ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 964

นายหญิงซูมองเย่ชิงขึ้นลงโดยไม่ได้สนใจจะทำความรู้จักกับเธอเลยสักนิด

และได้แต่พูดกับซู่เป่าเบา ๆ “ซู่เป่า อย่าพูดไร้สาระ เรื่องของผู้ใหญ่เด็กไม่ต้องพูดเยอะ”

อายุเพิ่งจะเท่าไรเองถึงพูดเรื่องเมียน้อยแล้ว มลพิษทางจิตใจ

ซู่เป่าพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “หนูเข้าใจแล้วค่ะคุณยาย”

เย่ชิงได้ยินแค่คุณยายในประโยค

แน่นอนว่าเธอเป็นแม่ของซูอีเฉิน นายหญิงซูแห่งตระกูลซู

บุคลิกท่าทางเธองดงามเหมาะสมยิ่งขึ้น และยิ้มอย่างอ่อนโยน “ไม่เป็นไรค่ะ เด็ก ๆ ชอบเล่นซน ฉันไม่เอามาใส่ใจหรอกค่ะ...”

นายหญิงซูยิ้มเยาะ “แต่ฉันใส่ใจ อาเฉินของเรากำลังจะแต่งงานเร็ว ๆ นี้ เธอก็อย่าคิดมากจะดีกว่า”

เย่ชิงรู้สึกประหลาดใจ “จะแต่งงานแล้ว?”

ทันใดนั้นก็รู้สึกตัวว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปอีกแล้ว จึงรีบพูดขึ้นว่า “ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นค่ะ ฉันหมายถึงว่ามันเกินความคาดหมายไป ก่อนอื่นขอแสดงความยินดีกับนายหญิงซูด้วยนะคะ”

เธอก้าวไปข้างหน้า จับแขนนายหญิงซูอย่างเป็นสนิทสนม เชิญนายหญิงซูนั่งลงแล้วพูด

“มาค่ะ เชิญนั่งตรงนี้!”

“ลูกสะใภ้ของท่านคือคุณเหยาเหรอคะ ฉันเคยเจอเธอเมื่อครั้งก่อน คุณเหยาสวยมากจริง ๆ ผิวขาว และเธอก็น่ารักมาก ฉันคิดว่าคุณซูจะชอบเธอแค่ช่วงหนึ่งเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าแต่งงานกันแล้ว...”

เธอชื่นชมรูปร่างหน้าตาไปจนหมด ขาดเพียงแต่ไม่ได้บอกข้อเสีย ซึ่งเดิมทีคิดว่าซูอีเฉินเพียงแค่เล่นด้วยอารมณ์ชั่ววูบ

นายหญิงซูพูดไม่ออก นี่คือ 'งดงามเหมาะสม' เหรอ

เธอไม่เข้าใจสิ่งที่คนอื่นพูดเลย หรือเธอเข้าใจแต่แสร้งทำเป็นงง

นายหญิงซูดึงแขนของเธอออกแล้วพูดอย่างเย็นชา “ที่บ้านเธอสอนมาแบบนี้เหรอ พูดคุยกับคนอื่นมือไม้อยู่ไม่สุข”

“นอกจากนี้ ลูกสะใภ้ของฉันไม่เพียงแค่สวยเท่านั้น เธอยังมีข้อดีในตัวมากมาย อย่าพูดเป็นนัยต่อหน้าฉันเลย”

“อีกอย่าง เธอเป็นคนในตระกูลเหลาเหรอ ฉันเกือบจะคิดว่าเธอเป็นนายหญิงของตระกูลนี้เสียอีก...”

นายหญิงซูมองไปที่อาจารย์เหลาแล้วยิ้มเล็กน้อย “ฉันจำได้ว่าอาจารย์เหลาไม่มีลูกสาว”

เย่ชิงตกตะลึงกับการโจมตีของนายหญิงซู และเธอก็ไม่ได้พูดอะไรเลย!

เธอรีบอธิบายอย่างรวดเร็ว “ท่านเข้าใจผิดแล้วค่ะ ฉันเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ ไปมาหาสู่อาจารย์ตลอดเหมือนกับเป็นคนในครอบครัวไปแล้ว...”

แต่อาจารย์เหลากลับโบกมือแล้วพูดกับนายหญิงซูว่า “ไม่มี เธอเป็นแค่นักเรียนเก่าของผม”

เย่ชิง “...”

เธอเพิ่งบอกไปว่าเธอเป็นนักเรียนของเขาเพื่อจะได้ดูสนิทกันมากขึ้น

แต่ไม่คิดเลยว่าจะถูกอาจารย์ตบหน้าในวินาทีถัดมา

ไม่เพียงเท่านั้น อาจารย์เหลายังกล่าวอีกว่า “เต๋อหมิง ไปส่งเธอไป”

เหลาเต๋อหมิงทำมือเป็นสัญลักษณ์เชิญ “คุณเย่ คุณกลับไปก่อนเถอะ วันนี้พ่อของผมมีแขก และไม่สะดวกที่จะต้อนรับคุณ”

ใบหน้าของเย่ชิงแข็งทื่อ เธอเจอปัญหาติด ๆ กัน และถูกไล่ออกไปทันทีที่เห็นนายหญิงซู

เธอจะยอมได้อย่างไร

ถ้าไม่ไปแล้วจะทำอย่างไร

แต่ทว่าเมื่อก้าวเดินออกไปสองก้าว เธอก็แสร้งทำเป็นนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ “จริงสิคะอาจารย์ หนูมาที่นี่เพื่อจะเล่าบางอย่างให้ฟัง มีแพทย์จีนในประเทศของเราที่มีชื่อเสียงมาก ๆ ชื่อว่าโหวเจ๋อกัง เขามีประสบการณ์มากมายเชี่ยวชาญเรื่องโรคที่รักษายาก”

“หนูให้คนติดต่อไปและเพิ่งจะติดต่อได้ อาจารย์ลองดูว่าสองสามวันนี้ว่างตอนไหนบ้าง หนูจะไปเป็นเพื่อนอาจารย์...”

เย่ชิงรู้ดีว่าอาจารย์ของเธอสนใจเรื่องการรักษามากแค่ไหน และเขาพยายามมองหาโอกาสในการรักษาตลอดสามปีที่ผ่านมา

เมื่อได้ยินชื่อของโหวเจ๋อกัง เขาจะต้องตื่นเต้น

โดยไม่คาดคิดอาจารย์เหลากลับไม่มีอาการใด ๆ และรีบพูดอย่างไร้อารมณ์ “ขอบคุณเธอมาก แต่ไม่จำเป็น”

นายหญิงซูกอดอกและนั่งไขว่ห้างบนโซฟา มองเย่ชิงด้วยสีหน้าเย็นชา

เย่ชิงไม่กล้าส่งเสียงอะไรอีกต่อไป จึงรีบพูดว่า ‘อาจารย์ เดี๋ยวครั้งหน้าหนูมาหาใหม่ค่ะ’ เพื่อพยายามรักษาความเคารพของเธอไว้ และวิ่งหนีไปทันที

หลังจากออกไปแล้ว ยิ่งคิดเย่ชิงก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดและอาเจียนเป็นเลือดมากขึ้นเรื่อย ๆ

เธอรู้สึกว่าเธอมาที่นี่เพื่อมาขายหน้า และไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลยตั้งแต่วินาทีแรกที่เดินเข้าไป

เธอถูกตบหน้า และนายหญิงซูก็หยาบคายกับเธอมากยิ่งขึ้น

เธอคิดว่านายหญิงซูไม่พอใจเหยาหลิงเยว่ที่เป็นลูกสะใภ้ แต่ความจริงกลับไม่เป็นแบบนั้น

เธอต้องการโอบล้อมกอบกู้ประเทศ ก่อนอื่นเธอต้องทำให้หญิงชรารู้สึกดีกับเธอก่อน แล้วให้หญิงชราเป็นคนกลางระหว่างเธอและซูอีเฉิน...ซึ่งมันจะไม่สูญเปล่า

“อ้าก!!”

เย่ชิงโกรธมากจนเตะขอบฟุตบาทบนถนน

ส่งผลให้รองเท้าส้นสูงของเธอบิดและล้มลงกับพื้น ยิ่งเพิ่มความโกรธและเขินอายมากขึ้นไปอีก...