ตอน บทที่143 อยู่ด้วยกัน จาก เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่143 อยู่ด้วยกัน คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการโต้แย้ง เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน ที่เขียนโดย จิ่นอวิ๋น เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
แม้ว่าสวีซุ่ยหนิงจะไม่ได้คิดที่จะให้อภัยเฉินลู่ แต่เธอก็เต็มใจที่จะทำสิ่งต่าง ๆ ที่จะขัดขวางโจวอี้
เธอแก้ไขประโยคครั้งแล้วครั้งเล่า
ผมไม่มีความรู้สึกดีต่อโจวอี้แม้แต่นิดเดียว และไม่มีทางที่จะเป็นไปได้ด้วย แฟนสาวจิตใจดี เห็นเธอลำบากใจสงสารเธอ ถามผมว่าจะสามารถช่วยได้ไหม ผมถึงได้ยื่นมือไปช่วยเหลือ ผมกับแฟนรักกันมาก และหวังว่าทุกท่านจะหยุดคาดเดาเรื่องที่เกี่ยวกับผมและคุณโจว
สวีซุ่ยหนิงได้โพสต์ข้อความนี้ลงในเวยป๋อโดยตรง และเข้าไปในโมเมนต์ของเขา แทนที่จะโพสต์ภาพคู่ กลับโพสต์ภาพถ่ายของเธอที่เธอถ่ายเองลงไป
จากนั้นก็ตอบกลับด้วยความคิดเห็นต่อไปว่า: แฟนสาวขโมยโทรศัพท์ผมโพสต์
คนคนนั้นตอบว่า: ซ้อไม่ใช่โจวอี้?
สวีซุ่ยหนิงโยนโทรศัพท์ไปให้เฉินลู่ พูดว่า "นายดูตรงแสดงความคิดเห็นให้ดีๆ สิ นั่นคือสิ่งที่นายบอกว่าเธอไม่ได้มีความหมายกับนาย? ที่จริงนายรู้อยู่ในใจ ว่าเธอไม่ได้ปล่อยนายไปโดยสมบูรณ์ และนายยังไปหาเธอทุกวัน”
เฉินลู่กล่าวว่า “เธอถูกกระทำแบบนี้ก็เพื่อตระกูลเฉิน ฉันละเลยไม่ได้”
สวีซุ่ยหนิงกล่าวว่า "นายใช้เงินหาหมอให้เธอก็จบ จำเป็นต้องไปด้วยตัวเองแบบนี้ทุกวันเหรอ นายไปถามผู้หญิงคนไหนก็ได้ รับประกันได้เลยทุกคนล้วนรู้สึกไม่พอใจ”
ขณะที่เธอกำลังพูด โทรศัพท์ของเฉินลู่ได้ดังขึ้น
แค่ดูก็รู้ นี่ไม่ใช่โจวอี้เหรอ เห็นได้ชัดว่าได้เห็นเวยป๋อและในโมเมนต์ จึงทำให้อดใจไม่ไหว
สวีซุ่ยหนิงมองที่โทรศัพท์ของเฉินลู่เล็กน้อย อยากจะแย่งโทรศัพท์มาจากมือเขา
เฉินลู่กั้นไว้โดยไม่รู้ตัว
สวีซุ่ยหนิงหยุดนิ่งไป และพูดว่า "ฉันเพิ่งโพสต์บนโมเมนต์และเวยป๋อเอง ไม่ได้กำหนดเป้าหมายไปที่เธอนะ?"
เฉินลู่ยังคงยื่นโทรศัพท์ให้เธอ และพูดว่า “เธอรับเถอะ”
เฉินลู่ขมวดคิ้ว แต่ไม่พูดอะไร
สวีซุ่ยหนิงไม่สนใจเฉินลู่ จึงผล็อยหลับไป เมื่อเธอครึ่งหลับครึ่งตื่น ถึงพบว่าเฉินลู่ได้ลุกขึ้นแล้ว เธอรู้สึกงุนงงเล็กน้อย แต่ไม่ได้ถามอะไรเลย
จนกระทั่งเฉินลู่โทรศัพท์ ถามว่าคนนั้นเป็นยังไงบ้าง
สวีซุ่ยหนิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ และพูดว่า "ใครเป็นอย่างไรบ้าง?”
เฉินลู่หยุด และพูดเบา ๆ ว่า “เมื่อคืน โจวอี้ตกจากเตียงโรงพยาบาล แล้วกระแทกไปที่มุมโต๊ะโดยไม่ทันระวัง สถานการณ์ตอนนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่”
สวีซุ่ยหนิงไม่รู้ว่าเฉินลู่กำลังโทษเธอเรื่องเมื่อวานนี้ที่กัดโจวอี้ไม่ปล่อยจึงตั้งใจหาความรู้สึกที่มีอยู่ออกมา
จะเป็นไปได้หรือไม่นั้น ก็ไม่สนใจแล้ว
และเธอกำลังจะนอนลง เฉินลู่ได้กล่าวว่า “เธอก็รีบลุกขึ้นเร็วๆ ไปดูโจวอี้ด้วยกันกับฉัน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน
แรกๆ สงสารนอ อ่านไปอ่านมาสงสารพอ...
เฉินลู่ไอ้คนเลว ส่วนสวีซุ่ยหนิงก็ใจอ่อนน่าสงสารเสียจริง...
ซุยหนิงย้ายที่อยู่เถอะ สงสารนาง เจอแต่ผู้ชายเลวๆ...
สวีซุยหนิงทำไมชอบเป็นของเล่นของเฉินลู่ล่ะ...
ช่วยอัพต่อด้วยค่ะ...