Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร นิยาย บท 1553
บทที่ 1553 : ตัดสินใจผิดพลาด
ไม่มีการเตือน..
นับตั้งแต่ที่ก้าวเท้าเข้ามาภายในบ้านในที่สุด หลิงหยุนซึ่งนิ่งเงียบมาโดยตลอด ก็ได้ตัดสินใจลงมืออย่างรวดเร็ว โดยไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว!
“ห๊ะ!”
อาจารย์ที่นั่งนิ่งเงียบอยู่บนโซฟาไม่พูดไม่จามาโดยตลอดถึงกับร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ และเวลานี้หลิงหยุนกับตัวเขาก็อยู่ในระยะที่กระชั้นชิดกันมาก การที่หลิงหยุนจู่โจมอย่างกะทันหันโดยที่ไม่แม้แต่จะขยับร่างกายของตนเองนั้น แล้วเขาจะสามารถหลบหลีกทันได้อย่างไรกันเล่า
ภายใต้การจู่โจมที่รวดเร็วและกะทันหันของหลิงหยุนกระบี่เหินเงาธนู และกระบี่กังฉีได้พุ่งตรงเข้าใส่บริเวณหน้าอก และท้องน้อยของอาจารย์ผู้นั้นในทันที! โดยที่กระบี่เหินเงาธนูพุ่งเข้าใส่หน้าอกแม้จะสามารถหลบกระบี่เหินเงาธนูได้ แต่กระบี่กังฉีก็ได้พุ่งเข้าใส่ท้องน้อยของเขาอย่างรวดเร็ว แต่แล้วก็กลับพุ่งออกมาในทันทีเช่นกัน และปลายกระบี่กังฉีก็ได้หันเข้าใส่ร่างของหลิงหยุนแทน ก่อนที่จะพุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็ว
และในครั้งที่กระบี่กังฉีพุ่งกลับออกมานั้นหาใช่การควบคุมของหลิงหยุนไม่ แต่เป็นการควบคุมของอาจารย์ผู้นั้นต่างหาก!
‘อย่างน้อย..คนผู้นี้ก็ต้องเข้าสู่ระดับสูงสุดขั้นก่อสร้างรากฐานแล้วจริงๆสินะ!’
หลิงหยุนตกใจเพียงเล็กน้อยและรีบใช้โล่ลมปราณป้องกันตนเองไว้ ในขณะที่กระดูกสันหลังของเขาก็เปล่งประกายสีทองสุกสว่าง ก่อนที่จะหอกมังกรทองจะพุ่งออกมา และทะยานเข้าใส่ร่างของอาจารย์ผู้นั้นอย่างรวดเร็ว
อาจารย์คุนปาเปล่งเสียงร้องออกมาดังเพื่อระบายความรู้สึกเจ็บปวดที่เกิดขึ้น แล้วร่างของเขาก็หมุนคว้างขึ้นกลางอากาศ ก่อนจะทะยานเข้าใส่กำแพงทั้งสามด้าน และในที่สุดก็ลอยอยู่กลางอากาศ
หลิงหยุนคาดเดาไม่ผิดและยอดฝีมือผู้นี้ก็คืออาจารย์คุนปาที่ชายถอดศรีษะกล่าวถึงจริงๆ นับตั้งแต่ที่หลิงหยุนก้าวเท้าเข้ามาในห้อง เขาก็เฝ้าจับตามอง และสังเกตหลิงหยุนอย่างละเอียด
แต่สิ่งที่เขาไม่นึกไม่ฝันก็คือหลิงหยุนจะลงมือสังหารตนเองอย่างรวดเร็วเช่นนี้ อีกทั้งกระบี่เหินทั้งสองเล่มของหลิงหยุน ยังเป็นของวิเศษระดับสมบัติ ซึ่งสามารถทะลุทะลวงเข้าไปในร่างกายของเขาได้อย่างง่ายดาย!
หากไม่ใช่เพราะต้องการช่วยชีวิตคนและที่นี่ก็มีศัตรูอยู่มากมายเช่นนี้ หลิงหยุนก็คงจะไม่ลงมือดุดัน และรุนแรงเช่นนี้
เขาจำเป็นต้องจัดการกับยอดฝีมือผู้นี้ให้ได้โดยเร็วที่สุดเพราะอาการของเหอเหวินช่านเวลานี้ อาจเรียกว่าอยู่ในขั้นวิกฤตแล้วก็ได้ แม้ชายชราที่นั่งอยู่บนรถเข็นเวลานี้จะเป็นเหอเหวินช่านจริงหาใช่ตัวปลอมแต่อย่างใดไม่ แต่คำพูดที่ออกจากปากของชายชราก่อนหน้านี้ กลับมิใช่คำพูดของเขา แต่เป็นคำพูดของอาจารย์คุนปาผู้นี้ต่างหากเล่า!
นั่นเพราะคุนปาได้ใช้เวทย์มนต์ควบคุมร่างของเหอเหวินช่านไว้จึงสามารถที่จะทำให้เหอเหวินช่านกล่าว หรือแสดงสิ่งใดออกมาก็ได้ตามใจต้องการ รวมทั้งกระทั่งการพูดของเขา!
การที่ผู้มีวิชาสามารถควบคุมจิตใจและร่างกายของใครสักคนได้นั้นหากยังไม่ชนะก็เหมือนกับชนะ เพราะภายใต้การควบคุมนี้ เขาสามารถทำให้ผู้ที่ถูกควบคุมนั้นตายเมื่อไหร่ก็ได้!
ด้วยเหตุนี้หากหลิงหยุนต้องการที่จะช่วยชายชรา สิ่งแรกที่เขาต้องทำก็คือ บีบให้คุนปาถอนเวทย์มนต์ที่ควบคุมร่างกาย และจิตใจของผู้เฒ่าเหอออกเสียก่อน โดยมิให้อีกฝ่ายได้ทันตั้งตัวแม้แต่น้อย.. และวิธีเดียวที่จะสามารถทำให้คุนปาถอนเวทย์มนต์ได้นั้นก็คือการจู่โจมอย่างกะทันหันและรุนแรง ซึ่งการกระทำเช่นนี้ จะเป็นการบีบให้คุนปาต้องหันมาปกป้องชีวิตตนเองก่อน จนต้องยอมทิ้งทุกอย่าง..
และนั่นเป็นหนทางเดียวที่หลิงหยุนจะทำได้ในเวลานี้หากหลิงหยุนจะลงมือสังหารฝ่ายตรงข้ามทั้งหมดก่อน ก็เกรงว่าจะเป็นอันตรายต่อผู้เฒ่าเหอ ซึ่งหลิงหยุนไม่อาจเสี่ยงได้!
เห็นได้ชัดว่าคุนปาเองก็ระมัดระวังหลิงหยุนตั้งแต่แรกแล้วเช่นกัน นั่นเพราะทันทีที่กระบี่กังฉีทะลวงเข้าสู่จุดตันเถียนของเขา เขาก็สามารถรีดเค้นมันออกจากร่างกายได้อย่างทันท่วงที
และเมื่อคุนปาถอนเวทย์มนต์ที่ควบคุมจิตใจและร่างของผู้เฒ่าเหอออกแล้วศรีษะของเหอเหวินช่านก็อ่อนพับลงทันที ดวงตาที่เปิดอยู่ปิดลง พร้อมกับนอนแน่นิ่งไร้สติอยู่บนรถเข็น “ท่านปู่!”
เหออวี้ฉงเห็นเช่นนั้นก็ถึงกับร้องตะโกนออกมาด้วยความตกใจพร้อมกับร้องห่มร้องไห้ออกมา!
“เจ้าอย่าได้กังวลใจไปผู้เฒ่าถังยังไม่ตาย!”
ระหว่างที่หลิงหยุนวุ่นอยู่กับการจัดการกับคุนปานั้นก็ไม่วายที่จะใช้ดัชนีห้าธาตุทำการผนึกหัวใจของเหอเหวินช่านไว้ พร้อมกับใช้ยันต์บำบัดระดับเจ็ดปิดลงไปที่ศรีษะของเขา ก่อนจะร้องตะโกนสั่งให้ยันต์ออกฤทธิ์!
ทุกอย่างเกิดขึ้นภายในเวลาเพียงแค่ชั่วพริบตาและเพียงแค่นี้ ต่อให้เหอเหวินช่านอยากจะตาย ก็คงไม่สามารถตายได้!
ทั้งหมดนี้อยู่ระหว่างประกายไฟหลังจากจบสิ่งเหล่านี้ He Wenzhao ก็แค่อยากตายและไม่สามารถตายได้
“ลงมือตามแผนได้!” สิ้นเสียงร้องตะโกนสั่งการของหลิงหยุนหวังชงเซียวและเอ็ดเวิร์ดก็พุ่งตรงเข้าไปคุ้มกันร่างของเหอเหวินช่านไว้ในทันที ส่วนเจสเตอร์ก็กระโดดเข้าไปยืนคอยคุ้มกันเหออวี้ฉงอย่างรวดเร็วเช่นกัน!
นี่เป็นแผนการที่หลิงหยุนได้นัดหมายกับทั้งสามตั้งแต่ก่อนที่จะเดินเข้ามาในบ้านหลังนี้แล้ว..
“พาทั้งคู่ออกไปก่อน!”
หลิงหยุนสั่งให้คนของตนพาปู่หลานตระกูลเหอออกไปให้ห่างจากบริเวณนั้นทันทีเพราะการต่อสู้ระหว่างเขากับคุนปายังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง บริเวณนั้นจึงมีพลังปราณรุนแรงพวยพุ่งออกมา ยากนักที่คนธรรมดาจะสามารถยืนหยัดอยู่ได้หากถูกแรงปะทะเข้าไป..
และในการต่อสู้กับคุนปาหลิงหยุนเพียงคนเดีวก็สามารถรับมือได้แล้ว!
หลิงหยุนควบคุมกระบี่เหินทั้งสองของตนให้พุ่งไปด้านหลังห้องรับแขกตรงเข้าใส่ร่างของเหล่ายอดฝีมือทั้งสามสิบคนที่นั่งอยู่อย่างรวดเร็ว แล้วเสียงกรีดร้อง และความโกลาหลก็เกิดขึ้น..
ฟิ้ว..อ๊าก..
เสียงกระบี่เหินเงาธนูและกระบี่กังฉีพุ่งผ่านอากาศ ก่อนจะตามมาด้วยเสียงกรีดร้องดังระงมไปทั่วทั้งห้อง ประหนึ่งว่าที่นี่คือขุมนรกที่ใช้สำหรับคร่าชีวิตผู้คน!
แต่ถึงอย่างนั้นหลิงหยุนก็มิได้สังหารทรัพยากรในการบ่มเพาะพลังชั้นเลิศเหล่านี้ในทันที หาไม่แล้วการมาของเขาคงจะสูญเปล่า!
ท่ามกลางเสียงกรีดร้องของเหล่าพ่อมดหมอผีร่างของหลิงหยุนทะยานเข้าไปกลุ่มคนเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว
บูม!
กระแสวนหยิน–หยางพวยพุ่งออกมาพร้อมกับพัดหมุนเอาร่างของผู้ฝึกพลังบ่มเพาะภูติผีทั้งสามสิบคนนั้นไว้ด้วยกัน หลิงหยุนอาศัยประโยชน์จากกระแสวนหยิน–หยางนี้ ช่วยดูดซับเอาพลังปราณในร่างของยอดฝีมือทั้งสามสิบคน เข้าไปในร่างของตนเองอย่างบ้าคลั่ง
เวลานี้หลิงหยุนสามารถใช้วิชาดูดลมปราณ ดูดซับเอาพลังปราณของผู้อื่นเข้าไปในร่างของตนได้ โดยที่ไม่ต้องสัมผัสร่างของอีกฝ่ายก็ได้..
“อ๊าก!!”
หลังจากที่ผู้บ่มเพาะพลังภูติผีรู้ตัวว่ากำลังถูกหลิงหยุนดูดพลังปราณของตนไปนั้นพวกเขาก็ถึงกับกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจและสิ้นหวัง ทั้งหมดต่างก็ต่อสู้ดิ้นรนอย่างสุดกำลัง
แต่น่าเสียดายที่กระบี่เหินทั้งสองของหลิงหยุนยังคงเหาะวนรอบกระแสพายุหมุนหยิน–หยางนั้น และผู้ใดที่ขัดขืน ก็จะถูกทำกระบี่เหินทั้งสองเล่มทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บสาหัส
“ท่านอาจารย์..ได้โปรดพวกเราช่วยด้วย!”
บางคนถึงกับหวาดกลัวจนต้องร้องขอความช่วยเหลือออกมานั่นเพราะการถูกดูดพลังปราณไปจากร่างนั้น ขมขื่นเสียยิ่งกว่าการถูกสังหารตายเสียอีก
แต่ช่างน่าเสียดาย..ที่เวลานี้อาจารย์ของพวกเขาเองก็ได้รับบาดเจ็บไม่น้อยเช่นกัน จากการที่ถูกกระบี่กังฉีของหลิงหยุนแทงเข้าที่จุดสำคัญอย่างท้องน้อย และเวลานี้จุดตันเถียนของเขาก็ได้รับความเสียงหายอย่างหนัก อีกทั้งยังถูกของวิเศษสองชิ้นของหลิงหยุนไล่ล่าอีกด้วย!
นั่นเพราะเวลานี้หอกมังกรทองของหลิงหยุนก็ยังคงจู่โจมไล่ล่าคุนปาอย่างไม่หยุดยั้ง แม้ก่อนหน้านี้เขาจะสามารถควบคุมกระบี่กังฉีของหลิงหยุนไว้ได้ แต่กับหอกมังกรทอง เขาไม่กล้าแต่แต่จะปะทะด้วย จึงได้แต่หลบหลีกเท่านั้น!
ไม่เพียงเท่านั้นเวลานี้เหนือศรีษะของคุนปา ก็ยังมีตราหยกจักรพรรดิที่พร้อมจะตกลงใส่ร่างของเขาได้ทุกเมื่อ และเพียงแค่หลบหลีกของวิเศษทั้งสองชิ้นของหลิงหยุนนี้ คุนปาก็ไม่สามารถช่วยผู้ใดได้อีกแล้ว
ปัง!
ภายในบ้านหลังใหญ่นี้เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวขึ้น จนแทบจะพังครืนลงมาทั้งหลัง!
กระแสวนหยิน–หยางยังคงดูดเอาพลังปราณของยอดฝีมือทั้งสามสิบคนเข้าสู่ร่างกายของหลิงหยุนอย่างไม่หยุดยั้ง..
และหลังจากที่ดูดซับพลังปราณได้ทั้งหมดแล้วก็เหลือไว้เพียงแค่ร่างไร้ความสามารถเท่านั้น หลิงหยุนแสยะยิ้มพร้อมกับร้องตะโกนบอกไปว่า
“ถึงเวลาที่ข้าจะต้องส่งพวกเจ้าทั้งหมดลงนรกแล้ว!”
ฟิ้ว..ฟิ้ว..
หลังจากที่สังหารยอดฝีมือทั้งสามสิบคนที่อยู่ในบ้านตายแล้วหลิงหยุนก็ควบคุมกระบี่เหินทั้งสองเล่มให้พุ่งออกไปนอกบ้าน และจัดการสังหารยอดฝีมือทั้งหมดที่อยู่ด้านนอกทันที
ครืน..
บ้านใหญ่ทั้งหลังไม่อาจทานทนได้อีกและพังครืนลงมาในทันที!
เวลานี้เหลือแค่เหอไฉทงและคุนปาเพียงสองคนเท่านั้น..
หลังจากที่กระบี่เหินทั้งสองเล่มสังหารยอดฝีมือคนอื่นๆตายหมดแล้วก็ได้หันกลับมาไล่ล่าคุนปาที่พุ่งทะยานออกไปด้านบนท้องนภามอันมืดมิด
ร่างของหลิงหยุนเองก็พุ่งทะยานตามออกมาในทันทีเช่นกันหลังจากที่บ้านทั้งหลังถล่มลงมา โดยมีเหอไฉทงวิ่งหนีตายออกมาด้วยเช่นกัน
และเวลานี้เหอไฉทงก็ถึงกับเข่าทรุดลงกับพื้นพร้อมกับกรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว และตระหนกตกใจ!
หลิงหยุนเห็นเช่นนั้นจึงได้เดินเข้าไปตบไหล่ของเขาพร้อมกับเอ่ยออกไปว่า..
“การที่เจ้าคิดจะยึดกุมกิจการของตระกูลเหอทั้งหมดไว้ในมือตนเองนั้นความจริงแล้วก็เป็นเรื่องภายในครอบครัวของเจ้า หาได้เกี่ยวข้องอันใดกับข้าไม่..”
“แต่การที่เจ้าสมรู้ร่วมคิดกับคนเหล่านี้อีกทั้งยังส่งพวกมันไปวุ่นวายกับข้าถึงที่พัก นี่นับเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงของเจ้า!”
น้ำเสียงของหลิงหยุนนั้นทั้งห้วนและดุดัน!
ไม่มีการเตือน..
นับตั้งแต่ที่ก้าวเท้าเข้ามาภายในบ้านในที่สุด หลิงหยุนซึ่งนิ่งเงียบมาโดยตลอด ก็ได้ตัดสินใจลงมืออย่างรวดเร็ว โดยไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว!
“ห๊ะ!”
อาจารย์ที่นั่งนิ่งเงียบอยู่บนโซฟาไม่พูดไม่จามาโดยตลอดถึงกับร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ และเวลานี้หลิงหยุนกับตัวเขาก็อยู่ในระยะที่กระชั้นชิดกันมาก การที่หลิงหยุนจู่โจมอย่างกะทันหันโดยที่ไม่แม้แต่จะขยับร่างกายของตนเองนั้น แล้วเขาจะสามารถหลบหลีกทันได้อย่างไรกันเล่า
ภายใต้การจู่โจมที่รวดเร็วและกะทันหันของหลิงหยุนกระบี่เหินเงาธนู และกระบี่กังฉีได้พุ่งตรงเข้าใส่บริเวณหน้าอก และท้องน้อยของอาจารย์ผู้นั้นในทันที! โดยที่กระบี่เหินเงาธนูพุ่งเข้าใส่หน้าอกแม้จะสามารถหลบกระบี่เหินเงาธนูได้ แต่กระบี่กังฉีก็ได้พุ่งเข้าใส่ท้องน้อยของเขาอย่างรวดเร็ว แต่แล้วก็กลับพุ่งออกมาในทันทีเช่นกัน และปลายกระบี่กังฉีก็ได้หันเข้าใส่ร่างของหลิงหยุนแทน ก่อนที่จะพุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็ว
และในครั้งที่กระบี่กังฉีพุ่งกลับออกมานั้นหาใช่การควบคุมของหลิงหยุนไม่ แต่เป็นการควบคุมของอาจารย์ผู้นั้นต่างหาก!
‘อย่างน้อย..คนผู้นี้ก็ต้องเข้าสู่ระดับสูงสุดขั้นก่อสร้างรากฐานแล้วจริงๆสินะ!’
หลิงหยุนตกใจเพียงเล็กน้อยและรีบใช้โล่ลมปราณป้องกันตนเองไว้ ในขณะที่กระดูกสันหลังของเขาก็เปล่งประกายสีทองสุกสว่าง ก่อนที่จะหอกมังกรทองจะพุ่งออกมา และทะยานเข้าใส่ร่างของอาจารย์ผู้นั้นอย่างรวดเร็ว
อาจารย์คุนปาเปล่งเสียงร้องออกมาดังเพื่อระบายความรู้สึกเจ็บปวดที่เกิดขึ้น แล้วร่างของเขาก็หมุนคว้างขึ้นกลางอากาศ ก่อนจะทะยานเข้าใส่กำแพงทั้งสามด้าน และในที่สุดก็ลอยอยู่กลางอากาศ
หลิงหยุนคาดเดาไม่ผิดและยอดฝีมือผู้นี้ก็คืออาจารย์คุนปาที่ชายถอดศรีษะกล่าวถึงจริงๆ นับตั้งแต่ที่หลิงหยุนก้าวเท้าเข้ามาในห้อง เขาก็เฝ้าจับตามอง และสังเกตหลิงหยุนอย่างละเอียด
แต่สิ่งที่เขาไม่นึกไม่ฝันก็คือหลิงหยุนจะลงมือสังหารตนเองอย่างรวดเร็วเช่นนี้ อีกทั้งกระบี่เหินทั้งสองเล่มของหลิงหยุน ยังเป็นของวิเศษระดับสมบัติ ซึ่งสามารถทะลุทะลวงเข้าไปในร่างกายของเขาได้อย่างง่ายดาย!
หากไม่ใช่เพราะต้องการช่วยชีวิตคนและที่นี่ก็มีศัตรูอยู่มากมายเช่นนี้ หลิงหยุนก็คงจะไม่ลงมือดุดัน และรุนแรงเช่นนี้
เขาจำเป็นต้องจัดการกับยอดฝีมือผู้นี้ให้ได้โดยเร็วที่สุดเพราะอาการของเหอเหวินช่านเวลานี้ อาจเรียกว่าอยู่ในขั้นวิกฤตแล้วก็ได้ แม้ชายชราที่นั่งอยู่บนรถเข็นเวลานี้จะเป็นเหอเหวินช่านจริงหาใช่ตัวปลอมแต่อย่างใดไม่ แต่คำพูดที่ออกจากปากของชายชราก่อนหน้านี้ กลับมิใช่คำพูดของเขา แต่เป็นคำพูดของอาจารย์คุนปาผู้นี้ต่างหากเล่า!
นั่นเพราะคุนปาได้ใช้เวทย์มนต์ควบคุมร่างของเหอเหวินช่านไว้จึงสามารถที่จะทำให้เหอเหวินช่านกล่าว หรือแสดงสิ่งใดออกมาก็ได้ตามใจต้องการ รวมทั้งกระทั่งการพูดของเขา!
การที่ผู้มีวิชาสามารถควบคุมจิตใจและร่างกายของใครสักคนได้นั้นหากยังไม่ชนะก็เหมือนกับชนะ เพราะภายใต้การควบคุมนี้ เขาสามารถทำให้ผู้ที่ถูกควบคุมนั้นตายเมื่อไหร่ก็ได้!
ด้วยเหตุนี้หากหลิงหยุนต้องการที่จะช่วยชายชรา สิ่งแรกที่เขาต้องทำก็คือ บีบให้คุนปาถอนเวทย์มนต์ที่ควบคุมร่างกาย และจิตใจของผู้เฒ่าเหอออกเสียก่อน โดยมิให้อีกฝ่ายได้ทันตั้งตัวแม้แต่น้อย.. และวิธีเดียวที่จะสามารถทำให้คุนปาถอนเวทย์มนต์ได้นั้นก็คือการจู่โจมอย่างกะทันหันและรุนแรง ซึ่งการกระทำเช่นนี้ จะเป็นการบีบให้คุนปาต้องหันมาปกป้องชีวิตตนเองก่อน จนต้องยอมทิ้งทุกอย่าง..
และนั่นเป็นหนทางเดียวที่หลิงหยุนจะทำได้ในเวลานี้หากหลิงหยุนจะลงมือสังหารฝ่ายตรงข้ามทั้งหมดก่อน ก็เกรงว่าจะเป็นอันตรายต่อผู้เฒ่าเหอ ซึ่งหลิงหยุนไม่อาจเสี่ยงได้!
เห็นได้ชัดว่าคุนปาเองก็ระมัดระวังหลิงหยุนตั้งแต่แรกแล้วเช่นกัน นั่นเพราะทันทีที่กระบี่กังฉีทะลวงเข้าสู่จุดตันเถียนของเขา เขาก็สามารถรีดเค้นมันออกจากร่างกายได้อย่างทันท่วงที
และเมื่อคุนปาถอนเวทย์มนต์ที่ควบคุมจิตใจและร่างของผู้เฒ่าเหอออกแล้วศรีษะของเหอเหวินช่านก็อ่อนพับลงทันที ดวงตาที่เปิดอยู่ปิดลง พร้อมกับนอนแน่นิ่งไร้สติอยู่บนรถเข็น “ท่านปู่!”
เหออวี้ฉงเห็นเช่นนั้นก็ถึงกับร้องตะโกนออกมาด้วยความตกใจพร้อมกับร้องห่มร้องไห้ออกมา!
“เจ้าอย่าได้กังวลใจไปผู้เฒ่าถังยังไม่ตาย!”
ระหว่างที่หลิงหยุนวุ่นอยู่กับการจัดการกับคุนปานั้นก็ไม่วายที่จะใช้ดัชนีห้าธาตุทำการผนึกหัวใจของเหอเหวินช่านไว้ พร้อมกับใช้ยันต์บำบัดระดับเจ็ดปิดลงไปที่ศรีษะของเขา ก่อนจะร้องตะโกนสั่งให้ยันต์ออกฤทธิ์!
ทุกอย่างเกิดขึ้นภายในเวลาเพียงแค่ชั่วพริบตาและเพียงแค่นี้ ต่อให้เหอเหวินช่านอยากจะตาย ก็คงไม่สามารถตายได้!
ทั้งหมดนี้อยู่ระหว่างประกายไฟหลังจากจบสิ่งเหล่านี้ He Wenzhao ก็แค่อยากตายและไม่สามารถตายได้
“ลงมือตามแผนได้!” สิ้นเสียงร้องตะโกนสั่งการของหลิงหยุนหวังชงเซียวและเอ็ดเวิร์ดก็พุ่งตรงเข้าไปคุ้มกันร่างของเหอเหวินช่านไว้ในทันที ส่วนเจสเตอร์ก็กระโดดเข้าไปยืนคอยคุ้มกันเหออวี้ฉงอย่างรวดเร็วเช่นกัน!
นี่เป็นแผนการที่หลิงหยุนได้นัดหมายกับทั้งสามตั้งแต่ก่อนที่จะเดินเข้ามาในบ้านหลังนี้แล้ว..
“พาทั้งคู่ออกไปก่อน!”
หลิงหยุนสั่งให้คนของตนพาปู่หลานตระกูลเหอออกไปให้ห่างจากบริเวณนั้นทันทีเพราะการต่อสู้ระหว่างเขากับคุนปายังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง บริเวณนั้นจึงมีพลังปราณรุนแรงพวยพุ่งออกมา ยากนักที่คนธรรมดาจะสามารถยืนหยัดอยู่ได้หากถูกแรงปะทะเข้าไป..
และในการต่อสู้กับคุนปาหลิงหยุนเพียงคนเดีวก็สามารถรับมือได้แล้ว!
หลิงหยุนควบคุมกระบี่เหินทั้งสองของตนให้พุ่งไปด้านหลังห้องรับแขกตรงเข้าใส่ร่างของเหล่ายอดฝีมือทั้งสามสิบคนที่นั่งอยู่อย่างรวดเร็ว แล้วเสียงกรีดร้อง และความโกลาหลก็เกิดขึ้น..
ฟิ้ว..อ๊าก..
เสียงกระบี่เหินเงาธนูและกระบี่กังฉีพุ่งผ่านอากาศ ก่อนจะตามมาด้วยเสียงกรีดร้องดังระงมไปทั่วทั้งห้อง ประหนึ่งว่าที่นี่คือขุมนรกที่ใช้สำหรับคร่าชีวิตผู้คน!
แต่ถึงอย่างนั้นหลิงหยุนก็มิได้สังหารทรัพยากรในการบ่มเพาะพลังชั้นเลิศเหล่านี้ในทันที หาไม่แล้วการมาของเขาคงจะสูญเปล่า!
ท่ามกลางเสียงกรีดร้องของเหล่าพ่อมดหมอผีร่างของหลิงหยุนทะยานเข้าไปกลุ่มคนเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว
บูม!
กระแสวนหยิน–หยางพวยพุ่งออกมาพร้อมกับพัดหมุนเอาร่างของผู้ฝึกพลังบ่มเพาะภูติผีทั้งสามสิบคนนั้นไว้ด้วยกัน หลิงหยุนอาศัยประโยชน์จากกระแสวนหยิน–หยางนี้ ช่วยดูดซับเอาพลังปราณในร่างของยอดฝีมือทั้งสามสิบคน เข้าไปในร่างของตนเองอย่างบ้าคลั่ง
เวลานี้หลิงหยุนสามารถใช้วิชาดูดลมปราณ ดูดซับเอาพลังปราณของผู้อื่นเข้าไปในร่างของตนได้ โดยที่ไม่ต้องสัมผัสร่างของอีกฝ่ายก็ได้..
“อ๊าก!!”
หลังจากที่ผู้บ่มเพาะพลังภูติผีรู้ตัวว่ากำลังถูกหลิงหยุนดูดพลังปราณของตนไปนั้นพวกเขาก็ถึงกับกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจและสิ้นหวัง ทั้งหมดต่างก็ต่อสู้ดิ้นรนอย่างสุดกำลัง
แต่น่าเสียดายที่กระบี่เหินทั้งสองของหลิงหยุนยังคงเหาะวนรอบกระแสพายุหมุนหยิน–หยางนั้น และผู้ใดที่ขัดขืน ก็จะถูกทำกระบี่เหินทั้งสองเล่มทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บสาหัส
“ท่านอาจารย์..ได้โปรดพวกเราช่วยด้วย!”
บางคนถึงกับหวาดกลัวจนต้องร้องขอความช่วยเหลือออกมานั่นเพราะการถูกดูดพลังปราณไปจากร่างนั้น ขมขื่นเสียยิ่งกว่าการถูกสังหารตายเสียอีก
แต่ช่างน่าเสียดาย..ที่เวลานี้อาจารย์ของพวกเขาเองก็ได้รับบาดเจ็บไม่น้อยเช่นกัน จากการที่ถูกกระบี่กังฉีของหลิงหยุนแทงเข้าที่จุดสำคัญอย่างท้องน้อย และเวลานี้จุดตันเถียนของเขาก็ได้รับความเสียงหายอย่างหนัก อีกทั้งยังถูกของวิเศษสองชิ้นของหลิงหยุนไล่ล่าอีกด้วย!
นั่นเพราะเวลานี้หอกมังกรทองของหลิงหยุนก็ยังคงจู่โจมไล่ล่าคุนปาอย่างไม่หยุดยั้ง แม้ก่อนหน้านี้เขาจะสามารถควบคุมกระบี่กังฉีของหลิงหยุนไว้ได้ แต่กับหอกมังกรทอง เขาไม่กล้าแต่แต่จะปะทะด้วย จึงได้แต่หลบหลีกเท่านั้น!
ไม่เพียงเท่านั้นเวลานี้เหนือศรีษะของคุนปา ก็ยังมีตราหยกจักรพรรดิที่พร้อมจะตกลงใส่ร่างของเขาได้ทุกเมื่อ และเพียงแค่หลบหลีกของวิเศษทั้งสองชิ้นของหลิงหยุนนี้ คุนปาก็ไม่สามารถช่วยผู้ใดได้อีกแล้ว
ปัง!
ภายในบ้านหลังใหญ่นี้เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวขึ้น จนแทบจะพังครืนลงมาทั้งหลัง!
กระแสวนหยิน–หยางยังคงดูดเอาพลังปราณของยอดฝีมือทั้งสามสิบคนเข้าสู่ร่างกายของหลิงหยุนอย่างไม่หยุดยั้ง..
และหลังจากที่ดูดซับพลังปราณได้ทั้งหมดแล้วก็เหลือไว้เพียงแค่ร่างไร้ความสามารถเท่านั้น หลิงหยุนแสยะยิ้มพร้อมกับร้องตะโกนบอกไปว่า
“ถึงเวลาที่ข้าจะต้องส่งพวกเจ้าทั้งหมดลงนรกแล้ว!”
ฟิ้ว..ฟิ้ว..
หลังจากที่สังหารยอดฝีมือทั้งสามสิบคนที่อยู่ในบ้านตายแล้วหลิงหยุนก็ควบคุมกระบี่เหินทั้งสองเล่มให้พุ่งออกไปนอกบ้าน และจัดการสังหารยอดฝีมือทั้งหมดที่อยู่ด้านนอกทันที
ครืน..
บ้านใหญ่ทั้งหลังไม่อาจทานทนได้อีกและพังครืนลงมาในทันที!
เวลานี้เหลือแค่เหอไฉทงและคุนปาเพียงสองคนเท่านั้น..
หลังจากที่กระบี่เหินทั้งสองเล่มสังหารยอดฝีมือคนอื่นๆตายหมดแล้วก็ได้หันกลับมาไล่ล่าคุนปาที่พุ่งทะยานออกไปด้านบนท้องนภามอันมืดมิด
ร่างของหลิงหยุนเองก็พุ่งทะยานตามออกมาในทันทีเช่นกันหลังจากที่บ้านทั้งหลังถล่มลงมา โดยมีเหอไฉทงวิ่งหนีตายออกมาด้วยเช่นกัน
และเวลานี้เหอไฉทงก็ถึงกับเข่าทรุดลงกับพื้นพร้อมกับกรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว และตระหนกตกใจ!
หลิงหยุนเห็นเช่นนั้นจึงได้เดินเข้าไปตบไหล่ของเขาพร้อมกับเอ่ยออกไปว่า..
“การที่เจ้าคิดจะยึดกุมกิจการของตระกูลเหอทั้งหมดไว้ในมือตนเองนั้นความจริงแล้วก็เป็นเรื่องภายในครอบครัวของเจ้า หาได้เกี่ยวข้องอันใดกับข้าไม่..”
“แต่การที่เจ้าสมรู้ร่วมคิดกับคนเหล่านี้อีกทั้งยังส่งพวกมันไปวุ่นวายกับข้าถึงที่พัก นี่นับเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงของเจ้า!”
น้ำเสียงของหลิงหยุนนั้นทั้งห้วนและดุดัน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร