เล่ห์รักเมียตัวน้อย นิยาย บท 59
ตอนที่ 58 เปิดบริษัทให้คุณเล่น
“คุณชาย นี่โทรศัพท์ของคุณจารวีครับ”
นิรันส่งโทรศัพท์ของจารวีให้กับยศพล “ผมลองหาดูแล้ว เดิมทีเฉลิมชัยไม่มีโทรศัพท์ เพราะฉะนั้นข้อความในโทรศัพท์ของคุณจารวี น่าจะถูกส่งมาจากคนอื่นครับ”
ยศพลหรี่ตามองอย่างน่ากลัว “ปิดโทรศัพท์เธอสะ แล้วเอาซิมนี่เปลี่ยนมาใส่เบอร์นายแทน คอยดูเอาไว้ให้ดี ถ้าคนๆนั้นส่งข้อความมาอีก นายก็รีบมาบอกผมทันที”
“ครับ!!”นิรันเก็บซิมโทรศัพท์ แล้วพูดเสียงกระซิบ “แล้วจะจัดการยังไงกับเฉลิมชัยดีครับ”
ยศพลยื่นมือปลดชุดสูทออก ริมฝีปากรูปสวยยิ้มอย่างเยือกเย็น
“ไปดูหน่อยแล้วกัน”
ห้องลับใต้ดิน
เฉลิมชัยขดตัวสั่นอยู่ตรงซอกกำแพง แผนการสุดท้ายของเขาล้มเหลวไม่มีชิ้นดี
จบแล้ว จบสิ้นแล้ว
“ปัง” เสียงประตูเหล็กถูกเปิดออก เงาสูงใหญ่ของยศพลปรากฏสู่สายตาของเฉลิมชัย
เฉลิมชัยเงยหน้ามองอย่างตื่นตระหนก พร้อมกับคุกเข่าอ้อนวอนต่อยศพล
“คุณชายยศพล ขอร้องล่ะ ปล่อยลุงไปเถอะนะ ตอนนี้ครอบครัวลุงก็แตกแยกไปหมดแล้ว คิดสะว่าคุณปล่อยลูกนกลูกกาไปละกัน”
ยศพลยกปืนขึ้นมา จ้องเขม็งไปที่เฉลิมชัยอย่างเย็นชา
“แกมันสมควรโดนแล้ว ตอนนั้นที่แกทำร้ายจินต์ เคยคิดบ้างไหมว่าจะมีวันนี้”
เฉลิมชัยสั่นไปทั้งตัว “คุณชาย ฟังลุงก่อน ลุงไม่ได้อยากจะทำ ลุงเองก็รู้สึกทุกข์ใจเหมือนกัน แถมหลังจากนั้น ลุงก็ยกลูกสาวลุงกับลูกสาวแทนให้คุณเล่นไปแล้วไม่ใช่หรอ”
ยศพลยกขาถีบไปที่หน้าอกของเฉลิมชัย จนเฉลิมชัยกลิ้งไปกระแทกติดอยู่ตรงมุม หัวก็กระแทกเข้ากับกำแพงจนเลือดไหลออกมา เขายังคงลุกขึ้นมาอ้อนวอนต่อไป เขากลัวตาย กลัวมากจริงๆ....
ในดวงตาของยศพลเต็มไปด้วยความดุดัน “พวกคนของตระกูลบ้านพูลสวัสดิ์ ไม่มีอะไรดีทั้งนั้น วันนี้เป็นวันที่แกต้องชดใช้”
“ปัง!” สิ้นเสียงปืน ร่างที่สั่นเท่าของเฉลิมชัย ค่อยๆล้มลง
ยศพลมองดูศพด้วยสายตาโหดเหี้ยม ในแววเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและความอ้างว้าง
จินต์ ผมแก้แค้นให้เธอแล้ว แต่เธอก็คงจะกลับมาไม่ได้อีกแล้ว....
“ไปหาที่ฝังศพสะ”
ยศพลสั่งอย่างเยือกเย็น นิรันพยักหน้าตอบรับ ยศพลคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็พูดเสริมอีกว่า “อย่าให้จารวีรู้เรื่องนี้”
หากแม่สาวน้อยซื่อบื้อคนนั้นรู้ว่าเขาฆ่าลุงชั่วๆของเธอ ไม่รู้ว่าจะเกิดปัญหาอะไรตามมาอีก”
“ครับ คุณชาย!!” นิรันก้มหัวตอบรับ
“ปัง!!”
สิ้นเสียงดังสนั่น จารวีก็สะดุ้งตื่นจากความฝัน หัวใจเธอเต้นแรงมาก
ใส่ชุดนอนเสร็จ เธอจึงเดินลงมาจากเตียง แล้วผลักประตูเดินออกไป
ที่ประตูใหญ่ ยศพลกำลังเดินเข้ามาจากด้านนอก บนคอเสื้อเชิ้ตมีรอยเลือดกระเด็นติดอยู่หลายจุด
จารวีถามขึ้นอย่างเป็นห่วง “คุณบาดเจ็บหรอ”
ยศพลก้มหน้ามองที่มือทั้งสองข้างของตัวเอง ก็รีบหยิบผ้าสีขาวผืนหนึ่งขึ้นมาเช็ด
ดวงตาฉายแววไม่สบายใจ ที่ต้องเผชิญหน้ากับจารวี ความเกลียดแค้นในใจของเขาแทบจะไม่หลงเหลืออยู่เลย
เขายื่นมือไปคลายปมเนคไท “จารวี เธอฝันร้ายใช่ไหม ผมจะบาดเจ็บได้ยังไงกันล่ะ”
แววตาสดใสของจารวี กวาดมองไปที่ดวงตาทั้งสองข้างของเขา
“แต่.... ฉันได้ยินเสียงปืน ที่นี่เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า”
ยศพลผลักจารวีออกอย่างรำคาญใจ “วันนี้เธอพูดมากจริงๆเลยนะ ฉันบอกให้เธอไปนอน แล้วยังจะออกมาทำอะไรอีก”
มือเล็กค่อยๆปลดกระดุมเสื้อบนตัวเขาออก
ริมฝีปากรูปสวยยิ้มเยาะ “จารวี เธอหิวกระหายขนาดนี้เลยหรอ”
จารวีกระชากเสื้อคลุมของเขาออกและรีบปลดกระดุมเสื้อของเขาออกอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเลียบเคียงมองไปที่รอบคอและด้านหลังของเขา พอเห็นว่าไม่ได้รับบาดเจ็บ ถึงจะคลายแววตาที่สงสัยลง
“บนเสื้อเชิ้ตคุณมีรอยเลือดเยอะมาก....”
ยศพลเพิ่งจะคิดได้ว่าตอนที่ยิงปืนใส่เฉลิมชัย มีเลือดกระเด็นเปื้อนมา แต่เขาไม่ได้สนใจรอยเลือดพวกนี้เลย
ยศพลยื่นมือดันจารวีไปทางห้องน้ำ
“ก็ผู้ชายนี่นา บนร่างกายก็ต้องมีรอยเลือดบ้างสิ!!”
จารวีเหม่อลอยมองยศพลจนเสียงประตูห้องน้ำถูกปิดลงมาเสียงดังปัง หันกลับหลังไปก็เห็นนิรันเดินถือโทรศัพท์เข้ามา
“คุณจารวีครับ นี่โทรศัพท์ของคุณ จริงสิ เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์แล้วนะครับ”
“ทำไมกันล่ะ”
“นี่เป็นคำสั่งคุณชาย เพื่อความปลอดภัยของคุณจารวีเองครับ”
“อ๋อ!” ช่างมันเถอะ ยังไงสะคุณลุงก็ถูกตำรวจจับตัวไว้แล้ว หลังจากนี้เขาก็คงจะไม่ส่งข้อความมาอีก
ยศพลอาบน้ำเสร็จ ก็เปลือยท่อนบนเดินออกมา หยดน้ำเกาะพราวอยู่บนหน้าอก สัดส่วนที่กำยำดึงดูดความสนใจได้เป็นอย่างดี
จารวีกำลังนั่งปลอกเกาลัดกินอยู่บนโซฟา
ใบหน้าที่หล่อเหลาของยศพล สะท้อนอยู่ในสายตาของเธอ เธอเผลอมองอยู่ครู่หนึ่ง ก็เตรียมเอาเม็ดเกาลัดที่ปลอกเสร็จแล้วเข้าปาก แต่ยศพลกลับยื่นหัวเข้ามาแย่งเกาลัดกินจากมือของเธอ
ลิ้นร้อนเลียไปรอบๆนิ้วหัวแม่มือของเธอ ทั้งเลียทั้งดูดเบาๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รักเมียตัวน้อย