ช่วยข้าทีสองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด NC25 3P นิยาย บท 65

เสียงเคาะประตูพลันดังขึ้นในยามนี้อาฉีส่งเสียงแล้ว นางขานรับองครักษ์ของจวนแง้มประตูเพียงเล็กน้อยแล้วโผล่หน้าออกไป

หนานอิงร่างกลายเป็นน้ำแข็งที่แท้อาฉีมิได้ไปที่ใดเพียงแต่นางรู้ว่าเป็นผู้ใดเข้ามาจึงปิดปากเงียบ และคนที่เปิดประตูให้สองอ๋องเข้ามาก็คงจะเป็นนาง

ช่างเป็นบ่าวที่ซื่อสัตย์เสียจริง ยามนี้หนานอิงไม่แปลกใจแล้วว่าพวกเขารู้ได้อย่างไรว่านางอยู่ส่วนใดของจวนนี้ อาฉีมีความเชี่ยวชาญเรื่องแผนที่อาศัยเดินวนในจวนไม่กี่ก้าวก็วาดเส้นทางเรือนของนางได้อย่างคร่าว ๆ แล้ว

"อื้อ"

หนานอิงกัดปากเมื่อลิ้นของผู้ใดสักคนไต่ไปจนถึงกลีบกุหลาบงดงามของนางแล้วทั้งปากของตนเองยังถูกปิดเอาไว้ด้วยจุมพิต

"ชู่ อย่าส่งเสียงดัง"

เป็นหานเซียวที่ค่อย ๆ ไต่ไล้ชิมริมฝีปากนางอย่างช้า ๆ การเคลื่อนไหวของพวกเขาเองหยุดชะงัก มีเพียงปลายลิ้นที่ทำงานอย่างชำนาญและยังสามารถบังคับหนานอิงให้แยกขากว้างและต้อนรับลิ้นหนาทว่านุ่มนิ่มของหานเซียว

อารมณ์ของหนานอิงบัดนี้สับสนทั้งยังหวาดกลัว แต่เพราะเหตุใดไม่รู้ใจจึงสงบได้เพียงนี้ ทุกครั้งที่เรียวลิ้นของลู่หนิงหวังจ้วงล้ำทิ่มแทงเนินเนื้อสามเหลี่ยมนูนใหญ่หนานอิงเกือบจะครางออกมาหากไม่ใช่ริมฝีปากถูกหานเซียวดูดอยู่

"นายหญิงของข้าเพิ่งเข้านอน พวกเจ้าเอะอะโวยวายอันใดกัน"

เสียงของอาฉีที่อยู่หน้าเรือนแจ่มชัดนัก หนานอิงใจเต้นระรัวด้วยกลัวถูกจับได้

"มีคนร้ายข้าจำเป็นต้องค้นเรือนทุกหลัง คุณหนูห้าขอรับต้องล่วงเกินแล้ว"

เสียงขององครักษ์ผู้นั้นตะโกนขึ้นค่อนข้างดังเพื่อให้คนด้านในได้ยินอย่างชัดเจน หนานอิงขยับกายเล็กน้อยทั้งยังคิดผลักพวกเขาออกแต่หานเซียวกลับกระซิบอยู่ข้างหู

"ปล่อยให้อาฉีจัดการเถิดส่วนเจ้านอนให้นิ่งเข้าไว้ กระทั่งเสียงครางก็ให้กลืนลงไป"

น้ำเสียงของหานเซียวสั่นพร่าบ่งบอกอารมณ์ว่าคืนนี้หากไม่ได้ตามที่ต้องการเขาย่อมไม่มีวันล่าถอย 

"อ๊ะ"

เสียงกระซิบของหานเซียวขาดหายพร้อมกับลิ้นที่ฉกลงมาปิดปากนางอีกครา ลู่หนิงหวังยกมุมปากเขาแยกขาของนางกว้างขึ้น ชิมรสชาติของบุปผาหอมกรุ่นที่คิดถึงทั้งวันด้วยอารมณ์โหยหา

"พวกเจ้าบังอาจค้นเรือนคุณหนูหรือ ไม่กลัวหัวหลุดจากบ่าหรืออย่างไร นายหญิงของข้ากำลังจะกลายเป็นพระชายาในอีกไม่กี่วัน กระทั่งท่านอ๋องตามประเพณีแล้วยังไม่อาจพบก่อนเข้าพิธีได้ พวกเจ้าเป็นเพียงบ่าวบังอาจบุกเข้าเรือนพระชายากลางดึกนับว่ากล้าหาญนัก"

หนานอิงหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกแล้ว คนที่อาฉีเอ่ยถึงนั้นบัดนี้กำลังย่ำยีนางอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่บัดนี้หาได้สนใจประเพณีอันใดแม้แต่น้อย

อาฉีเองย่อมไว้ใจได้ หนานอิงย่อมรู้แต่เสียงเปิดประตูออกกว้างทำให้หนานอิงตัวสั่น มือเรียวของหานเซียวคลึงเคล้าถันของนางอยู่ เห็นร่างของนางสั่นเช่นนั้นเขาพลันเลื่อนมือไปด้านหลังแล้วกอดนางเอาไว้

จุมพิตนั้นเริ่มอ่อนหวานคล้ายจะปลอบโยนนางให้ใจเย็นลง

"พวกเจ้าหากผู้ใดกล้าก็เชิญ แต่ข้าเตือนพวกเจ้าแล้ว"

อาฉีเปิดประตูออกกว้าง คนพวกนั้นมองเข้าไปด้านในเรือนอันเงียบสงบ เตียงนอนของหนานอิงอยู่ห่างเข้าไปด้านในสายตาของพวกเขาจึงไม่อาจฝ่าความมืดเข้าไปมองเห็น แต่คำขู่ของอาฉีและท่าทางเปิดเผยที่ยินยอมให้ตรวจค้นอย่างดีทำให้พวกเขาเริ่มลังเล

สองอ๋องนั่นชื่อเสียงเหี้ยมโหดและยังมีตำแหน่งอันสำคัญพวกเขาแม้จะเป็นคนของจวนกั๋วกงแต่การล่วงเกินว่าที่พระชายาก็หาใช่เรื่องที่จะกระทำได้ง่าย ๆ

หัวหน้าองครักษ์ผู้นั้นกลับไม่เกรงกลัว ว่าที่พระชายาแล้วอย่างไรเขาจะตามจับคนร้ายในจวนกั๋วกงล้วนต้องค้นหาตามหน้าที่ ถือสิทธิ์อันใดมาลงโทษเขากัน

ไม่รู้ว่ากินหัวใจเสือดีหมีมาหรืออย่างไร แม้คนอื่นไม่กล้าแต่เขากลับไม่ลังเลเดินเข้ามาด้านในอย่างห้าวหาญ

หนานอิงรู้ว่ามีคนเข้ามาแล้ว แต่สองอ๋องนี่กลับไม่หยุดมิหนำซ้ำยังเริ่มลงมือหนักขึ้น กระทั่งลู่หนิงหวังยังถอดกางเกงของตนเองทั้งยังกำลังใช้แท่งหยกของเขาหยอกเย้ากลีบเกสรของนางจนหนานอิงบิดกายด้วยความกระสัน

นางไม่อาจพูดได้เพราะหานเซียวก็ล่วงล้ำเข้ามาภายในโพรงปากยังบดเบียดรัดรึงนางจนหอบหายใจ คนผู้นั้นเดินเข้ามาใกล้เตียงมากขึ้น

หนานอิงห่วงอาโจวแต่เพราะฤทธิ์ยาต้มทำให้อาโจวเองก็หลับไม่ได้สติจึงไม่ได้ตื่นมาโวยวาย

ลู่หนิงหวังกลับกล้าหาญยิ่ง บัดนี้กระทั่งผ้าห่มเขาก็รั้งลงมาเผยให้เห็นตัวตนของเขาอย่างชัดเจน หนานอิงแทบจะหยุดหายใจเมื่อเขาชำแรกร่างกายเข้ามาแล้วเริ่มขยับ

ทหารผู้นั้นเดินมาหยุดที่หน้าเตียง หนานอิงไมาอาจมองเห็นใบหน้าของเขาได้ ยังตื่นตระหนกจนลืมหายใจ แต่สามีทั้งสองกลับรุกรานร่างกายของนานต่อหน้าคนผู้นั้นคล้ายเขาเป็นเพียงท่อนไม้ท่อนหนึ่ง

ใจของหนานอิงคล้ายจะหยุดเต้น เสียงเหี้ยมเกรียมของหานเซียวพลันดังขึ้นแม้จะเป็นเสียงที่เบามากแต่องครักษ์ผู้นั้นก็ได้ยินชัดเจน

"ไสหัวไป"

หานเซียวมองใบหน้าขององครักษ์ผู้นั้นเขม็ง เขาจดจำใบหน้านี้เอาไว้อย่างแม่นยำ ที่น่าแปลกประหลาดคือคนผู้นี้กลับพยักหน้าแล้วก้าวเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว

เกิดอะไรขึ้น

หนานอิงมึนงง กระทั่งความเสียวแปลบจากส่วนล่างเข้าเล่นงานนางกัดฟันข่มเสียงครางเอาไว้ ลู่หนิงหวังซอยสะโพกอัดกระแทก

แม้ไม่นับว่ารุนแรงแต่ก็เข้ามาจนสุดลำหนานอิงเองก็ต้อนรับเขาด้วยอาการบีบรัด ลู่หนิงหวังถึงกับแหงนเงยใบหน้าทั้งพยายามอดกลั้นเสียงครางเช่นกัน

หานเซียวสั่งหนานอิงเสียงเบา

"อ้าปากสิเหมือนเจ้าจะหิว ส่วนเรื่องอื่นให้อาฉีจัดการเถิด"

หานเซียวคล่อมขาบริเวณใบหน้าของหนานอิงแล้วยัดแท่งหยกเข้าปากของนางที่เขาโหยหามาตลอดทั้งวัน