เล่ห์รักเมียตัวน้อย นิยาย บท 102

ตอนที่101 สองคนคล้ายกันมาก

จารวีตั้งใจฟังอย่างสงบ และค่อยๆฟังออกว่ามีบางอย่างปิดปกติ ทำไมคุณป้ารนารีย์กลับมาไม่พักที่บ้าน แต่พักโรงแรม

ในตารนารีย์รู้สึกถึงโดดเดี่ยว "เรื่องนี่ค่อยว่ากัน ครั้งนี่ที่แม่กลับมาเพราะบริษัทมีปัญหานิดหน่อย กลับมาแก้ปัญหาโดยเฉพาะ อาจจะอยู่ไม่นาน"

จารวีเคยฟังมนต์ตรีเล่ามาก่อนว่า ในมือรนารีย์มีบริษัทเครื่องสำอางอยู่หลังหนึ่ง ทำได้ดีมากเลยด้วย ถือว่าเป็นผู้หญิงที่เก่งมาก

เพราะเหตุนี้ จารวีไม่กล้าปล่อยเนื้อปล่อยตัวต่อหน้าว่าที่แม่ยาย

มนต์ตรี "แม่ วันนี้ผมพาจารวีมา เพื่อมาคุยเรื่องงานแต่งของเราโดยเฉพาะ......"

"เธอสองคน?" รนารีย์ตกใจมาก

"ใช่แล้วครับ แม่. เราก่าว่าแต่งเดือนหน้า! " มนต์ตรีตั้งใจเล่าเรื่องที่ผ่านมาว่า หลายปีมานี้เขาตามหาจารวีทั่วทิศโลกใบนี้ พ่อกับแม่ก็คงรู้อยู่มาบ้าง ทำไมผู้ใหญ่เพิ่งมารู้สึกกันตอนนี้ เหมือนมีไรผิดปกติ"

รอยยิ้นบนใบหน้ารนารีย์ค่อยๆจางหายไป และเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่น่าเกรงขาม

ใจจารวีเต้นเร็วขึ้นมาก ดูออกเลยว่ารนารีย์ไม่สนับสนุนด้วย

"แม่ ผมกับจารวีเรารักกันจริง พ่อปฏิเสธเรื่องนี้มาตลอด ผมไม่อยากให้แม่ปฏิเสธผมเหมือนพ่อ ผมโต่แล้ว" มนต์ตรีเคลียดมาก

ใบหน้ารนารีย์ก็เริ่มค่อยๆมีนอยยิ้ม ในรอยนี้มีความรักที่มีต่อลูกรวมอยู่ ที่จริงมองงี้ดู แม่ลูกก็คล้ายกันมาก ใบหน้ารนารีย์สวย มีความรู้สึกเสน่ห์เหมือนผู้หญิงโบราณ และมนต์ก็ได้สืบเชื้อแม่มาได้ดี ผิวขาว ใบหน้าสวย ถ้าเขาไว้ผมยาว และใส่กระโปรง สามารถแต่งหญิงได้โดยไม่มีปัญหา

ในขณะที่จารวีเหม่อบอยอยู่ รนารีย์ได้หันหน้ามาทางจารวี และถามว่า"พ่อหนูตกลงไหม?"

จารวีรู้สึกช้าไปนิด มองหามรต์ตรี แล้วใส่หัว "ใช่ค่ะ"

แต่ยังไงก็รู้สึกแปลๆ ทำไมคุณป้ารนารีย์ต้องถามว่าพ่อตกลงไหมด้วย

หลังจากได้คำตอบของจารวี รนารีย์ยิ้มพูดว่า :"มนต์ตรี ลูกโตแล้ว เรื่องตัวเองกำหนดเอง แม่ไม่คัดค้านพวกเธอสองคน แต่ก็ไม่ค่อยเห็นด้วย"

"เพราะอะไร? มนต์ตรีรู้สึกผิดหวัง แต่แรกคิดว่าท่านจะทั้งจะมีคนใดคนหนึ่ง ตกลง

จารวีก็รู้สึกเสียใจ น้ำตาเธอจะไกล ไม่ง่ายเลยกว่าจะหาคนที่รักเราเจอ แต่ไม่มีใครสนับสนุน

เป็นเพราะเธอไม่มีครอบครัวฐาณะที่ดีหรอ?

"แต่ก่อนฉันเคยตกลงกับพ่อแก จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องแก ถ้าฉันตกลง ก็เท่ากับฉันทำผิดต่อพ่อแก......"รนารีย์พูดอย่างตั้งใจ มองดูจารวีที่ลำลังจะร้องไห้ เธอยิ้มและพูด "จารวี อย่าเศร้าเลย ป้าไม่ได้พูดว่าจะห้ามเธอสองคน บนโลกนี้หาคนที่รักเจอมันไม่ง่ายเลย ถึงแม้พ่อหนูจะไม่ตกลง แต่ครั้งนี้แม่ไม่ได้พูด"

เห็นแม่ตอบแบบนี้มา มนต์ตรีก็มีกำลังใจขึ้นมาบ้าง เลยนำจารวีกอดไว้

สายตารนารีย์ ได้มองผ่านในหน้าจารวี แล้วเหล่อลอย

มองผ่านจารวี เธอเห็นเงาผู้หญิงอีกคน

ธนิดา เธอรู้หรือไม่ว่าเรื่องตอนนั้นที่ทำลงไปมันโง่แค่ไหน?

หลังออกมาจากโรงแรมแชงกรีลา อารมณ์มนต์ตรีดีขึ้นเยอะมาก

ในที่สุดทัศนคติของแม่ก็ทำให้เขามั่นใจ

ใบหน้าจารวีหน้าซีดเล็กน้อย เธอยังคิดย้อนคำพูดที่รนารีย์พูด เธอคิดว่ารนารีย์กับพ่อมีเยื้อใยต่อกัน

มันออกมาจากสัญชาตญาณของผู้หญิงอย่างสิ้นเชิง ซึ่งไม่ปกติ

”

มนต์ตรีสตาร์ทรถ เห็นจารวีอยู่เงียบๆไม่มีความสุข เขาเลยเอื้อมมือไปจับมือจารวี " วี กังวลเกี่ยวอะไร?"

จารวีนยิ้มและยักไหล่ "ไม่มีไร แค่รู้สึกแปลก!"

มือทั้งสองมนต์ตรีวางอยู่บนพวกมาลัย รถกำลังขับบนถนน ในดวงตามนต์ตรีมีความเสียใจเลื่อนผ่าน " วี อีกไม่นานเธอก็จะแต่งกับผมแล้ว เรื่องในคนอบครัวผมจะเล่าให้คุณฟัง! ที่จริงพ่อแม่ผมเข้ากันไม่ได้ พวกเขาต่างยุ่งอยู่กับการงานของพวกเขาในอเมริกา ต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเอง ปกติจะมาเจอกันได้ก็ต่อเมื่อมีเรื่องเกี่ยวกับผม เช่น ตอนเด็กผมจะสมัครเรียนโรงเรียนไหน เรียนสายไร ป่วยเป็นอะไรต่างๆ เขาถึงจะรวมตัวกันได้....."แล้ว เขาหย่ากันยัง? จารวีถามเสียเบา

มนต์ตรีส่ายหัว ยิ้ม "เธอถามโดนประเด็น เขาทั้งสองยังไม่ได้หย่ากัน พ่อผมแคร์แม่มาก เขาไม่มีผู้หญิงคนอื่นอยู่ข้างนอก นอกจากแม่ เขาก็ไม่เคยชอบใครอีก"

"แต่ว่า!" จารวีถามถึงครึ่ง ก็ไม่ถามต่อ ยังไงมันก็เรื่องผู้ใหญ่ ถามเยอะเกินไปจะแสดงให้เห็นว่าเราไม่มีมารยาท

มนต์มีนหันหน้า ยิ้มให้จารวี "อย่าคิดมาก หลังจากเราแต่งงาน เราก็จะไม่เป็นแบบนั้น ผมจะเอาใจคุณตลอดชีวิต จะรักคุณไปชั่วนิรันดร์"

"ติ่ง ติ่ง ติ่ง ......"เสียงโทรศัพท์มนต์ตรีดังขึ้น มนต์ตรีเสียหูฟัง ขับรถไป คุยโทรศัพท์ไปด้วย

"อะไรนะ?"

หลังจากมนต์ตรีได้ฟังหมด หยุดรถทันที แล้วจากนั้นหมุนรถกลับอย่างรวดเร็ว ถามอย่างรีบร้อนว่า :"โรงบาลไหน?"

"ครับ ผมกำลังจะถึง!" มนต์ตรีเร่งรถ

ใบหน้ามนต์ตรี เต็มไปด้วยความรีบร้อน จารวีก็รู้สึกไม่ดีเลย :"เกิดอะไรขึ้น?"

"สุรีย์วัลย์ฆ่าตัวตาย!"

"อะไรน่ะ!!" จารวีผวา เธอคิดไม่ถึง ว่าคุณหนูที่เอาแต่ใจจะรับความเจ็บปวดการเลิกไม่ได้

มนต์ตรีเคาะที่หน้าผากของเขา พูดอย่างรู้สึกผิดมาก :"อาจจะเป็นเพราะว่าเมื่อวันคำพูดผมรุ่นแรงเกิน ไม่คิดเลยว่าเธอจะกินยานอนหลับฆ่าตัวตาย"