เจาะมิติพลิกชีวิตแม่หญิงชาวบ้าน นิยาย บท 8

ขณะนั้น กู้หมิงซวงก็หันพรึบไปคว้าพร้ามา “ถ้าพวกเจ้ากล้าเข้ามา ข้าจะฆ่านางทิ้งเสีย!”

นางยกพร้าขึ้น ทำท่าจะฟันศีรษะของสวีเฟิงฉิน

สวีเฟิงฉินที่ตอนแรกตะคอกออกคำสั่งให้เก่าจือกับเสียนต้านเข้ามาจัดการกู้หมิงซวง ชั่ววินาทีที่เห็นพร้าอันแหลมคมจ่ออยู่เหนือศีรษะของตน ก็กรีดร้องออกมาอย่างอกสั่นขวัญแขวน

“กู้เอ้อยา เจ้าบ้าไปแล้วหรือไง อ๊ากกก เอามีดออกไปไกลๆข้านะ…..”

ชาวบ้านในหมู่ทะเลาะเบาะแว้งกันเป็นเรื่องปกติ กระนั้นก็ยังไม่เคยมีหนใด รุนแรงถึงขั้นใช้มีดเช่นนี้

ซึ่งการที่กู้หมิงซวงหยิบมีดขึ้นมา ต่างทำให้ทุกคนตกใจเป็นอย่างมาก

แม้แต่เก่าจือกับเสียนต้านก็ยังหน้าซีดเสียวสันหลังวาบ ไม่กล้ารุกคืบเข้าไปใกล้

คนเราเมื่อไม่มีอะไรให้เสียแล้วย่อมไม่กลัวสิ่งใด เมื่อกู้หมิงซวงได้ปลดปล่อยความเก็บกดออกไป ผู้ใดก็มิกล้าเข้ามายุ่ง

มือข้างหนึ่งกระชากผมของสวีเฟิงฉิน อีกข้างนำพร้าจ่อไว้ที่ลำคอของนาง สายตาคมกริบกวาดมองไปรอบๆ จนสุดท้ายมาหยุดที่สวีจิ้นหยวน

เมื่อถูกนางมองมาเช่นนี้ สวีจิ้นหยวนก็รู้สึกราวกับกำลังถูกหมาป่าจ้องจะเขมือบ พลันก้าวถอยหลังโดยอัตโนมัติ กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่

“วางไก่ของพวกข้าลง” กู้หมิงซวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

สวีจิ้นหยวนไม่ได้อยากเชื่อฟังคำพูดนาง แต่มือกลับยอมปล่อยโดยไม่รู้ตัว จนแม่ไก่สามตัวนั้นหลุดออกมาจากกระสอบ แล้ววิ่งกรูกลับเข้าไปที่เล้า

เมื่อสวีเฟิงฉินเห็นแม่ไก่หลุดมือไปกับตา ก็มีสีหน้าไม่ยินยอม กระนั้นนางก็ไม่กล้าส่งเสียงพูดอะไรออกมาอยู่ดี

นางเห็นความดุร้ายในแววตาของกู้หมิงซวง นางกลัวว่าหากตนเองเปล่งเสียงออกไปแม้แต่น้อย ศีรษะของนางได้หลุดออกจากคอแน่

แม้จะเห็นแม่ไก่ถูกปล่อยเข้าไปในเล้าเหมือนเดิมแล้ว แต่กู้หมิงซวงก็ยังไม่ยอมปล่อยสวีเฟิงฉิน หันไปเรียกนางเฉากับกู้เหวินจูนเข้ามาอย่างเรียบนิ่ง