เล่ห์รักเมียตัวน้อย นิยาย บท 36

ตอนที่ 35 คิดถึงเธออย่างบ้าคลั่ง

จารวีเรียกรถแท็กซี่ แล้วตรงไปยังสำนักงานบริษัท ST กรุ๊ปจำกัด

บรรยากาศยามค่ำคืน แสงไฟนีออนที่ผสมผสานกันในเมือง ถึงจะดูสวยงามแต่ให้ความรู้สึกที่หนาวเหน็บ

จารวียืนอยู่หน้าประตูใหญ่ของสำนักงานบริษัท ST กรุ๊ปจำกัด แล้วมองไปยังด้านในที่เปิดไฟอยู่

“จารวี…”

จารวีได้ยินเสียงก็หันกลับมา ยศพลนั่งอยู่ในรถโรสลอยด์สีดำ กำลังมองมาที่เธอด้วยสายตามืดมน

จารวีหันตัวกลับไป แล้ววิ่งไปอย่างรวดเร็ว

เดินเข้ามาใกล้ เมื่อเธอเข้ารถ ทางฝั่งที่นั่งข้างคนขับ ก็เห็นผู้หญิงสวยหยาดเยิ้มคนหนึ่งนั่งอยู่ มีหุ่นที่เซ็กซี่เร้าร้อน และแต่งหน้าได้เผ็ดมาก กำลังกอดรัดยศพลอย่างกับงู

จารวีมองแวบเดียวก็ดูออกว่าผู้หญิงคนนี้ที่ยศพลเพิ่งเอามา คือรุ่นพี่มีนา

ในโทรทัศน์ก็ดูเป็นคนที่บริสุทธิ์ จำได้ว่าตอนที่ให้สัมภาษณ์ ยังแสร้งไร้เดียงสาตอบว่าไม่มีแฟน

ในตอนนี้ กลับมาแต่งตัวแบบนี้ แล้วมาคลอเคลียอยู่ข้างๆยศพล

ดูเหมือนว่าสิ่งที่เปลี่ยนแปลงง่ายที่สุดในโลกนี้ ก็คือผู้หญิง

“ท่านประธานคะ ผู้หญิงคนนี้คือใครเหรอคะ” มีนาถามด้วยน้ำเสียงดัดจริต

ยศพลจ้องจารวีเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม “คิดถึงฉันเหรอ?”

“รหัสอะไร” จารวีวิ่งพลางหายใจหอบ ใบหน้าเล็กๆกลายเป็นสีแดงไปหมด

“บัตรใบนั้นฉันอายัดไปแล้ว เธอรู้รหัสไปก็เปล่าประโยชน์” ยศพลมองจารวีที่กำลังสิ้นหวัง รู้สึกพอใจมาก ที่เธอมาอ้อนวอนเขา

จารวี ถึงเธอจะแกล้งทำเป็นคนดีมีคุณธรรม จะโกรธยังไง พอถึงเวลาก็ต้องมาขอร้องฉันอยู่ดี

“นายจะเอายังไง” จารวียังคงหอบอยู่

หน้าอกขนาดกำลังดีที่ขึ้นลง สายตาของยศพลมองไปที่เธออย่างร้อนแผดเผา กัดริมฝีปากล่าง ไม่ได้พูดอะไร

“เธอยังมีของอะไรที่ขายให้ฉันได้อีกเหรอ?”

“นาย นายนี่มันบ้าที่สุด…”

จารวีเข้าใจความหมายเชิงลึกที่ยศพลพูดถึง ก็ด่าออกมา

“ก็ได้ จารวี เธอน่ะมันเก่ง ไปซะ” สีหน้ายศพลมืดมน เขาไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าสั่งสอนผู้หญิงคนดีได้ไม่ดี

จารวีโกรธหนักมากก “ยศพล นายมันคนเลว ลุงของฉันนอนอยู่ในโรงพยาบาลใกล้จะตายอยู่แล้ว นึกไม่ถึงเลยว่านายจะไม่คิดยื่นมือเข้ามาช่วย นายมันไม่มีความเป็นคนอยู่เลยจริงๆ นายมันเป็นเศษสวะ คุณคือพี่มีนาใช่มั้ย ฉันรู้จักคุณ ถ้าคุณไม่อยากโดนเขาเอามาเป็นของเล่นแล้วทิ้งไป คุณก็ห่างกับเขาหน่อยก็ดีนะคะ”

สีหน้าของยศพลยิ่งโกรธขึ้น เธอไม่ได้แค่ด่าเขา แต่ยังสนับสนุนให้ผู้หญิงคนอื่นมาด่าเขาด้วย

เขาปิดประตูรถดังโครม พูดด้วยเสียงโกรธว่า “จารวี เธอฟังไว้ให้ดีนะ ถ้าเธอเก่งนักเธอก็อย่ามาขอร้องฉัน”

จารวีถอนหายใจเบาๆ แล้วโยนบัตรทองในมือไปที่หน้าของยศพล

“ ให้ฉันขอร้องผู้ชายเศษสวะอย่างนายเนี่ยนะ ฝันไปเถอะ ไปตายซะ”

ยศพลถูกจารวีทำให้โกรธอย่างสุดขีด เขาเหยียบคันเร่ง รถจากที่อยู่ตรงหน้าจารวี ก็พุ่งหายสาบสูญออกไป

รถออกไปอย่างเร็วมากในพริบตา จารวีรีบถอยก้าวออกมา อีกนิดเดียวเกือบจะโดนหน้าเท้าเธออยู่แล้ว

อีตาบ้านี่

เหอะ ไม่พึ่งนายก็ได้ ไม่พึ่งนายก็ได้

จารวีนิ่งไปสักพัก อยู่ดีๆก็คิดบางสิ่งขึ้นได้ จึงรีบเดินหายไปในความมืด

หนึ่งวันหนึ่งคืนผ่านไป

ยศพลหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วพลิกกลับไปกลับมา โทรศัพท์ยังเป็นรุ่นเดิม แต่เป็นโทรศัพท์เครื่องใหม่

เขาก็ยังหาจารวีไม่เจอ ผู้หญิงคนนี้ จะคอยดูว่าจะดื้อรั้นหัวแข็งได้สักแค่ไหนกัน

ยุพินนวดๆตรงคิ้ว มองไปที่ยศพลที่กำลังดูร้อนรนเหมือนมดที่อยู่บนหม้อร้อนด้วยสีหน้ากังวล แต่เธอก็ดูออกว่า เขากำลังร้อนใจเพราะจารวี

ถ้าคิดจะเล่นเกมแบบนี้กับผู้หญิง กฎกติกาจะต้องกำหนดโดยเขาเท่านั้น

เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจารวีจะหนีออกไปจากกำมือของเขาได้

สามวันผ่านไป

จารวีก็ยังไม่มาหาเขา แม้แต่หนึ่งสายก็ยังไม่โทรมา

ใช้ได้เลย นังตัวดีนี่

การประชุมใหญ่ในรอบปีของบริษัท ST กรุ๊ป จำกัด ในประชุมมีผู้บริหารระดับสูงอยู่เต็มห้อง แต่ละคนดูน่าเคารพ นั่งลงอย่างไม่เปะปะ นั่งฟังยศพกล่าวคำในที่ประชุมอย่างจดจ่อ

“แผนกวางแผน สิ่งที่พวกคุณทำออกมาคืออะไร นี่ออกแบบบ้าบออะไรออกมากัน…”

แฟ้มเอกสารถูกตีไปบนหัวของหัวหน้าแผนกวางแผน หัวหน้าแผนกวางแผนตกใจจนเหงื่อออกทั้งตัว โค้งตัวลงพยักหน้า ไม่กล้าพูดอะไรออกมา

“แผนกการขาย พวกคุณทั้งแผนกกินขี้กันเหรอ เมื่อสามฤดูกาลก่อนทำไมถึงได้แค่สี่สิบห้าหมื่นล้านห้ะ ที่มันผลการทำงานระดับห่าอะไร…”

แฟ้มเอกสารก็ลอยมาตกลงที่หัวของหัวหน้าแผนกการขาย เขาพูดด้วยเสียงเบาๆว่า “ยอดขายช่วงนี้ก็โตจากกว่าปีที่แล้วในช่วงเดือนเดียวกันตั้งยี่สิบเปอร์เซ็นนะครับ…”

เสียงเบาๆนั่นลอยเข้ามาถึงหูของยศพล สายตาที่เฉียบเฉี่ยวของเขาก็มองมาที่หัวหน้าแผนกการขาย

ยศพลคลี่เนคไทลง เตะโต๊ะทำงาน ชี้ไปยังหัวหน้าแผนกการขายอย่างดูรุนแรงโหดร้ายทารุณ หัวหน้าแผนกการขายตกใจจนตัวอ่อนไปทั้งตัว เดินออกไปอย่างเหงื่อออกทั้งตัว

ยศพลวางแฟ้มเอกสารบนโต๊ะอย่างแรง ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว จับคางของหัวหน้าแผนกการขายแล้วจ้องมองเขา

“เมื่อกี้แกพูดอะไรออกมา”

“ผมพูดว่ายอดขายของพวกเราเพิ่มขึ้นกว่าปีที่แล้วยี่สิบกว่าเปอร์เซ็นครับ...”

“ยี่สิบกว่าเปอร์เซ็นก็เก่งแล้วเหรอ? คุณรู้มั้ยตอนนี้ราคาสินค้ากำลังสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว แค่นี้มันจะเทียบได้ยังไงละ ฟังให้ดีนะ ถ้าอีกครึ่งปียอดไม่เพิ่มเป็นสองเท่า คุณต้องออกไปให้พ้น…”

“คะ ครับ …” หัวหน้าฝ่ายการขายโก้งโค้งพนักหน้า ไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีก

สิบกว่าแผนก และยังมีอีกเก้าสำนักงานสาขา และผู้จัดการสามคนที่บริหารอยู่ข้างนอก และพนักงานอีกร้อยกว่าคน ทั้งหมดนี้คือบุคคลอัจฉริยะของบริษัท ST กรุ๊ป จำกัด ทุกฝ่ายโดนด่าไปหนึ่งรอบ ไม่มีใครไม่โดนเขาทุบตี

ทัศนีย์ดูออกว่าวันนี้ท่านประธานอารมณ์ไม่ดี

พอจบการประชุม ก็เดินตรงเข้าไปในห้องทำงานทันที

ทัศนีย์กระซิบเบาๆ “ประธานยศพลคะ มีนัดของคุณมีนาค่ะ…”