เพลิงร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 18

"สวัสดีค่ะคุณแม่"

"ไหว้พระเถอะจ้า รู้แบบนี้แม่รอทานข้าวเย็นพร้อมกันแล้ว"

"วาทานมาแล้วค่ะ" เอวาไม่ได้โทรมาแจ้งก่อนว่าจะเข้ามา แต่พอมาถึงแม่บ้านก็ไปตามคุณผู้หญิงให้ "วามารบกวนไหมคะ"

"ไม่รบกวนหรอกจ้า ดีใจนะที่หนูมา"

"นั่งรถทีไรเวียนหัวค่ะ ก็เลยไม่ค่อยได้ออกมา แล้วน้องเป็นยังไงบ้างคะ"

"ขึ้นนอนแล้วล่ะ เดี๋ยวแม่ให้คนไปตาม"

"ไม่ต้องหรอกค่ะ เห็นว่าน้องเจ็บขา"

"ใช่จ้า แต่ดีขึ้นมากแล้ว ขอบใจนะจ๊ะที่เป็นห่วงน้อง"

"ถ้างั้นวาไม่กวนดีกว่าค่ะ"

"อยู่ต่ออีกสักหน่อยสิลูก"

"ไม่ดีกว่าค่ะ ป่านนี้คุณทศคงใกล้จะกลับมาแล้ว"

"อ้าวตาทศติดงานหรือจ้ะ"

"ได้ยินว่าจะมีงานเลี้ยงประจำปีของทางกรมอะไรแบบนี้แหละค่ะ" เรื่องนี้เอวายังไม่ค่อยรู้หรอกเพราะเพิ่งรู้จักเขายังไม่ถึงปีเลย

"งานเลี้ยงเหรอ?" แต่พุดตาลรู้ดีว่ามันคืองานอะไร เพราะทุกปีนางต้องได้ไปร่วมงานนี้

วันต่อมา..

วันนี้ก็เหมือนทุกวันเมขลาให้รถที่บ้านมาส่งที่บริษัท แต่แปลกมากพอเดินเข้ามา เหมือนเธอเป็นที่สนใจของพนักงาน ..หรือว่าเราใส่ชุดไม่เรียบร้อย อะไรติดใบหน้าเราหรือเปล่า เมขลาคิดไปหลายอย่าง

พอประตูลิฟต์เปิดออก หญิงสาวก็รีบก้าวเข้าไปด้านในพร้อมกับพนักงานหลายคน

"ภรรยาของท่านประธาน ทั้งสวยและน่ารัก แกคิดว่าท่านประธานจะเป็นแบบที่คนพูดกันไหม" เสียงนี้ดังแว่วมาเข้าหู เมขลาไม่รู้หรอกความหมายที่พวกเขาพูดคืออะไร แต่เธอก็แอบยิ้มเล็กน้อยเพราะพวกเขาชมว่าพี่สะใภ้เธอสวยน่ารัก

"เห็นว่าท้องด้วยไม่ใช่เหรอ"

"ก็เพราะท้องนี่แหละสามีถึงได้.."

คนพูดทิ้งท้ายไว้แค่นี้แล้วก็ออกจากลิฟต์ไป เหลือทิ้งไว้แค่เธอเพราะต้องขึ้นไปชั้นบนสุด

ที่พวกเขาพูดหมายความว่ายังไง แต่เธอก็ไม่เก็บมาใส่ใจเพราะร้อยพ่อพันแม่ต่างคนต่างก็มีความคิดคนละแบบ

"สวัสดีค่ะคุณเลขา น้องหายดีแล้วเหรอคะ" ที่เมขลาถามเพราะเห็นว่าเกวลินมาทำงาน

"ดีขึ้นมากแล้วจ้า พี่ก็เลยฝากพี่เลี้ยงไว้" เงินล้านที่รับมาช่วยได้เยอะ ตอนนี้จ้างพี่เลี้ยงดูแลลูกได้แล้ว แต่ก่อนก็มีจ้างบ้างเป็นบางวันที่กลับไปรับลูกไม่ทัน แต่ตอนนี้เกวลินจ่ายแบบเป็นเงินเดือนให้กับคนดูแล

"ถ้างั้นเมย์ขอไปเตรียมเครื่องดื่มให้ท่านประธานนะคะ"

"ไม่ต้องหรอกจ้าเดี๋ยวพี่จัดการเอง เราทำเรื่องเอกสารดีกว่า" เกวลินยังไม่อยากตัดสินอะไร ตอนที่เข้ามาเมื่อเช้า ได้ยินคนพูดกันหนาหูมาก เพราะเมื่อวานนี้เกวลินกลับไปก่อน ก็เลยไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ตอนที่ท่านประธานลูบผมเมขลา

วันต่อมา..

ชีวิตของเมขลาไม่มีอะไรแปลกใหม่ ตื่นขึ้นก็ออกมาทำงาน ค่ำกลับบ้านนอน แต่ที่มันแปลกวันนี้มาทำงานก็มีสายตาหลายคู่ที่จับจ้องมาอีกแล้ว แถมยังหันไปพูดเหมือนว่านินทา

"ฉันว่าแล้วเด็กใหม่อะไรจะมีชุดสวยขนาดนี้ใส่มาทำงาน ดูแต่ละชุดสิยี่ห้อแพงๆ ทั้งนั้น" เรื่องแบบนี้กระจายเร็วมากไม่ว่าที่ไหน

แต่เมขลาพยายามที่จะไม่สนใจ พวกเขาคงคิดว่าเธอแต่งชุดนี้แล้วสวยมั้ง ขนาดตัวเองก็ยังคิดว่าสวยเลย ขณะที่คิดก็แอบยิ้มเล็กน้อย

ชั้นผู้บริหาร..

ขึ้นมาถึงเมขลาอดไม่ได้ที่จะเข้าไปส่องดูตัวเองในกระจกห้องน้ำ สองวันแล้วนะที่คนมองเธอแปลกๆ

"มีอะไรเหรอจ๊ะน้องเมย์" เกวลินมาถึงก็เข้าห้องน้ำเช่นกัน พอเข้ามาเห็นว่าเมขลากำลังทำอะไรอยู่หน้ากระจก

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พี่ว่าฉันดูแปลกไหม"

"แปลก? หมายความว่ายังไงจ้ะ"

"ก็ฉันเห็นคนมอง" เธอเริ่มสนิทกับเกวลินมากขึ้น เพราะทำงานร่วมกับพี่เขา

"หึ.. ไม่ต้องไปสนใจคำพูดของคนหรอก แค่เราคิดว่าเราไม่ได้เป็นแบบที่เขาพูด"