ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 971

หลังจากได้ฟังคำอธิบายของพี่ชาย ซู่เป่าก็พอจะเข้าใจแล้ว

“แม่พระ หมายถึง ผู้มีจิตใจโอบอ้อมอารีจนเกินไปใช่ไหม” เธอถาม

ซูเหอเวิ่นพยักหน้า “ใช่ ถ้าเราบอกว่าพวกค้ายาสมควรตาย แม่พระจะบอกว่า พวกค้ายาได้รับบาดเจ็บและทนทุกข์ทรมานมาตั้งแต่เด็ก เขาถูกบังคับให้ไม่มีทางเลือกอื่น เขาน่าสงสาร...”

แค่เขาลองพูดก็รู้สึกสะอิดสะเอียนแล้ว

“แม่พระน่าขยะแขยงก็คือ แม่พระบวกตรรกะป่วยก็เลยยิ่งน่าขยะแขยง เดี๋ยวนี้แม่พระมีหลายแบบมากเลย เดี๋ยวถ้าเจอพี่จะยกตัวอย่างให้”

ซู่เป่าพยักหน้า “โอเค”

เผยอวี้วัดเอวให้เหยาหลิงเยว่ แล้วตรวจดูทั้งชุดเพื่อดูว่ามีอะไรที่ต้องแก้ไขหรือไม่

เมื่อเรียบร้อยแล้ว แต่เห็นเด็กน้อยสองคนยังคงพูดคุยกันพึมพำซ่อนตัวอยู่ที่มุมโซฟา

เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูดอย่างอบอุ่น “คุณซู เด็กทั้งสองคนเป็นลูกของคุณเหรอครับ น่ารักมากเลย”

ซูอีเฉินไม่ได้อธิบาย เพียงเอ่ยเสียงเรียบว่า “ขอบคุณ”

เผยอวี้กลับมาสนใจที่ชุดเจ้าสาวอีกครั้ง “ยังมีเวลาอีกห้าวันก่อนจะถึงวันงาน วันนี้ผมจะแก้ตรงส่วนเอวของชุดเจ้าสาวให้”

“ครั้งก่อนที่มาแก้ห่างจากครั้งนี้แค่เดือนเดียว แต่คุณนายซูน้ำหนักลดลงมากเลย...คุณซู ผู้หญิงมักจะกังวลก่อนจะแต่งงาน คุณซูต้องปลอบใจคุณนายซูมาก ๆ หน่อยนะครับ”

เผยอวี้กำชับขณะจดบันทึกข้อมูล

ซูอีเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะพูดว่า “ผมรู้ คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนี้”

เผยอวี้ชะงักไปครู่หนึ่ง เหมือนจะสัมผัสได้ถึงความไม่เป็นมิตร ดังนั้นจึงไม่พูดอะไรอีก เพียงทำท่าทียิ้มอย่างเข้าใจ

เหยาหลิงเยว่ไปเปลี่ยนชุดเจ้าสาวออก ส่วนเผยอวี้ก็นำอุปกรณ์มาครบครัน วันนี้จะแก้เอวของชุดเจ้าสาวในห้องแต่งตัวชั้นสาม

ซู่เป่าและซูเหอเวิ่นโผล่หน้าออกมาแอบมองอย่างเงียบ ๆ

“พี่ชาย สิ่งแรกที่จะต้องทำเมื่อเจอผีร้าย ก็คือการตรึงเธอเอาไว้ หนูจะสอนพี่เอง!”

ซู่เปาสอน ก่อนอื่นต้องทำแบบนี้ตามด้วยแบบนั้น แล้วก็ฮึบ เรียกป๊ะป๊า!

ซูเหอเวิ่นงง ช้าหน่อยสิ!

สองพี่น้องก็ยังคงพึมพำต่อไป

ผีแม่พระแตกต่างจากผีอื่นจริง ๆ ขนาดเห็นซู่เปากับซูเหอเวิ่นตั้งนานแล้ว และยังสัมผัสได้ถึงอาวุธอันทรงพลังต่าง ๆ ที่ซูเหอเวิ่นพกมาด้วย

ไหนจะบางสิ่งบางอย่างที่ไม่สามารถมองเห็นได้ชัดในตัวซู่เป่า ราวกับว่ากำลังซ่อนออร่าอันทรงพลังบางอย่างไว้

ปกติเมื่อผีร้ายเห็นสิ่งนี้ ส่วนใหญ่ก็ต้องวิ่งหนีกันป่าราบ

แต่เธอกลับไม่หนี

เธอมองดูเด็กทั้งสองอย่างเมตตาและอ่อนโยน ด้วยสีหน้าน่าสงสาร “ฉันเห็นพวกเธอแล้ว! พวกเธอยังเด็กมาก ทำไมถึงเลือกเดินทางสายนี้กัน”

เธอคิดว่าเด็กสองคนนี้ได้รับการฝึกฝนให้เป็นนักพรตมาตั้งแต่เด็ก

น่าสารจริง ๆ เด็กจากครอบครัวที่ร่ำรวยควรจะมีความสุขและเสพสุขให้มากที่สุด

เหตุใดตระกูลซูจึงบังคับให้เด็กทั้งสองคนไปเป็นนักพรตล่ะ

คนแบบนี้ทำไมมีผีร้ายเกาะอยู่ได้ล่ะ

“คุณอา คุณออกแบบชุดเจ้าสาวมาตลอดเลยเหรอ” ซู่เป่าถามอย่างสงสัย “ชุดเจ้าสาวของป้าสะใภ้ใหญ่ของหนู อาก็เป็นคนออกแบบเหรอ”

เผยอวี้พูดในใจ ที่แท้ก็ไม่ใช่ลูกของคุณซู แต่เป็นหลานสาว

ตอนที่เขามายังไม่รู้ข้อมูลของตระกูลซู รู้แค่ว่าตระกูลซูมีลูกหลานหลายคน ซึ่งหนึ่งในนั้นมีหลานสาวที่เป็นที่รักที่สุด แต่เขาไม่รู้ว่าเป็นใคร

เผยอวี้ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “อาไม่ได้ออกแบบเอง ชุดเจ้าสาวชุดนี้ดีไซน์เนอร์ตัวจริงได้เสียชีวิตไปแล้ว ชุดเจ้าสาวชุดนี้ไม่เคยล้าสมัย ด้วยความคลาสสิกเหนือกาลเวลา แต่ทุกยุคสมัยก็สามารถสะท้อนถึงความสวยงามอันน่าทึ่งของมันได้”

นอกจากวัสดุที่ใช้กับมูลค่าของเพชร สิ่งที่มีคุณค่าที่สุดก็คือจุดนี้แหละ

“ในวงการออกแบบของเรา ชุดเจ้าสาวชุดนี้ราวกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์และเป็นแรงบันดาลใจชั่วนิรันดร์”

เผยอวี้พูดถึงชุดแต่งงานอย่างไม่จบไม่สิ้น ในที่สุดก็พูดว่า

“ในฐานะที่เป็นดีไซน์เนอร์ชุดเจ้าสาว อารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับเชิญจากตระกูลซูให้ดีไซน์ชุดเจ้าสาวชุดนี้”

เผยอวี้เป็นคนถ่อมตัว และดีไซน์เนอร์ที่ได้รับเชิญจากตระกูลซูไม่ใช่ไก่กาอย่างแน่นอน แต่เมื่อเขาพูดถึงชุดแต่งงานของเหยาหลิงเยว่เขาก็ยังคงมีความถ่อมตนมาก ๆ

ซู่เป่าเข้าใจแล้ว “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง หนูคิดว่าอาเป็นคนออกแบบชุดแต่งงานชุดนี้”

เผยอวี้พูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่ใช่ครับ”

เขายอมรับอย่างเปิดเผย ท่าทางถ่อมตัวจนซู่เป่าเองก็ยิ่งคิดไม่ออก...

คนแบบนี้ไม่รู้เลยว่าก่อนหน้านี้เคยทำชั่วอะไรมา จนทำให้ผีแม่พระมาตามเกาะอยู่ได้ เป็นไปไม่ได้...