เพลิงร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 13

"พี่คะ ของที่ซื้อมาเอาไปจัดไว้ในห้องเครื่องดื่มทั้งหมดเลยใช่ไหมคะ"

จากที่กำลังเอียงอายสายตาคมนั้นอยู่ เกวลินรีบเรียบสติแล้วหันกลับมามองตามเสียง

"ใช่จ้า"

"???" ขณะที่เกวลินหันมาตอบ เพลิงก็ได้หันมามองเช่นกัน

ดวงตากลมสวยที่แฝงไว้ด้วยความเศร้าปรายมองไปดูผู้ชายนั่งอยู่ข้างๆ คนที่เธอคุยด้วย "????" เวลานี้ไม่รู้ว่าเครื่องหมายคำถามที่ผุดขึ้นมาของใครจะมากกว่ากัน

เกวลินแอบมองดูสายตาเพลิงตอนมองเด็กฝึกงาน เป็นผู้ชายที่ไหนก็ต้องตะลึง เพราะน้องเขาสวยน่ารักขนาดนี้ ส่วนเธอเป็นแม่หม้ายลูกติดใครจะมาสนใจล่ะ "เดี๋ยวพี่ไปช่วยดีกว่า" พอคิดได้เกวลินก็ลุกเดินมาช่วยยกของจากในมือเมขลา

แต่ตอนนี้คนที่ถือของพะรุงพะรังอยู่ชาไปทั้งตัว ไม่คิดว่าจะมาเจอคนที่เธอไม่อยากเจอในที่ทำงาน แถมเป็นบริษัทของพี่ชายด้วย

ในห้องเครื่องดื่ม..

"ที่เหลือเดี๋ยวพี่ทำเอง เราออกไปจัดโต๊ะทำงานตัวเองเถอะ" พอวางของเสร็จเกวลินก็บอกให้เมขลาออกมาก่อน

"พี่ออกไปเถอะค่ะ ฉันจะจัดของเอง"

"เอาแบบนั้นก็ได้ พี่ฝากเอานมอุ่นๆ เข้าไปให้ คุณเอวาในห้องรับรองแขกหน่อยนะ"

"ได้ค่ะ" เมขลายังไม่รู้หรอกว่าเอวาคือใคร ห้องรับรองแขกก็คงจะเป็นห้องที่เธอนั่งรอพี่ชายเมื่อวานนี้

พอได้เครื่องดื่มเมขลาก็ยกมันออกมา หญิงสาวหายใจเข้าลึกๆ เพราะรู้ดีว่าต้องได้เดินผ่านหน้าผู้ชายคนนั้น

อย่าบอกนะว่าเขาทำงานอยู่ที่นี่ จะทำยังไงต่อดี ถ้าพี่ชายรู้ว่าเธอไม่ได้ทำแค่เสิร์ฟอาหาร พวกเขาจะมองเธอยังไง ..ปัญหาใหม่ผุดเข้ามาในชีวิตของเมขลาอีกครั้ง ถ้าผู้ชายคนนี้เป็นคนปากมาก พูดเรื่องที่ได้เธอตอนนั่งดริ้งค์แล้วเธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

ก๊อก ก๊อก ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปเมขลาก็ได้เคาะเบาๆ

"เครื่องดื่มมาแล้วค่ะ" หญิงสาววางมันลงตรงหน้าผู้หญิงที่นั่งอยู่

"ขอโทษนะคะฉันไม่ดื่มกาแฟค่ะ" เห็นว่าเป็นเครื่องดื่มอะไรเอวาก็บอกคนที่เอาเข้ามาให้

"คะ?"

"ฉันดื่มกาแฟไม่ได้ค่ะกำลังท้องอยู่"

"อุ้ย ขอโทษค่ะ" เพิ่งนึกได้ว่าพี่เลขาใช้ให้เอานมมา เราจะใจลอยไปถึงไหนเนี่ย เมขลาก็เลยยกกาแฟออกมาจากห้องนั้น

"นี่กาแฟไม่ใช่เหรอจ๊ะ พี่บอกให้เอานมอุ่นๆ ไปไง" เกวลินเห็นว่าเมขลายกเครื่องดื่มกลับออกมาก็เลยเดินเข้าไปดู

"ขอโทษค่ะฉันลืม เดี๋ยวฉันไปเปลี่ยนให้ค่ะ"

สายตาผู้ชายคนนั้นยังคงมองตามเธอที่ทำอะไรไม่ถูก เอายังไงดีเราจะคุยกับเขาดีไหม ขอร้องไม่ให้เขาพูดเรื่องคืนนั้น แต่ถ้าเขาเอาคืนล่ะ..เพราะเรื่องคืนนั้นจบไม่สวยเท่าไร

ก๊อก ก๊อก

"ฉันเปลี่ยนเครื่องดื่มมาให้แล้วค่ะ" ก่อนที่จะเปิดประตูเข้ามาเธอได้เคาะส่งสัญญาณเบาๆ อีกครั้ง

"น้องเหรอจ๊ะที่มาทำงานเป็นผู้ช่วยเลขา" เอวาเอื้อมมือไปรับนมจากคนที่ยกเข้ามาให้ ก็เลยชวนคุยหน่อยเพื่อเป็นมารยาท

"ใช่ค่ะ"

"เรายังหน้าเด็กอยู่เลย เพิ่งเรียนจบเหรอจ๊ะ"

"คะ?..เออ..ปะ..เปล่าค่ะ"

"เราไม่สบายหรือเปล่า" เห็นว่าอีกฝ่ายตอบแบบตะกุกตะกัก

"ค่ะ เออ ไม่ค่ะ" ที่เธอตอบแบบนี้เพราะจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย

"ตกลงไม่สบายหรือว่าสบายกันแน่ ถ้าไม่สบายหยุดงานก่อนก็ได้นะ"

พอได้ยินคำนี้เมขลาก็เลยมองหน้าผู้หญิงตรงหน้า เธอเป็นใครทำไมถึงกล้าบอกให้พนักงานในบริษัทหยุดงาน

"ฉันทำงานไหวค่ะ ขอตัวนะคะ" ก่อนที่จะออกจากห้องนั้นมา เมขลาต้องได้ทำใจอีกครั้ง หวังว่าเขาคงไม่อยู่ตรงนั้นแล้วนะ ..แต่พอเปิดประตูก็เห็นว่าเขายังนั่งอยู่ที่เดิม แต่ตอนนี้เขาหันไปพูดกับพี่เลขา มันยิ่งทำให้เมขลากลัว กลัวว่าเขาจะพูดเรื่องของเธอ