เพลิงร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 37

"เอาล่ะครับแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ตอนนี้ผมคิดว่าสมควรแก่เวลาแล้ว"

ทุกคนที่มาร่วมงานต่างก็ลุ้นอยู่ว่ามันเป็นงานเลี้ยงอะไร เพราะไม่ว่าใครจัดงานเลี้ยงและมีการ์ดเชิญ หน้าการ์ดต้องระบุไว้ด้วยว่าเชิญเนื่องในโอกาสอะไร แต่งานนี้ดูมีลับลมคมใน

"คุณพุดตาลครับ" พลเอกเกษมราษฎร์หันมาที่พุดตาลพร้อมกับยื่นมือไป เพื่อให้นางได้มีที่ยึดเหนี่ยวในการยืน

พุดตาลมองไปดูลูกๆ ก่อนที่จะเอื้อมไปจับมือเพื่อไม่ให้ท่านเสียหน้า

"งานเลี้ยงนี้ผมอยากประกาศให้สังคมได้รับรู้ว่า ครอบครัวเราทั้งสองยินดีปรองดองเป็นทองแผ่นเดียวกัน"

"ยังไงคะท่าน?" ขณะที่ถามเกษมราษฎร์ดวงตาพุดตาลได้หันมองไปดูเรวทัตสามีเก่า หวังว่าท่านจะหันมองมาที่นางบ้าง แต่ไม่เลย ท่านยังคงนั่งหันหลังให้

และเกษมราษฎร์ก็ได้เห็นแววตานั้นของนาง ถึงแม้ท่านจะทำดีให้ตายก็คงไม่ได้หัวใจของผู้หญิงคนนี้มาครอบครอง

"เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่านะครับ ที่ผมจัดงานขึ้นมาในวันนี้ แค่อยากให้ทุกคนรับรู้ว่า ลูกชายของผมผู้พันกองทัพ กำลังคบหาดูใจอยู่กับลูกสาวของคุณพุดตาล"

"คะ?" จากที่ทุกคนจ้องมองพุดตาล ตอนนี้สายตาหลายคู่หันมองมาที่เมขลา

"กองทัพ" คนเป็นพ่อเอ่ยชื่อลูกชายเพื่อให้ลูกชายได้กล่าวอะไรเกี่ยวกับผู้หญิงที่กำลังดูใจกันอยู่ และนี่มันคือแผนสำรองของเกษมราษฎร์ ถ้าพุดตาลไม่มีใจให้กับพ่อ ถ้างั้นก็ขอได้เกี่ยวดองทางลูกแล้วกัน

"What??" เธอคนที่เพิ่งเดินเข้ามาร่วมงาน ไม่รู้จะตกใจอะไรก่อนดี ลานจอดรถคนหนึ่ง ประตูทางเข้าคนหนึ่ง พอเข้ามาในงานก็ควงอีกคนหนึ่ง "Oh My God"

"เมย์ขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ" เมขลาทำอะไรไม่ถูก เรื่องเข้าห้องน้ำเธอก็ไม่ได้โกหกเพราะตอนนี้ตกใจแทบจะกลั้นไม่อยู่แล้ว

ทุกคนในงานต่างก็มองมาที่กองทัพเป็นตาเดียว ส่วนกองทัพและคนที่นั่งร่วมโต๊ะกันอยู่มองตามเมขลาไป

คนที่มองตามเมขลาอีกคนก็คือแพรวพราว เพราะคิดว่าลูกสาวที่ถูกทิ้งหรือจะมาสู้ลูกสาวตัวเองได้ แต่พอมองไปเห็นใครบางคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลก็มีรอยยิ้มขึ้นมา

"นั่นไงคะมาแล้ว" เสียงนี้ดังขึ้นทุกคนต่างก็มองไปดูคนที่แพรวพราวชี้ไป "มโนราห์เข้ามาสิลูก"

หญิงสาวได้ยินเสียงแม่เรียกก็เดินตรงเข้ามาหา สายตาเธออดมองไปทั่วงานไม่ได้ เพราะทุกคนก็มองมาที่เธอเช่นกัน

"คุณแม่"

"คนนี้ไงคะ ที่กำลังคบหาดูใจกับผู้พันกองทัพอยู่" แพรวพราวถือโอกาสสวมรอย และดีใจที่ลูกสาวตัวเองเข้ามาได้จังหวะมาก

"คุณแม่พูดอะไรคะ!?"

"ตามแม่มานี่สิลูก" แพรวพราวคว้าแขนลูกสาวให้เดินตามมา อย่างที่รู้กันอยู่นางเป็นดาราอันดับต้นๆ ถึงแม้จะตกอับแต่การเล่นละครของนางก็ไม่แพ้ใคร

"ทุกคนคะ ดิฉันขอแนะนำต่อจากท่านพลเอกเลยนะคะ คนนี้มโนราห์ หรือน้องโมนาซึ่งเป็นลูกสาวอีกคนของดิฉันและท่านพลเอกเรวทัต" นาทีนี้รอให้สามีพูดคงไม่ได้แล้ว นางต้องเป็นคนออกโรงเองถึงจะได้ทุกอย่างมาครอง

และแพรวพราวก็พูดดังฟังชัดมาก จนคนที่นางกล่าวอ้างไม่รู้จะแก้ตัวยังไง

"และอยากจะแจ้งอีกเรื่อง น้องโมนาแล้วผู้พันกองทัพอาจจะมีข่าวดีในเร็ววันนี้ค่ะ"

"มะ..แม่คะ" มโนราห์จะหยุดแม่ก็ไม่ทันแล้ว

หน้าโรงแรม..

เมขลาไม่รู้หรอกว่าหลังจากที่เธอออกมาด้านในมันเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนนี้รู้แค่ว่าต้องไปจากที่นี่ก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากัน

"พาฉันไปจากที่นี่ที"

"ข้างในเกิดอะไรขึ้น"

"พวกท่านจะให้ฉัน.."

เธอพูดมาแค่นี้เพลิงก็พอจะเดาได้แล้ว มือหนาเอื้อมไปคว้าแขนของเธอแล้วพามาที่รถ