เพลิงร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 35

[บริษัทรามสูร]

"การ์ดเชิญใครนะ?" คิ้วหนาขมวดเข้าหากันแบบแปลกใจ เมื่อได้ยินว่าหน่วยงานไหนที่ส่งการ์ดเชิญมา

รามสูรเปิดดูซองที่มีชื่อของเขาติดอยู่ด้านหน้า "ท่านพลเอกเกษมราษฎร์?" และมันก็ยิ่งทำให้แปลกใจมากกว่าเดิม เพราะท่านพลเอกเกษมราษฎร์ไม่เคยชวนเขาโดยตรงนอกจากจะชวนผ่านทางคุณพ่อ

และรามสูรก็ไม่ทิ้งความสงสัยไว้แค่นั้น เขายกหูโทรศัพท์เพื่อโทรถามผู้เป็นแม่

พุดตาลก็ไม่รู้เรื่องนี้เช่นกัน ทีแรกคิดว่ามีแต่ตัวนางที่ถูกเชิญ แต่ไม่คิดว่าท่านพลเอกจะเชิญไปถึงลูกชายของนางด้วย

วางสายจากลูกชายคนโตไปเพียงไม่นาน ทศกัณฐ์ลูกชายคนกลางก็กลับมาถึงเซฟเฮ้าส์

เอวาได้ยินเสียงรถสามีก็รีบออกมาดู "ทำไมคุณกลับมาได้ล่ะคะ"

"ผมต้องได้มาร่วมงานเลี้ยง"

"งานเลี้ยงเหรอลูก?" ทีแรกคิดว่ามีแค่รามสูรที่ถูกเชิญ เพราะทศกัณฐ์ไม่ได้ประจำการอยู่แถวนี้

"ท่านบอกว่าต้องมาให้ได้ครับ"

"ถ้างั้นก็รีบเข้าไปพักผ่อน ตอนเย็นจะได้ออกไปร่วมงานพร้อมกัน" เรื่องนี้พุดตาลเก็บความสงสัยไว้แค่กับตัวเอง ท่านจะทำอะไรก็ปล่อยให้ทำไป เพราะถึงยังไงนางก็ขอความช่วยเหลือจากท่านไปแล้ว

เมขลาที่กำลังอยู่ในห้องน้ำ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาเมื่อได้ยินเสียงพี่ชาย

"คุณทศ?" มองหน้าพี่ชายแค่เล็กน้อยแล้วสายตานั้นก็มองผ่านไปดูคนที่อยู่ด้านหลัง

"พี่นั่งรถมาเหนื่อยๆ ให้พี่ไปพักผ่อนก่อน เราออกไปดูชุดกันดีกว่า"

"ค่ะ" ขณะที่ตอบสายตานั้นก็ยังคงมองคนที่ยืนอยู่ข้างรถ

"ผมขับรถให้ครับ" เพลิงอาสาขอขับรถพาออกไปเอง

"มาเหนื่อยๆ ไปพักผ่อนกันเถอะ เดี๋ยวแม่ให้คนรถที่นี่ไปส่งก็ได้" นางเรียกตัวเองว่าแม่กับทุกคนที่สนิทกับลูกๆ ด้วย

"ไม่เหนื่อยครับ" ว่าแล้วเพลิงก็เดินไปสะกิดคนที่นั่งประจำที่คนขับให้ลงมาจากรถ แล้วเขาก็เปิดประตูให้กับทั้งสองได้ขึ้น

ขณะที่นั่งรถมาพุดตาลก็ชวนเมขลาคุย แต่เมขลาไม่ค่อยตอบ เพราะนางพูดออกมาแต่ละประโยคเกี่ยวกับผู้พันกองทัพทั้งนั้น

[ห้องเสื้อหรู]

"ชุดที่สั่งไว้มาแล้วใช่ไหมคะ"

"มาแล้วค่ะเก็บไว้ให้คุณพุดตาลโดยเฉพาะเลยนะคะเนี่ย" เจ้าของร้านรีบเอาชุดที่เก็บไว้ออกมา

พอเมขลาเห็นชุดนั้นก็หันกลับไปมองคนที่ขับรถพามา

"ชุดนี้สวยจังเลยลูก"

"มันไม่โป๊เกินไปหรือคะ"

"ไม่โป๊หรอกจ้า วัยหนูกำลังใส่น่ารักเลย" พุดตาลก็เลยเตรียมชุดไปให้เอวาด้วย เผื่ออยากตามสามีไปออกงาน พอได้ชุดก็พามาอีกร้านเพื่อเตรียมผิวให้ดูดี

กว่าจะเสริมสวย และทำทุกอย่างเสร็จก็ปาเข้าไปบ่ายคล้อยแล้ว

กลับมาถึงพุดตาลให้เมขลาพักผ่อนก่อน เพราะกว่าจะถึงเวลางานก็คงมืด

พอพวกท่านลงแล้ว เพลิงก็นำรถไปจอดไว้ในที่จอดรถ

เมขลารออยู่ว่าเขาจะเดินผ่านมาทางริมหน้าต่างไหม ตอนอยู่บนรถอยากคุยด้วยใจแทบขาด แต่ก็ทำแค่มองตากันผ่านกระจกรถ รออยู่เกือบครึ่งชั่วโมงได้ก็ไม่เห็นเขามา

ในเมื่อเขาไม่มาหา..เธอไปหาเองก็ได้ เมขลาออกมาจากห้องมองซ้ายมองขวากลัวว่าผู้ใหญ่จะเห็น แต่โชคดีทุกคนคงกลับเข้าไปพักผ่อนเพื่อเตรียมออกงานเย็นนี้