ชีวิตหลังความตายของเซินมาน นิยาย บท 3

เนื่องจากการต่อรองราคาในการประมูลนี้ ป๋อซือเหยียนจึงมุ่งความสนใจไปที่เสิ่นม่าน และไม่ได้สังเกตเห็นถึงการกระทำของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเลย

เมื่อการประมูลสิ้นสุดลง เสิ่นม่านกำลังเตรียมตัวที่จะกลับ แต่ก็ดันมาเจอกับป๋อซือเหยียนกับซูเฉี่ยนเฉี่ยนพอดี

“เสิ่นม่าน เธอไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ก็อย่ามาสร้างปัญหาเพิ่ม”

ป๋อซือเหยียนพูดอย่างไม่ให้เกียรติเสิ่นม่านเลยแม้แต่น้อย

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่อยู่ข้างๆพูดขึ้นมาว่า “ใช่ค่ะ พี่เสิ่น พี่ทำแบบนี้ทำให้ประธานป๋อขาดทุนไปห้าหมื่นล้านเลยนะคะ”

เสิ่นม่านหัวเราะเบาๆ "น้องซู เธอเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า ที่ดินนี้ฉันเป็นคนซื้อนะ เกี่ยวอะไรกับป๋อซือเหยียน?"

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนโพล่งออกมา "แต่นั่นคือห้าหมื่นล้านนะ....."

“ก็แค่ห้าหมื่นล้านเอง สำหรับพวกเรามันก็แค่เงินที่เอาไว้สร้างกระท่อม ไม่ต้องพูดถึงคุณหนูเสิ่นเลย”

ไม่ไกลออกไป มีเสียงของฟู่ฉือโจวก็ดังขึ้นมา "ใช่ไหม คุณหนูเสิ่น?"

เสิ่นม่านเหลือบมองเซียวตั๋วที่อยู่ข้างๆฟู่ฉือโจวและพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "มันก็แค่ห้าหมื่นล้านเอง ก็เหมือนซื้อของเล่นแหละ"

ในชั่วพริบตา สีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เปลี่ยนไปทันที

ห้าหมื่นล้านสำหรับป๋อซือเหยียนเป็นเงินเล็กน้อย สำหรับเสิ่นม่านยิ่งเป็นเรื่องเล็กน้อยมาก!

ใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อยจากอารมณ์โกรธ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนเหล่านี้ เธอก็เป็นแค่เพียงคนที่ไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไรได้

เซียวตั๋วพูดอย่างเย็นชา "ผมได้ยินมาว่าประธานป๋อแต่งงานแล้ว ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆนั้นคือคุณผู้หญิงป๋อใช่ไหมครับ?"

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนหน้าแดงขึ้นมาทันทีและพูดด้วยความตกใจ "ไม่ ไม่..."

“นี่คือภรรยาของผม เสิ่นม่าน”

ป๋อซือเหยียนดึงเสิ่นม่านมาอยู่ข้างๆ

เสิ่นม่านพยายามสลัดมือของป๋อซือเหยียนออกไปอย่างเฉยเมย แต่ป๋อซือเหยียนกลับจับมือของเขาไว้แน่นขึ้น

ตั้งแต่แรก ป๋อซือเหยียนก็รู้สึกว่าเซียวตั๋วจ้องมองไปที่เสิ่นม่านมาโดยตลอด

ผู้ชายด้วยกันย่อมเข้าใจดี ป๋อซือเหยียนแค่ดูเซียวตั๋วก็รู้แล้วว่าเขาคิดอะไร

“ที่แท้ คุณหนูเสิ่นก็เป็นภรรยาประธานป๋อซือเหยียนนี่เอง เมื่อกี้ในงานประมูลผมเห็นประธานป๋อกับหญิงสาวคนนี้คุยกันอย่างสนิทสนม ในหัวผมก็เลยเข้าใจว่าเธอเป็นคุณผู้หญิงป๋อไปเสียนี่” ฟู่ฉือโจวตบหัวตัวเองแล้วพูดต่อ “แสดงว่าผู้หญิงคนนี้ก็ต้องเป็นเลขาของประธานป๋อสินะ มิน่าหละ เมื่อกี้นี้เห็นชูป้ายแทนประธานป๋อตลอดเลย”

เสิ่นม่านแทบจะอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

ถึงแม้เสิ่นม่านจะไม่สนใจซูเฉี่ยนเฉี่ยนกับป๋อซือเหยียนแล้ว แต่เมื่อได้ยินฟู่ฉือโจวพูดแบบนี้ ในใจของเสิ่นม่านก็แอบรู้สึกสะใจ

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่อยู่ข้างๆป๋อซือเหยียนกลับมีสีหน้าซีด

เมื่อเห็นเช่นนั้น ป๋อซือเหยียนจึงสั่งว่า “เลขาหลี่ ไปส่งซูเฉี่ยนเฉี่ยนกลับบ้าน”

“ได้ครับ ประธานป๋อ”

ฟู่ฉือโจวพูดด้วยรอยยิ้ม “ถ้างั้นพวกเราไม่รบกวนแล้วครับ ขอตัวก่อน”

เมื่อฟู่ฉือโจวกับเซียวตั๋วเดินจากไป เสิ่นม่านจึงสลัดมือของป๋อซือเหยียนออกได้ “จับพอหรือยัง”

ป๋อซือเหยียนคาดไม่ถึงว่าเสิ่นม่านจะสลัดมือเขาออก

ในอดีต เสิ่นม่านหวังที่จะได้สัมผัสป๋อซือเหยียนเป็นอย่างมาก จนแทบจะเรียกได้ว่าตามติดยิ่งกว่าแมลง

แต่เสิ่นม่านในคืนนี้ดูแตกต่างจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง

ในที่สุด ป๋อซือเหยียนก็พูดย่างเย็นชา “ถ้าทำแค่เพื่อจะให้ผมสนใจ เธอไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้”

เสิ่นม่านรู้สึกอึดอัดกับคำพูดนี้จนพูดไม่ออก

เธออยากจะโต้ตอบกลับไป แต่เธอก็ทำไม่ได้

ในท้ายที่สุด เมื่อพิจารณาจากในอดีตที่ว่าเธอใส่ใจป๋อซือเหยียนมากแค่ไหน เธออาจทำเช่นนี้เพื่อดึงดูดความสนใจของป๋อซือเหยียนจริงๆก็ได้

แต่ปัญหาคือ ตอนนี้เธอไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้ว!

เสิ่นม่านที่รู้สึกรำคาญตัดปัญหาโดยการพูดว่า “แล้วแต่คุณจะคิด”

“รอเดี๋ยว”

“อะไรอีก?”

“เธอกับเซียวตั๋วเป็นอะไรกัน?”

“ไม่ได้เป็นอะไรกัน ฉันไม่รู้จักเขาด้วยซ้ำ”

ป๋อซือเหยียนก็พูดอย่างเย็นชา “เสิ่นม่านเธอจำไว้นะ ผมไม่สนว่าเธอกับเขาเป็นอะไรกัน เมื่ออยู่ข้างนอกเธอคือคุณผู้หญิงป๋อ เธอควรใส่ใจกับสถานะของตัวเองจะดีกว่านะ แล้วก็รักษาระยะห่างกับผู้ชายคนอื่นด้วย”

เมื่อได้ยินสิ่งที่ป๋อซือเหยียนพูด เสิ่นม่านก็หัวเราะออกมา “ป๋อซือเหยียน ก่อนที่นายจะบอกคนอื่น นายควรจะบอกตัวเองก่อนไหม? วันนี้นายพาซูเฉี่ยนเฉี่ยนมาที่นี่ นายได้คิดถึงสถานะของนายกับฉันบ้างไหม?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน