ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 991

บนเวที เจ้าบ่าวเจ้าสาวแลกแหวนแต่งงาน จากนั้นก็กล่าวคำสัญญา

“คุณซูอีเฉิน ไม่ว่ายากจนหรือมั่งมี เจ็บป่วยหรือแข็งแรง วัยหนุ่มหรือ…จะไม่แยกจากกัน รักกันจนถึงยามแก่เฒ่า คุณยินยอมหรือไม่?”

สายลมพัดผ่านเบาๆ ทำให้เส้นผมของเหยาหลิงเยว่พริ้วไหวไปมา ซูอีเฉินยื่นมือลูบผมของเธอแนบไว้ที่หลังใบหู จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ผมยินยอม”

“คุณเหยาหลิงเยว่ ไม่ว่ายากจนหรือมั่งมี…จะไม่แยกจากกัน รักกันจนถึงยามแก่เฒ่า คุณยินยอมหรือไม่?”

เหยาหลิงเยว่แววตาเป็นประกาย จดจ่อไปที่ซูอีเฉิน และเผยรอยยิ้มที่จริงใจออกมา “ฉันยินยอม!”

พิธีกร “ดีมาก! ขอแสดงความยินดีกับคู่สมรสใหม่ ให้พวกเราร่วมกันอวยพรให้กับคู่บ่าวสาวครองรักกันจนถึงยามแก่เฒ่า จับมือกันไปตลอดชีวิต! โลกที่กว้างใหญ่ไพศาล แต่ผมก็ได้มาเจอกับคุณ ในที่นี่…”

พิธีกรเพิ่งจะพูดไปว่า ‘ดีมาก!’ ซูอีเฉินก็ได้โน้มตัวเข้าจูบเหยาหลิงเยว่

เหยาหลิงเย่วเขย่งปลายเท้า โอบกอดไปที่ลำคอของซูอีเฉินไว้อย่างแน่น จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นพร้อมรับการจูบ

ด้านล่างมีเสียงปรบมือด้วยความยินดีอย่างระรัว!

ซู่เป่าและหานหานรับบทเป็นนางฟ้าดอกไม้ ได้โรยดอกไม้กันอย่างไม่หยุด ซูเหอเวิ่นและซูเหอเหวินก็เข้าร่วมด้วย ตอนนี้บนอากาศเต็มไปด้วยดอกไม้โบยบินไปมา ร่วงโรยอยู่บนตัวของซูอีเฉินและเหยาหลิงเยว่

พิธีกร เอ่อ??

เอ่อ?

สคริปของเขายังพูดไม่ทันจบเลย!

เขายังไม่ได้พูดว่า ‘ให้เจ้าบ่าวจูบเจ้าสาวได้’ ซึ่งเป็นประโยคที่สำคัญที่สุด!

ไม่สนแล้ว พิธีกรจึงต้องแสดงฝีมือออกมาให้เต็มที่ โดยการอ่านคำอวยพรให้ทั้งสองจนจบในขณะที่ทั้งสองกำลังจูบกันอยู่ จนสุดท้ายก็ได้เพิ่มเติมอีกหนึ่งประโยคอย่างไม่ยอมย่อท้อ

“ดีมาก!! ตอนนี้เจ้าบ่าวสามารถจูบเจ้าสาวได้เลยครับ!”

เมื่อพูดประโยคนี้จบ เขาจึงแสดงท่าทีหมดสิ้นหนทางรับมือ (ส่ายหน้า) (ทนมองไม่ไหวแล้ว) (ฆ่าฉันซะดีกว่า)

ด้านล่างเวทีเกิดเสียงหัวเราะขึ้นมาอย่างดัง เสียงปรบมือและเสียงอวยพรดังไม่ขาดสาย

เหยาหลิงเยว่ไม่มีคนในครอบครัว ฉะนั้นเมื่อถึงเวลาที่ต้องเข้าพิธี จึงไม่มีขั้นตอนที่ต้องยกน้ำชากราบไหว้บุพการี

สิ่งที่แขกเหรื่อพากันแปลกใจก็คือ ทำไมถึงมีโต๊ะเจ้าภาพว่างอยู่สองโต๊ะ แต่กลับมีอาหารตั้งไว้เต็มโต๊ะเลย

สิ่งที่พวกเขามองไม่เห็นก็คือ พวกผีผีกำลังฉลองกันอย่างสนุกสนาน

อาเจียดีใจจนปีนขึ้นไปบนโต๊ะ ยื่นมือหยิบขนมหวานที่วางอยู่ตรงหน้า

ผีขี้ขลาดนั่งอยู่ข้างๆเธอ และคอยคีบอาหารให้เธออยู่บ่อยๆ

ผีชุดแต่งงานจับแก้วสุราเอาไว้ และกำลังชิมรสชาติของไวท์องุ่นอย่างระมัดระวัง ทันใดนั้นดวงตาก็เป็นประกาย และเทสุราอีกหนึ่งแก้ว

ผีหลายใจกำลังถือแก้วไวท์เอาไว้ ร่างกายโน้มเอียงไปพิงจี้ฉาง “ใต้เท้าจี้ ดื่มสักแก้วสิ~”

จี้ฉางนั่งตัวตรงด้วยสีหน้าที่เฉยชา “หักบุญกุศลสิบปี”

ผีหลายใจนั่งตัวตรงทันที และพูดพึมพำว่า “หมดคำที่จะพูดจริงๆ เห็นงานแต่งที่โรแมนติดแบบนี้แล้ว ไม่รู้สึกหวั่นไหวบ้างเลยหรือ?”

ผีคลั่งรักยิ้มขึ้นมา และคีบเนื้อชิ้นใหญ่ กินไปพร้อมกับพูดว่า “ท้าทายคนอื่นไม่ว่า แต่ดันมาท้าทายใต้เท้าจี้ แก่นี่ช่างใจกล้าจริงๆ”

ผีดวงซวย “แจ๊บๆๆ...ซูดดดดด...” (กินอย่างบ้าคลั่ง)

ผีน้าสาวขี้เหร่อุ้มกระดิ่งน้อยเอาไว้ กระดิ่งน้อยหน้าแดงระเรื่อ ชี้ไปที่ไข่แดงอย่างดีใจ “คุณน้าหนูจะกินอันนี้!”

เมื่อคารวะสุราโต๊ะเจ้าภาพเสร็จแล้ว ที่เหลือก็เป็นกลุ่มเพื่อนๆ และคนที่ทำธุรกิจร่วมกัน

ทุกคนฉวยโอกาสนี้พุ่งเป้า “รุมล้อม”ไปที่ซูอีเฉิน

“ประธานซู ปกติงานสังสรรค์ท่านจะปฏิเสธการดื่มสุราทุกครั้ง! วันนี้เห็นทีไม่ดื่มไม่ได้แล้วนะ?”

“ใช่แล้วๆ! วันนี้เป็นวันมงคลของท่าน ถ้าวันนี้ไม่ดื่มพวกเราก็จะไม่ยอมกลับ!”

พวกผู้ชายแย่งกันพูดอย่างวุ่นวาย พยายามกลั่นแกล้งซูอีเฉิน

ใครจะไปคาดคิด เขามีน้องชายถึงเจ็ดคน!

ซูอีเฉินยิ้มเล็กน้อย “ดื่ม จำเป็นต้องดื่ม”

เขาหันไปมองข้างๆ พี่น้องทั้งเจ็ดของตระกูลซูก็เดินเข้ามา

แขนของซูลั่วพาดไปที่ไหล่ของซูอี้เซิน เอียงหัวเล็กน้อยและยิ้มขึ้นที่มุมปาก “แก้วนี้ของคุณผมจะช่วยพี่ชายดื่มเอง มาเลย!”

ซูอิ๋งเอ่อร์โอบไหล่ของอีกคนหนึ่ง “แก้วนี้ผมจะดื่มแทนพี่ชายเอง!”

พี่น้องทั้งเจ็ด “รับมือเหตุการ์ได้อย่างดีเยี่ยม” คล้ายอารมณ์ทำนองว่า ถ้าอยากให้พี่ผมดื่ม ก็ต้องข้ามด่านของพวกเราไปก่อน

ในงานคึกคักอย่างมาก ที่ผ่านมางานแต่งของครอบครัวคนร่ำรวย มักจะเป็นการเชื่อมสายสัมพันธไมตรี เพื่อสร้างโอกาสที่ดีในการทำธุรกิจ

แต่วันนี้กลับไม่เป็นอย่างนั้น ทุกคนเหมือนได้ปลดปล่อยความเครียด

ผู้ชายอย่าลืมที่จะเล่นความสันพันธ์ ผู้หญิงอย่าลืมที่จะดึงสายสัมพันธ์

ทุกคนต่างแสดงความยินดีกับคู่สมรสใหม่ด้วยความจริงใจ สร้างความเฮฮาในงาน ทายคำถามปริศนา คิดเกมส์กลั่นแกล้งเจ้าบ่าวเจ้าสาว…