ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 996

เย่ชิงนอนพลิกตัวไปมา รู้สึกกระสับกระส่ายตลอดทั้งคืน

เช้าวันรุ่งขึ้นจึงตื่นนอนอย่างงัวเงีย แล้วเดินไปชงน้ำนมและปิ้งขนมปังให้ตัวเองราวกับกำลังละเมอพลางเล่นโทรศัพท์ไปด้วย...

คำค้นหายอดฮิตยังคงเป็นงานแต่งงานของซูอีเฉินและเหยาหลิงเยว่ ซึ่งมันทำให้เธออารมณ์ไม่ดีอีกครั้ง

แต่แล้วเธอก็ต้องหยุดนิ่งในท่าหาวนอนและถลึงตาโต

เมื่อเห็นใต้คำค้นหายอดฮิตที่เกี่ยวกับงานแต่งของตระกูลซูมีคำค้นหายอดฮิตอีกหัวข้อหนึ่งคือ (หญิงสาวคนหนึ่งตามจีบประธานซูในงานแต่งงาน แต่ถูกจับโยนและนอนกองกับพื้นนานหนึ่งชั่วโมง)

ผู้หญิงที่สภาพยับเยินเหมือนคนบ้าในภาพนั้นก็คือเธอไม่ใช่เหรอ

เมื่อเย่ชิงเห็นตัวเองที่สภาพยับเยินก็โมโหจนตัวสั่น

ใครถ่าย!

นี่มันเป็นการละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของเธอ

แต่พอเปิดดูคอมเมนต์ก็เห็นว่าทุกคนต่างกำลังแสดงความคิดเห็นว่า (ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร คนไหน ขอผู้รู้ช่วยเปิดโปงหน่อย)

เย่ชิงพลันรู้สึกโชคดีอีกครั้ง...

ยังดีๆ อย่างน้อยเครื่องสำอางก็หลุดเลอะขนาดนั้น คงไม่มีใครจำได้...

เย่ชิงกดขยายรูปถ่ายนั้นให้ใหญ่ขึ้น รูปภาพยิ่งพร่ามัว คงจะเป็นคนที่เดินผ่านมาถ่ายไว้...

เธอจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก รูปเบลอขนาดนั้นคงไม่มีใครดูออกว่าเป็นเธอ

ค่อยยังชั่วๆ...

ในขณะที่เย่ชิงกำลังดีใจว่าเครื่องสำอางบนหน้าหลุดเลอะจนไม่มีใครจำได้

วินาทีถัดมา เมื่อเธอกดรีเฟรชหน้าทามไลม์ใหม่

ก็มีหัวข้อใหม่เด้งขึ้นมาทันที

(ตะลึง เย่ชิงจิตรกรผู้มีพรสวรรค์ที่อายุน้อยที่สุดในโลกอาละวาดในงานแต่งงานของท่านประธานซูซื่อกรุ๊ป)

เย่ชิง “...”

ใบหน้าของเธอถูกขยายใหญ่ด้วยความละเอียดสูง

เห็นชัดๆ ว่าเมื่อกี้รูปมันเบลอซะขนาดนั้น แม้แต่เธอเองก็จำตัวเองไม่ได้

สรุปแล้วตอนนี้ใครเป็นคนทำรูปที่มีความคมชัดสูงนี้

ไม่เพียงแค่มีรูปที่มีความคมชัดสูงเท่านั้น แต่ยังมีวิดีโอที่มีความคมชัดสูงอีกด้วย

ผู้หญิงบ้าในรูปคนนั้นดูเหมือนจะเป็นโรคประสาทถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยโยนลงกับพื้น แล้วเธอก็ดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง

หลังจากที่คนของตระกูลซูจากไป เธอก็ไล่ตามพวกเขา แล้วกระทืบเท้าด้วยความโกรธและโยนกระเป๋าลงบนพื้น...

แต่ปรากฏว่าสุดท้ายก็เป็นตัวเองที่เก็บมันขึ้นมาอย่างเศร้าซึมและวิ่งหนีด้วยสภาพยับเยิน

เย่ชิงเห็นตัวเองแล้วก็รู้สึกอับอาย แต่สิ่งที่ทำให้เธอรับไม่ได้ที่สุดคือคำดูถูกเหยียดหยามต่างๆ นานาของเพื่อนในเน็ตในคอมเมนต์

ไอดี ‘รักดาราจุนหลินเข่อ’ คอมเมนต์ว่า (เป็นเธอนี่เอง ค้นหาในไป๋ตู้หาไม่เจอ ต้องไปค้นหาในโซวโก่ว มีคนหนึ่งบอกว่าเธอเป็นจิตรกรชื่อดังระดับโลก...)

ไอดี ‘เอลลิซ่า’ คอมเมนต์ว่า (ชื่อดังระดับโลกเหรอ ขอโทษนะ ฉันเป็นเพื่อนต่างชาติ ฉันไม่เคยได้ยินชื่อเธอมาก่อนเลย)

ไอดี ‘อยากไปทางเหนือ’ คอมเมนต์ว่า (ฉันดูแล้ว ป้ายกำกับของผู้หญิงคนนี้เขียนว่าอ่อนโยน ฉลาด หญิงยุคใหม่ผู้เป็นอิสระ จิตรกรมีผู้พรสวรรค์ในรอบร้อยปี หญิงสาวผู้มีความสามารถ... แม่งเชี้ย ผู้หญิงอิสระแบบนี้รู้ตัวว่าเป็นน้อยยังอยากเป็นน้อยอีกเหรอ)

ไอดี ‘ข่ายซินต้องมีความสุขน๊า’ คอมเมนต์ว่า (อย่าพูดเหลวไหล ประธานใหญ่ของเราไม่มีทางยุ่งกับเธอหรอก แม้แต่ขนหน้าแข้งก็ไม่ได้แตะ)

ไอดี ‘คิ้วโค้งตาหวานช่ำ’ คอมเมนต์ว่า (ขยะแขยง ขาก ถุย! ไม่เอาดอกทอง)

เธออับจนหนทางจึงนึกถึงอาจารย์เหลาจากจิตใต้สำนึก...

ใช่ อาจารย์ของเธอไง

เย่ชิงรีบโพสต์ลงเวยป๋อด้วยท่าทางที่เหมือนถูกบังคับ (จนใจ เพื่อนในเน็ตสมัยนี้เห็นอะไรก็เชื่อไปหมด ทำไมถึงแต่งเรื่องได้เก่งขนาดนี้ ฉันเป็นลูกศิษย์คนโปรดที่สุดของอาจารย์เหลา ฉันจะทำเรื่องที่เป็นการทำลายอนาคตตัวเองได้อย่างไร อีกอย่าง ถึงฉันจะเต็มใจ แต่อาจารย์ของฉันก็ไม่อนุญาตหรอก พวกคุณเข้าใจฉันผิดแล้วจริงๆ)

เพื่อนในเน็ตต่างยอมเธอเลย

คิดว่าพวกเขาตาบอดหรือไง

ขนาดเอารูปถ่ายเปรียบเทียบมาวางไว้ข้างกันแล้ว แม้แต่เด็กสามขวบก็ดูออกว่าเป็นคนคนเดียวกัน ช่างเป็นผู้ร้ายปากแข็งจริงๆ

แต่แล้วสิ่งที่น่าตื่นเต้นยิ่งกว่าก็เกิดขึ้น เย่ชิงเพิ่งโพสข้อความลงในเวยป๋อและแทบจะในเวลาเดียวกันนั้นอาจารย์เหลาก็โพสแถลงการณ์ว่า

(นับจากวันนี้เป็นต้นไป ข้าพเจ้าขอตัดความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์กับศิษย์กับเย่ชิง)

เพื่อนในเน็ตเห็นแล้วหัวเราะเยาะ

เย่ชิงโพสเวยป๋อเวลาสิบเอ็ดนาฬิกาห้าสิบเก้านาที แถลงการณ์ของอาจารย์เหลาก็โพสเมื่อเวลาสิบเอ็ดนาฬิกาห้าสิบเก้านาทีเช่นกัน

นั่นก็หมายความว่าตัวอาจารย์เหลาเองน่าจะไม่รู้เกี่ยวกับโพสก่อนหน้าในเวยป๋อของเย่ชิง...

เธอเหมือนถูกตบหน้าโดยไม่ตั้งใจและเป็นสิ่งร้ายแรงที่สุด

เย่ชิงแทบจะกระอักเลือดออกมา เป็นแบบนี้อีกแล้ว อาจารย์ต้องจงใจแน่ๆ

เขาทำแบบนี้ได้ยังไง...

เธอเป็นลูกศิษย์คนโปรดที่สุดของเขานะ เขายอมตัดความสัมพันธ์กับเธอได้ยังไง เธอเป็นความภาคภูมิใจของเขาเชียวนะ

ถ้าไม่มีเธอแล้ว ศิลปะของเขาจะถ่ายทอดต่อไปได้อย่างไร ความคิดของเขาจะคงอยู่ชั่วนิรันดร์ได้อย่างไร