ช่วยข้าทีสองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด NC25 3P นิยาย บท 21

เช้าวันต่อมา

ช่วงเวลาที่ยากลำบากของหนานอิงได้กลับเข้ามาอีกครั้ง ในยามที่ได้รับปากท่านตาผู้นั้นนางเองก็คิดไม่ถึงว่าตนเองกำลังรับปากทำในเรื่องที่ชวนให้กระอักกระอ่วนใจเช่นนั้น

ในมือของหนานอิงมีผ้าสีตุ่นที่ซักจนสะอาดแล้วเพื่อนำมาเช็ดตัวให้เขา พร้อมกับน้ำอุ่นที่ต้มกับสมุนไพรตามสูตรพิเศษของนาง เบื้องหน้าคือบุรุษผู้หนึ่งที่กำลังเปลือยกายอวดรูปร่างงดงามที่สมบูรณ์อย่างไม่ปิดบัง มีเพียงส่วนสงวนของเขาที่มีผ้าผืนเล็กปกปิดอยู่เท่านั้น

มือของนางสั่นในยามที่ช่วยเขาแกะผ้าพันแผลที่พันรอบกายออก ใจของหนานอิงเต้นคล้ายกำลังจะหลุดออกมาอยู่แล้ว นางพยายามที่จะไม่มองเขาโดยตรงหลับตาข้างลืมตาข้าง หยีตาบ้างเบือนหน้าหนีเขาบ้างจนกระทั่งแกะผ้าพันแผลเสร็จ

แต่บัดนี้หานเซียวเกิดโทสะเสียแล้วเมื่อเห็นท่าทางที่ดูเหมือนจะรังเกียจเขาเหลือเกินของนาง

"ลืมตาของเจ้าเสีย แล้วรีบทำในสิ่งที่สมควรทำ"

เขาบีบคางของนางบังคับให้นางมองเขาอย่างเต็มตาไม่นับว่ารุนแรงสำหรับเขาแต่สำหรับหนานอิงแล้วนางรู้สึกเจ็บเป็นอย่างยิ่ง

หนานอิงมองหน้าเขาแล้วนางกลัวจนน้ำตาแทบจะร่วงลงมา 

"จะร้องทำไมข้ายังไม่ได้ทำอะไรเจ้าเลยเหตุใดอ่อนแอเช่นนี้"

หานเซียวส่ายหน้าพร้อมกับปล่อยคางของนาง เช่นเคยเกิดรอยแดงที่ปลายคางนั่น แต่มีหรือหานเซียวจะสนใจ

โดยปกติเมื่อได้รับบาดเจ็บเช่นนี้ล้วนเป็นทหารผู้ใกล้ชิดคอยดูแลเปลี่ยนผ้าพันแผลให้ หรือไม่ก็เป็นหมอทหารที่มือไม้หนักยิ่งกว่าหินแต่ทำงานว่องไวเป็นอย่างยิ่ง

หานเซียวเป็นคนรักสะอาดด้วยนิสัยนี้ได้มาจากลู่หนิงหวัง แม้ในยามออกรบหลังจากทำศึกมาอย่างหนักอากาศหนาวจนน้ำในลำธารกลายเป็นน้ำแข็ง เขายังสั่งให้ทหารขุดน้ำแข็งนั่นมาต้มน้ำเพื่ออาบชำระร่างกายในขณะที่ผู้อื่นต่างไม่มีใครอยากสัมผัสกับน้ำแม้แต่หยดเดียว

ในยามนี้แผลของเขาไม่อาจถูกน้ำได้และกำลังจะหายจึงเกิดอาการคันอีกทั้งเนื้อตัวไม่ได้ถูกน้ำมาเนิ่นนานอาศัยเพียงแค่เช็ดเนื้อเช็ดตัวหานเซียวจึงรู้สึกไม่พอใจเขาจึงค่อนข้างหงุดหงิดอยู่บ้าง

ยิ่งเห็นแม่นางน้อยผู้นี้ทำท่าทางเงอะงะงุ่นง่านต่อหน้า เหมือนกระตุ้นอารมณ์ของเขาให้ยิ่งขุ่นมัว หากไม่ใช่ว่าแผลที่หลังของเขานั้นเกินที่จะดูแลด้วยตัวเองคงไล่ตะเพิดนางออกไปแล้ว

ทั้ง ๆ ที่นางเห็นเขาทุกซอกทุกมุมแต่ยังทำท่ากระดากอายมือไม้สั่นเช่นนี้เห็นแล้วก็ให้รู้สึกรำคาญตายิ่ง 

"ข้าไม่อยากข่มขู่เจ้าเช่นนี้หากเจ้ารีบทำรีบเสร็จเสีย หากชักช้าเจ้าได้ตายสมใจแน่"

สีหน้าของหนานอิงยิ่งซีดยิ่งกว่าเดิม ปากของนางสั่นระริกจนต้องกัดเอาไว้ นางเป็นเพียงสตรีในห้องหอถึงจะเคยถูกล่วงละเมิดจากโจรร้ายสองคนนั้นมาแล้ว แต่ก็ใช่ว่านางจะยินดีมองร่างกายของบุรุษอื่นโดยไม่รู้สึกรู้สาอะไร

หากไม่คิดว่าเขาเป็นผู้มีพระคุณนางไม่มีทางทำเรื่องพวกนี้เป็นอันขาด อีกทั้งสีหน้าของหานเซียวในตอนนี้ก็เหมือนว่าใกล้จะหมดความอดทนลงไปทุกที

มือของหนานอิงคล้ายจะหนักเป็นหินจนนางไม่อาจยกขึ้นแล้ว ทั้งหมดเป็นเพราะว่านางกำลังกลัวเขามากจนเกินไป หานเซียวเห็นเช่นนั้นแล้วจึงตัดปัญหาหลับตาลงเสียไม่ให้เห็นท่าทางรำคาญตานั่นอีก เมื่อไม่เห็นนาง เขาก็คงไม่เกิดโทสะ

เมื่อคนผู้นั้นหลับตาหนานอิงเองก็ไม่ต้องสบตากับเขาแล้ว ความกลัวจึงลดลงเล็กน้อย เอาล่ะเพื่อรักษาชีวิตและเพื่อตอบแทนคุณในขณะเดียวกันนางจึงตั้งอกตั้งใจเช็ดตัวให้เขาอย่างดี

หานเซียวผู้นี้ใจดำเป็นอย่างยิ่ง เอะอะก็ข่มขู่ด้วยวาจาอีกทั้งการกระทำป่าเถื่อนเช่นนั้นก็แสดงออกมาอย่างไม่คิดว่านางเป็นสตรีเลยสักนิด นางจึงไม่อยากผิดพลาดทำให้ตนเองต้องตกที่นั่งลำบากและตายก่อนได้ช่วยท่านแม่ออกจากสกุลหนาน

 หนานอิงใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นอีกครั้งบิดจนหมาดแล้วเริ่มเช็ดตัวให้เขา ในใจท่องเอาไว้ว่าเขาเป็นร่างจำแลงของพระโพธิสัตว์ที่แปลงกายมาเพื่อทดสอบจิตใจของนาง หากนางทำดีนางจะได้บรรลุนิพพานขึ้นไปเสวยสุขบนสรวงสวรรค์

เมื่อคิดได้เช่นนี้นางก็ลงมือรวดเร็วขึ้น หนานอิงเช็ดส่วนบนก่อนละเว้นช่วงบาดแผลที่เขาได้รับบาดเจ็บ แผ่นอกของเขาตึงแน่น กล้ามท้องงดงาม ช่วงสะโพกสอบที่มีผ้าผืนเล็กปกปิดอยู่

หนานอิงมองถึงจุดนั้นแน่นิ่ง ในใจก็คิดเตลิดไปมากมายครั้นได้สติเมื่อเขาขยับตัว หนานอิงก็ต้องชะงักรู้สึกตกใจตนเองที่หยุดสายตาไว้ตรงที่เขาใช้ผ้าปิดเอาไว้ หนานอิงแอบหยิกตนเองไปครั้งหนึ่งแล้วใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นอีกครั้งเช็ดร่างกายเขาอย่างเบามือไล่มาจนถึงแผ่นหลังแข็งแกร่ง