Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร นิยาย บท 1556
บทที่ 1556 : จับคุนปา
ในขณะที่ท้องทะเลกำลังดุเดือดคลื่นในผืนน้ำบังเกิดขึ้นระลอกแล้วระลอกเล่า เหนือท้องทะเลกว้างใหญ่ หลิงหยุนและคุนปาซึ่งยืนห่างกันกว่าร้อยเมตรนั้น ก็กำลังต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายเช่นกัน
หลิงหยุนมีนิสัยเช่นนี้เสมอมาหากเขาลงมือเมื่อใด ก็จะไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัวเลย..
เวลานี้พอลผู้ทำหน้าที่เป็นล่ามให้กับหลิงหยุน ถูกสั่งให้ถอยออกไปให้ห่างจากรัศมีการต่อสู้ และเวลานี้พอลก็ไปยืนอยู่ด้านหลังของหลิงหยุน ไกลออกไปกว่าหนึ่งกิโลเมตรได้
“สังหารมัน!”
กระบองสีดำของคุนปานั้นแม้จะเป็นของวิเศษในระดับวิญญาณเท่านั้น แต่ด้วยพลังเวทย์มนต์ที่แข็งแกร่งของคุนปา มันจึงสามารถรับมือกับหอกมังกรทองของหลิงหยุน ซึ่งเป็นของวิเศษระดับสมบัติได้ และเวลานี้ของวิเศษทั้งสองก็กำลังปะทะกันอย่างรุนแรงอยู่เหนือท้องทะเลกว้างใหญ่
ส่วนกระบี่กังฉีของหลิงหยุนนั้นก็ถูกสร้อยข้อมือสีดำของคุนปาสะกัดกั้นไว้ได้เช่นกัน ฉะนั้น ในระยะเวลาช่วงสั้นๆของการประมือกัน หลิงหยุนจึงยังไม่สามารถทำอันตรายอะไรคุนปาได้
“หึ..ยอดฝีมือหนานหยางมีฝีมือเพียงเท่านี้เองงั้นรึ!”
ระหว่างที่กำลังประมืออยู่กับอีกฝ่ายนั้นหลังจากได้เห็นของวิเศษทั้งสองชิ้นของคุนปา หลิงหยุนก็อดที่จะนึกขันไม่ได้
หลังจากปล่อยให้ของวิเศษทั้งสองชิ้นปะทะกันอยู่ครู่หนึ่งในที่สุดหลิงหยุนก็คร้านที่จะเสียเวลาต่อไปอีก จึงได้เรียกกระบี่เหินเงาธนูออกมา
ฟิ้ว..
ทันทีที่กระบี่เหินเงาธนูปรากฏขึ้นมันก็พุ่งตรงเข้าใส่ร่างของคุนปาทันที! “ห๊ะ!!”
คุนปาร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจพร้อมกับกระโดดหมุนตัวขึ้นกลางอากาศ ก่อนจะพุ่งร่างของตนเข้าไปหากระบี่เหินเงาธนูของหลิงหยุน พร้อมกับใช้ฝ่ามือตบเข้าอย่างแรง
หลังจากที่ได้เห็นคุนปาสามารถจู่โจมใส่กระบี่เหินเงาธนูของตนเองเช่นนี้หลิงหยุนก็ได้แต่ร้องอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย เพราะคิดไม่ถึงว่ากายเนื้อของอีกฝ่ายจะแข็งแกร่งถึงขั้นที่กล้าสัมผัสกับกระบี่เหิน ซึ่งเป็นยุทธภัณฑ์ระดับสมบัติของตนได้
“ห๊ะ!”
“ข้าเองก็อยากจะรู้นักว่าเจ้าจะสามารถต้านทานกระบี่เหินของข้าได้อีกนานเพียงใด!!”
หลังจากที่หายตกใจหลิงหยุนก็ได้เอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน พร้อมกับควบคุมกระบี่เหินเงาธนูให้พุ่งเข้าใส่ร่างของคุนปาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว กระบี่เหินเงาธนูพุ่งขึ้นพุ่งลงบ้างเหาะวนไปรอบๆตัวของคุนปาบ้าง และพยายามที่จะพุ่งเข้าใส่ทั่วทุกสรรพางกายของคุนปา ทำให้ฝ่ามือของคุนปาต้องโบกสะบัดไปมาระวิง เพื่อป้องกันไม่ให้กระบี่เหินเงาธนูทำอันตรายตนเองได้
แต่กระบี่เหินเงาธนูเคลื่อนที่ไปมาด้วยพลังจิตของหลิงหยุนเพียงแค่นึกให้ไปทางไหน กระบี่เหินก็จะพุ่งไปในทิศทางนั้นทันที จึงสามารถเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็ว และคล่องแคล่วว่องไวอย่างมาก ทำให้คุนปาต้องปัดป้องอย่างหนักจนแทบไม่อาจละสายตาได้
กระบี่เหินเงาธนูจู่โจมคุนปารวดเร็วมากขึ้นเรื่อยๆและมุมที่จู่โจมก็ดูเหมือนจะซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน ทำให้หลายครั้งที่ฝ่ามือของคุนปาไม่สามารถสะกัดกั้นไว้ได้ จนต้องถูกกระบี่เหินของหลิงหยุนแทงเข้าที่ร่าง
และในที่สุดกระบี่เหินเงาธนูก็พุ่งไปทางด้านหลังของคุนปา และแทงเข้ากับแผ่นหลังของเขาในทันที! ฉึก!
กระบี่เหินเงาธนูแทงเข้าที่แผ่นหลังของคุนปาทำให้เกิดบาดแผล และมีโลหิตสีแดงพุ่งกระฉูดออกมา..
“หลิงหยุน!นี่เจ้าใช้ทักษะใดควบคุมของวิเศษมากมายเช่นนี้ ข้าว่าพวกเรามาต่อสู้กันอย่างยุติธรรม โดยไม่ต้องใช้ของวิเศษเหล่านี้มิดีกว่ารึ?”
คุนปาซึ่งมีเหงื่อเย็นไหลเต็มตัวเหาะหนีขึ้นไปกลางอากาศ เพื่อหลบหลีกกระบี่เหินเงาธนูของหลิงหยุน พร้อมกับร้องตะโกนบอกหลิงหยุนด้วยน้ำเสียงเดือดดาล
“เจ้าพูดอะไรกัน..ข้าไม่เข้าใจสิ่งที่เจ้าพูด!”
หลิงหยุนยืนนิ่งพร้อมกับร้องตะโกนออกไปหลังจากหัวเราะร่วนแล้ว หลิงหยุนก็ได้เรียกตราหยกจักรพรรดิออกมา
“…”คุนปาถึงกับพูดอะไรไม่ออก
บนท้องนภาที่มืดมิดตราหยกจักรพรรดิขยายใหญ่ และพุ่งออกไปขวางหน้าคุนปาไว้ทันที เพื่อเป็นการป้องกันมิให้คุนปาหนีไปได้
“หลิงหยุนเจ้ามันขี้โกงและเอาเปรียบคู่ต่อสู้มากเกินไปแล้ว!”
คุนปาร้องตะโกนออกมาด้วยความโมโหหงุดหงิดเขารู้ดีว่าหากยังขืนเป็นฝ่ายตั้งรับหลิงหยุนไปเช่นนี้ คงต้องถูกหลิงหยุนสังหารตายด้วยของวิเศษเหล่านี้เป็นแน่ จึงได้เปลี่ยนมาเป็นฝ่ายพุ่งเข้าจู่โจมเขากลับไปบ้าง
“ดี!ข้าก็อยากจะรู้นักว่าเจ้าจะแข็งแกร่งมากเพียงใด”
หลิงหยุนร้องตะโกนออกมาเมื่อเห็นว่าคุนปาเป็นฝ่ายพุ่งเข้าจู่โจมตนเองเช่นนั้น..
หลิงหยุนทะยานเข้าหาคุนปาเช่นกันและเมื่อเข้าใกล้ในระยะกระชั้นชิด เขาจึงได้ปล่อยหมัดเข้าใส่ร่างของคุนปาอย่างรวดเร็ว!
บูม!
ในระหว่างนั้นร่างของหลิงหยุนก็ได้เปล่งประกายสว่างเจิดจ้า วิชาดาราคุ้มกายได้ดึงดูดเอารัศมีจันทรารอบตัวเข้ามาอยู่ในร่างกายของหลิงหยุน และแสงสีทองสุกสว่างนั้น ก็ได้บดบังรัศมีมืดดำของคุนปาไว้ทันที!
ปัง!
พลังหมัดของหลิงหยุนกระแทกเข้าใส่ร่างของคุนปาจนกระเด็นลอยละลิ่วออกไปไกลกว่าร้อยเมตร..
ใบหน้าดำคล้ำของคุนปาถึงกับเปลี่ยนเป็นหมองคล้ำยิ่งกว่าเดิมเขากัดฟันแน่น และพยายามที่จะกลืนโลหิตลงลำคอไป แต่ในที่สุดคุนปาก็ไม่สามารถอดกลั้นไว้ได้ และต้องปล่อยให้ตัวเองกระอักเลือดออกมาต่อหน้าหลิงหยุน
“หลิงหยุนคิดไม่ถึงว่าเจ้าจะเหี้ยมโหดถึงเพียงนี้!”
หลังจากกระอักเลือดออกมาแล้วคุนปาก็ร้องตะโกนบอกหลิงหยุน และครั้งนี้เขาเลือกที่จะใช้ภาษาอังกฤษ เพราะเกรงว่าหลิงหยุนจะไม่เข้าใจ “….”
หลิงหยุนได้แต่นิ่งอึ้งไปพร้อมกับคิดอยู่ในใจว่า ‘เจ้าแข็งแกร่งสู้ข้าไม่ได้ แต่กลับกล่าวโทษว่าข้าโหดเหี้ยมงั้นรึ!’
และแน่นอนว่าหลิงหยุนใช้วิชาดาราคุ้มกายที่ทำให้กายเนื้อของเขาแข็งแกร่งยิ่ง ผนวกเข้ากับหมัดปีศาจเถียนกังเช่นนี้ มีหรือที่คุนปาจะสามารถต้านทานได้!
และเมื่อครู่นั้นหลิงหยุนเพียงแค่ต้องการทดสอบความแข็งแกร่งของกายเนื้อของคุนปาเท่านั้น..
ปัง!
ในระหว่างที่คุนปากำลังได้รับบาดเจ็บนั้นตราหยกจักรพรรดิของหลิงหยุน ก็ได้พุ่งกระแทกเข้าใส่แผ่นหลังของคุนปาอย่างแรง!
และครั้งนี้คุนปาไม่เพียงกระอักเลือดเป็นหนที่สอง แต่ร่างของเขายังร่วงตกลงไปในท้องทะเลอีกด้วย
หลิงหยุนเหาะตามไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับซัดฝ่ามือข้างหนึ่งลงไปกลางท้องทะเล..
“ผนึกมังกร!”
หลิงหยุนใช้วิชาคลื่นคงคาควบคุมผืนน้ำในท้องทะเลที่แปรปรวนให้กลายเป็นเชือกจำนวนนับไม่ถ้วน ผูกมัดร่างของคุนปาไว้ไม่ให้สามารถขยับเขยื้อนได้
“นี่มันวิชาอะไรกัน!!”
คุนปาร้องตะโกนออกมาในขณะเดียวกันก็พยายามดิ้นรนให้หลุดจากเกลียวสายน้ำ ที่กำลังผูกมัดร่างของตนเองไว้!
คุนปารวบรวมพลังทั้งหมดของตนฉีกแขนและขาทั้งสองข้างออก พลังในร่างของคุนปาได้ทำลายเกลียวสายน้ำขาดกระจุย จากนั้นร่างของคุนปาก็ได้พุ่งทะยานขึ้นจากท้องทะเลอย่างรวดเร็ว!
“ฮ่าๆๆๆ”
หลิงหยุนเห็นเช่นนั้นก็ได้แต่หัวเราะออกมาและเมื่อครู่เขาก็เพียงแค่ใช้คุนปาฝึกฝนพลังฝ่ามือของตนเท่านั้น ฟิ้ว..ฟิ้ว..
โซ่กังฉีทั้งสองเส้นได้พุ่งออกมาจากร่างของหลิงหยุนและดูประหนึ่งมังกรสองตัวที่มีชีวิต โซ่กังฉีทั้งสองเส้นได้พุ่งเข้ารัดร่างของคุนปาไว้อย่างรวดเร็ว
คุนปาคิดไม่ถึงว่าหลิงหยุนจะมีไพ่ในมือยู่มากมายถึงเพียงนี้หลังจากถูกโซ่กังฉีรัดร่างไว้เช่นนี้ ด้วยความตกใจกลัวระคนหมดสิ้นหนทาง ในที่สุดคุนปาจึงได้กัดลิ้นตัวเอง และพ่นโลหิตสีแดงในปากเข้าใส่สร้อยข้อมือสีดำของตน
“นี่..เจ้าคิดที่จะทำอะไรกัน!”
หลิงหยุนร้องถามด้วยความประหลาดใจแต่ก็ไม่คิดที่จะขัดขวาง เพราะต้องการรู้ว่าคุนปาจะมีไพ่ในมืออะไรอีก
บูม
ทันทีที่โลหิตของคุนปากระทบกับสร้อยข้อมือสีดำก็เกิดเสียงดังคล้ายระเบิดขึ้นทันที จากนั้น ลูกแก้วนับร้อยเม็ดของสร้อยข้อมือก็ได้แยกออกจากกัน และมารวมตัวกันอีกครั้งเป็นรูปหัวกะโหลกสีดำ ก่อนจะพุ่งทะยานเข้าใส่ร่างของหลิงหยุนอย่างรวดเร็ว!
“พลังปีศาจและรังสีสังหารรุนแรงนัก!”
หลิงหยุนรู้ว่านี่น่าจะต้องเป็นไพ่ใบสุดท้ายในมือของคุนปาแล้ว เขาจึงยังมิได้ปะทะรุนแรงในทันที แต่กลับเหาะหนีไปไกลพร้อมกับใช้วิชาล่องหนอำพรางตนเอง
แต่กลับคิดไม่ถึงว่ากระโหลกสีดำนั้นจะยังคงพุ่งตามร่างของหลิงหยุนไปอย่างรวดเร็ว และความเร็วของมันนั้น ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าความเร็วของหลิงหยุนเลย
“แม้กระทั่งข้าใช้วิชาล่องหนอำพรางตัวไว้มันยังสามารถติดตามมาถูกอีกงั้นรึ!”
หลิงหยุนพึมพำออกมาพร้อมกับยิ้มด้วยความพึงพอใจในเมื่อเป็นเช่นนี้เขาก็ไม่คิดที่จะหนีอีกต่อไป หลิงหยุนเรียกกระบี่โลหิตเทวะออกมา พร้อมกับฟันเข้าใส่หัวกระโหลกสีดำอย่างรวดเร็ว! ทันทีที่กระบี่โลหิตเทวะฟันหัวกะโหลกสีดำขาดครึ่งนั้นพลังปีศาจที่ชั่วร้ายก็ได้ถูกกระบี่ของหลิงหยุนดูดซับเข้าไปด้วย..
ในเมื่อพลังปีศาจชั่วร้ายได้ถูกกระบี่โลหิตเทวะดูดซับเข้าไปแล้วมันจึงได้แปรสภาพเป็นเพียงแค่ลูกแก้วธรรมดาๆ และร่วงหล่นลงไปในท้องทะเล
แต่หลิงหยุนรู้ว่าลูกแก้วเหล่านี้ล้วนมิใช่ลูกแก้วธรรมดาเขาจึงรีบเรียกลูกแก้วทั้งหมดเข้าไปเก็บไว้ในแหวนจักรวาล เพราะสามารถนำไปใช้สร้างค่ายกลได้อย่างมีประสิทธิภาพ
“ห๊ะ!!”
คุนปาร้องอุทานออกมาด้วยความตระหนกตกใจเมื่อเห็นของวิเศษของตนถูกหลิงหยุนยึดไปต่อหน้าต่อตาเช่นนี้
“เอาล่ะถึงคราวที่ข้าจะต้องจัดการกับเจ้าเสียที!”
จากนั้นหลิงหยุนก็ได้ดึงโซ่กังฉีที่รัดร่างของคุนปาไว้ให้เข้ามาใกล้ พร้อมกับใช้กระบี่ในมือกระหน่ำฟันเข้าใส่ร่างของคุนปาถึงสามครั้ง!
ครั้งแรกตัดขาทั้งสองข้างของคุนปาพร้อมกันครั้งที่สองและสาม ตัดแขนซ้ายและแขนขวาของเขา!
หลังจากนั้นหลิงหยุนจึงได้เริ่มดูดซับเองพลังปราณในร่างของคุนปามาเป็นของตนเอง จนกระทั่งผ่านไปราวยี่สิบนาที หลังจากดูดซับเอาพลังปราณจากร่างของคุนปาจนพอใจแล้ว หลิงหยุนจึงได้โยนร่างของคุนปาให้กับพอลอย่างไม่แยแส..
“นำมันกลับไปด้วยมันยังมีประโยชน์อีก!”
หลังจากนั้นหลิงหยุนก็ได้เอื้อมมืออกไปคว้ากระบองสีดำไว้ในมือ พร้อมกับใช้เปลวไฟหาธาตุหยิน–หยางหลอม ปากก็ร้องตะโกนบอกมังกรสีแดงตัวใหญ่ว่า
“เจ้าตัวใหญ่คืนนี้เจ้าทำได้ดีมาก! เวลานี้ไม่มีอะไรแล้ว เจ้าไปว่ายน้ำเล่นต่อได้แล้ว..” จากนั้นหลิงหยุนและพอลจึงได้เหาะกลับไปที่รีสอร์ท..
ในขณะที่ท้องทะเลกำลังดุเดือดคลื่นในผืนน้ำบังเกิดขึ้นระลอกแล้วระลอกเล่า เหนือท้องทะเลกว้างใหญ่ หลิงหยุนและคุนปาซึ่งยืนห่างกันกว่าร้อยเมตรนั้น ก็กำลังต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายเช่นกัน
หลิงหยุนมีนิสัยเช่นนี้เสมอมาหากเขาลงมือเมื่อใด ก็จะไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัวเลย..
เวลานี้พอลผู้ทำหน้าที่เป็นล่ามให้กับหลิงหยุน ถูกสั่งให้ถอยออกไปให้ห่างจากรัศมีการต่อสู้ และเวลานี้พอลก็ไปยืนอยู่ด้านหลังของหลิงหยุน ไกลออกไปกว่าหนึ่งกิโลเมตรได้
“สังหารมัน!”
กระบองสีดำของคุนปานั้นแม้จะเป็นของวิเศษในระดับวิญญาณเท่านั้น แต่ด้วยพลังเวทย์มนต์ที่แข็งแกร่งของคุนปา มันจึงสามารถรับมือกับหอกมังกรทองของหลิงหยุน ซึ่งเป็นของวิเศษระดับสมบัติได้ และเวลานี้ของวิเศษทั้งสองก็กำลังปะทะกันอย่างรุนแรงอยู่เหนือท้องทะเลกว้างใหญ่
ส่วนกระบี่กังฉีของหลิงหยุนนั้นก็ถูกสร้อยข้อมือสีดำของคุนปาสะกัดกั้นไว้ได้เช่นกัน ฉะนั้น ในระยะเวลาช่วงสั้นๆของการประมือกัน หลิงหยุนจึงยังไม่สามารถทำอันตรายอะไรคุนปาได้
“หึ..ยอดฝีมือหนานหยางมีฝีมือเพียงเท่านี้เองงั้นรึ!”
ระหว่างที่กำลังประมืออยู่กับอีกฝ่ายนั้นหลังจากได้เห็นของวิเศษทั้งสองชิ้นของคุนปา หลิงหยุนก็อดที่จะนึกขันไม่ได้
หลังจากปล่อยให้ของวิเศษทั้งสองชิ้นปะทะกันอยู่ครู่หนึ่งในที่สุดหลิงหยุนก็คร้านที่จะเสียเวลาต่อไปอีก จึงได้เรียกกระบี่เหินเงาธนูออกมา
ฟิ้ว..
ทันทีที่กระบี่เหินเงาธนูปรากฏขึ้นมันก็พุ่งตรงเข้าใส่ร่างของคุนปาทันที! “ห๊ะ!!”
คุนปาร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจพร้อมกับกระโดดหมุนตัวขึ้นกลางอากาศ ก่อนจะพุ่งร่างของตนเข้าไปหากระบี่เหินเงาธนูของหลิงหยุน พร้อมกับใช้ฝ่ามือตบเข้าอย่างแรง
หลังจากที่ได้เห็นคุนปาสามารถจู่โจมใส่กระบี่เหินเงาธนูของตนเองเช่นนี้หลิงหยุนก็ได้แต่ร้องอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย เพราะคิดไม่ถึงว่ากายเนื้อของอีกฝ่ายจะแข็งแกร่งถึงขั้นที่กล้าสัมผัสกับกระบี่เหิน ซึ่งเป็นยุทธภัณฑ์ระดับสมบัติของตนได้
“ห๊ะ!”
“ข้าเองก็อยากจะรู้นักว่าเจ้าจะสามารถต้านทานกระบี่เหินของข้าได้อีกนานเพียงใด!!”
หลังจากที่หายตกใจหลิงหยุนก็ได้เอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน พร้อมกับควบคุมกระบี่เหินเงาธนูให้พุ่งเข้าใส่ร่างของคุนปาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว กระบี่เหินเงาธนูพุ่งขึ้นพุ่งลงบ้างเหาะวนไปรอบๆตัวของคุนปาบ้าง และพยายามที่จะพุ่งเข้าใส่ทั่วทุกสรรพางกายของคุนปา ทำให้ฝ่ามือของคุนปาต้องโบกสะบัดไปมาระวิง เพื่อป้องกันไม่ให้กระบี่เหินเงาธนูทำอันตรายตนเองได้
แต่กระบี่เหินเงาธนูเคลื่อนที่ไปมาด้วยพลังจิตของหลิงหยุนเพียงแค่นึกให้ไปทางไหน กระบี่เหินก็จะพุ่งไปในทิศทางนั้นทันที จึงสามารถเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็ว และคล่องแคล่วว่องไวอย่างมาก ทำให้คุนปาต้องปัดป้องอย่างหนักจนแทบไม่อาจละสายตาได้
กระบี่เหินเงาธนูจู่โจมคุนปารวดเร็วมากขึ้นเรื่อยๆและมุมที่จู่โจมก็ดูเหมือนจะซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน ทำให้หลายครั้งที่ฝ่ามือของคุนปาไม่สามารถสะกัดกั้นไว้ได้ จนต้องถูกกระบี่เหินของหลิงหยุนแทงเข้าที่ร่าง
และในที่สุดกระบี่เหินเงาธนูก็พุ่งไปทางด้านหลังของคุนปา และแทงเข้ากับแผ่นหลังของเขาในทันที! ฉึก!
กระบี่เหินเงาธนูแทงเข้าที่แผ่นหลังของคุนปาทำให้เกิดบาดแผล และมีโลหิตสีแดงพุ่งกระฉูดออกมา..
“หลิงหยุน!นี่เจ้าใช้ทักษะใดควบคุมของวิเศษมากมายเช่นนี้ ข้าว่าพวกเรามาต่อสู้กันอย่างยุติธรรม โดยไม่ต้องใช้ของวิเศษเหล่านี้มิดีกว่ารึ?”
คุนปาซึ่งมีเหงื่อเย็นไหลเต็มตัวเหาะหนีขึ้นไปกลางอากาศ เพื่อหลบหลีกกระบี่เหินเงาธนูของหลิงหยุน พร้อมกับร้องตะโกนบอกหลิงหยุนด้วยน้ำเสียงเดือดดาล
“เจ้าพูดอะไรกัน..ข้าไม่เข้าใจสิ่งที่เจ้าพูด!”
หลิงหยุนยืนนิ่งพร้อมกับร้องตะโกนออกไปหลังจากหัวเราะร่วนแล้ว หลิงหยุนก็ได้เรียกตราหยกจักรพรรดิออกมา
“…”คุนปาถึงกับพูดอะไรไม่ออก
บนท้องนภาที่มืดมิดตราหยกจักรพรรดิขยายใหญ่ และพุ่งออกไปขวางหน้าคุนปาไว้ทันที เพื่อเป็นการป้องกันมิให้คุนปาหนีไปได้
“หลิงหยุนเจ้ามันขี้โกงและเอาเปรียบคู่ต่อสู้มากเกินไปแล้ว!”
คุนปาร้องตะโกนออกมาด้วยความโมโหหงุดหงิดเขารู้ดีว่าหากยังขืนเป็นฝ่ายตั้งรับหลิงหยุนไปเช่นนี้ คงต้องถูกหลิงหยุนสังหารตายด้วยของวิเศษเหล่านี้เป็นแน่ จึงได้เปลี่ยนมาเป็นฝ่ายพุ่งเข้าจู่โจมเขากลับไปบ้าง
“ดี!ข้าก็อยากจะรู้นักว่าเจ้าจะแข็งแกร่งมากเพียงใด”
หลิงหยุนร้องตะโกนออกมาเมื่อเห็นว่าคุนปาเป็นฝ่ายพุ่งเข้าจู่โจมตนเองเช่นนั้น..
หลิงหยุนทะยานเข้าหาคุนปาเช่นกันและเมื่อเข้าใกล้ในระยะกระชั้นชิด เขาจึงได้ปล่อยหมัดเข้าใส่ร่างของคุนปาอย่างรวดเร็ว!
บูม!
ในระหว่างนั้นร่างของหลิงหยุนก็ได้เปล่งประกายสว่างเจิดจ้า วิชาดาราคุ้มกายได้ดึงดูดเอารัศมีจันทรารอบตัวเข้ามาอยู่ในร่างกายของหลิงหยุน และแสงสีทองสุกสว่างนั้น ก็ได้บดบังรัศมีมืดดำของคุนปาไว้ทันที!
ปัง!
พลังหมัดของหลิงหยุนกระแทกเข้าใส่ร่างของคุนปาจนกระเด็นลอยละลิ่วออกไปไกลกว่าร้อยเมตร..
ใบหน้าดำคล้ำของคุนปาถึงกับเปลี่ยนเป็นหมองคล้ำยิ่งกว่าเดิมเขากัดฟันแน่น และพยายามที่จะกลืนโลหิตลงลำคอไป แต่ในที่สุดคุนปาก็ไม่สามารถอดกลั้นไว้ได้ และต้องปล่อยให้ตัวเองกระอักเลือดออกมาต่อหน้าหลิงหยุน
“หลิงหยุนคิดไม่ถึงว่าเจ้าจะเหี้ยมโหดถึงเพียงนี้!”
หลังจากกระอักเลือดออกมาแล้วคุนปาก็ร้องตะโกนบอกหลิงหยุน และครั้งนี้เขาเลือกที่จะใช้ภาษาอังกฤษ เพราะเกรงว่าหลิงหยุนจะไม่เข้าใจ “….”
หลิงหยุนได้แต่นิ่งอึ้งไปพร้อมกับคิดอยู่ในใจว่า ‘เจ้าแข็งแกร่งสู้ข้าไม่ได้ แต่กลับกล่าวโทษว่าข้าโหดเหี้ยมงั้นรึ!’
และแน่นอนว่าหลิงหยุนใช้วิชาดาราคุ้มกายที่ทำให้กายเนื้อของเขาแข็งแกร่งยิ่ง ผนวกเข้ากับหมัดปีศาจเถียนกังเช่นนี้ มีหรือที่คุนปาจะสามารถต้านทานได้!
และเมื่อครู่นั้นหลิงหยุนเพียงแค่ต้องการทดสอบความแข็งแกร่งของกายเนื้อของคุนปาเท่านั้น..
ปัง!
ในระหว่างที่คุนปากำลังได้รับบาดเจ็บนั้นตราหยกจักรพรรดิของหลิงหยุน ก็ได้พุ่งกระแทกเข้าใส่แผ่นหลังของคุนปาอย่างแรง!
และครั้งนี้คุนปาไม่เพียงกระอักเลือดเป็นหนที่สอง แต่ร่างของเขายังร่วงตกลงไปในท้องทะเลอีกด้วย
หลิงหยุนเหาะตามไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับซัดฝ่ามือข้างหนึ่งลงไปกลางท้องทะเล..
“ผนึกมังกร!”
หลิงหยุนใช้วิชาคลื่นคงคาควบคุมผืนน้ำในท้องทะเลที่แปรปรวนให้กลายเป็นเชือกจำนวนนับไม่ถ้วน ผูกมัดร่างของคุนปาไว้ไม่ให้สามารถขยับเขยื้อนได้
“นี่มันวิชาอะไรกัน!!”
คุนปาร้องตะโกนออกมาในขณะเดียวกันก็พยายามดิ้นรนให้หลุดจากเกลียวสายน้ำ ที่กำลังผูกมัดร่างของตนเองไว้!
คุนปารวบรวมพลังทั้งหมดของตนฉีกแขนและขาทั้งสองข้างออก พลังในร่างของคุนปาได้ทำลายเกลียวสายน้ำขาดกระจุย จากนั้นร่างของคุนปาก็ได้พุ่งทะยานขึ้นจากท้องทะเลอย่างรวดเร็ว!
“ฮ่าๆๆๆ”
หลิงหยุนเห็นเช่นนั้นก็ได้แต่หัวเราะออกมาและเมื่อครู่เขาก็เพียงแค่ใช้คุนปาฝึกฝนพลังฝ่ามือของตนเท่านั้น ฟิ้ว..ฟิ้ว..
โซ่กังฉีทั้งสองเส้นได้พุ่งออกมาจากร่างของหลิงหยุนและดูประหนึ่งมังกรสองตัวที่มีชีวิต โซ่กังฉีทั้งสองเส้นได้พุ่งเข้ารัดร่างของคุนปาไว้อย่างรวดเร็ว
คุนปาคิดไม่ถึงว่าหลิงหยุนจะมีไพ่ในมือยู่มากมายถึงเพียงนี้หลังจากถูกโซ่กังฉีรัดร่างไว้เช่นนี้ ด้วยความตกใจกลัวระคนหมดสิ้นหนทาง ในที่สุดคุนปาจึงได้กัดลิ้นตัวเอง และพ่นโลหิตสีแดงในปากเข้าใส่สร้อยข้อมือสีดำของตน
“นี่..เจ้าคิดที่จะทำอะไรกัน!”
หลิงหยุนร้องถามด้วยความประหลาดใจแต่ก็ไม่คิดที่จะขัดขวาง เพราะต้องการรู้ว่าคุนปาจะมีไพ่ในมืออะไรอีก
บูม
ทันทีที่โลหิตของคุนปากระทบกับสร้อยข้อมือสีดำก็เกิดเสียงดังคล้ายระเบิดขึ้นทันที จากนั้น ลูกแก้วนับร้อยเม็ดของสร้อยข้อมือก็ได้แยกออกจากกัน และมารวมตัวกันอีกครั้งเป็นรูปหัวกะโหลกสีดำ ก่อนจะพุ่งทะยานเข้าใส่ร่างของหลิงหยุนอย่างรวดเร็ว!
“พลังปีศาจและรังสีสังหารรุนแรงนัก!”
หลิงหยุนรู้ว่านี่น่าจะต้องเป็นไพ่ใบสุดท้ายในมือของคุนปาแล้ว เขาจึงยังมิได้ปะทะรุนแรงในทันที แต่กลับเหาะหนีไปไกลพร้อมกับใช้วิชาล่องหนอำพรางตนเอง
แต่กลับคิดไม่ถึงว่ากระโหลกสีดำนั้นจะยังคงพุ่งตามร่างของหลิงหยุนไปอย่างรวดเร็ว และความเร็วของมันนั้น ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าความเร็วของหลิงหยุนเลย
“แม้กระทั่งข้าใช้วิชาล่องหนอำพรางตัวไว้มันยังสามารถติดตามมาถูกอีกงั้นรึ!”
หลิงหยุนพึมพำออกมาพร้อมกับยิ้มด้วยความพึงพอใจในเมื่อเป็นเช่นนี้เขาก็ไม่คิดที่จะหนีอีกต่อไป หลิงหยุนเรียกกระบี่โลหิตเทวะออกมา พร้อมกับฟันเข้าใส่หัวกระโหลกสีดำอย่างรวดเร็ว! ทันทีที่กระบี่โลหิตเทวะฟันหัวกะโหลกสีดำขาดครึ่งนั้นพลังปีศาจที่ชั่วร้ายก็ได้ถูกกระบี่ของหลิงหยุนดูดซับเข้าไปด้วย..
ในเมื่อพลังปีศาจชั่วร้ายได้ถูกกระบี่โลหิตเทวะดูดซับเข้าไปแล้วมันจึงได้แปรสภาพเป็นเพียงแค่ลูกแก้วธรรมดาๆ และร่วงหล่นลงไปในท้องทะเล
แต่หลิงหยุนรู้ว่าลูกแก้วเหล่านี้ล้วนมิใช่ลูกแก้วธรรมดาเขาจึงรีบเรียกลูกแก้วทั้งหมดเข้าไปเก็บไว้ในแหวนจักรวาล เพราะสามารถนำไปใช้สร้างค่ายกลได้อย่างมีประสิทธิภาพ
“ห๊ะ!!”
คุนปาร้องอุทานออกมาด้วยความตระหนกตกใจเมื่อเห็นของวิเศษของตนถูกหลิงหยุนยึดไปต่อหน้าต่อตาเช่นนี้
“เอาล่ะถึงคราวที่ข้าจะต้องจัดการกับเจ้าเสียที!”
จากนั้นหลิงหยุนก็ได้ดึงโซ่กังฉีที่รัดร่างของคุนปาไว้ให้เข้ามาใกล้ พร้อมกับใช้กระบี่ในมือกระหน่ำฟันเข้าใส่ร่างของคุนปาถึงสามครั้ง!
ครั้งแรกตัดขาทั้งสองข้างของคุนปาพร้อมกันครั้งที่สองและสาม ตัดแขนซ้ายและแขนขวาของเขา!
หลังจากนั้นหลิงหยุนจึงได้เริ่มดูดซับเองพลังปราณในร่างของคุนปามาเป็นของตนเอง จนกระทั่งผ่านไปราวยี่สิบนาที หลังจากดูดซับเอาพลังปราณจากร่างของคุนปาจนพอใจแล้ว หลิงหยุนจึงได้โยนร่างของคุนปาให้กับพอลอย่างไม่แยแส..
“นำมันกลับไปด้วยมันยังมีประโยชน์อีก!”
หลังจากนั้นหลิงหยุนก็ได้เอื้อมมืออกไปคว้ากระบองสีดำไว้ในมือ พร้อมกับใช้เปลวไฟหาธาตุหยิน–หยางหลอม ปากก็ร้องตะโกนบอกมังกรสีแดงตัวใหญ่ว่า
“เจ้าตัวใหญ่คืนนี้เจ้าทำได้ดีมาก! เวลานี้ไม่มีอะไรแล้ว เจ้าไปว่ายน้ำเล่นต่อได้แล้ว..” จากนั้นหลิงหยุนและพอลจึงได้เหาะกลับไปที่รีสอร์ท..
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร