Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร นิยาย บท 1594
บทที่ 1594 : เหนือความคาดหมาย
อาจารย์พายุเป็นคนแรกที่เคลื่อนไหวก่อนใครๆ
หลิงหยุนสังเกตเห็นว่าพายุนั้นเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็ว และทุกครั้งที่เขาเคลื่อนที่นั้น จะมีภาพเงาปรากฏขึ้นในตำแหน่งที่เคลื่อนไปแล้ว ทำให้เกิดเป็นเงานับร้อยที่ปรากฏซ้อนขึ้นมา
“โอ้โห!ฝีมือของท่านอาจารย์พายุล้ำหน้าไปมากทีเดียว ครั้งนี้มีภาพซ้อนปรากฏขึ้นมากกว่าครั้งก่อนเสียอีก!”
“นั่นน่ะสิ!แล้วยอดฝีมือชาวจีนผู้นี้จะสามารถรับมือท่านอาจารย์พายุได้อย่างไรกัน”
“ดูท่าเจ้าหนุ่มนั่นคงจะเริ่มหวาดกลัวขึ้นมาบ้างแล้วสินะถึงได้ยืนตัวแข็งไม่ขยับเขยื้อนอย่างนั้น..”
“รับรองได้ว่าไม่มีใครสามารถรับหมัดของท่านอาจารย์พายุได้แน่แค่คิดก็สยดสยองแล้ว!”
ภายในลานจตุรัสด้านนอกนั้นบรรดาศิษย์สำนักหมื่นพุทธรูป ต่างก็พากันวิพากษ์วิจารณ์กันด้วยความตื่นเต้น และทุกคนแทบจะรอคอยให้หลิงหยุนถูกสังหารด้วยหมัดของท่านอาจารย์พายุไม่ได้!
“หึ!ก็แค่ภาพลวงตา..”
หลิงหยุนยังคงยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหวเขาใช้ดวงตาศักดิ์สิทธิ์จ้องมองไปที่เงาของอาจารย์พายุที่กำลังเคลื่อนไหวไม่หยุด จากนั้น ภาพต่างๆก็กลับกลายเป็นค่อยๆช้าลง จนกระทั่งหลิงหยุนสามารถมองเห็นทุกอย่างได้ชัดเจน
และในที่สุดหมัดของอาจารย์พายุก็ได้พุ่งเข้าใส่ร่างของหลิงหยุน!
แม้จะปรากฏเงาของกำปั้นขึ้นมากมายและกระจายครอบคลุมอยู่รอบตัวหลิงหยุน แต่หมัดที่แท้จริงนั้นมีเพียงแค่หมัดเดียว และเวลานี้หลิงหยุนก็กำลังยืนยิ้มอย่างสงบนิ่ง เมื่อถึงจังหวะที่เหมาะสม เขาก็ได้ใช้กำปั้นของตนเอง ชกเข้ากับหมัดจริงของอาจารย์พายุทันที!
ปัง!
กำปั้นทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง!
เสียงปังดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งบริเวณประหนึ่งว่าลูกกระสุนสองลูกได้พุ่งเข้าปะทันกันอย่างรุนแรง คลื่นพลังรุนแรงได้แผ่กระจายไปรอบตัว เหล่าศิษย์ที่อยู่ภายในลานจตุรัส ต่างก็พากันวิ่งหลบหนีเพื่อเอาตัวรอด
“โอ๊ย!”
“แย่แล้ว!”
ผู้ที่ไม่สามารถวิ่งหนีได้ทันนั้นก็ถูกรัศมีพลังที่แผ่ซ่านออกมา ซัดเข้าใส่ร่างจนลอยละลิ่วออกไป ก่อนจะร่วงหล่นกระแทกกับพื้น ได้รับบาดเจ็บไปตามๆกัน
ในขณะที่ร่างของหลิงหยุนยังคงยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหวนั้นร่างของอาจารย์พายุกลับกระเด็นถอยหลังออกไปไกล
“ไม่!เป็น.. เป็นไปไม่ได้! กลายเป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน?!”
อาจารย์พายุร้องตะโกนออกมาสีหน้าของเขาบ่งบอกว่าไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น เขาไม่เชื่อว่าหลิงหยุนจะสามารถต้านทานพลังหมัดของตนเองได้ และยิ่งไม่อยากจะเชื่อว่า หลิงหยุนจะสามารถชกตนเองจนลอยละลิ่วออกไปไกลเช่นนี้ได้!
“เอาล่ะ!ลุกขึ้นมาเล่นสนุกกันต่อได้แล้ว!”
หลิงหยุนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันและเพียงแค่พริบตาเดียว ร่างของเขาก็ไปปรากฏอยู่ตรงหน้าอาจารย์พายุซึ่งอยู่ไกลออกไปมาก พร้อมกับชกกำปั้นเข้าใส่ร่างของเขาอย่างไม่ปราณี
อาจารย์พายุตระหนักแล้วว่าหลิงหยุนสามารถเคลื่อนไหวได้รวดเร็วกว่าตนเอง เขาจึงไม่กล้าที่จะประมาทหลิงหยุนอีก และรีบยกมือขึ้นป้องกัน แต่กลับถูกหลิงหยุนชกกระเด็นจนลอยละลิ่วออกไปอีกครั้ง
ครั้งนี้หลิงหยุนไม่ปราณีอาจารย์พายุเลยแม้แต่น้อยหลังจากชกจนร่างของเขาลอยละลิ่วขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้ว หลิงหยุนก็กระโดดตามร่างของอาจารย์พายุไป และเมื่อร่างนั้นตกลงมาใกล้จะถึงพื้น หลิงหยุนก็จัดการชกร่างของเขาซ้ำ จนลอยละลิ่วขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง
ปัง..ปัง.. ปัง..
เสียงกำปั้นกระแทกกับร่างกายดังขึ้นไม่หยุดพลังปราณรุนแรงแผ่กระจายไปทั่วทั้งบริเวณผืนดินเบื้องล่าง..
ครืน..ครืน..
และดูเหมือนแม้แต่อุโบสถทั้งหลังก็ยังไม่อาจทานทนต่อพลังปราณที่แผ่ซ่านนั้นได้ทั้งผนังและเสาต่างก็เริ่มโยกคลอน และมีเสียงคล้ายกับกำลังจะพังทะลายลงมา
ครืน..
และในที่สุดเสาของอุโบสถก็ไม่สามารถทานทนได้อีกต่อไป หลังจากที่เสาหักครืนลง อุโบสถทั้งหลังก็พังทะลายลงทันที
แต่เวลานี้กลับไม่มีใครสนใจอุโบสถที่กำลังพังครืนลงมา สายตาทุกคู่ต่างก็จับจ้องอยู่ที่การต่อสู้ระหว่างอาจารย์พายุ และหลิงหยุนแน่นิ่ง
อาจารย์พายุยังไม่สามารถตอบโต้หลิงหยุนกลับไปได้เขาทำได้เพียงแค่ปัดป้อง และตลอดการต่อสู้ หลิงหยุนก็ใช้เพียงแค่กำปั้นของตนเองเท่านั้น!
“เป็นไปไม่ได้!ไม่มีทางเป็นไปได้! คนอย่างแกไม่มีทางที่จะแข็งแกร่งกว่าฉันไปได้!”
ยิ่งถูกหลิงหยุนจู่โจมมากเท่าไหร่อาจารย์พายุก็ดูเหมือนจะยิ่งเดือดดาลมากยิ่งขึ้น และครั้งนี้ เขาก็ไม่ใช้หมัดของตนเองปกป้องการจู่โจมของหลิงหยุนอีก แต่กลับกระโดดถอยหลัง และพุ่งทะยานขึ้นกลางอากาศหลบหมัดของหลิงหยุนแทน
หลังจากที่พุ่งขึ้นไปกลางอากาศสูงเกือบสิบเมตรลำแสงสีทองก็พุ่งออกมาจากหน้าผากของเขาทันที อาจารย์พายุไม่รอช้า ยกมือขึ้นคว้าคฑาสีทองนั้นไว้อย่างรวดเร็ว พร้อมกับกระหน่ำฟันลงกลางศรีษะของหลิงหยุนอย่างแรง!
“ศิษย์ทั้งห้าของข้าจงฟัง!คนผู้นี้แข็งแกร่งเกินไป ข้าคนเดียวคงไม่สามารถเอาชนะได้ พวกเจ้าเข้ามาช่วยข้าสังหารมันเดี๋ยวนี้!”
หลังจากที่ได้ประมือกับหลิงหยุนแล้วอาจารย์พายุจึงรู้ดีกว่าผู้ใดว่า หลิงหยุนนั้นแข็งแกร่งและน่าสะพรึงกลัวมากเพียงใด เขาจึงไม่ต้องการที่จะประมือแบบตัวต่อตัวกับหลิงหยุนอีก
ศิษย์ทั้งห้าที่ยืนดูการต่อสู้อยู่ก่อนหน้าต่างก็รู้ดีว่าอาจารย์ของตนเป็นฝ่ายเสียเปรียบหลิงหยุนอยู่ จึงได้รีบกระโดดเข้าไปช่วยทันที
ทั้งห้าคนต่างก็กระโดดเข้าไปพร้อมกับอาวุธในมือและมุ่งมั่นที่จะสังหารหลิงหยุนให้จงได้!
“พวกเจ้าควรจะเข้ามาพร้อมกันตั้งนานแล้วไม่ควรปล่อยให้ข้าเสียเวลาอยู่ตั้งนาน! ฮ่าๆๆ” หลิงหยุนหัวเราะร่วนพร้อมกับกระโดดหลบคทาในมือของอาจารย์พายุ และอาวุธของศิษย์ทั้งห้าคน และหลังจากที่หลบอาวุธทั้งหมดได้แล้ว เพียงแค่พริบตาเดียว ร่างของหลิงหยุนก็พุ่งทะยานเข้าไปใกล้ร่างของอาจารย์พายุอีกครั้ง
“ห๊ะ!”
อาจารย์พายุคิดไม่ถึงว่าหลิงหยุนจะพุ่งมาเล่นงานตนเองก่อนเช่นนี้จึงได้แต่ร้องอุทานออกไปด้วยความตกใจ พร้อมกับตัดสินใจถอยหนี!
“พยัคฆ์ระวังตัวด้วย!”
อาจารย์พายุร้องตะโกนออกไปด้วยความตกใจและรีบพุ่งทะยานเข้าไป พร้อมกับใช้คทาในมือฟาดเข้าใส่ศรีษะของหลิงหยุนอีกครั้ง
“เอาล่ะ!หมดเวลาเล่นสนุกแล้ว ได้เวลาเอาจริงเสียที!”
เมื่อครู่ที่หลิงหยุนบีบให้อาจารย์พายุต้องต่อสู้อย่างเต็มที่นั้นก็เพื่อทดสอบความแข็งแกร่ง และความว่องไวของอีกฝ่าย และเพื่อให้มั่นใจว่า ตนเองจะสามารถเอาชนะศัตรูได้ เมื่อพร้อมแล้ว หลิงหยุนก็คร้านที่จะเสียเวลาอีก!
เงาลวงตา!
ในระหว่างที่คทาในมือของอาจารย์พายุกำลังฟาดลงใส่ศรีษะของหลิงหยุนนั้น เขาก็ได้ใช้วิชาเงาลวงตา สร้างภาพลวงของตนเองไว้ในตำแหน่งเดิม แต่ร่างที่แท้จริงนั้นได้ไปอยู่ข้างกายของพยัคฆ์เรียบร้อยแล้ว
ดัชนีหาธาตุ!
หลิงหยุนจัดการจี้จุดตามร่างกายของพยัคฆ์สิบกว่าจุดภายในเวลาอันรวดเร็วทำให้เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายได้อีก จากนั้นฝ่ามือของหลิงหยุนก็พุ่งเข้าจู่โจมจุดตันเถียนพยัคฆ์ทันที
พลังฝ่ามือของหลิงหยุนกระแทกเข้าใส่จุดตันเถียนของพยัคฆ์กระแสวนหยิน–หยางพุ่งออกจากร่างของหลิงหยุน เข้าไปภายในจุดตันเถียนของพยัคฆ์ และเริ่มดูดซับพลังปราณในจุดตันเถียนของพยัคฆ์ทันที
“อ๊าก!!!”พยัคฆ์กรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัวและเจ็บปวด
เมื่ออาจารย์พายุเห็นน้องชายตนเองกรีดร้องเสียงดังเช่นนั้นก็รีบเข้าไปช่วยทันที คทาในมือของเขาฟาดตรงเข้าใส่ร่างของหลิงหยุนอีกครั้ง
“มีบางสิ่งผิดปกติ!!!”
หลิงหยุนพึมพำออกมาและทันทีที่กระแสวนหยิน–หยางของเขาเริ่มทำงาน หลิงหยุนก็สัมผัสได้ถึงบางอย่างที่ไม่ปกติ และรีบชักฝ่ามือออกทันที
“น่าแปลก!ข้ามิเคยรู้มาก่อนเลยว่า ศิษย์พุทธองค์ที่เข้าสู่ขั้นก่อสร้างรากฐานแล้ว พลังปราณภายในร่างจะเปลี่ยนเป็นพลังพุทธะบริสุทธิ์ได้..”
หลิงหยุนไม่สามารถดูดซับพลังพุทธะได้อย่างนั้นหรือ แน่นอนว่าหลิงหยุนย่อมสามารถดูดซับได้เพียงแต่พลังพุทธะบริสุทธิ์นั้น หากใช้กระแสวนหยิน–หยางดูดเข้าไปในร่างเช่นนี้ จะต้องใช้เวลาในการปรับเปลี่ยนนาน ซึ่งหลิงหยุนรู้สึกว่าได้ไม่คุ้มเสีย!
“ช่างน่าเสียดายนัก!”
มือของหลิงหยุนที่เคลื่อนไปมาจับอยู่ที่ลำคอของพยัคฆ์แทนนั้นบีบเข้าหากันแน่นขึ้น และกำลังจะจับร่างของเขาโยนลงไปกับพื้น
แต่แล้ว..บางสิ่งบางอย่างก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นอย่างกะทันหัน!
จุดฝังเข็มทั่วร่างของหลิงหยุนพลันเปล่งประกายสุกสว่างขึ้นมาพร้อมกันในจุดฝังเข็มแต่ละจุดนั้นปรากกฏเป็นแสงวงกลมเจิดจ้าขึ้น ราวกับดวงตะวันดวงน้อยๆที่ส่องสว่าง
จากนั้นพลังพุทธะในจุดตันเถียนของพยัคฆ์ ก็ได้เคลื่อนขึ้นไปที่ลำคอ และไหลออกจากลำคอผ่านฝ่ามือของหลิงหยุน เข้าไปในร่างของเขาอย่างไร้อุปสรรคใดๆ! “ฮ่าๆๆในที่สุด!” หลิงหยุนหัวเราะร่วนอย่างมีความสุข
พลังพุทธะคือพลังที่เกิดจากการสวดมนต์ภาวนาและเป็นพลังแห่งศรัทธา!
หลิงหยุนเก็บกระแสวนหยิน–หยางเข้าไปในร่างและเริ่มที่จะดูดซับพลังพุทธะจากคนอื่นๆเข้าไปอีก!
และนี่นับเป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมายของหลิงหยุนยิ่งนัก!
อาจารย์พายุเป็นคนแรกที่เคลื่อนไหวก่อนใครๆ
หลิงหยุนสังเกตเห็นว่าพายุนั้นเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็ว และทุกครั้งที่เขาเคลื่อนที่นั้น จะมีภาพเงาปรากฏขึ้นในตำแหน่งที่เคลื่อนไปแล้ว ทำให้เกิดเป็นเงานับร้อยที่ปรากฏซ้อนขึ้นมา
“โอ้โห!ฝีมือของท่านอาจารย์พายุล้ำหน้าไปมากทีเดียว ครั้งนี้มีภาพซ้อนปรากฏขึ้นมากกว่าครั้งก่อนเสียอีก!”
“นั่นน่ะสิ!แล้วยอดฝีมือชาวจีนผู้นี้จะสามารถรับมือท่านอาจารย์พายุได้อย่างไรกัน”
“ดูท่าเจ้าหนุ่มนั่นคงจะเริ่มหวาดกลัวขึ้นมาบ้างแล้วสินะถึงได้ยืนตัวแข็งไม่ขยับเขยื้อนอย่างนั้น..”
“รับรองได้ว่าไม่มีใครสามารถรับหมัดของท่านอาจารย์พายุได้แน่แค่คิดก็สยดสยองแล้ว!”
ภายในลานจตุรัสด้านนอกนั้นบรรดาศิษย์สำนักหมื่นพุทธรูป ต่างก็พากันวิพากษ์วิจารณ์กันด้วยความตื่นเต้น และทุกคนแทบจะรอคอยให้หลิงหยุนถูกสังหารด้วยหมัดของท่านอาจารย์พายุไม่ได้!
“หึ!ก็แค่ภาพลวงตา..”
หลิงหยุนยังคงยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหวเขาใช้ดวงตาศักดิ์สิทธิ์จ้องมองไปที่เงาของอาจารย์พายุที่กำลังเคลื่อนไหวไม่หยุด จากนั้น ภาพต่างๆก็กลับกลายเป็นค่อยๆช้าลง จนกระทั่งหลิงหยุนสามารถมองเห็นทุกอย่างได้ชัดเจน
และในที่สุดหมัดของอาจารย์พายุก็ได้พุ่งเข้าใส่ร่างของหลิงหยุน!
แม้จะปรากฏเงาของกำปั้นขึ้นมากมายและกระจายครอบคลุมอยู่รอบตัวหลิงหยุน แต่หมัดที่แท้จริงนั้นมีเพียงแค่หมัดเดียว และเวลานี้หลิงหยุนก็กำลังยืนยิ้มอย่างสงบนิ่ง เมื่อถึงจังหวะที่เหมาะสม เขาก็ได้ใช้กำปั้นของตนเอง ชกเข้ากับหมัดจริงของอาจารย์พายุทันที!
ปัง!
กำปั้นทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง!
เสียงปังดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งบริเวณประหนึ่งว่าลูกกระสุนสองลูกได้พุ่งเข้าปะทันกันอย่างรุนแรง คลื่นพลังรุนแรงได้แผ่กระจายไปรอบตัว เหล่าศิษย์ที่อยู่ภายในลานจตุรัส ต่างก็พากันวิ่งหลบหนีเพื่อเอาตัวรอด
“โอ๊ย!”
“แย่แล้ว!”
ผู้ที่ไม่สามารถวิ่งหนีได้ทันนั้นก็ถูกรัศมีพลังที่แผ่ซ่านออกมา ซัดเข้าใส่ร่างจนลอยละลิ่วออกไป ก่อนจะร่วงหล่นกระแทกกับพื้น ได้รับบาดเจ็บไปตามๆกัน
ในขณะที่ร่างของหลิงหยุนยังคงยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหวนั้นร่างของอาจารย์พายุกลับกระเด็นถอยหลังออกไปไกล
“ไม่!เป็น.. เป็นไปไม่ได้! กลายเป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน?!”
อาจารย์พายุร้องตะโกนออกมาสีหน้าของเขาบ่งบอกว่าไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น เขาไม่เชื่อว่าหลิงหยุนจะสามารถต้านทานพลังหมัดของตนเองได้ และยิ่งไม่อยากจะเชื่อว่า หลิงหยุนจะสามารถชกตนเองจนลอยละลิ่วออกไปไกลเช่นนี้ได้!
“เอาล่ะ!ลุกขึ้นมาเล่นสนุกกันต่อได้แล้ว!”
หลิงหยุนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันและเพียงแค่พริบตาเดียว ร่างของเขาก็ไปปรากฏอยู่ตรงหน้าอาจารย์พายุซึ่งอยู่ไกลออกไปมาก พร้อมกับชกกำปั้นเข้าใส่ร่างของเขาอย่างไม่ปราณี
อาจารย์พายุตระหนักแล้วว่าหลิงหยุนสามารถเคลื่อนไหวได้รวดเร็วกว่าตนเอง เขาจึงไม่กล้าที่จะประมาทหลิงหยุนอีก และรีบยกมือขึ้นป้องกัน แต่กลับถูกหลิงหยุนชกกระเด็นจนลอยละลิ่วออกไปอีกครั้ง
ครั้งนี้หลิงหยุนไม่ปราณีอาจารย์พายุเลยแม้แต่น้อยหลังจากชกจนร่างของเขาลอยละลิ่วขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้ว หลิงหยุนก็กระโดดตามร่างของอาจารย์พายุไป และเมื่อร่างนั้นตกลงมาใกล้จะถึงพื้น หลิงหยุนก็จัดการชกร่างของเขาซ้ำ จนลอยละลิ่วขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง
ปัง..ปัง.. ปัง..
เสียงกำปั้นกระแทกกับร่างกายดังขึ้นไม่หยุดพลังปราณรุนแรงแผ่กระจายไปทั่วทั้งบริเวณผืนดินเบื้องล่าง..
ครืน..ครืน..
และดูเหมือนแม้แต่อุโบสถทั้งหลังก็ยังไม่อาจทานทนต่อพลังปราณที่แผ่ซ่านนั้นได้ทั้งผนังและเสาต่างก็เริ่มโยกคลอน และมีเสียงคล้ายกับกำลังจะพังทะลายลงมา
ครืน..
และในที่สุดเสาของอุโบสถก็ไม่สามารถทานทนได้อีกต่อไป หลังจากที่เสาหักครืนลง อุโบสถทั้งหลังก็พังทะลายลงทันที
แต่เวลานี้กลับไม่มีใครสนใจอุโบสถที่กำลังพังครืนลงมา สายตาทุกคู่ต่างก็จับจ้องอยู่ที่การต่อสู้ระหว่างอาจารย์พายุ และหลิงหยุนแน่นิ่ง
อาจารย์พายุยังไม่สามารถตอบโต้หลิงหยุนกลับไปได้เขาทำได้เพียงแค่ปัดป้อง และตลอดการต่อสู้ หลิงหยุนก็ใช้เพียงแค่กำปั้นของตนเองเท่านั้น!
“เป็นไปไม่ได้!ไม่มีทางเป็นไปได้! คนอย่างแกไม่มีทางที่จะแข็งแกร่งกว่าฉันไปได้!”
ยิ่งถูกหลิงหยุนจู่โจมมากเท่าไหร่อาจารย์พายุก็ดูเหมือนจะยิ่งเดือดดาลมากยิ่งขึ้น และครั้งนี้ เขาก็ไม่ใช้หมัดของตนเองปกป้องการจู่โจมของหลิงหยุนอีก แต่กลับกระโดดถอยหลัง และพุ่งทะยานขึ้นกลางอากาศหลบหมัดของหลิงหยุนแทน
หลังจากที่พุ่งขึ้นไปกลางอากาศสูงเกือบสิบเมตรลำแสงสีทองก็พุ่งออกมาจากหน้าผากของเขาทันที อาจารย์พายุไม่รอช้า ยกมือขึ้นคว้าคฑาสีทองนั้นไว้อย่างรวดเร็ว พร้อมกับกระหน่ำฟันลงกลางศรีษะของหลิงหยุนอย่างแรง!
“ศิษย์ทั้งห้าของข้าจงฟัง!คนผู้นี้แข็งแกร่งเกินไป ข้าคนเดียวคงไม่สามารถเอาชนะได้ พวกเจ้าเข้ามาช่วยข้าสังหารมันเดี๋ยวนี้!”
หลังจากที่ได้ประมือกับหลิงหยุนแล้วอาจารย์พายุจึงรู้ดีกว่าผู้ใดว่า หลิงหยุนนั้นแข็งแกร่งและน่าสะพรึงกลัวมากเพียงใด เขาจึงไม่ต้องการที่จะประมือแบบตัวต่อตัวกับหลิงหยุนอีก
ศิษย์ทั้งห้าที่ยืนดูการต่อสู้อยู่ก่อนหน้าต่างก็รู้ดีว่าอาจารย์ของตนเป็นฝ่ายเสียเปรียบหลิงหยุนอยู่ จึงได้รีบกระโดดเข้าไปช่วยทันที
ทั้งห้าคนต่างก็กระโดดเข้าไปพร้อมกับอาวุธในมือและมุ่งมั่นที่จะสังหารหลิงหยุนให้จงได้!
“พวกเจ้าควรจะเข้ามาพร้อมกันตั้งนานแล้วไม่ควรปล่อยให้ข้าเสียเวลาอยู่ตั้งนาน! ฮ่าๆๆ” หลิงหยุนหัวเราะร่วนพร้อมกับกระโดดหลบคทาในมือของอาจารย์พายุ และอาวุธของศิษย์ทั้งห้าคน และหลังจากที่หลบอาวุธทั้งหมดได้แล้ว เพียงแค่พริบตาเดียว ร่างของหลิงหยุนก็พุ่งทะยานเข้าไปใกล้ร่างของอาจารย์พายุอีกครั้ง
“ห๊ะ!”
อาจารย์พายุคิดไม่ถึงว่าหลิงหยุนจะพุ่งมาเล่นงานตนเองก่อนเช่นนี้จึงได้แต่ร้องอุทานออกไปด้วยความตกใจ พร้อมกับตัดสินใจถอยหนี!
“พยัคฆ์ระวังตัวด้วย!”
อาจารย์พายุร้องตะโกนออกไปด้วยความตกใจและรีบพุ่งทะยานเข้าไป พร้อมกับใช้คทาในมือฟาดเข้าใส่ศรีษะของหลิงหยุนอีกครั้ง
“เอาล่ะ!หมดเวลาเล่นสนุกแล้ว ได้เวลาเอาจริงเสียที!”
เมื่อครู่ที่หลิงหยุนบีบให้อาจารย์พายุต้องต่อสู้อย่างเต็มที่นั้นก็เพื่อทดสอบความแข็งแกร่ง และความว่องไวของอีกฝ่าย และเพื่อให้มั่นใจว่า ตนเองจะสามารถเอาชนะศัตรูได้ เมื่อพร้อมแล้ว หลิงหยุนก็คร้านที่จะเสียเวลาอีก!
เงาลวงตา!
ในระหว่างที่คทาในมือของอาจารย์พายุกำลังฟาดลงใส่ศรีษะของหลิงหยุนนั้น เขาก็ได้ใช้วิชาเงาลวงตา สร้างภาพลวงของตนเองไว้ในตำแหน่งเดิม แต่ร่างที่แท้จริงนั้นได้ไปอยู่ข้างกายของพยัคฆ์เรียบร้อยแล้ว
ดัชนีหาธาตุ!
หลิงหยุนจัดการจี้จุดตามร่างกายของพยัคฆ์สิบกว่าจุดภายในเวลาอันรวดเร็วทำให้เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายได้อีก จากนั้นฝ่ามือของหลิงหยุนก็พุ่งเข้าจู่โจมจุดตันเถียนพยัคฆ์ทันที
พลังฝ่ามือของหลิงหยุนกระแทกเข้าใส่จุดตันเถียนของพยัคฆ์กระแสวนหยิน–หยางพุ่งออกจากร่างของหลิงหยุน เข้าไปภายในจุดตันเถียนของพยัคฆ์ และเริ่มดูดซับพลังปราณในจุดตันเถียนของพยัคฆ์ทันที
“อ๊าก!!!”พยัคฆ์กรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัวและเจ็บปวด
เมื่ออาจารย์พายุเห็นน้องชายตนเองกรีดร้องเสียงดังเช่นนั้นก็รีบเข้าไปช่วยทันที คทาในมือของเขาฟาดตรงเข้าใส่ร่างของหลิงหยุนอีกครั้ง
“มีบางสิ่งผิดปกติ!!!”
หลิงหยุนพึมพำออกมาและทันทีที่กระแสวนหยิน–หยางของเขาเริ่มทำงาน หลิงหยุนก็สัมผัสได้ถึงบางอย่างที่ไม่ปกติ และรีบชักฝ่ามือออกทันที
“น่าแปลก!ข้ามิเคยรู้มาก่อนเลยว่า ศิษย์พุทธองค์ที่เข้าสู่ขั้นก่อสร้างรากฐานแล้ว พลังปราณภายในร่างจะเปลี่ยนเป็นพลังพุทธะบริสุทธิ์ได้..”
หลิงหยุนไม่สามารถดูดซับพลังพุทธะได้อย่างนั้นหรือ แน่นอนว่าหลิงหยุนย่อมสามารถดูดซับได้เพียงแต่พลังพุทธะบริสุทธิ์นั้น หากใช้กระแสวนหยิน–หยางดูดเข้าไปในร่างเช่นนี้ จะต้องใช้เวลาในการปรับเปลี่ยนนาน ซึ่งหลิงหยุนรู้สึกว่าได้ไม่คุ้มเสีย!
“ช่างน่าเสียดายนัก!”
มือของหลิงหยุนที่เคลื่อนไปมาจับอยู่ที่ลำคอของพยัคฆ์แทนนั้นบีบเข้าหากันแน่นขึ้น และกำลังจะจับร่างของเขาโยนลงไปกับพื้น
แต่แล้ว..บางสิ่งบางอย่างก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นอย่างกะทันหัน!
จุดฝังเข็มทั่วร่างของหลิงหยุนพลันเปล่งประกายสุกสว่างขึ้นมาพร้อมกันในจุดฝังเข็มแต่ละจุดนั้นปรากกฏเป็นแสงวงกลมเจิดจ้าขึ้น ราวกับดวงตะวันดวงน้อยๆที่ส่องสว่าง
จากนั้นพลังพุทธะในจุดตันเถียนของพยัคฆ์ ก็ได้เคลื่อนขึ้นไปที่ลำคอ และไหลออกจากลำคอผ่านฝ่ามือของหลิงหยุน เข้าไปในร่างของเขาอย่างไร้อุปสรรคใดๆ! “ฮ่าๆๆในที่สุด!” หลิงหยุนหัวเราะร่วนอย่างมีความสุข
พลังพุทธะคือพลังที่เกิดจากการสวดมนต์ภาวนาและเป็นพลังแห่งศรัทธา!
หลิงหยุนเก็บกระแสวนหยิน–หยางเข้าไปในร่างและเริ่มที่จะดูดซับพลังพุทธะจากคนอื่นๆเข้าไปอีก!
และนี่นับเป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมายของหลิงหยุนยิ่งนัก!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร