บนถนนสายนั้น เธอจับมือท่านพ่อเดินมุ่งหน้าตรงไปยังโรงแพทย์ของดอกเตอร์โอมัลลี่
ข้างในห้องรักษาคนไข้ที่ถูกเปิดออกเสียงดังครืด นอกจากดอกเตอร์โอมัลลี่แล้วยังมีคนอื่นอยู่อีกหนึ่งคน
“อ๊ะ?”
หญิงสาวผมบลอนด์ที่กำลังพยักหน้ารับคำชี้แนะจากดอกเตอร์มีอายุประมาณยี่สิบต้นๆ ได้
“มาแล้วหรือครับ”
ถึงแม้ดอกเตอร์โอมัลลี่จะเอ่ยทักทายกับเธอ แต่นัยน์ตาของเธอก็ยังคงจับจ้องอยู่ที่ผู้หญิงคนนั้นโดยไม่ละสายตา
พอท่านพ่อที่ดูเหมือนจะสังเกตเห็นสายตาของเธอเอ่ยถามออกไปว่าอีกฝ่ายเป็นใคร ผู้หญิงคนนั้นก็ตอบเสียงแหลม ท่าทางจะตกใจพอควร
“ละ…ลูกศิษย์ของดอกเตอร์โอมัลลี่ เอสทีร่าค่ะ”
ดูไม่น่าทึ่มขนาดนั้นแท้ๆ
สงสัยคงจะกำลังตื่นตระหนกที่บุตรชายของเจ้าตระกูลเป็นฝ่ายชวนคุยก่อนละมั้ง
“เอาละ งั้นมาดูข้อมือกันหน่อยนะครับ?”
ดอกเตอร์โอมัลลี่ยิ้มพลางเดินเข้ามาหาเธอ
แต่เธอพลิกตัวเข้าซุกอ้อมกอดของท่านพ่อ หลบมือของดอกเตอร์ที่ยื่นมาหา
“เทีย?”
“ฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าจู่ๆ จะถูกคุณหนูกีดกันเสียแล้วละครับเนี่ย”
ท่านพ่อเองก็ดูจะตกใจกับการกระทำที่ไม่สมกับเป็นเธอเลยอยู่เหมือนกัน
“เทียของพ่อทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ กลัวเหรอ”
เธอส่ายหน้าหวือ ก่อนจะเอ่ยพูด
“พี่สาวคนนั้น…”
“หืม? พูดอีกครั้งซิ เทีย”
“ให้พี่สาวคนนั้นทำให้นะคะ”
คำพูดของเธอทำให้ทั้งสามคนต่างก็ตกใจกันถ้วนหน้า
คนที่ทำลายความเงียบกระอักกระอ่วนที่ไหลเวียนทั่วห้องอยู่ครู่หนึ่งก็คือดอกเตอร์โอมัลลี่ตามคาด
“ดูเหมือนคุณหนูจะถูกใจเอสทีร่านี่เอง ถ้าอย่างนั้นวันนี้ก็ให้เอสทีร่าช่วยทำแผลให้ก็แล้วกันครับ”
“แต่ว่า…”
“เอสทีร่าเป็นเด็กที่เก่งมากในบรรดาลูกศิษย์ของข้า เพราะฉะนั้นไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ ข้าเองก็จะคอยดูอยู่ข้างๆ แบบนั้นคงไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ คุณหนูฟีเรนเทีย”
เธอพยักหน้า ก่อนจะเดินเข้าไปหยุดอยู่ข้างเอสทีร่า แล้วยื่นข้อมือข้างที่บาดเจ็บออกไป
“อาถะ…ถ้าอย่างนั้นสักครู่”
เอสทีร่าคลายผ้าพันแผลที่พันอยู่รอบข้อมือของเธอออกอย่างระมัดระวัง ทั้งๆ ที่ใบหน้ายังคงขึ้นสีแดงเรื่อด้วยความตื่นตระหนก
ดูท่าทางอีกฝ่ายคงจะตื่นเต้นมากจริงๆ ปลายนิ้วถึงได้สั่นระริกแบบนี้
ฟีเรนเทียรู้สึกผิดที่ทำให้หญิงสาวตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เธอเลยเป็นฝ่ายชวนคุยเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ
“พี่สาวชื่อเอสทีร่าหรือคะ”
“ค่ะ ใช่แล้วค่ะ”
“ข้าชื่อฟีเรนเทีย ส่วนพ่อของข้าชื่อแคลอฮันค่ะ”
“ระ…เหรอคะ”
ในเมื่อเป็นคนที่ทำงานในลอมบาร์เดีย ก็ย่อมต้องรู้จักชื่อของพวกเราแน่นอนอยู่แล้ว แต่การแนะนำตัวเองอีกครั้งก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไร
เพื่อให้เอสทีร่าสามารถจดจำพวกเราได้อย่างแม่นยำมากขึ้น
“พี่สาวเรียนอะไรจากดอกเตอร์เหรอคะ”
“ข้ากำลังศึกษาเรื่องพืชสมุนไพรค่ะ”
“เห ถ้าอย่างนั้นพี่สาวเองก็ตั้งใจจะเป็นคุณหมอเหรอคะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...