เผด็จรัก หัวใจซาตาน นิยาย บท 13

เมื่อคิดดังนั้น กู้ชิงเกอก็อยากจะร้องไห้

สุดท้ายเธอนั่งลงที่โต๊ะในมุมที่ไม่ค่อยมีคนและสายตามากมาย

หลังจากที่กู้ชิงเกอนั่งลง เธอพบว่าตอนนี้ตัวเองรู้สึกแห้งและหงุดหงิดเล็กน้อยเนื่องจากความกังวลเมื่อครู่

เมื่อเห็นบริกรเดินผ่านพร้อมกับเครื่องดื่มบนถาด เธอจึงทักเขา “เดี๋ยวก่อนค่ะ”

บริกรจึงหยุดและถือถาดไว้ข้างหน้า

กู้ชิงเกอหยิบแก้วค็อกเทลออกมาด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ ก่อนจะยิ้มเบาๆ “ขอบคุณค่ะ”

กู้ชิงเกอแต่เดิมสวยมากอยู่แล้ว ด้วยใบหน้าที่บอบบางบนใบหน้าขนาดเท่าฝ่ามือ และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือเธอมีดวงตาที่บริสุทธิ์มากคู่หนึ่ง บริสุทธิ์ราวกับหิมะ

มีลักยิ้มตื้นๆ สองอันบนแก้มขณะยิ้ม บวกกับชุดสีขาวราวหิมะที่เธอสวมเพื่อเข้าร่วมงานในวันนี้ทำให้เธอเปล่งประกาย

พนักงานเสิร์ฟตื่นตาตื่นใจกับรอยยิ้มจนเขาแทบจะไม่สามารถละสายตาออกไปได้

จนกระทั่งกู้ชิงเกอยิ้มอีกครั้ง เขาก็กลับมามีสติ จากนั้นจึงเดินจากไปอย่างไม่เต็มใจ

กู้ชิงเกอนั่งบนที่นั่งพร้อมจิบค็อกเทลในมือของเธออย่างเงียบ ๆ ตอนแรกเธอคิดว่าเครื่องดื่มสีสวยงามนี้คงจะมีรสหวาน แต่เธอกลับสำลักออกมาเมื่อจิบมันเข้าไปเพียงคำเดียว

“แค่กๆ ๆ...” ใบหน้าสวยของกู้ชิงเกอแดงก่ำจากการสำลัก เธอรีบวางแก้วค็อกเทลลง ปิดปากและไออย่างรุนแรง

จู่ๆ ผ้าเช็ดหน้าสีขาวสะอาดปักรูปไผ่เขียวก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอ

กู้ชิงเกอตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของผ้าเช็ดหน้า

ชายในชุดสูทสีขาวกับรอยยิ้มสง่างามกำลังมองมาที่เธอ

เมื่อเห็นเธองุนงง ชายคนนั้นก็ขยับมือ “ไม่ต้องการเหรอครับ?”

กู้ชิงเกอจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดมุมปากและขอบคุณเขาเบา ๆ “ขอบคุณค่ะ”

ชายคนนั้นนั่งลงข้างเธอ “ดูเหมือนคุณจะดื่มไม่เป็นสินะครับ? ถึงไม่รู้ว่าตัวเองดื่มกำลังดื่มอะไรอยู่”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ กู้ชิงเกอก็ลดตาลงด้วยความลำบากใจ เธอไม่เคยสัมผัสกับสิ่งเหล่านี้เลย เธอแค่คิดว่าไวน์แก้วนี้ดูน่าอร่อยและเธอก็กระหายน้ำจริงๆ

เมื่อเห็นว่าเธอไม่ตอบ ดวงตาสีเข้มของชายคนนั้นก็ย้อมด้วยสีแปลกๆ แล้วพูดว่า “หิวน้ำเหรอครับ?”

กู้ชิงเกอเงยหน้าขึ้น ดวงตาบริสุทธิ์ของเธอดูเหมือนจะพูดได้

“ดูเหมือนว่าคุณต้องการความช่วยเหลือสินะ” ชายคนนั้นเม้มริมฝีปาก “รอผมตรงนี้ครู่หนึ่งนะครับ” หลังจากที่เขาลุกออกไป กู้ชิงเกออยากเรียกเขาและคืนผ้าเช็ดหน้าในมือ

เธอมองลงไปที่ผ้าสีขาวในมือมันเป็นสีขาวบริสุทธิ์ มีไผ่เขียวปักอยู่ที่มุมซึ่งสวยงามมาก ก่อนจะนึกได้ว่าเธอใช้มันเช็ดปากไปแล้ว

ดังนั้นกู้ชิงเกอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากม้วนผ้าเช็ดหน้าแล้ววางไว้บนโต๊ะ

ไม่ถึงนาที ชายคนนั้นกลับมาพร้อมกับแก้วน้ำผลไม้ในมือ

“น้ำมะนาว คุณชอบไหม?”

เมื่อกู้ชิงเกอเห็นแก้วน้ำผลไม้ เธอก็อดยิ้มไม่ได้ เผยให้เห็นลักยิ้มสองข้างทันที “ขอบคุณค่ะ”

เธอกำลังคอแห้งจริงๆ หลังจากสำลักไวน์ไปเมื่อกี้ เธอต้องการดื่มน้ำผลไม้สักแก้ว

เมื่อเห็นกู้ชิงเกอดื่มน้ำผลไม้จากเขา ชายหนุ่มก็ยิ้มออกมา จิตใจของสาวน้อยคนนี้บริสุทธิ์พอ ๆ กับดวงตาของเธอเลยสินะ

ทำไมเธอถึงกล้าดื่มน้ำผลไม้จากคนแปลกหน้า? เธอไม่กลัวว่าเขาจะวางยาในไวน์งั้นเหรอ?

หลังจากจิบน้ำไปคำใหญ่ กู้ชิงเกอก็รู้สึกสดชื่นขึ้น น้ำมะนาวที่นี่อร่อยกว่าที่เธอเคยดื่มมาก่อนจริงๆ ดังนั้นกู้ชิงเกอจึงก้มลงแล้วจิบอีกสองสามครั้ง