ช่วยข้าทีสองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด NC25 3P นิยาย บท 55

หนานอิงเดินตามบุรุษทั้งสามมาอย่างว่าง่าย อดใจเต้นเล็กน้อยไม่ได้ที่จะได้พบกับเสด็จแม่ของท่านอ๋องทั้งสอง หลังจากรู้ตำแหน่งที่แท้จริงของพวกเขาแล้วหนานอิงเองในช่วงแรกก็มีท่าทางที่เปลี่ยนไปด้วยไม่รู้ต้องปฏิบัติตัวอย่างไรเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ที่สูงศักดิ์เช่นคนทั้งคู่

และนางก็ได้รู้ความจริงในวันนั้นว่าที่แท้คนที่ช่วยนางจากกลุ่มโจรร้ายก็คือพวกเขาทั้งสอง หยกที่นางห้อยอยู่ก็เป็นหยกประจำตำแหน่งของพวกเขาด้วยเช่นกัน

ความจริงแล้วหนานอิงรู้สึกกดดันเป็นอย่างยิ่ง ด้วยสิ่งที่ได้รับมานั้นนางเองกลับรู้สึกว่ามากเกินไป เช่นนี้จะตอบแทนบุญคุณอย่างไรได้หมดกันเล่า แค่ช่วยฝึกวิชารับนางเป็นศิษย์นางและทำให้นางมีโอกาสแก้แค้นให้แก่มารดาหนานอิงก็รู้สึกซาบซึ้งใจมากอยู่แล้ว

หนานอิงเพียงแต่คิดว่าหลังจากได้แก้แค้นให้ท่านแม่แล้วคงได้แต่ทำงานเพื่อชดใช้หนี้บุญคุณนี้อย่างสุดความสามารถ ตำแหน่งหวางเฟยที่พวกเขามอบให้นั้นแท้จริงแล้วด้วยมีใจให้จริง หรือเพื่อสิ่งใดกันแน่

อ้ายเจิงบอกกับนางว่าคนทั้งคู่ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับราชสำนัก ดังนั้นจำต้องหาสตรีสักคนมาเพื่อแต่งงาน และหนานอิงเองก็เหมาะสมถึงเบื้องหลังนางจะถูกตัดขาดจากท่านหนานยังได้กรีดเลือดตัดผมคืนบิดาไปแล้ว แต่ในความเป็นจริงนั้นสายเลือดใช่จะตัดขาดกันได้

ตอนนี้ท่านหนานเป็นถึงกั๋วกง การเกี่ยวดองระหว่างนางและสองอ๋องยิ่งสร้างความพอพระทัยให้ฝ่าบาท ในเมื่อบุตรสาวทั้งสองของกั๋วกงนั้นผู้หนึ่งมีตำแหน่งเป็นถึงพระชายารัชทายาทอีกคนหนึ่งเป็นถึงพระชายาของท่านอ๋องทั้งสอง

ถึงเรื่องนี้จะทำให้กั๋วกงมีอำนาจราชศักดิ์ขึ้นก็ตามแต่ฝ่าบาทคิดว่าเขาไม่มีกำลังทหารในมือ อำนาจเป็นเพียงสิ่งลวงตาแต่ความสัมพันธ์ระหว่างท่านอ๋องและรัชทายาทนั้นอาจจะสร้างได้ ทุกอย่างล้วนเป็นผลดี ฝ่าบาทหวังเพียงว่าเพราะมีพระชายาจากสกุลเดียวกันจะสามารถสร้างความปรองดองให้เกิดขึ้นระหว่างองค์รัชทายาทและอ๋องทั้งสองได้

แต่พระองค์หารู้ไม่ว่าบัดนี้เกิดเรื่องอันใดขึ้นระหว่างหนานอิงกับท่านหนาน และเรื่องนี้ฝ่าบาทก็ไม่อาจทรงรู้ได้เป็นอันขาด ความขัดแย้งนี้อาจจะทำให้พระองค์ทรงกลัดกลุ้มยิ่งกว่าเดิมจนพระวรกายทรุดหนักก็เป็นได้

หนานอิงรู้ว่าตนเองบัดนี้เข้ามาเป็นหมากในกระดานของการแก่งแย่งชิงดีในราชสำนักไปแล้ว แต่ตนเองก็หาได้หวาดหวั่นในชีวิตนี้ไม่มีเรื่องอันใดให้หนานอิงหวาดกลัวได้อีกแล้ว

เขาใช้ให้นางฆ่านางก็จะฆ่า หากต้องการให้นางเป็นพระชายานางก็จะเป็น ทั้งหมดล้วนเพื่อตอบแทนบุญคุณของคนทั้งสอง เรื่องการปฏิบัติตนนั้นพวกเขายังทำเหมือนเดิมกับนางทุกอย่าง ทำให้หนานอิงไม่รู้สึกถึงความแตกต่างแล้ว และไม่นานนางก็เคยชิน เพียงแต่นางยังเรียกคนทั้งสองว่านายท่านและนายน้อยอยู่เช่นเดิม

และอีกสิ่งหนึ่งที่หนานอิงนั้นรู้ดีคือนางบัดนี้ได้ทุ่มเทหัวใจให้พวกเขาไปแล้ว เพียงแต่ความสงสัยนี้ยังคงวนเวียน

แล้วคนทั้งสองเล่า ที่สั่งสอนนาง ที่ปกป้องนางมาทั้งหมด พวกเขาคิดเช่นใดกับนางกันแน่ นางจะเข้าข้างตนเองได้หรือไม่ ปริศนานี้หนานอิงไม่กล้าแม้กระทั่งจะเอ่ยปากถามจากพวกเขาเพื่อค้นหาคำตอบ

เพราะนางกลัว กลัวคำตอบที่ได้รับจะต่างออกไป เช่นนี้นางจะทำใจได้หรือไม่

นางในตอนนี้อย่างไรเสียยังคงต้องปล่อยวางเรื่องของหัวใจเอาไว้ก่อน ดั่งที่ลู่หนิงหวังว่า เป้าหมายของนางคือการล้างแค้น เรื่องสำคัญยังทำไม่สำเร็จจะมีเวลาคิดเรื่องอื่นอีกหรือ

เบื้องหน้าคือตำหนักแห่งหนึ่งทั้งโอ่อ่าและงดงาม ลักษณะภายนอกคุ้นตาหนานอิงเป็นอย่างยิ่ง ในเวลานี้ดึกดื่นแล้วแต่ไฟในตำหนักยังถูกจุดจนสว่าง หนานอิงเดินเข้ามาใกล้ยิ่งมองเห็นได้ชัด ทหารที่คอยอารักขายิ่งเข้าใกล้ตำหนักแห่งนี้ยิ่งดูเหมือนจะแน่นหนามากขึ้น

หนานอิงพิจารณาอย่างละเอียด ในที่สุดก็กระจ่างแก่ใจ ที่แท้ตำหนักนี้ได้สร้างเลียนแบบตำหนักในวังหลวงนั่นเอง นางที่เพิ่งเข้าวังในวันนี้จึงคุ้นตานัก น่าประหลาดใจที่ตำหนักภายนอกแม้จะอยู่ในจวนอ๋องสามารถสร้างเลียนแบบตำหนักในได้ เช่นนั้นก็หมายความว่าลู่ไท่เฟยเองมีตำแหน่งในใจของฝ่าบาทที่สำคัญไม่น้อย หากเป็นผู้อื่นย่อมไม่มีผู้ใดกล้าสร้างเลียนแบบตำหนักในพระราชวังเช่นนี้หากฝ่าบาทไม่ทรงยินยอม

ลู่หนิงหวังและหานเซียวหยุดอยู่หน้าประตู พวกเขามองหนานอิงด้วยสายตาที่แสดงออกชัดเจนว่าห่วงนางยิ่ง ทั้งยังจับมือของนางคนละข้าง สองมืออบอุ่นกระชับมือเล็กของนางแนบแน่น หนานอิงแม้จะสวมถุงมือแต่ทุกครั้งที่พวกเขาสัมผัสนางกลับสามารถรับรู้ถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านมายังเนื้อหนังภายในได้

หานเซียวเอ่ยเบา ๆ กับนาง

"เสด็จแม่ทรงประชวร ดังนั้นเจ้าอาจจะเจอเรื่องที่ประหลาดกับพฤติกรรมของพระนาง อย่าได้ตกใจไปหากทรงทำสิ่งใดที่ทำให้เจ้าลำบากใจก็หลบหลีกเสีย"