Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร นิยาย บท 1547

บทที่ 1547 : ช่วยสาวสวย!
　　“กรี๊ด!!”
　　“โอ้พระเจ้า!!”
　　ร่างของหลิงหยุนหายจากชายฝั่งทะเลไปทันทีและเสียงกรีดร้องของหญิงสาวทั้งสองคน ก็ดังไปเข้าหูของแวมไพร์ทั้งห้า
　　เหออวี้ฉงและเซิ่งหยิงหยิงกำลังมีภัย!
　　……
　　ทั้งหมดมาถึงสนามบินในช่วงบ่ายสองโมงตรงและเหออวี้ฉงก็รู้ว่าหลิงหยุนจะตามมาสมทบในช่วงเย็น หรือไม่ก็กลางดึก
　　ตามแผนการที่ได้วางไว้หากหลิงหยุนยังมาไม่ถึง ห้ามเหออวี้ฉงเดินทางกลับไปที่บ้านเพียงลำพัง ฉะนั้น หลังจากที่ปรึกษากับหวังชงเซียวแล้ว สองสาวก็ตกลงกันว่าจะไปหาอะไรทำในระหว่างที่รอคอยการมาถึงของหลิงหยุน
　　ซึ่งแน่นอนว่าย่อมหนีไม่พ้นการช้อปปิ้ง! 　　เหออวี้ฉงไม่สนใจเหล่าปาปารัสซี่ที่ติดตามตนเองมาจากสนามบินหลังออกมาจากสนามบินแล้ว หญิงสาวทั้งสองก็เริ่มช้อปปิ้งกันอย่างเต็มที่ และเดินเข้าออกตามร้านต่างๆไม่หยุด
　　และไม่นานนักข่าวคราวเรื่องการกลับมาของเหออวี้ฉง ก็ได้แพร่สะพรัดออกไปทั่ว..
　　“เหออวี้ฉงทายาทผู้สอบทอดตระกูลเหอกลับมาแล้วและกำลังเดินช้อปปิ้งอยู่แถวร้านขายสินค้าแบรนด์เนม..”
　　ภายในเกาะมาเก๊ามีแต่บ่อนคาสิโนทั้งนั้นมีใครบ้างที่จะไม่รู้จักเหออวี้ฉง อย่าว่าแต่ที่มาเก๊าเลย แม้แต่เกาะฮ่องกงที่อยู่ตรงข้าม ก็ยังมีน้อยคนนักที่ไม่รู้จักนาง
　　ข่าวคราวเรื่องการกลับมาของเหออวี้ฉงแพร่สะพรัดออกไปอย่างรวดเร็วนั่นเพราะตั้งแต่มาถึงที่นี่ เหออวี้ฉงก็เดินเข้าออกร้านค้าแบรนด์เนมต่างๆ อยู่นานร่วมสามชั่วโมงกว่า และตลอดการช้อปปิ้ง นางก็จะเดินไปพร้อมกับหญิงสาวคนหนึ่ง และมีกลุ่มชายที่แต่งตัวคล้ายบอดี้การ์ดเดินตามหลังไปตลอด
　　แม้แต่ดาราที่มีชื่อเสียงหรือเหล่าเซลิบริตี้ที่มาช้อปปิ้งที่นี่ ก็ยังไม่เคยมีบอดี้การ์ดติดตามมากเท่าเหออวี้ฉงมาก่อน หากเป็นที่ปักกิ่ง หรือฮ่องกงก็คงจะไม่แปลกประหลาดอะไรนัก แต่ในเกาะมาเก๊าเล็กๆนี้ จึงกลายเป็นเรื่องแปลกประหลาดไป!
　　อีกทั้งเหออวี้ฉงยังเป็นถึงทายาทผู้สืบทอดตระกูลเหอที่ยิ่งใหญ่อีกด้วยแหล่งที่นางกำลังเดินช้อปปิ้งอยู่นั้น ก็ล้วนแล้วแต่มีธุรกิจของตระกูลเหออยู่มากมาย ทายาทตระกูลเหอปรากฏตัวทั้งที ผู้คนจึงพากันแตกตื่นฮือฮาเป็นธรรมดา
　　และอีกหนึ่งเหตุผลที่ผู้คนพากันแตกตื่นเมื่อได้พบเหออวี้ฉงนั้นก็เพราะมีข่าวลือว่า คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลเหอได้รับอุบัติเหตุ และดูเหมือนจะมีการเปลี่ยนแปลงตัวผู้สืบทอดตระกูลเหอขึ้นในอีกไม่ช้า
　　ด้วยเหตุนี้ทุกคนที่ไดเ้ห็นเหออวี้ฉงปรากฏตัวช้อปปิ้งเช่นนี้ ต่างก็คิดเหมือนกันว่า“จะต้องเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ภายในตระกูลเหอเป็นแน่!”
　　ในระหว่างที่เหออวี้ฉงกำลังเลือกดูเพชรอยู่นั้นเซิ่งหยิงหยิงก็กระซิบเสียงเบา พร้อมกับหัวเราะคิกคัก
　　“นี่คุณหนูเหอขืนเจ้ากลับมาเพียงลำพัง คงต้องกระอักกระอ่วนมากกว่านี้แน่!”
　　“หยิงหยิงข้าบอกเหตุผลกับเจ้าแล้วอย่างไรเล่า ว่าเพราะเหตุใดข้าจึงต้องทำเช่นนี้ นี่เจ้าเห็นเป็นเรื่องตลกงั้นรึ?!” เหออวี้ฉงตอบกลับด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล
　　“นี่..เจ้ายังต้องกังวลใจอะไรอีกเล่า เดี๋ยวหลิงหยุนมาถึง ปัญหาทุกอย่างก็คลี่คลายเองล่ะ!” เซิ่งหยิงหยิงกระซิบปลอบใจสหาย
　　“ข้าไม่ได้กังวลใจเรื่องนั้นแต่ข้าเกรงว่าหลังจากที่ท่านปู่ได้ยินข่าวลือเรื่องเกิดอุบัติเหตุกับข้า ท่านปู่จะยิ่งทรุดลงเพราะเป็นห่วงข้าน่ะสิ! จากการช้อปปิ้งวันนี้ หวังว่าท่านปู่จะรู้ว่าข้ายังปลอดภัยดี..” 　　เหออวี้ฉงจากมาเก๊าไปเป็นแรมเดือนและรู้ว่าข่าวคราวที่กำลังแพร่สะพรัดอยู่ในเวลานี้ ล้วนแล้วแต่เป็นข่าวปลอมทั้งสิ้น อีกทั้งหลังจากการตายของยอดฝีมือที่ลุงของนางส่งไปด้วยในครั้งนั้น นางเองก็ไม่มั่นใจว่าจะมีการเปลี่ยนแผนสังหารคนในครอบครัวของนางแล้วหรือไม่
　　และหากเป็นเช่นนั้นจริงต่อให้หลิงหยุนมาถึงก็ไม่มีประโยชน์อันใดอีกแล้ว!
　　และการที่เหออวี้ฉงมาถึงมาเก๊าแต่กลับไม่ยอมเข้าบ้าน และจงใจปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนนั้น จุดประสงค์ก็เพื่อล่อให้ศัตรูของนางเปิดเผยตัว และดูท่าทีของคนตระกูลเหอที่มีต่อนาง
　　อีกอย่างมีหวังชงเซียว และแวมไพร์ทั้งห้า แต่งตัวเป็นบอดี้การ์ดคอยเดินตามไปด้วยเช่นนี้ นางจึงมิได้กังวลใจเรื่องความปลอดภัยของตนเอง
　　หลังจากที่เดินช้อปปิ้งไปครู่ใหญ่แล้วเหออวี้ฉงก็ไม่มีอารมณ์ที่จะช้อปปิ้งต่ออีกแล้วทั้งหมดจึงไปหาร้านอาหารที่สงบเงียบรับประทานอาหารแทน จนกระทั่งเวลาสองทุ่มครึ่ง ทั้งหมดจึงกลับไปที่บ้านพักตากอากาศในเกาะโกโลอานี ซึ่งเป็นเกาะอยู่ทางด้านใต้ของมาเก๊า
　　บ้านพักตากอากาศหลังนี้อยู่ไม่ไกลจากหาดทรายมากนักหันหน้าไปทางด้านใต้ ด้านหน้าตกแต่งเป็นสวนหย่อม และมีสระว่ายน้ำกลางแจ้ง
　　หลังจากเก็บของและพักผ่อนราวครึ่งชั่วโมงแล้วเซิ่งหยิงหยิงเห็นว่าหลิงหยุนยังมาไม่ถึง จึงได้ชวนเหออวี้ฉงออกไปว่ายน้ำที่สระเพื่อผ่อนคลาย ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับที่หวังชงเซียวและแวมไพร์ทั้งห้า ออกไปรอหลิงหยุนที่ชายหาดพอดี
　　เหออวี้ฉงดูเหมือนจะไม่สนุกกับการว่ายน้ำนักนางจึงขึ้นจากสระ แล้วเดินกลับไปที่ห้องพัก เพื่อจะไปหยิบไวน์มานั่งดื่มกับเซิ่งหยิงหยิงที่ข้างสระแทน
　　แต่ในระหว่างที่นางเดินถือแก้วไวน์สองแก้วพร้อมกับไวน์อีกหนึ่งขวดนั้น สีหน้าของนางก็เปลี่ยนเป็นรู้สึกผิดอย่างมาก เพราะน้ำในสระเวลานี้ได้กลายเป็นสีแดงไปทั่วทั้งสระ
　　แต่ยังไม่ทันที่เหออวี้ฉงจะได้มีปฏิกิริยาอะไรออกไปเซิ่งหยิงหยิงก็โผล่ขึ้นมาจากน้ำ ผมของนางที่เปียกชุ่มนั้น โชกไปด้วยน้ำสีแดง ทำให้นางดูราวกับปีศาจสาวที่โผล่ขึ้นมาจากบ่อโลหิต!
　　“กรี๊ด!!!!!!”
　　เหออวี้ฉงกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจขวดไวน์และแก้วในมือตกแตกกระจัดกระจายเต็มพื้น!
　　เซิ่งหยิงหยิงที่ยังไม่รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นได้แต่ยกมือขึ้นเช็ดน้ำที่เปื้อนใบหน้าออก พร้อมกับจ้องมองไปทางเหออวี้ฉงที่กำลังกรีดร้องด้วยความตกใจกลัว แต่แล้วนางก็ถึงกับร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจเช่นกัน
　　“โอ้พระเจ้า!”
　　นั่นเพราะที่ไหล่ขวาของเหออวี้ฉงนั้นมีศรีษะของใครบางคนลอยอยู่กลางอากาศ มีแต่ศรีษะแต่ไม่มีร่างกาย!
　　แต่ในระหว่างที่หญิงสาวทั้งสองคนกำลังตกใจสุดขีดอยู่นั้นหลิงหยุนก็ปรากฏตัวขึ้นข้างกายเหออวี้ฉง พร้อมกับจับศรีษะนั้นโยนออกไปทันที!
　　หลิงหยุนแสยะยิ้มจากนั้นกระบี่เหินเงาธนูของเขาก็พุ่งแทงทะลุศรีษะนั้น พร้อมกับปักลงบนพื้นอิฐทันที!
　　เสียงกรีดร้องแผ่วเบาดังออกมาจากศรีษะที่ถูกกระบี่เหินเงาธนูปักไว้กับพื้นและดูเหมือนมันจะกำลังดิ้นรนให้หลุดจากกระบี่เล่มนั้น แต่ก็ยากที่จะเป็นไปได้!
　　จากนั้นหลิงหยุนก็มองไปยังสระว่ายน้ำ ซึ่งเวลานี้น้ำในสระได้กลายเป็นสีแดงราวกับโลหิต เขาใช้วิชาพลังลับหยิน–หยาง ปลดปล่อยกระบี่หยางพิสุทธิ์ออกมา พร้อมกับฟันลงไปที่กลางสระ
　　แสงสว่างเจิดจ้าปรากฏขึ้นเหนือผิวน้ำในทันที! 　　จากนั้นเหออวี้ฉงก็เห็นว่าน้ำที่กลายเป็นสีแดงนั้นได้เหือดแห้งไปหมด เหลือเพียงเซิ่งหยิงหยิงที่ยืนตกตะลึงสลับกับเขินอายไปมา เพราะเมื่อน้ำในสระเหือดแห้งหมด จึงเผยให้เห็นร่างในชุดบิกินี่ของนางยืนโดดเด่นอยู่
　　แต่หลิงหยุนก็ไม่มีเวลาที่จะชื่นชม..
　　หลิงหยุนหัวเราะเสียงดังพร้อมกับร้องตะโกนเย้ยหยัน“ต่อหน้าข้า – หลินเทียน วิชาของพวกเจ้าก็แค่ของเด็กเล่นเท่านั้น!”
　　และเหตุผลที่หลิงหยุนต้องร้องตะโกนออกไปเช่นนั้นก็เพราะเกรงว่าหญิงสาวทั้งสองคนจะตกใจ และเผลอเรียกชื่อของเขาออกมานั่นเอง เขาจึงได้จงใจร้องตะโกนออกไปเช่นนั้น เพื่อเป็นการเตือนหญิงสาวทั้งสองไปด้วย!
　　จากนั้นจึงหันไปสั่งหวังชงเซียวว่า“พวกมันอยู่ที่ชายทะเลด้านตะวันออก พวกเจ้าไปจัดการได้แล้ว!”
　　มีหลิงหยุนอยู่ที่บ้านพักกับหญิงสาวทั้งสองเช่นนี้หวังชงเซียวกับแวมไพร์ทั้งห้าก็หมดกังวล หลังจากที่ได้รับคำสั่งของหลิงหยุน ทั้งหกก็มุ่งหน้าไปยังชายฝั่งทะเลด้านตะวันออกในทันที!
　　และศัตรูที่แท้จริงก็อยู่ที่นั่น!
　　ถึงแม้ว่าทั้งหกคนจะเร็วแล้วแต่ดูเหมือนหลิงหยุนจะเร็วยิ่งกว่า เพื่อไม่ให้ศัตรูสามารถหนีออกทะเลไปได้ หลิงหยุนจึงได้เรียกระบี่กังฉีออกมา
　　จากนั้นกระบี่กังฉีขนาดเท่านิ้วชี้ก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว!
　　“อ๊าก!!”
　　เพียงแค่ไม่กี่อึดใจเสียงกรีดร้องทางชายฝั่งทะเลด้านตะวันออกก็ดังขึ้น..