ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 990

ซูอีเฉินอดกังวลไม่ได้ เขาเอ่ยถาม "หลิงเยว่?"

เธอไม่ยอมแต่งเหรอ?

เป็นเพราะเขาเหรอ?

หรือเพราะว่า...

ซูอีเฉินนึกถึงคำถามของจี้ฉางขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

ในวินาทีนี้เขาถึงขั้นคิดวิธีรับมือในอีกครึ่งชีวิตที่เหลือไว้หมดแล้วด้วย

แต่แล้วก็ได้ยินเหยาหลิงเยว่ขบริมฝีปากกระซิบถามว่า "ถ้าฉันกินสี่มื้อล่ะ..."

อาหารสามมื้อธัญญาหารห้าชนิด... แต่ปกตินายหญิงซูให้เธอกินตั้งห้ามื้อ

วันนี้งานแต่งไม่กล้าบอกเยอะขนาดนั้น เลยบอกแค่สี่มื้อ

ระหว่างสามีกับแม่สามี เธอลำบากใจมาก

ไมค์โครโฟนขนาดจิ๋วเหน็บอยู่ที่บนชุดของเธอ ถึงจะพูดเบา ๆ แต่ก็ได้ยินชัดกันทั้งงาน

ทุกคนไม่มีใครคาดถึงเลยว่าเหยาหลิงเยว่จะถามคำถามนี้ ต่างคนต่างโดนความน่ารักไร้เดียงสาของเธอทำให้อดขำไม่ได้

ซูอีเฉินชะงักไป เขาเองก็คิดไม่ถึงว่าว่าจะเป็นเรื่องนี้...

เมื่อกี้ที่เขาพูดว่า... อาหารสามมื้อธัญญาหารห้าชนิด... ห๊ะ

ซูอีเฉินเผลอยิ้มโดยไม่รู้ตัว "กี่มื้อก็ได้ทั้งนั้นแหละ"

เหยาหลิงเยว่พ่นลมหายใจออกยาว ๆ ก่อนจะยิ้ม "อืม งั้นแต่งค่ะ ฉันแต่งค่ะ"

คราวนี้ไม่ต้องรอให้ซูอีเฉินลุกขึ้นมาก่อน เหยาหลิงเยว่ก็รับดอกไม้มาไว้ในมือแล้วโผเข้ากอดซูอีเฉิน

ชนซูอีเฉินล้มลงกับพื้น

ซูอีเฉินกลั้นเสียงที่กำลังจะร้องออกมาไว้ในคอ แล้วโอบเอวบางของเหยาหลิงเยว่ไว้อย่างแข็งแรง

ทุกคนต่างพากันหัวเราะเสียงดัง จากนั้นก็ตะโกนว่า "จูบเลย ๆ"

ซู่เป่าตามมาเป็นคนสุดท้าย เธอก็ตะโกนอย่างตื่นเต้นว่า "จูบเลย ๆ"

เหยาหลิงเยว่ได้ยินคนอื่นบอกให้จูบ เชอะ บอกให้จูบก็ต้องจูบเหรอ? ไม่มีทางซะหรอก

ต่อมาก็ได้ยินเสียงซู่เป่า...

นาทีนั้นเธอไม่ลังเลแล้ว เธอจูบลงไปบนริมฝีปากของซูอีเฉินทันที

ซู่เป่าเอาตะกร้าไม้ไผ่คล้องแขนไว้ เธอกับหานหานสองพี่น้องพุ่งออกมาด้วยท่าทางที่ใครก็ห้ามไม่ได้!

"เย่ ๆ!"

เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ สองคนหยิบกลีบกุหลาบในตระกร้าขึ้นมาโปรยขึ้นไปข้างบนสุดแรง

ซูเหอเวิ่นกับซูเหอเหวินหน้าเสีย "น้อง... เดี๋ยวสิน้อง"

กลีบดอกไม้เอาไว้โปรยตอนแลกแหวนไม่ใช่เหรอ?

สองพี่สองซูเหอเหวินกับซูเหอเวิ่นอึ้งทำอะไรไม่ถูก

ด้านล่างเวที นายหญิงซูรีบออกคำสั่งว่า "กลีบดอกไม้ที่เตรียมไว้ล่ะ? เอาไปเพิ่มให้พวกเขาอีกสักสองสามตะกร้า"