ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 962

ซูเหอเวิ่นไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเมื่อวานนี้พ่อเขาคิดจะโยนเขาออกไป

ถ้ารู้เขาก็คงไม่กล้าถามแบบนี้

ซู่เป่าและคุณยายออกมาด้วยกัน คุณท่านซูก็ด้วย ส่วนซูอี้เซินเป็นคนขับ

เมื่อมาถึงบ้านอาจารย์เหลา เขาคาดว่าพี่ชายของเขาคงมาถึงบริษัทแล้ว และน่าจะมีเวลาดูโทรศัพท์ในตอนนี้

เขาจึงส่งข้อความไปในกลุ่มครอบครัว

ซูอี้เซิน: [พี่น้องทั้งหลาย พี่ใหญ่เรามีความลับ พวกพี่อยากฟังไหม]

ซูอิ๋งเอ่อร์: [มีเรื่องอะไรที่พวกเราไม่รู้อีก เรื่องที่เขาใส่กางเกงในกลับด้านตอนเด็กเหรอ]

ซูลั่ว: [ไม่มีความลับอะไรของพี่ใหญที่พวกเราไม่รู้]

ซูจิ่นม่อ: [อย่าแน่ใจเกินไปนัก]

หลังจากการล่าถอย มู่กุยฟานก็กล่าวว่า: [หืม? พี่ชายภรรยาคนโตมีความลับเหรอ เล่าให้ฟังหน่อย]

ซูอี้เซินแอบนับในใจ 1, 2, 3...

ติ๊ง~

[เรียนลูกค้าที่เคารพ บัญชีหมายเลขท้าย 8888 ธนาคารฟาไฉคุณ มีเงินเข้าทั้งสิ้นสิบล้านหยวน ยอดคงเหลือ...]

ในวันนี้ ซูอี้เซินก็ทำแบบเดียวกัน พูดเว้นช่วง และรับเงินปิดปากจำนวนสิบล้านจากพี่ใหญ่ตัวเอง

เมื่อคุณท่านซูเห็นแบบนั้น เขาจะมีเงินออมส่วนตัวบ้างไม่ได้เหรอ ดังนั้นเขาจึงส่งข้อความถึงซูอีเฉินด้วย

คุณท่านซูส่งข้อความส่วนตัว: [มีโปรเจ็คที่อยากลงทุนช่วงนี้ โอนเงินร้อยล้านให้ฉันหน่อย]

ซูอีเฉิน: [โปรเจ็คอะไร ให้ผมทำดีกว่า]

คุณท่านซู: [โปรเจ็คเกี่ยวกับแคลเซียมเสริม]

ซูอีเฉิน: [...]

ไม่คิดเลยว่าพ่อของเขาจะเป็นคนแก่แบบนี้

แล้วการพูดจริงจังไม่ยิ้มแย้มล่ะ?

ซูอีเฉิน: [เข้าบัญชีแม่เหรอ]

คุณท่านซูตอบทันที: [ไม่ เข้าบัญชีฉัน]

ซูอีเฉินโอนเงินก่อน จากนั้นจึงแคปภาพหน้าจอบันทึกการโอนเงินแล้วส่งไปให้ชายชรา: [สลิปนี่ ไม่ต้องส่งให้แม่ใช่ไหม]

คุณท่านซู “...”

ใช่ แม้ว่าจะรีดไถเงินร้อยล้าน แต่เขาก็ตกอยู่ในกำมือลูกชายเช่นกัน

ถ้าเขากล้า 'โลภมากไม่รู้จักพอ' หรือแชร์เรื่องราวในตอนเช้ากับลูกชายคนอื่น ๆ สลิปนี้ก็จะตกไปอยู่ในมือของหญิงชรา

ชายชราหยุดความคิดที่จะลงทุนในโปรเจ็คนี้ต่อไปอย่างเสียใจ

ในที่สุดซูอีเฉินก็อุดรูได้

ก่อนที่ซูอี้เซินจะเริ่มการโจมตีครั้งต่อไป เขาก็เริ่มฆ่าต่อโดยการส่งรูปถ่ายหนึ่งใบไปให้ซูอี้เซิน

ในรูป มีเด็กคนหนึ่งยืนอยู่ริมแม่น้ำ ถือรองเท้าแตะข้างหนึ่งและร้องไห้ ในขณะที่รองเท้าแตะอีกข้างหนึ่งก็เลื่อนไปที่ข้อเท้า

ที่ตลกยิ่งกว่านั้นคือกางเกงของเขามีรูขนาดใหญ่จนเผยให้เห็นก้นครึ่งก้น

ซูอีเฉิน: [ทันใดนั้นก็มีรูปที่น่าสนใจออกมา]

ซูอี้เซิน: […]

เอาล่ะ อุดรูปิดโอกาสแบล็กเมล์ได้อีกครั้ง

ทุกคนในกลุ่มยังคงบ่นพึมพำ:

ซูอิ๋งเอ่อร์: [เสี่ยวปานายนี่มันหมาจริง ๆ คอยตามเล่นพวกเราใช่ไหม]

ซูจิ่นม่อ: [ถ้าฉันสนใจนายอีกครั้งฉันคงจะเป็นหมู]

ซูเยว่เฟย: [เครื่องบินมาถึงมอสโกแล้ว ตดยังไม่ทันหายเหม็นเลย]