เผด็จรัก หัวใจซาตาน นิยาย บท 5

ชิงเกอลุกนั่งและมองไปทางประตูตามปฏิกิริยาตอบสนอง

รูปร่างสูงเพรียวของบุคคลหนึ่งปรากฏตรงประตู

ฟู่ซือหาน...

เขากลับมาได้ยังไงกัน??

กู้ชิงเกอกระโจนลงเตียงอย่างกระวนกระวายใจเล็กน้อย แต่การกระทำนั้นมันเกิดขึ้นหลังจากมองเห็นแววตาอันแสนเย็นเฉียบชวนขยะแขยงของเขาจึงกระโจนลงจากเตียงอย่างไม่รู้ตัว

ใครบางคนใช้นิ้วมือกำลูกบิดประตูบีบไว้แน่นมาก ริมฝีปากบางเม้มไว้แน่น “คุณช่างกล้าดีจริงๆ!”

ระหว่างที่เขาพูด พลันปล่อยมือ และใช้ฝีเท้าอันมั่นคงเดินเข้ามาใกล้เธอ

เขาเดินตัดมาทีละก้าว กู้ชิงเกอกลั้นลมหายใจ พลันก้มหน้าลงและกัดริมฝีปากล่างไว้แน่น

เขากำลังตำหนิตนเองที่ปรากฏตัวอยู่ในห้องของเขาใช่มั้ย? ในเวลาสำคัญนั้น จู่ๆ กู้ชิงเกอมองเห็นเล่มสีแดงวางไว้บนโต๊ะสองเล่มพอดี

เธอพุ่งเข้ามาคว้าทะเบียนสมรสและโชว์ให้เขาเห็นทางด้านหน้า “เราแต่งงานกันแล้ว ตัวฉันเองก็ไม่ได้อยากเข้ามาพักอยู่ในห้องของคุณนี่ มันเป็นความต้องการของแม่คุณ”

“คุณแม่?” ฟู่ซือหานย้ำกับคำๆ นี้ ดวงตาอันเย็นเฉียบกำลังจ้องมองเล่มสีแดงสองเล่มที่มันเตะตานี้ รูปภาพที่อยู่บนนั้นเป็นรูปภาพจัดทำขึ้นมา แต่ทะเบียนสมรสเป็นของจริง

จะบ้าตาย!

จู่ๆ ฟู่ซือหานก็เริ่มระเบิดอารมณ์ พลันยื่นฝ่ามือใหญ่ไปคว้าตัวกู้ชิงเกอกลับมา

“ว๊าย!” กู้ชิงเกอตกใจจนร้องเสียงหลง ยังไม่ทันมีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมาก็ถูกเขาคว้าตัวไว้ได้เสียแล้ว

เขาดันเธอให้ติดกับกำแพงอันเย็นเฉียบ แผ่นหลังกระแทกกำแพงอย่างแรง เจ็บจนเธอต้องย่นคิ้วงาม ฟู่ซือหานตรึงมือทั้งสองข้างของเธอไว้เหนือศีรษะอย่างแน่นหนา แววตาอันน่าสะพรึงปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง “เธอมันเป็นผู้หญิงเห็นแก่เงิน อยากแต่งงานกับฉันขนาดนี้เชียว? หือ?”

การเผชิญหน้ากับทัศนคติอันดื้อรั้นและเอาแต่ใจแบบนี้ของเขา กู้ชิงเกอถูกแขวนอยู่บนเส้นด้าย “ฉะ

“ดี ในเมื่อเธออยากจะเป็นผู้หญิงของฉัน งั้นฉันก็จะสงเคราะห์ให้ลุล่วงไปด้วยดี”

เธอยังพูดไม่ทันจบประโยค ฟู่ซือหานก็ใช้เสียงเย็นชาขัดจังหวะคำพูดของเธอ จากนั้นก่อนหน้าที่เธอจะได้สติกลับมา เธอถูกคว้าตัวและกดอยู่บนเตียงนุ่มขนาดใหญ่เสียแล้ว

“ว๊าย!”

กู้ชิงเกอเพิ่งตั้งสติได้ ร่างกายอันหนักอึ้งของฟู่ซือหานก็กดทับลงมาแล้ว การกระทำเช่นนี้ใช่ว่าเธอไม่เคยผ่านมาก่อน ในค่ำคืนนั้นภายในโรงแรมก่อนที่จะเดินทางออกจากเมืองจิ่งเธอเคยผ่านภาพๆ นี้มาก่อน

ในหัวสมองของเธอมีแสงสีขาวพาดผ่าน พลันยื่นมือพลักเขาออกตามสัญชาตญาณทันที

ทว่ามือทั้งสองข้างกลับถูกฟู่ซือหานยกให้สูงขึ้นและตรึงไว้เหนือศีรษะ ขาทั้งสองกดทับเพื่อควบคุมเธอเอาไว้ เพื่อไม่ให้เธอสามารถกระดุกกระดิกได้

ภายใต้แสงไฟสีเหลืองอบอุ่น ความตื่นตระหนกและโกรธแค้นที่กำลังปรากฏอยู่บนใบหน้าเล็กๆ อันเกลี้ยงเกลาของกู้ชิงเกอ ชุดนอนสีฟ้าอ่อนยิ่งขับผิวขาวผ่องให้นวลผ่องเป็นยองใย ผมยาวราวกับน้ำตกยิ่งเพิ่มเสน่ห์ยั่วยวนมากขึ้น ส่วนดวงตาอันสดใสคู่นั้น ราวกับสิ่งบริสุทธิ์ที่สุดในโลกใบนี้

ฟู่ซือหานหรี่ดวงตาอันตรายและแคบเรียวลง

ยัยผู้หญิงจอมวางแผน ทำไมถึงมีดวงตาอันบริสุทธิ์แบบนี้ได้นะ?