เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 22

พี่ลีวายโน้มใบหน้าลงมาใกล้กว่าเดิมแล้วถามย้ำ “รีบตอบมาสิ ฉันอุตส่าห์ใจดีให้เธอเลือก”

“มิลินไม่อยากทำแบบนั้นแล้วค่ะ”

“มั่นใจ?”

“…” ทั้งที่ตอบไปแล้วแต่พอถูกถามย้ำอีกครั้งฉันก็ยังลังเลเหมือนเดิม

“ให้โอกาสตอบอีกครั้ง”

“พี่ลีวายต้องการให้มิลินตอบว่าอะไรคะ”

“เธอคงไม่อยากให้ฉันไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น” พี่ลีวายบอกอย่างมั่นใจเพราะเขารู้ความรู้สึกของฉัน และก็ใช่อย่างที่ว่ามา

ฉันไม่ต้องการให้พี่ลีวายไปทำอะไรกับใคร

“แล้วพี่ลีวายอยากทำกับมิลินหรือผู้หญิงพวกนั้นเหรอคะ”

คราวนี้ฉันเป็นฝ่ายตั้งคำถามกลับ ทำให้พี่ลีวายยิ้มมุมปาก เหมือนเขา

จะชอบใจไม่น้อยที่กล้าถามออกไปแบบนี้

“ถ้าฉันอยากทำกับเธอ… แล้วเธอจะพร้อมอ้าขาให้หรือเปล่า?” เขามันเจ้าเล่ห์ต่อให้ฉันตั้งคำถามกลับยังไงก็แพ้พี่ลีวายอยู่ดี

“มิลินเคยมีค่าในสายตาของพี่ลีวายบ้างไหมคะ”

“ถ้าอยากมีค่าก็ทำตามที่ฉันสั่งสิ”

“…”

“อ้าขาออก”

ฉันเม้มปากแน่นไม่ยอมทำตามคำสั่ง พี่ลีวายใช้สายตาคม

มองสำรวจเรือนร่างของฉันอย่างพิจารณา ก่อนจะกดริมฝีปากมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างรุนแรงจนรู้สึกปวดหนึบ

“อื้อ” ฉันส่งเสียงประท้วงในลำคอพยายามใช้กำปั้นเล็ก ๆ ทุบบนแผงอกแกร่ง แต่พี่ลีวายก็ยังไม่ยอมปล่อย เขาจูบหนักกว่าเดิม

แถมยังใช้เขี้ยวฟันงับทำให้เริ่มรู้สึกเจ็บและได้กลิ่นคาวของเลือดจาง ๆ

“อื้อ~” เพราะอะไรพี่ลีวายถึงทำแบบนี้ ต้องการลงโทษอย่างนั้นเหรอ เขาจูบจนปากของฉันจนเลือดออกแล้วนะ

ฉันเกือบจะขาดหายใจพี่ลีวายถึงยอมผละออก สายตาคม

จ้องมองริมฝีปากของฉันก่อนจะใช้ลิ้นตวัดเลียปากตัวเอง

มือหนาจับเรียวขาของฉันให้อ้าออกจากกัน ทำให้ต้องเบิกตากว้างแล้วรีบขยับถอยหนีแต่ถูกรั้งสะโพกไว้แน่น

“มะ… ไม่นะคะ”

คำพูดของฉันไม่ต่างอะไรกับอากาศ เพราะพี่ลีวายได้สอดมือเข้ามาในกระโปรงนักศึกษาของฉันแล้วค่อย ๆ ลากไล้มือสากมาตามผิวเนื้อช้า ๆ ขึ้นมาจนถึงจุดกระสันที่มีเนื้อผ้าปิดกั้นอยู่

“ใส่แบบนี้คงอึดอัด… เดี๋ยวฉันถอดให้”

“พี่ลีวาย… อย่าค่ะ” ฉันใช้มือพยายามดันคนที่ตัวโตออกห่าง

แต่ด้วยความที่เป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ตอนอยู่กับพี่ลีวายก็เหมือนเด็กน้อยคนหนึ่งที่แทบสู้แรงคนที่โตกว่าอย่างเขาไม่ได้เลย

ถึงแม้จะพยายามห้ามแต่สุดท้ายพี่ลีวายก็ดึงกางเกงซับใน

ของฉันติดมืออกมาได้สำเร็จ ก่อนที่เขาจะทิ้งมันลงพื้นราวกับขยะ จากนั้นก็ดันไหล่ฉันให้เอนหลังมาแนบกับกระจกแล้วจับขาชันเข่าขึ้นพร้อมอ้าออกกว้างกว่าเดิม

ฉันเม้มปากเบือนหน้าหนีเพราะถูกมองจ้องมองอย่าง

ไม่ละสายตา ตอนนี้คงขัดอะไรไม่ได้แล้ว สุดท้ายมันก็ต้องเกิดขึ้นอีกครั้งจนได้

ทำไมฉันไม่ผลักเขาออกไปให้แรงกว่านี้…

“หึ!!”

เสียงทุ้มในลำคอของพี่ลีวายดังขึ้นมาให้ได้ยิน จากนั้นเขา

ก็ใช้นิ้วเกี่ยวขอบกางเกงในตัวจิ๋วของฉันออกให้พ้นทาง ก่อนจะเอานิ้วเขี่ยหยอกล้อกับติ่งเกสรเบา ๆ ทำให้ฉันกัดริมฝีปากแน่นพร้อมกระตุกตัวเกร็ง

“อ๊ะ…~”

“ดูเหมือนเธอจะชอบให้ฉันทำแบบนี้”

เห็นฉันทรมานพี่ลีวายยิ่งใช้นิ้วเขี่ยหยอกล้อติ่งเกสรรัว ๆ จนฉันกระตุกติดกันถี่ ๆ ก่อนที่เข้าจะใช้นิ้วสอดใหญ่เข้ามา

“อ๊ะ~ จะ... เจ็บ~” ฉันจับท่อนแขนแกร่งเอาไว้แน่น ไม่ยอมให้

พี่ลีวายขยับนิ้ว

“แค่นิ้วเดียวเจ็บอะไรขนาดนั้น ของฉันใหญ่กว่าหลายเท่า

ยังเข้าไปได้” คำพูดที่ไม่รู้สึกละอายถูกพ่นออกมาจากปากของพี่ลีวาย

ทำให้ฉันค่อย ๆ ปล่อยมือให้เขาทำตามอำเภอใจ

นิ้วใหญ่ค่อย ๆ เข้าออกภายในร่องแคบ การเสียดสีทำให้ฉันรู้สึกเจ็บปนเสียวซ่านอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ความรู้สึกแปลกใหม่นี้

มันคืออะไรกัน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน