เพลิงร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 34

ทีแรกก็ตกใจ แต่พอถูกสัมผัสด้วยจูบ เมขลาก็รู้ได้ในทันทีว่าผู้ชายคนนี้คือใคร หญิงสาวปล่อยให้เขาจูบได้แค่เพียงไม่นาน เพราะกลัวแม่ใหญ่จะออกมาก่อน

"คิดถึงคุณจังเลย"

"คิดถึงทำไมไม่กลับไปหาล่ะ" เธอหมายถึงวันที่พี่ชายกลับไปทำไมเขาถึงไม่ไปด้วย

"ผมติดฝึกทหารใหม่" เพราะเพลิงรับหน้าแทน ทศกัณฐ์ถึงกลับไปหาภรรยาได้

แกร็ก.. ทั้งสองต้องได้แยกกันเมื่อประตูห้องน้ำเปิดออก

"แม่ว่าเราเข้าห้องน้ำก่อนดีกว่า เผื่อกลับไปนอนเดี๋ยวก็อยากมาเข้าอีก"

เมขลาทำตามโดยการเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย พอเสร็จธุระทั้งสองก็กลับมาที่ห้อง

"ทำไมยังไม่นอน" เพลิงกลับมาเห็นชาติยังไม่หลับ

"ถามมาได้"

"มึงว่าอะไรนะ"

"ไม่มีอะไรหรอกครับ แล้วนี่ผู้กองจะนอนได้หรือยังครับ"

ที่จริงเพลิงก็อยากไปหาเธออีก แต่อยากให้เธอได้พักผ่อนแถมร่างกายตัวเองก็ไม่ไหว "พูดมากอยู่ได้..นอนเถอะ" ได้จูบแค่นี้ก็ชื่นใจแล้ว

เช้าวันต่อมา..

"แปลกที่หรือจ้ะทำไมตื่นเช้าจัง" พุดตาลตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอเมขลานอนอยู่ข้างๆ นางก็เลยออกมาดู

"ใช่ค่ะ" แต่ที่จริงนอนแทบไม่หลับพะวงกลัวเขามารออยู่หน้าต่างอีก แต่ก็ไม่เจอ พอฟ้าสางเธอก็รีบออกมา แต่ก็ไม่เจออีกนั่นแหละ เพราะได้ยินว่าเขาออกไปตั้งแต่เช้ามืดแล้ว

"วันนี้เราคงต้องได้กลับกันก่อน"

"แล้วเรื่องคุณทศล่ะคะ"

"เรื่องนั้นท่านพลเอกบอกว่าจะจัดการให้เร็วที่สุด"

"ค่ะ" เสียงตอบแทบไม่ได้ยินเพราะเธอยังไม่อยากกลับ แต่ยังไงจะกลับแล้วเมขลาก็เลยขอออกมาเดินเล่น

ที่จริงอยากมาดูว่าเขาไปฝึกทหารใหม่ที่ไหนมากกว่า เดินออกมาไกลแล้วก็ยังไม่เห็น

ขณะที่เมขลากำลังจะเดินกลับ ก็มองเห็นทหารกำลังวิ่งตรงมาที่เธอ

"สาวที่ไหน?" จากที่กำลังนับก้าว พอมองเห็นสาวสวยต่างก็ลืมจังหวะ

"เป็นอะไรกัน ตั้งใจให้มันมากกว่านี้หน่อยสิ!" เสียงคนที่ตามมาด้านหลังตะโกนว่าให้คนที่อยู่ด้านหน้า แต่พอเข้ามาใกล้ก็รู้ได้ในทันทีว่าพวกเขาเป็นอะไรกัน

"ผู้กอง?" พอเห็นหน้าคนที่คิดถึง..ริมฝีปากเรียวก็ยิ้มหวานออกมา แต่คนที่มองรอยยิ้มนั้นไม่ได้มีแค่ผู้กองเพลิง ทหารใหม่เกือบทั้งกองที่วิ่งนำหน้าต่างก็จ้องมองมาที่เธอเป็นตาเดียว

"เป็นอะไรกัน! ยังวิ่งไม่เหนื่อยพอใช่ไหมหรืออยากวิดพื้น!"

"ไม่ครับ" เสียงนี้ดังขึ้นแทบจะพร้อมกัน ทุกคนก็เลยต้องได้ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งต่อไป แต่บางคนก็แอบหันมองไปดูสาวสวย พอให้ได้มีกำลังใจวิ่งหน่อย

"คุณออกมาได้ยังไง"

"ฉันจะกลับแล้ว"

จากที่วิ่งอยู่กับที่เพื่อคุยกับเธอ ชายหนุ่มถึงกับหยุดการเคลื่อนไหว

"เดินทางปลอดภัยนะครับ" เขาจะไปทำอะไรได้นอกจากอวยพรให้เธอกลับโดยสวัสดิภาพ

"ค่ะ" เมขลาไม่ได้อยากได้ยินคำนี้สักหน่อย เธอทำได้แค่ยืนมองเขาวิ่งตามหลังทหารพวกนั้นไป

"ทั้งหมดแถวตรง กลับหลังหัน" พลทหารที่กำลังวิ่งนำหน้าเบรคแทบไม่ทันเมื่อได้รับคำสั่งกระทันหัน

ทุกคนพร้อมใจกันกลับหลังหัน ..แล้วผู้กองเพลิงก็สั่งให้วิ่งกับทางเดิม

เมขลาได้ยินเสียงฝีเท้าก็หยุดแล้วหันกลับไปมอง ตอนนี้เขาวิ่งนำหน้า หญิงสาวอดยืนมองดูไม่ได้ ขณะที่เพลิงวิ่งผ่านหน้าเธอไปก็ได้หันมองเล็กน้อย

แต่พอผ่านหน้าไปยังไม่ถึงไหนเพลิงก็สั่งทหารให้วิ่งกลับมาทางเดิม

"เขาเป็นอะไรกัน" ที่จริงทศกัณฐ์ออกไปตั้งแต่เช้า แต่พอถึงเวลาแม่ใหญ่จะกลับ เขาก็เลยกลับเข้ามาส่ง ขณะขับรถผ่านก็เห็นเพลิงสั่งลูกน้องวิ่งวนไปมา

และมันก็ทำให้เพลิงกระวนกระวายใจมาก เพราะตัวเองไม่มีอะไรไปสู้ผู้พันกองทัพได้เลย

"ท่านผู้พันมาทำไมคะ"

"คุณไม่อยากให้ผมมาเหรอครับ"

"เปล่าหรอกค่ะ คนจะมาหากันต้องมีธุระสิคะ"

"น้องเมย์ทำไมคุยกับพี่แบบนั้นล่ะลูก"

"เออ..ขอโทษค่ะที่เสียมารยาท" เมขลาพยายามจะพูดไม่เพราะ พูดไม่ดี หรืออะไรก็ได้ที่ทำให้เขาไม่ต้องมาที่นี่อีก

"ผมอยากจะมาถามเรื่อง ที่ไปต่างจังหวัดกันครับ"

"คุณผู้พันรู้เหรอคะ"

"ถ้าเป็นเรื่องนั้น เดี๋ยวน้าจะเล่าให้ฟังทีหลัง เราคุยกับน้องไปก่อนนะ น้าขอเข้าไปดูคนท้องก่อน" พุดตาลอยากจะเปิดทางให้หนุ่มสาวได้สานสัมพันธ์

สองวันต่อมา..

"งานเลี้ยงอะไรคะ" เมขลาถามแม่ใหญ่เมื่อได้ยินนางบอกว่าจะพาออกไปดูชุด

"งานเลี้ยงคืนพรุ่งนี้ จัดขึ้นที่โรงแรมเดิม"

"ทำไมจัดงานเลี้ยงกันบ่อยจังเลย" หญิงสาวแค่พูดเบาๆ เธอเพิ่งเคยเข้ามาอยู่ในสังคมแบบนี้ก็เลยไม่ชิน

พุดตาลก็อยากรู้เหมือนกันว่า พลเอกเกษมราษฎร์จะทำอะไร

[บ้านภรรยาใหม่ของพลเอกเรวทัต]

{"แม่อยากให้หนูกลับไฟท์บินที่เร็วที่สุด"}

{"นี่ก็เร็วแล้วนะคะ"}

{"กว่าเครื่องจะลง จะได้เสริมสวยก่อนออกงานไหม!"}