ช่วยข้าทีสองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด NC25 3P นิยาย บท 37

เมื่อลู่หนิงหวังรูดตัวลงไปด้านล่างเขาแยกขาของนางออกกว้าง ทั้งยังพิจารณากลีบพูเนื้ออย่างละเอียด ลู่หนิงหวังใช้ปลายนิ้วนวดคลึงตุ่มสีหวานที่กำลังขยายเหยียดออกราวกับกำลังกลั่นแกล้ง หลังจากนั้นพลันแลบลิ้นออกมาแล้วเลียเบา ๆ 

"น้ำออกมากเช่นนี้ครานี้คงไม่เจ็บแล้ว"

เขาเอ่ยด้วยความพึงพอใจ แต่หนานอิงผู้กำลังถูกทั้งลู่หนิงหวังและหานเซียวรุมรักทั้งบนและล่างกำลังหูอื้อตาลาย ปากของหานเซียวตอนนี้ได้ไต่ไล้ลงมาดูดรวบยอดปะทุมถันของนางเอาไว้แทนที่ปากของลู่หนิงหวังแล้ว

หานเซียวจูบคลึงเคล้าแนบปากลงมามือหนึ่งฟอนเฟ้นเต้าอวบอีกข้าง เขากำลังกอดนางอยู่และยิ่งส่งให้แท่งหยกที่กำลังทิ่มตำอยู่ด้านหลังขยายใหญ่เหยียดจนหนานอิงร้องคราง

"เต้าของเจ้านุ่มมือข้าเหลือเกิน"

หานเซียวครางและดูดอย่างเอร็ดอร่อย ปลายลิ้นของเขาในยามนี้กำลังตวัดเลียอย่างเร่งร้อน หมุนวนควงลิ้นกินอย่างเอร็ดอร่อยยิ่งกว่ากินอาหารที่หนานอิงลงมือทำเสียอีก

ในขณะที่ลู่หนิงหวังกำลังใช้มือแยกกลีบดอกของนาออกจากกัน เขามองเห็นตุ่มไตและความฉ่ำแฉะจากน้ำหวานที่ไหลออกมาเต็มสองตา

ลู่หนิงหวังแลบลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผากฉับพลันฉกปลายลิ้นเข้าไปภายในแล้วดูดรัดรึงกลีบงามเอาไว้ด้วยริมฝีปาก เขาฉกลิ้นราวกับลิ้นงู เล่นงานส่วนล่างของหนานอิงจนแทบเผาไหม้ด้วยพิษร้ายจากลิ้นของลู่หนิงหวัง

"อ๊า นายท่าน ซี๊ดดด"

หนานอิงไม่อาจต้านทานความเสียวซ่านได้อีกต่อไป นางยกมือไปด้านหลังโอบร่างของหานเซียวที่ตะแคงร่างดูดนมของนางอยู่แล้วเด้งสะโพกใช้มือกดศีรษะของลู่หนิงหวังให้แนบชิด

ในขณะที่อีกใจหนึ่งอยากจะผลักไสเขาเหลือเกินแต่นางในยามนี้คล้ายจะใจขาดแล้วหากเขาไม่ลงลิ้นชิมนางต่อ 

หนานอิงขยับสะโพกเข้าหาริมฝีปากร้อนของลู่หนิงหวัง ทั้งยังหยัดถันให้หานเซียวดูด นางเผลอจิกปลายเล็บแหลมลงบนแผ่นหลังของหานเซียวเมื่อความเสียวซ่านอย่างที่สุดเข้าเล่นงาน

ทรวงอกอวบของนางกระเพื่อมขึ้นลง ร่างกายของนางขาวละมุนประดุจหยกมันแพะอันไร้ที่ติ สะโพกลมแนบทับหานเซียวอยู่ในตอนนี้กำลังถูกเขายกขึ้นแล้ว 

ลู่หนิงหวังดูดกลืนนางอย่างเต็มรักแล้วใช้นิ้วมือลูบไล้ถือสิทธิ์แสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของท่ามกลางแสงสว่างที่ส่องลอดเข้ามาอันน้อยนิดเนื่องจากพระอาทิตย์กำลังอัศดง ความขาวเนียนของนางกลับเปล่งประกายออกมาดั่งนางฟ้านางสวรรค์

ลู่หนิงหวังปาดลิ้นเลียมาจนถึงช่วงประตูหลังของนาง เขาใช้น้ำหวานที่ไหลออกมาไม่ขาดสายของหนานอิงทาไปทั่วช่วงรูรักนั้นจนเปียกฉ่ำ ก่อนจะสอดปลายนิ้วเข้าไปทางประตูหลังช้า ๆ เพื่อเปิดทางให้น้องชายเข้าได้อย่างสะดวกและไม่ทำให้หนานอิงรู้สึกเจ็บปวด

ยิ่งถูกลู่หนิงหวังล่วงเกินตรงจุดนั้น ยิ่งถูกหานเซียวดูดปทุมถันแรงอารมณ์ของหนานอิงบัดนี้ยิ่งโหมกระหน่ำ หานเซียวดูดหน้าอกของนางอย่างเร่าร้อน หนานอิงแหงนใบหน้าขึ้นเมื่อนิ้วของลู่หนิงหวังสอดเข้าไปด้านหลังสร้างความเสียวซ่านจนนางแทบจะทนไม่ไหว

หากแท่งหยกของใครสักคนเข้าไปด้านในเล่า นางจะรู้สึกเช่นไร

ลู่หนิงหวังเพิ่มนิ้วของเขาเข้าไปอีกเป็นนิ้วที่สอง หนานอิงรับรู้ถึงความคับแคบที่เกิดขึ้น นางครางแผ่วสองนิ้วของเขาทำให้นางรู้สึกถึงความเสียวซ่านที่มากขึ้น

เมื่อประตูหลังถูกทะลวงลู่หนิงหวังจับขาของนางข้างหนึ่งให้พาดไหล่ของเขาเอาไว้ แล้วก้มลงเลียน้ำหวานอย่างบ้าคลั่ง ยิ่งเจอกับความคับแน่นเขายิ่งครางแหบโหยเหมือนคนที่ไร้สติ

กระทั่งลู่หนิงหวังดึงนิ้วออกมา หานเซียวจึงปล่อยเต้าของนางบัดนี้เขาเองก็ไม่อาจทนไหวอีกแล้ว เขาจับหนานอิงให้ยกขึ้น ริมฝีปากประกบกับริมฝีปากของนาง ดูดลิ้นแลกเลียกันอย่างบ้าระห่ำ ในขณะที่ด้านล่างลู่หนิงหวังก็ยังเล่นงานนางด้วยปลายลิ้น 

จวบจนกระทั่งหนานอิงไม่รู้ตัวว่าบัดนี้ประตูหลังของตนเองได้ถูกแท่งหยกของหานเซียวเสียบเข้าไปเสียแล้ว 

"อึก อ๊า นายท่าน ซี๊ด"

หนานอิงสัมผัสได้ถึงจุดแห่งความหฤหรรอย่างที่สุด หานเซียวในครานี้สอดมือเข้าไปใต้สองขาของนางแล้วจับนางยกขึ้นเพื่อดันร่างของนางขึ้นแล้วดันร่างของหนานอิงลงมาอีก

กลีบดอกไม้สีแดงฉ่ำของนางถูกแยกออกมันฉ่ำเยิ่มเต้าไปด้วยน้ำรัก ลู่หนิงหวังปล่อยให้หานเซียวกระแทกร่างของหนานอิงอีกหลายครั้ง ในขณะที่เขารูดแท่งหยกของเขารอเพื่อให้พร้อมรบ 

"อื้อ นายท่าน ข้าเสียวเจ้าค่ะ อ๊า"

ปากของหนานอิงอ้าค้าง ลู่หนิงหวังไม่รอช้าเขายัดแท่งหยกเข้าปากของนางทันใด แล้วเอ่ยเสียงแหบเครือ

"กินมันเสีย กินให้อร่อยแทนข้าวเย็น"

ร่างทั้งร่างของหนานอิงสั่นยะเยือก แต่ริมฝีปากของนางกลับร้อนจัดและกำลังห่อหุ้มแท่งหยกของลู่หนิงหวังเอาไว้ ในขณะที่ส่วนล่างนั้นกลับทรมานด้วยความเสียวซ่าน

นางกำรอบแท่งหยกอันใหญ่โตแล้วเริ่มกินตามที่เขาบอก ในตำราเล่มนั้นแน่นอนว่าหนานอิงยังอ่านไม่ถึงช่วงนี้ นางเริ่มสงสัยใคร่รู้ว่าในนั้นได้บอกหรือไม่ว่าจะรู้สึกเช่นไร

จะเสียวซ่านอ่อนแรงไปทั้งร่างเหมือนที่นางกำลังเป็นตอนนี้หรือไม่

 นางหอบหายใจเข้าจนเต็มแล้วปล่อยออกมาอยู่หลายครั้ง เมื่อใดที่นางเผลอเกร็งร่างกายทั้งลู่หนิงหวังและหานเซียวจะช่วยกันพูดคำให้นางผ่อนคลาย

"หากเจ้าเกร็งเจ้าจะเจ็บ แต่หากเจ้าปล่อยกายให้ดีไปพร้อมกันกับพวกข้า เจ้าจะพบความสุขที่ไม่เคยพบมาก่อน"

ลู่หนิงหวังลูบศีรษะของนางพร่ำสอนอย่างใจเย็น

"ใช้ลิ้นของเจ้าเลียรอบ ๆ สิ แล้วดูดให้แรง ๆ ข้าชอบให้เลียทุกส่วนของมัน"

หนานอิงกำลังกระเด้งขึ้นลงจากการกระทำของหานเซียว ในตอนนี้เขายังจับนางคลานเป็นสุนัขแล้วกระแทกร่างเข้าใส่นางไม่ยั้ง

หนานอิงหัวสั่นเสียวจนสะท้านทั้งยังต้องเรียนรู้การกินแท่งหยกของลู่หนิงหวัง คลื่นแห่งความร้อนแรงที่ถาโถมบัดนี้ทำให้หนานอิงยินยอมทำทุกสิ่งแล้ว

นางกำความแข็งกำยำของแท่งหยกที่เหยียดขยายจ่อเข้าที่ริมฝีปากของตนเอง โดยมีลู่หนิงหวังที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าช่วยดันแท่งหยกเข้าปากของนาง 

เขากดแท่งหยกอย่างช้า ๆ พลันริมฝีปากนั้นสัมผัสแท่งหยกของเขาอีกครั้งลู่หนิงหวังถึงกับครางในลำคอ

"อ๊า แบบนี้ดีมาก เจ้าเป็นศิษย์ที่ดี"

ในขณะที่หานเซียวแทบขาดใจนางกำลังบีบรัดแท่งหยกของเขาจนเขาแทบจะแตกออกมาแล้ว ในตอนแรกเขายังกลัวว่าส่วนหัวของแท่งหยกนั้นแทบจะยัดเข้าไปไม่ได้ แต่เพราะลู่หนิงหวังเตรียมทางให้เขาเป็นอย่างดีทำให้เขาสามารถเข้าไปในกายของนางได้อย่างไม่ลำบาก

และเมื่อนางบีบรัดเขารุนแรงเช่นนี้ทำให้หานเซียวรับรู้ว่าหนานอิงกำลังเสียวซ่านเพียงใด หานเซียวก้มลงโอบร่างบอบบางของนางพร้อมใช้นิ้วมือคลึงติ่งเกสรของนางจนหนานอิงครางทั้ง ๆ ที่กำลังปรนเปรอลู่หนิงหวังด้วยปากของนางเอง

ริมฝีปากของนางหาได้เคยพักผ่อน ต้องรับศึกของทั้งสองพี่น้องอย่างหนักหน่วง ทั้งบดจูบดูดคลึง ทั้งไล้เลียแท่งหยกให้พวกเขาในขณะที่พวกเขาเองก็ปรนเปรอให้นางอย่างหนัก

ลู่หนิงหวังขยับสะโพกซอยถี่เร็วขึ้น หนานอิงรู้สึกคล้ายใจจะขาดแล้ว นางเปล่งเสียงร้องด้วยความรู้สึกเสียวซ่านอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนออกมา

ทั้งยังขยับปากจูบหานเซียวอย่างกล้าหาญ สองลิ้นแลกกันพันพัวจนไม่อาจแยกได้ว่าเป็นลิ้นของผู้ใดแล้ว สุดท้ายร่างของหนานอิงกระตุกนางหลั่งน้ำหวานเป็นสายฉีดพ่นออกมา 

ลู่หนิงหวังจับขาของหนานอิงพาดบ่าเมื่อเร่งแรงของตนเองให้มากขึ้นบดอัดสะโพกอย่างแรงจวบจนร่างเกร็งกระตุกและปลดปล่อยฉีดพ่นน้ำรักของตนเข้าไปในกายของนางเช่นกัน

ลู่หนิงหวังหอบหายใจบัดนี้เขาจับหนานอิงให้นอนตะแคงทั้ง ๆ ที่แท่งหยกยังอัดคาร่องกลีบของนางอยู่ หนานอิงผิวกายแดงซ่านดูงดงามหวานล้ำทั้งยังน่ารังแกเป็นอย่างยิ่ง

พวกเขาจับนางที่ยังอ่อนล้าให้นอนตะแคงลู่หนิงหวังถอนกายออกมาแล้วเขาจับให้นางหันหลังแล้วกอดนางเอาไว้ เริ่มต้นลูบไล้ร่างกายของหนานอิงอีกครั้ง

หานเซียวตอนนี้ไม่เพียงแต่ลูบใบหน้าของเขากำลังฝังอยู่บนทรวงอกของนางอ้าปากดูดกลืนเต้าอย่างกระหาย หนานอิงไม่คิดว่าพวกเขาจะยังไม่พอ ปากคิดจะยับยั้งแต่เมื่อถูกหานเซียวสอดนิ้วเข้าไปในร่องหลืบด้านหน้าถึงกลับสะดุ้งขึ้นมาและเกิดความต้องการอีกครั้ง

ลู่หนิงหวังพรมจูบไปจนทั่วแผ่นหลังของนางบีบก้นกลมกลึงคล้ายหลงใหล เขาเลียนางจนทั่วแผ่นหลังลากลิ้นลงมาจนถึงขาอ่อนจวบจนเลื่อนลงมาถึงปลายเท้า หานเซียวกำลังจูบเอวคอดของนางพวกเขาจับนางให้นอนหงายต่างคนและเล็มร่างกายของหนานอิงคนล่ะครึ่ง

นางอิงครางกระเส่า ทั้งรู้สึกเร่าร้อนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นางตั้งใจจะลุกขึ้นแล้วคิดว่าครั้งเดียวก็น่าจะพอ แต่กลับถูกบุรุษทั้งสองรุกรานอย่างหนัก

"ท่านอ้ายเจิงรอพวกท่านไปทานอาหารเย็นนะเจ้าคะ"

"แล้วอย่างไรเล่า ข้าไม่ได้หิวข้าวเสียแล้ว"

คนทั้งสองพูดขึ้นแทบจะพร้อมกัน ทั้งยังยืนยันคำพูดตนเองด้วยปากและลิ้นของพวกเขาที่มัวยุ่งอยู่กับร่างของนางจนหนานอิงรู้สึกอ่อนอกอ่อนใจ

"พวกท่านตะกละเกินไปแล้ว"

คล้ายกับนางได้ยินเสียงหัวเราะของเขาทั้งคู่ดังออกมา พวกเขาต่างจับนางให้นอนหงายแล้วดูดเต้าของนางนางคนละข้าง ต่างคนต่างเลียไม่ให้น้อยหน้ากัน หนานอิงอ่อนละทวยเมื่อถูกลิ้นสัมผัสลูบวน

"อ๊า พวกท่าน อื้อ ข้าเสียวเจ้าค่ะ พอเถิดเจ้าค่ะ"

ถึงจะห้ามปรามเช่นนั้น แต่หลังจากนั้นไม่นานสุดท้ายเป็นหนานอิงเองที่ไม่อาจอดกลั้นส่งเสียงครางออกมานอกเรือนหลังเล็ก

ส่วนบุรุษอีกผู้หนึ่งบัดนี้ได้แต่ส่ายหน้าซัดอาหารเป็นการประชดผู้คนทั้งสามจนไม่เหลือติดชามแม้แต่เม็ดข้าว โดยมีท่านตาผู้ผ่านประสบการณ์นี้มาครึ่งชีวิตหัวเราะด้วยความขบขัน

"ท่านเลขา นี่ท่านไม่คิดจะแบ่งไว้ให้ท่านอ๋องบ้างหรือ"

อ้ายเจิงส่ายหน้า

"ส่งเสียงลั่นป่ากันเช่นนั้นท่านยังคิดว่าพวกเขาจะสนใจข้าวอีกหรือ ทำเป็นพูดดีว่าจะไปตามคนมากินข้าว ท่านดูสิหายไปเกือบสองชั่วยามจนตะวันลับขอบฟ้าไปนานโข ข้าหิวจนไส้จะขาดแล้ว ยังจะให้ข้านั่งหิ้วท้องรออีกหรือ"