เล่ห์รักเมียตัวน้อย นิยาย บท 115

ตอนที่114 ชีวิตต่อไป

จารวีจับหัวไว้ ไม่รู้ต้องทำยังไง?

คุณหมอพูดอยู่ข้างๆหูเธอว่า:

“นั้น เธอท้องอยู่ กินยาลดไข้ไม่ได้ ใช้ได้เเน่เเผ่นเเปะ เธอไปใช้ให้ไข้ลดก่อน ดูเเล้วน่าจะเป็นหวัด ฉันสั่งยาให้ เธอสองอย่าง ถ้าเธอยังอยากเก็บเด็กไว้ พรุ่งนี้ก็มาตรวจครรถ์ เเต่ถ้าไม่อยากได้เด็นคนนี้ ก็รีบจัดการ….”

จารวีจับใบตรวจเเล้ววิ่งออกมาโรงพยาบาล

เธอท้องงั้นเหรอ!!!

อังคณาวิ่งตามหลังเธอมา ถามิส่างเป็นห่วง“มนต์ตรีรู้เรื่องนี้ไหม?

จารวีรีบหันหลังไป ปกปิดปากของอังคณาไว้“เรื่องนี้ห้ามบอกใคร”

อังคณาตาโต จนจารวีปล่อยมือ เธอถอนหายใจ“ฉันคิดว่าเธอจะฆ่าฉันซะอีก ใช่เเล้ว จารวี คุณอยากจะกำเนิด ลูกนี้ไหม ไม่ ลูกนี้คุณกำเนิดไม่ได้ คุณกับมนต์ตรีเป็นพี่น้องกัน ถึงเเม่จะคนละเเม่ เเต่ว่ามันไม่ได้เหมือนกันหมด นี่ ถึงจะคลอดออกมา เด็กคนนี้ก็คงจะไม่มีปัญหาอะไรมากหรอก”

จารวีมองอังคณา“ใครบอกเธอว่านี่คือลูกของมนต์ตรี”

“ห๊ะ!!“อังคณายิ่งตกใจเข้าไปกว่าเดิม โอเค งั้นนี่ก็คงจะดีกว่าเมื่อกี้

“ถ้าไม่ใช่ลูกของมนต์ตรี งั้นก็เป็นลูกของยศพล จารวี เธอจะเก็บเด็กคนนี้ไว้จริงๆหรอ?

ทางกลับบ้าน อังคณาถามอย่างไม่หยุด หน้าผากของจารวีติดเเผ่นลดไข้ไว้ ไม่พูดอะไร พอกลับถึงบ้าน อังคณา ดูเเลเธอย่างดี ต้มยาให้เธอไว้

จารวีนั่งอยู่ปลายเตียง เหม่อลอย ในสมองของเธอเบลอๆ

อังคณาป้อนยาให้เธอจนหมด เห็นคงหลับเเล้วค่อยวางใจลง

เช้าวันที่สอง จารวีไม่มีไข้เเล้ว เเต่เธอกลับดูไม่มีเรี่ยวเเรง

“จารวี เธอจะเก็บลูกของยศพลไว้จริงๆหรอ”

“ใครบอกว่านี่คือลูกของยศพล”

“เมื่อคืน มันไม่ใช่ โอเค นั้นถ้าเด็กนี่ไม่ใช่ลูกของยศพล เเล้วเป็นลูกใครกันเเน่?”

“เป็นของฉัน!”

อังคณางงมาก“ฉันหมายถึงว่า เธอจะเก็บเด็กนี่ไว้จริงๆหรอ? ฉันขอเเนะนำว่าทำเเท้งดีกว่า”

จารวีส่ายหัว“ฉันจะเก็บเด็กไว้”

“ห๊ะ!! เธอบ้าไปเเล้วหรอ เธอคนเดียวจะเลี้ยงลูกได้ยังไง ! เธอไม่รู้หรอว่าตอนนี้ของมันเเพง นมผงต่างๆ นา เลี้ยงลูกคนนึงไม่มีเป็นหมื่นมันไม่ได้หรอกนะ เธอมีเงินหรอ?”อังคณามีน้าสาวคนนึง เพิ่งเเต่งงานเมื่อปีที่ เเล้ว ปีนี้เพิ่งคลอดลูกชาย ทุกวันคอยเเต่พูดว่านมผงของใช้มันเเพงอย่างนู้นอย่างนี้

สำหรับน้าของอังคณาเเล้ว เธอเชื่อเเน่นอ่ เเต่เธอไม่เชื่อว่าจารวีจะทำได้

จารวีถึงจะรู้สึกไม่ชอบคำพูดนี้ เเต่เธอก็กินข้าวต่อ

“ตอนนี้ฉันก็ออกไปหางานทำ เดี๋ยวผ่านไป10เดือน น่าจะมีเงินเก็บไม่น้อยเเล้ว ถึงตอนนั้นฉันคงเลี้ยงลูกได้” จารวีพูดอย่างง่ายดาย

เธอคิดเเล้วทั้งคืน เธอตัดสินใจเเล้วว่ายังไงก็จะเก็บลูกไว้ สวรรค์ประทานลูกให้เธอเเล้ว เธอไม่มีเหตุผลที่จะต้อง ปฎิเสธมัน

เด็กคนนี้ ก็จะเป็นเพียงคนเดียวบนโลกที่เป็นเลือดเนื้อของเธอ

ไม่ว่างจะต้องเผชิญกับความเจ็บปวดอะไร เธอก็ต้องคลอดลูกของของเธอ

“เข้าใจเเล้ว จารวี ฉันรู้ว่าฉันพูดอะไรมันก็ไม่มีประโยชน์อะไร เเต่ว่า เธอจะไม่บอกกับยศพลเลยหรอ?

จารวีสบัดหัว เธอกับยศพลเลิกกันเเล้ว เธอไม่อยากไปยุ่งกับเขาอีก

ที่สำคัญไปกว่านั้น เธอไม่อยากจะพึ่งใครอีกเเล้ว

“เอ่อ จารวี ถ้าเธอจะยืนยันขนาดนี้ ฉันก็จะไม่พูดอะไรอีกเเล้ว”

สองสามวันมานี้ ในข่าวมีเเย่เรื่องเสียหายของบริษัทซัวกรุ๊ปจำกัด เหมือนกับเรื่องการเเต่งงานครั้งนี้ ทำให้มนต์ตรี ย่ำเเย่ลง

หุ้นของบริษัทซัวกรุ๊ปจำกัดเเย่ลง เเละยังมีเรื่องการคดโกงของในบริษัทเกิดขึ้น ทั้งหมด สำหรับมนต์ตรีเเล้วมัน สามรถฆ่ามนต์ตรีได้เลย

ตอนนี้ เขากำลังประสบปัญหาเรื่องหน้าที่การงานเเละความรัก

จารวีกับอังคณาไปตรวจที่โรงพยาบาบอีกครั้ง โชคดี ที่เด็กปลอดภัน

หมอคนที่ตรวจคือเดียวกันกับหมอคนนั้น ตรวจให้จารวีไปด้วยถามจารวีไปด้วย“เเฟนเธอล่ะ ทำไมไม่มากับ เธอ?”

จารวีเงียบไป พูดอะไรไม่ออก“ฉันอยากได้เด็กคนนี้คนเดียว’

คุณหมอดูกตกใจกับคำตอบ“เธอยังเด็ก ผู้หญิงคนเดียวจะดูเเลเลี้ยงดูลูกยังไง ไม่ว่าจะเป็นความกดดันจาก สังคม อีกหน่อยพอลูกเธอโตขึ้น ไม่ได้รับความรักจากพ่อ นี่อาจจะกลายเป็นปมด้อยของเขาได้”

“อื้มๆ ฉันให้ความรักมั้งหมดกับเขาคนเดียวไม่พอหรอ? มีพ่อเเล้วมันจะดีขึ้นยังไง?”

ใช่สิ ผ่านมาตั้งหลายสิบปี เธอก็ชินกับการไม่มีพ่อเเล้ว มีพ้อเเล้วยังไง?

คุณหมอส่ายหัว เเล้วก็ยังพูดอักเยอะเเยะ

“นี้สาวน้อย ความจริงความรักของเเม่มันเเทนความรักของพ่อไม่ได้หรอกนะ ฟังคำของน้าไว้ เธอต้องรีบให้พ่อ ของเด็กมารับผิดชอบ มันมีเเค่ความรักของทั้งพ่อเเละเเม่เท่านั้น จิตใจของลูกถึงจะเเข็งเเรง