เกิดใหม่ในสมัยราชวงศ์ นิยาย บท 2

ทวีปชิงหยู

ประเทศจื่อเยว่

ณ ห้องลับที่มืดสนิท ขนาดนิ้วมือที่กางออกมายังทองไม่เห็น

แค่คำว่า”เจ็บ”ก็ยังไม่พอที่จะนำมาใช้บรรยายความรู้สึกในตอนนี้ ในทุกๆส่วนของทั้งร่างกาย ถูกเฉือนเป็นแผล แล้วพอกเกลือลงไปบนแผลสดที่ยังมีเลือดออก ความเจ็บปวดทรมานนี้ราวกับโดนมีดแทงเป็นพันครั้ง ทุกความเจ็บปวดทรมานเสียดแทงเข้าไปในจิตวิญญาณของเธอ!

ในชั่วขณะที่เธอลืมตา เชียวเชียนหานมองเห็นเพียงความมืดมิด มืดชนิดที่ว่าสามารถทำให้คนสติฟั่นเฟือนจากความหวาดกลัวในความมืดนี้! ความรู้สึกที่เกิดขึ้นตอนนี้คือความเจ็บปวดทุรนทุรายที่เกินกว่าจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้!

เธอยังไม่ตายงั้นเหรอ?

เป็นไปไม่ได้ กระสุนลูกนั้นมันทะลุผ่านหัวใจแล้วนี่

ความเจ็บปวดทำให้ร่างกายเธอขดตัวเข้าหากัน พื้น หินอ่อนที่เย็นเฉียบเย็นทะลุเข้าไปจนถึงในกระดูก ผนวกกับความเจ็บปวดของร่างกาย ทำให้เธอมึนงงไปชั่วขณะ นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่

สภาพแวดล้อมที่แปลกประหลาด เหตุการณ์ที่ไม่เข้าใจ ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนกันแน่? แล้วตอนนี้ยังมีชีวิตอยู่หรือว่าตายไปแล้ว? คำถามมากมายวนเวียนในสมอง เธอครุ่นคิดอย่างบ้าคลั่ง แล้วจู่ๆสมองก็กระตุกอย่างรุนแรง

ความทรงจำที่ไม่คุ้นเคย หลั่งไหลเข้ามาในสมมองของเธอ....

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ เธอลืมตาขึ้นในขณะที่ร่างกายเต็มไปด้วยเหงื่อที่เย็นเฉียบ แม่ว่ารอบข้างจะมืดมิด แต่สายตาของเธอกลับเปล่งประกายอย่างเฉียบแหลม

เธอข้ามมิติมา!