ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 991

บนเวที เจ้าบ่าวเจ้าสาวแลกแหวนแต่งงาน จากนั้นก็กล่าวคำสัญญา

“คุณซูอีเฉิน ไม่ว่ายากจนหรือมั่งมี เจ็บป่วยหรือแข็งแรง วัยหนุ่มหรือ…จะไม่แยกจากกัน รักกันจนถึงยามแก่เฒ่า คุณยินยอมหรือไม่?”

สายลมพัดผ่านเบาๆ ทำให้เส้นผมของเหยาหลิงเยว่พริ้วไหวไปมา ซูอีเฉินยื่นมือลูบผมของเธอแนบไว้ที่หลังใบหู จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ผมยินยอม”

“คุณเหยาหลิงเยว่ ไม่ว่ายากจนหรือมั่งมี…จะไม่แยกจากกัน รักกันจนถึงยามแก่เฒ่า คุณยินยอมหรือไม่?”

เหยาหลิงเยว่แววตาเป็นประกาย จดจ่อไปที่ซูอีเฉิน และเผยรอยยิ้มที่จริงใจออกมา “ฉันยินยอม!”

พิธีกร “ดีมาก! ขอแสดงความยินดีกับคู่สมรสใหม่ ให้พวกเราร่วมกันอวยพรให้กับคู่บ่าวสาวครองรักกันจนถึงยามแก่เฒ่า จับมือกันไปตลอดชีวิต! โลกที่กว้างใหญ่ไพศาล แต่ผมก็ได้มาเจอกับคุณ ในที่นี่…”

พิธีกรเพิ่งจะพูดไปว่า ‘ดีมาก!’ ซูอีเฉินก็ได้โน้มตัวเข้าจูบเหยาหลิงเยว่

เหยาหลิงเย่วเขย่งปลายเท้า โอบกอดไปที่ลำคอของซูอีเฉินไว้อย่างแน่น จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นพร้อมรับการจูบ

ด้านล่างมีเสียงปรบมือด้วยความยินดีอย่างระรัว!

ซู่เป่าและหานหานรับบทเป็นนางฟ้าดอกไม้ ได้โรยดอกไม้กันอย่างไม่หยุด ซูเหอเวิ่นและซูเหอเหวินก็เข้าร่วมด้วย ตอนนี้บนอากาศเต็มไปด้วยดอกไม้โบยบินไปมา ร่วงโรยอยู่บนตัวของซูอีเฉินและเหยาหลิงเยว่

พิธีกร เอ่อ??

เอ่อ?

สคริปของเขายังพูดไม่ทันจบเลย!

เขายังไม่ได้พูดว่า ‘ให้เจ้าบ่าวจูบเจ้าสาวได้’ ซึ่งเป็นประโยคที่สำคัญที่สุด!

ไม่สนแล้ว พิธีกรจึงต้องแสดงฝีมือออกมาให้เต็มที่ โดยการอ่านคำอวยพรให้ทั้งสองจนจบในขณะที่ทั้งสองกำลังจูบกันอยู่ จนสุดท้ายก็ได้เพิ่มเติมอีกหนึ่งประโยคอย่างไม่ยอมย่อท้อ

“ดีมาก!! ตอนนี้เจ้าบ่าวสามารถจูบเจ้าสาวได้เลยครับ!”

เมื่อพูดประโยคนี้จบ เขาจึงแสดงท่าทีหมดสิ้นหนทางรับมือ (ส่ายหน้า) (ทนมองไม่ไหวแล้ว) (ฆ่าฉันซะดีกว่า)

ด้านล่างเวทีเกิดเสียงหัวเราะขึ้นมาอย่างดัง เสียงปรบมือและเสียงอวยพรดังไม่ขาดสาย

เหยาหลิงเยว่ไม่มีคนในครอบครัว ฉะนั้นเมื่อถึงเวลาที่ต้องเข้าพิธี จึงไม่มีขั้นตอนที่ต้องยกน้ำชากราบไหว้บุพการี

สิ่งที่แขกเหรื่อพากันแปลกใจก็คือ ทำไมถึงมีโต๊ะเจ้าภาพว่างอยู่สองโต๊ะ แต่กลับมีอาหารตั้งไว้เต็มโต๊ะเลย

สิ่งที่พวกเขามองไม่เห็นก็คือ พวกผีผีกำลังฉลองกันอย่างสนุกสนาน

อาเจียดีใจจนปีนขึ้นไปบนโต๊ะ ยื่นมือหยิบขนมหวานที่วางอยู่ตรงหน้า

ผีขี้ขลาดนั่งอยู่ข้างๆเธอ และคอยคีบอาหารให้เธออยู่บ่อยๆ

ผีชุดแต่งงานจับแก้วสุราเอาไว้ และกำลังชิมรสชาติของไวท์องุ่นอย่างระมัดระวัง ทันใดนั้นดวงตาก็เป็นประกาย และเทสุราอีกหนึ่งแก้ว

ผีหลายใจกำลังถือแก้วไวท์เอาไว้ ร่างกายโน้มเอียงไปพิงจี้ฉาง “ใต้เท้าจี้ ดื่มสักแก้วสิ~”

จี้ฉางนั่งตัวตรงด้วยสีหน้าที่เฉยชา “หักบุญกุศลสิบปี”

ผีหลายใจนั่งตัวตรงทันที และพูดพึมพำว่า “หมดคำที่จะพูดจริงๆ เห็นงานแต่งที่โรแมนติดแบบนี้แล้ว ไม่รู้สึกหวั่นไหวบ้างเลยหรือ?”

ผีคลั่งรักยิ้มขึ้นมา และคีบเนื้อชิ้นใหญ่ กินไปพร้อมกับพูดว่า “ท้าทายคนอื่นไม่ว่า แต่ดันมาท้าทายใต้เท้าจี้ แก่นี่ช่างใจกล้าจริงๆ”

ผีดวงซวย “แจ๊บๆๆ...ซูดดดดด...” (กินอย่างบ้าคลั่ง)

ผีน้าสาวขี้เหร่อุ้มกระดิ่งน้อยเอาไว้ กระดิ่งน้อยหน้าแดงระเรื่อ ชี้ไปที่ไข่แดงอย่างดีใจ “คุณน้าหนูจะกินอันนี้!”