นายหญิงซูมองเย่ชิงขึ้นลงโดยไม่ได้สนใจจะทำความรู้จักกับเธอเลยสักนิด
และได้แต่พูดกับซู่เป่าเบา ๆ “ซู่เป่า อย่าพูดไร้สาระ เรื่องของผู้ใหญ่เด็กไม่ต้องพูดเยอะ”
อายุเพิ่งจะเท่าไรเองถึงพูดเรื่องเมียน้อยแล้ว มลพิษทางจิตใจ
ซู่เป่าพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “หนูเข้าใจแล้วค่ะคุณยาย”
เย่ชิงได้ยินแค่คุณยายในประโยค
แน่นอนว่าเธอเป็นแม่ของซูอีเฉิน นายหญิงซูแห่งตระกูลซู
บุคลิกท่าทางเธองดงามเหมาะสมยิ่งขึ้น และยิ้มอย่างอ่อนโยน “ไม่เป็นไรค่ะ เด็ก ๆ ชอบเล่นซน ฉันไม่เอามาใส่ใจหรอกค่ะ...”
นายหญิงซูยิ้มเยาะ “แต่ฉันใส่ใจ อาเฉินของเรากำลังจะแต่งงานเร็ว ๆ นี้ เธอก็อย่าคิดมากจะดีกว่า”
เย่ชิงรู้สึกประหลาดใจ “จะแต่งงานแล้ว?”
ทันใดนั้นก็รู้สึกตัวว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปอีกแล้ว จึงรีบพูดขึ้นว่า “ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นค่ะ ฉันหมายถึงว่ามันเกินความคาดหมายไป ก่อนอื่นขอแสดงความยินดีกับนายหญิงซูด้วยนะคะ”
เธอก้าวไปข้างหน้า จับแขนนายหญิงซูอย่างเป็นสนิทสนม เชิญนายหญิงซูนั่งลงแล้วพูด
“มาค่ะ เชิญนั่งตรงนี้!”
“ลูกสะใภ้ของท่านคือคุณเหยาเหรอคะ ฉันเคยเจอเธอเมื่อครั้งก่อน คุณเหยาสวยมากจริง ๆ ผิวขาว และเธอก็น่ารักมาก ฉันคิดว่าคุณซูจะชอบเธอแค่ช่วงหนึ่งเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าแต่งงานกันแล้ว...”
เธอชื่นชมรูปร่างหน้าตาไปจนหมด ขาดเพียงแต่ไม่ได้บอกข้อเสีย ซึ่งเดิมทีคิดว่าซูอีเฉินเพียงแค่เล่นด้วยอารมณ์ชั่ววูบ
นายหญิงซูพูดไม่ออก นี่คือ 'งดงามเหมาะสม' เหรอ
เธอไม่เข้าใจสิ่งที่คนอื่นพูดเลย หรือเธอเข้าใจแต่แสร้งทำเป็นงง
นายหญิงซูดึงแขนของเธอออกแล้วพูดอย่างเย็นชา “ที่บ้านเธอสอนมาแบบนี้เหรอ พูดคุยกับคนอื่นมือไม้อยู่ไม่สุข”
“นอกจากนี้ ลูกสะใภ้ของฉันไม่เพียงแค่สวยเท่านั้น เธอยังมีข้อดีในตัวมากมาย อย่าพูดเป็นนัยต่อหน้าฉันเลย”
“อีกอย่าง เธอเป็นคนในตระกูลเหลาเหรอ ฉันเกือบจะคิดว่าเธอเป็นนายหญิงของตระกูลนี้เสียอีก...”
นายหญิงซูมองไปที่อาจารย์เหลาแล้วยิ้มเล็กน้อย “ฉันจำได้ว่าอาจารย์เหลาไม่มีลูกสาว”
เย่ชิงตกตะลึงกับการโจมตีของนายหญิงซู และเธอก็ไม่ได้พูดอะไรเลย!
เธอรีบอธิบายอย่างรวดเร็ว “ท่านเข้าใจผิดแล้วค่ะ ฉันเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ ไปมาหาสู่อาจารย์ตลอดเหมือนกับเป็นคนในครอบครัวไปแล้ว...”
แต่อาจารย์เหลากลับโบกมือแล้วพูดกับนายหญิงซูว่า “ไม่มี เธอเป็นแค่นักเรียนเก่าของผม”
เย่ชิง “...”
เธอเพิ่งบอกไปว่าเธอเป็นนักเรียนของเขาเพื่อจะได้ดูสนิทกันมากขึ้น
แต่ไม่คิดเลยว่าจะถูกอาจารย์ตบหน้าในวินาทีถัดมา
ไม่เพียงเท่านั้น อาจารย์เหลายังกล่าวอีกว่า “เต๋อหมิง ไปส่งเธอไป”
เหลาเต๋อหมิงทำมือเป็นสัญลักษณ์เชิญ “คุณเย่ คุณกลับไปก่อนเถอะ วันนี้พ่อของผมมีแขก และไม่สะดวกที่จะต้อนรับคุณ”
ใบหน้าของเย่ชิงแข็งทื่อ เธอเจอปัญหาติด ๆ กัน และถูกไล่ออกไปทันทีที่เห็นนายหญิงซู
เธอจะยอมได้อย่างไร
ถ้าไม่ไปแล้วจะทำอย่างไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน
ไม่ลงต่อแล้วหรอคะ 🥹...
รอทุกวันเลยค่ะ...
กระโดดข้ามหายไปหลายตอนเลยค่ะ...
1293 1297 1298 หายค่ะ 🥲🥲...
ตอนที่ 1288 หายไปค่ะ...
เย้...กลับมาแล้ว รอทุกวันเลยค่ะ...
หายไปนานจังเลยนะจ๊ะรอลงตอนใหม่อยู่นะคะ...
รอค่ะ...
ทำไมรอบนี้หลายไปนานคะ หรือไปบงที่อื่นคะ...
บทที่ 1268 แล้วกระโดดไป 1278 เลย บทที่ 1269 1270 1271 1272 ข้ามไปทั้งหมด 4 ตอนนะคะ...