เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 32
สรุปบท เด็กดื้อ - 32: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
เด็กดื้อ - 32 – ตอนที่ต้องอ่านของ เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ตอนนี้ของ เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD โดย GoodNovel ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนติกทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง เด็กดื้อ - 32 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
ฉันเบิกตากว้างเมื่อพี่ลีวายล้วงมือเข้ามาด้านใน เขาจะทำจริง ๆ โดยไม่สนใจเรื่องสถานที่เลยหรือไง
“มิลินบอกให้หยุด อื้อ~” ฉันกัดริมฝีปากแน่นเมื่อปลายนิ้วสัมผัสเข้ากับจุดกระสันของร่างกาย
“จะหยุดได้ยังไง แค่ปลายนิ้วแตะก็ครางออกมาซะเสียงหวาน”
“คนนะคะไม่ใช่หุ่นยนต์ จะได้ อ๊ะ~ ไม่มีความรู้สึก”
พี่ลีวายยิ้มมุมปากก่อนจะตวัดปลายนิ้วถูขึ้นลงบนติ่งเกสรช้า ๆ ทำให้ร่างกายของฉันเริ่มขยับ
“ยะ... หยุดทำอะไร บะ... บ้า ๆ นะ อ๊า~”
“ฉันไม่หยุด” เสียงครางกระเส่าของฉันมันทำให้พี่ลีวายใช้นิ้ว
บดขยี้ติ่งเกสรถี่รัวขึ้น
“อ๊ะ~ มิลิน โอ้ย จะ... เจ็บหลัง”
แค่ขยับตัวนิดเดี๋ยวก็เจ็บจี๊ดไปทั่วแผ่นหลัง สายตาคมจ้องมองใบหน้าที่เจ็บปวดของฉันก่อนที่พี่ลีวายจะหยุดชะงัก
“เจ็บมาก?”
“ค่ะ”
ฉันขมวดคิ้วนิ่วหน้าเพราะความเจ็บที่ไม่สามารถอธิบายได้
คุณหมอสั่งไว้แล้วว่าห้ามขยับเยอะแต่พี่ลีวายทำแบบนี้จะให้นอนแน่นิ่งได้ยังไง
“เธอทำให้ฉันเสียอารมณ์ฉิบ!!”
พี่ลีวายพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ ราวกับว่ามันเป็นความผิดของฉันก่อนจะดึงมือออก
ฉันไม่อยากเห็นหรอก แต่สายตามันเหลือบมามองตรงเป้ากางเกงของพี่ลีวายพอดี
“มันตื่นเพราะเธอ หายดีเมื่อไรรับผิดชอบมันด้วยก็แล้วกัน”
ตอนนี้แก่นกายใหญ่ข้างในมันคงจะตื่นตัวเต็มที่ถึงได้เป็นรูปทรงให้เห็นชัดเจนมากขนาดนั้น ฉันรีบเบือนหน้าหนีพร้อมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เพราะคำพูดเมื่อครู่ของพี่ลีวาย
“กินข้าวซะ”
“พี่ลีวายจะออกไปข้างนอก… หรือเปล่าคะ” ฉันเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อตั้งคำถามออกไปเพราะอยากรู้ว่าเขายังอยากไปหา
นางพยาบาลคนนั้นอยู่หรือเปล่า
“ไม่! แล้วเธอก็บอกไอ้เด็กนั่นซะว่าไม่ต้องมา ฉันเกลียดขี้หน้ามัน!!”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD