ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 989

นายหญิงซูค้นพบว่าระบบรับรู้ของซูจื่อซีทำงานช้าอีกแล้ว

"เสี่ยวซี... เสี่ยวซี"

ซูจื่อซีได้สติขึ้นมาก็พบว่านายหญิงซูจับมือเขาอยู่ "มัวเหม่ออะไรอยู่ ไปได้แล้ว มานั่งกับย่านี่"

ซูจื่อซีรีบตามไปทันที

เพื่อเป็นหน้าเป็นตาให้เหยาหลิงเยว่ ให้คนทั้งโลกรู้ว่าเธอเป็นสะใภ้ตระกูลซู ตระกูลซูเชิญแขกมาเยอะมาก

ทั้งคฤหาสน์แบ่งเป็นสี่โซนซ้ายขวาหน้าหลังล้อมลานพิธีจัดงานเอาไว้ตรงกลางพอดี

เมื่อเพลงประกอบพิธีแต่งงานดังขึ้นบรรยากาศในคฤหาสน์ก็เป็นทางการขึ้นมา

ตอนแรกแขกเหรื่อก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะแต่ละคนก็มาจากตระกูลร่ำรวยทั้งนั้น ต่อให้จะจัดงานแต่งหรูหราขนาดไหนแต่พอเข้ามาอยู่ในงานนาน ๆ ก็ไม่รู้สึกตื่นตาตื่นใจอะไรแล้ว

ทุกคนนั่งประจำที่ด้วยท่าทางสุภาพสง่างาม ทันใดนั้นก็ได้ยินเพลงประกอบพิธีแต่งงานเปลี่ยนไป กลายเป็นดนตรีประกอบพิธีแต่งงานแบบทางการดั่งเดิม

วินาทีนั้น จากเดิมที่เป็นเวลากลางวันกลายเป็นกลางคืนที่ดาวประดับเต็มท้องฟ้า

กลุ่มดาวสีม่วงที่สวยงามดั่งฝัน ราวกับแดนสวรรค์ไปรวมตัวกันที่อีกด้านของจักรวานอย่างต่อเนื่อง

หลังจากกลุ่มดาวสีม่วงมารวมตัวกันแล้วมันก็ค่อนหมุนตัวช้า ๆ มีแสงสว่างสาดส่องออกมาท่ามกลางความมืด เจ้าสาวมือซึ่งถือดอกไม้ไว้ในมือปรากฏตัวท่ามกลางหมู่ดาว

ซึ่งก็คือเหยาหลิงเยว่นั่นเอง!

หลังจากเหยาหลิงเยว่ปรากฏตัวท้องฟ้าก็ค่อยสว่างขึ้นมา ราวกับทุกสิ่งในจักรวานมีชีวิตขึ้นมา ดอกกุหลาบสีชมพูแย่งกันแบ่งบานจนเต็มทั้งผืนดินและผืนฟ้า กลายเป็นทุ่งดอกไม้ในที่สุด

สายลมโชยอ่อน แขกในงานต่างรู้สึกตื่นตาตื่นใจ รู้สึกได้ถึงสายลมอุ่นโชยมาแผ่วเบา กลิ่นหอมอ่อนของดอกไม้

แสงสว่างสาดส่องที่ตัวเหยาหลิงเยว่อย่างต่อเนื่อง ต่อให้ทุ่งดอกไม้จะน่าเพลินตาเพลินใจขนาดไหนก็ไม่สามารถมองข้ามตัวเอกของเรื่องที่ยืนอยู่ท่ามกลางทุ่งดอกไม้ นั้นก็คือเจ้าสาวของเราในวันนี้ได้

"ว้าว"

ทุกคนเบิกตาอ้าปากเผลอยืนขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ยืนอยู่ไกลมองไม่ชัดเลยเผลอเขย่งเท้า แทบอยากจะขึ้นไปยืนบนเก้าอี้ด้วยซ้ำ

ความสุภาพสง่างามเมื่อกี้ล่ะ? ตอนนี้ไม่เหลือแล้ว!

ซูจิ่นม่อที่คอยควบคุมทุกอย่างอมยิ้มมุมปาก แอบได้ใจเบา ๆ

เชอะ แค่นี้ก็ตื่นเต็นไปได้ ก็แค่จอโค้งเองไม่ใช่หรือไง?

"เถียนเถียน สวมผ้าคลุมหน้าให้เจ้าสาวที"

เถียนเถียนมนุษย์จำลองที่นั่งอยู่ด้านข้างยิ้มหวาน เธอตอบรับเสียงหวานว่า "ได้ค่ะเจ้านาย"

จู่ ๆ ในทุ่งดอกไม้ก็มีเสียงนกร้องอย่างมีความสุขดังขึ้น!

นกคู่ในตำนานใช้ปากคาบผ้าคลุมหน้าล่องลอยมา มันบินไปข้างหน้าพลางหยอกเย้ากันไป สุดท้ายก็มาบินวนรอบตัวเหยาหลิงเยว่สวมผ้าคลุมหน้าให้เธอ

ซูอีเฉินกลืนน้ำลาย เขามองเหยาหลิงเยว่ด้วยสายตาอ่อนโยน

ผู้หญิงที่มางานต่างพากันอิจฉา นี่มันเป็นงานแต่งที่ผู้หญิงหลาย ๆ คนไฝ่ฝัน เรียกว่าเป็นงานแต่งในฝันเลยก็ได้

ดูงานแต่งของคนตระกูลซู แล้วมาย้อนดูงานแต่งของตัวเองตอนนั้น... นับว่าเป็นงานแต่งได้ที่ไหนกัน?

นับได้แค่ว่าเป็นงานเลี้ยงเท่านั้นแหละ

อีกอย่างดูประธานซูซินั่น แล้วหันมามองคนข้างกายตัวเองอีกที...

เป็นคนรวยเหมือนกันแท้ ๆ แต่ทำไมถึงต่างกันขนาดนั้น?

พระเจ้า ให้เธอได้แทนที่เหยาหลิงเยว่เถอะ ต่อให้หลุมศพบรรพบุรุษสิบแปดรุ่นต้องโดนฟ้าผ่าก็ยอม

ไม่รู้ใครตะโกนเสียงดังว่า

"ตกลงค่ะ ๆ! "

"แต่งเลย ๆ!"

ผู้หญิงที่มารวมงานตื่นเต้นเสียยิ่งกว่างานแต่งตัวเองอีก

แต่กลับเห็นเหยาหลิงเยว่ลังเลอย่างเห็นได้ชัด