ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 995

ผีขี้ขลาดกลับไปที่ห้องนอนของซู่เป่า เมื่อเห็นซู่เป่านอนหลับอย่างสนิท ก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย

ผีหลายใจไม่รู้จักเปลี่ยนแปลงนิสัย พูดจาแบบนั้นต่อหน้าเด็ก ซู่เป่ายังได้ไปติดยันต์ไว้…

ซู่เป่าฟังเข้าใจแล้ว?

ผีขี้ขลาดนึกถึงเรื่องนี้ ก็ยิ่งรู้สึกเหนื่อยใจ สักวันเด็กก็ต้องโตขึ้นและเข้าใจเรื่องราวต่างๆมากขึ้น แต่ในใจของเขาต้องการให้ซู่เป่าเป็นแค่เด็กสามขวบ ที่ไม่มีความวิตกกังวลและบริสุทธิ์ไร้เดียงสาตลอดไป…

ไม่ได้ พรุ่งนี้จะต้องไปหลอกถามให้รู้เรื่อง

วันที่สอง

เมื่อซู่เป่าตื่นขึ้นมา และเห็นพี่พันนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาในห้องนอน

เมื่อเห็นเธอตื่นแล้ว เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ตื่นแล้วเหรอ?”

ซู่เป่าที่เพิ่งตื่นและยังมีอาการสะลึมสะลือ พยักหน้าพูดว่า “อืมม…”

ผีขี้ขลาดฉวยโอกาสที่เธอยังรู้สึกตัวได้ไม่เต็มที่ถามขึ้นว่า “ซู่เป่า เมื่อคืนพี่สาวหลายใจพูดจาเหลวไหล เธอไม่ต้องไปสนใจหรอก”

ซู่เป่าที่ยังงัวเงียอยู่ “อืม…”

ผีขี้ขลาดในท่าทางเหมือนคนที่เป็นพ่อ “เมื่อคืนทำไมลูกรักของพวกเราถึงได้ไปติดยันต์กันผีที่ห้องนอนของลุงใหญ่เยอะแยะเลยล่ะ? เธอ…ฟังเข้าใจด้วยเหรอ?”

ซู่เป่าจามขึ้นมา สติก็ได้กลับมาชัดเจนมากขึ้น เอียงหัวเล็กน้อย

เธอถามอย่างแปลกใจว่า “ฟังเข้าใจเรื่องอะไรเหรอ?”

ผีขี้ขลาด “อืม? หลังจากที่ผีหลายใจพูดจบทำไมเธอถึงได้วิ่งไปติดยันต์พวกนั้น ไม่ใช่เพราะว่ากลัวพวกเขาสองคนจะไปปลุกห้องเจ้าสาวหรอกหรือ?”

“ซู่เป่าเข้าใจคำว่าปลุกห้องเจ้าสาวหรือเปล่า?”

ซู่เป่ารู้สึกว่าวันนี้พี่พันมีท่าทางแปลกชอบกล

เธอพยักหน้าพูดว่า “เข้าใจสิ…ห้องเจ้าสาว ก็คือห้องที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวอยู่ด้วยกัน”

“ปลุกห้องเจ้าสาว ก็คือไปก่อกวนห้องของลุงใหญ่”

“ก็แค่ห้องนอนเท่านั้น? ทำไมพวกคุณถึงมีท่าทางแปลกๆ…”

ผีขี้ขลาด “เอ่อ…”

เขารู้สึกเขินอายเล็กน้อย ความคิดของเด็กช่างไร้เดียงสาจริงๆ เขาควรจะทบทวนว่าตัวเองคิดมากเกินไปเองหรือเปล่า…

ซู่เป่าพูดต่อว่า “ติดยันต์เพราะว่า พี่สาวหลายใจกับพี่สาวชุดแต่งงานคิดจะกลั่นแกล้งลุงใหญ่ และจะหลอกให้ป้าสะใภ้ใหญ่ตกใจ?”

เป็นแบบนี้ไม่ได้ วันนี้เป็นวันแต่งงานของลุงใหญ่กับป้าสะใภ้ใหญ่ ต้องให้พวกเขามีความสุข

วันที่ดีแบบนี้จะต้องไม่ให้เกิดเรื่องแย่ๆขึ้นไงล่ะ!

“ฉะนั้นที่หนูไปติดยันต์ ก็เพื่อไม่ให้พวกเขาหลอกคนได้”

ผีขี้ขลาด “…”

ดีเลย!

เขาคิดมากไปเอง!

ผีขี้ขลาดรู้สึกน่าขำ ตัวเองเป็นพี่ชายที่คอยกังวลใจมากเกินไปแล้ว

“รีบตื่นมากินข้าวได้แล้ว !” เขาพูดอย่างนุ่มนวล

“ได้เลย!” ซู่เป่าลุกขึ้นมาอย่างเต็มเปี่ยมด้วยพละกำลัง

ข่าวใหญ่ที่สุดในเช้าวันนี้ ก็ต้องเป็นข่าวงานแต่งงานของซูอีเฉินกับเหยาหลิงเยว่อยู่แล้ว

และยังมีอีกหนึ่งข่าวใหญ่ที่เกี่ยวข้องกันก็คือ

ซูอีเฉิน “…”

เขาเงยหน้าขึ้นยิ้มเล็กน้อย “วิศกรลูกชายคนที่ห้า ไม่จำเป็นจะต้องลงทุนอีกแล้วใช่ไหม? เงินทุนของตัวเองก็ควนจะโอนย้ายได้แล้ว ฉันจะไม่ไปยุ่งเกี่ยวอะไรอีก”

ซูอิ๋งเอ่อร์ “…”

ซูอีเฉินพูดขึ้นอีกว่า “เงินลงทุนในภาพยนต์ของน้องสี่น่าจะได้ทุนคืนแล้ว ให้บัญชีของบริษัทสรุปยอดวันนี้ได้เลย”

ซูลั่ว “…”

ซูเยว่เฟยสะบัดหัวอย่างไม่มีพิรุธ ตักอาหารให้ซู่เป่า “มาซู่เป่า กินปลาหิมะนึ่งหน่อย ไม่มีก้างปลาเลยนะ น่ากินมาก ”

นักบินอย่างเขา ไม่เคยขอเงินจากพี่ใหญ่ ยังไงก็คงไม่มีเรื่องมาถึงตัวเขา

ซูอีเฉินได้เทน้ำผลไม้ให้ซู่เป่าและเหยาหลิงเยว่อย่างสุภาพ จากนั้นก็พูดขึ้นมาเหมือนนึกอะไรได้ “อ้อ จริงด้วย นายก็อายุไม่น้อยแล้ว เดี๋ยวฉันจะให้ชวีเสี่ยงจัดการเรื่องเอกสารของนายก่อน ตอนนี้มีผู้กำกับรายการหาคู่กำลังหาคนอยู่…”

น้ำชาได้พุ่งออกมาจากปากของซูเยว่เฟยทันที

“ไม่ต้องๆ ผมผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้วพี่!”

พี่น้องคนอื่นพากันสะใจได้ทีขี่แพะไล่

เทพเจ้าแห่งทรัพย์สินช่างร้ายกาจจริงๆ!

**

อีกด้านหนึ่ง ตอนเช้าอาจารย์เหลาก็ได้เห็นพาดหัวข่าวใหญ่ของเย่ชิงแล้ว

เขาผิดหวังมาก คิดไม่ถึงเลยว่าเย่ชิงจะไปสร้างความวุ่นวายในงาน

คำตักเตือนของเขา เธอไม่ยอมฟังเลย

“เต๋อหมิง นายไปเปิดแถลงข่าวอีกหนึ่งเรื่อง…” อาจารย์เหลาไตร่ตรองอยู่นาน สุดท้ายก็ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง “แถลงข่าวออกไปอย่างเป็นทางการว่าฉันกับเย่ชิงได้ตัดขาดความสัมพันธ์ลูกศิษย์กับอาจารย์กันแล้ว”