่เรียนมาจากพี่หานหานในใจพลางเห็นใจเย่ชิงหนึ่งวินาที

ป้าสะใภ้ใหญ่ดื่มยังไงก็ไม่เมาหรอก

เย่ชิงพูดชมเหยาหลิงเยว่ไม่หยุดปากด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เมื่อเห็นเหยาหลิงเยว่ดื่มเหล้าแก้วแล้วแก้วเล่า เธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะในใจ

คนโง่ยังไงก็คือคนโง่อยู่วันยันค่ำ

โดนหลอกให้ดื่มเหล้าสิบแก้วอย่างง่ายดาย

ถึงแม้ระหว่างนี้เธอต้องดื่มเป็นเพื่อน

แต่เธอเพิ่งดื่มได้เพียงห้าแก้วเท่านั้น

เย่ชิงก็เริ่มรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย แต่เธอคิดว่าไม่เป็นไร เพราะเธอไม่เคยดื่มจนเมามาก่อนและตอนนี้ก็จะไม่เป็นไร

ในที่สุดเหยาหลิงเยว่ก็วางแก้วเหล้าลง เย่ชิงก็เดินกลับที่นั่งของตัวเองอย่างโซซัดโซเซ

ซูอีเฉินหยิบแก้วน้ำอุ่นขึ้นมาพลางถามด้วยความเป็นห่วงว่า “คุณโอเคไหม”

เหยาหลิงเยว่ยิ้มจนเห็นฟันขาวทั้งสิบซี่ของเธอ “ไม่เป็นไร อร่อยดี”

ซูอีเฉินหมดคำพูด ทั้งหมดคำพูดทั้งจนใจ จึงทำได้เพียงตบไหล่เธอเบาๆ และพูดว่า “ฟังนะ ดื่มน้ำอุ่นสักหน่อยก่อน”

เธอไม่เป็นไรจริงๆ แต่เขาก็ยังกังวลว่าแอลกอฮอล์มากเกินไปจะไม่ดีต่อสุขภาพของเธอ

การดื่มน้ำเยอะๆ สามารถช่วยให้เธอขับแอลกอฮอล์ออกจากร่างกายได้เร็วขึ้น เขาได้เห็นความสามารถในการขับย่อยของเหยาหลิงเยว่ในช่วงหนึ่งปีสองปีที่ผ่านมาแล้ว

เมื่อเย่ชิงเห็นท่าทีที่เอาใจใส่เหยาหลิงเยว่ขนาดนั้นของซูอีเฉินก็รู้สึกเจ็บปวดในใจ

หรือบางทีอาจเป็นเพราะเธอดื่มเหล้าไปหลายแก้วจึงย่ามใจและพูดด้วยน้ำเสียงค่อนข้างโกรธแค้นว่า “คุณซูช่างดีกับคุณนายซูมากจริงๆ ฉันอิจฉาจังเลย”

คำพูดนี้ค่อนข้างไม่เหมาะสม

อาจารย์เหลามองเย่ชิงอย่างประหลาดใจแวบหนึ่ง

เหลาเต๋อหมิงกำลังจะคีบเป็ดย่างหนึ่งชิ้น แต่ในขณะนั้นตะเกียบก็ลื่นโดยไม่รู้ตัว เขารีบคีบเป็ดย่างมาวางไว้ในถ้วยอีกครั้ง แล้วมองไปทางเย่ชิงด้วยความสงสัย

ถึงแม้เย่ชิงจะค่อนข้างย่ามใจเล็กน้อย แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงกับเมาเต็มที่ ทันใดนั้นเธอก็สังเกตเห็นสายตาของทุกคนดูแปลกไป

เธอยิ้มเล็กน้อยและรักษาภาพลักษณ์หญิงสาวผู้มีการศึกษาและมีความสามารถอย่างใจเย็น “คือฉันหมายความว่าความสัมพันธ์แบบนี้ช่างน่าอิจฉาจริงๆ ฉันหวังว่าจะได้พบเจอคนแบบนี้ในอนาคต”

อาจารย์เหลาไม่สามารถพูดอะไรได้ แต่เขาก็พอเดาออกอยู่บ้างและรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย

หลังจากนี้เขาต้องคุยกับเย่ชิงสักหน่อย ถ้าเธอไม่ได้คิดอะไรกับซูอีเฉินก็ดีไป แต่ถ้าคิด เขาก็ต้องสั่งสอนเธอ แม้ว่าจะตัดขาดความสัมพันธ์กันก็ตาม

“มาๆๆ กินข้าวๆ” เหลาเต๋อหมิงรีบลุกขึ้นเพื่อผ่อนคลายความอึดอัด “ประธานซู ผมขอดื่มให้คุณหนึ่งแก้ว เพื่อเป็นการขอบคุณสำหรับความห่วงใยที่มีต่อพ่อของผมครับ...”

ซูอีเฉินหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาแล้วลุกขึ้นยืน

บรรยากาศผ่อนคลายลงชั่วครู่

แต่ในขณะที่ซูอีเฉินกำลังจะนั่งลง เหยาหลิงเยว่ก็เดินเข้ามาใกล้อีกครั้ง

เธอยื่นมือออกไปทันทีเพราะอยากจะหยิบขวดเหล้าขาวที่วางอยู่ฝั่งเหลาเต๋อหมิง

ที่คุณผู้หญิงดื่มเมื่อครู่คือไวน์