เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 143

แม้ว่าสวีซุ่ยหนิงจะไม่ได้คิดที่จะให้อภัยเฉินลู่ แต่เธอก็เต็มใจที่จะทำสิ่งต่าง ๆ ที่จะขัดขวางโจวอี้

เธอแก้ไขประโยคครั้งแล้วครั้งเล่า

ผมไม่มีความรู้สึกดีต่อโจวอี้แม้แต่นิดเดียว และไม่มีทางที่จะเป็นไปได้ด้วย แฟนสาวจิตใจดี เห็นเธอลำบากใจสงสารเธอ ถามผมว่าจะสามารถช่วยได้ไหม ผมถึงได้ยื่นมือไปช่วยเหลือ ผมกับแฟนรักกันมาก และหวังว่าทุกท่านจะหยุดคาดเดาเรื่องที่เกี่ยวกับผมและคุณโจว

สวีซุ่ยหนิงได้โพสต์ข้อความนี้ลงในเวยป๋อโดยตรง และเข้าไปในโมเมนต์ของเขา แทนที่จะโพสต์ภาพคู่ กลับโพสต์ภาพถ่ายของเธอที่เธอถ่ายเองลงไป

จากนั้นก็ตอบกลับด้วยความคิดเห็นต่อไปว่า: แฟนสาวขโมยโทรศัพท์ผมโพสต์

คนคนนั้นตอบว่า: ซ้อไม่ใช่โจวอี้?

สวีซุ่ยหนิงโยนโทรศัพท์ไปให้เฉินลู่ พูดว่า "นายดูตรงแสดงความคิดเห็นให้ดีๆ สิ นั่นคือสิ่งที่นายบอกว่าเธอไม่ได้มีความหมายกับนาย? ที่จริงนายรู้อยู่ในใจ ว่าเธอไม่ได้ปล่อยนายไปโดยสมบูรณ์ และนายยังไปหาเธอทุกวัน”

เฉินลู่กล่าวว่า “เธอถูกกระทำแบบนี้ก็เพื่อตระกูลเฉิน ฉันละเลยไม่ได้”

สวีซุ่ยหนิงกล่าวว่า "นายใช้เงินหาหมอให้เธอก็จบ จำเป็นต้องไปด้วยตัวเองแบบนี้ทุกวันเหรอ นายไปถามผู้หญิงคนไหนก็ได้ รับประกันได้เลยทุกคนล้วนรู้สึกไม่พอใจ”

ขณะที่เธอกำลังพูด โทรศัพท์ของเฉินลู่ได้ดังขึ้น

แค่ดูก็รู้ นี่ไม่ใช่โจวอี้เหรอ เห็นได้ชัดว่าได้เห็นเวยป๋อและในโมเมนต์ จึงทำให้อดใจไม่ไหว

สวีซุ่ยหนิงมองที่โทรศัพท์ของเฉินลู่เล็กน้อย อยากจะแย่งโทรศัพท์มาจากมือเขา

เฉินลู่กั้นไว้โดยไม่รู้ตัว

สวีซุ่ยหนิงหยุดนิ่งไป และพูดว่า "ฉันเพิ่งโพสต์บนโมเมนต์และเวยป๋อเอง ไม่ได้กำหนดเป้าหมายไปที่เธอนะ?"

เฉินลู่ยังคงยื่นโทรศัพท์ให้เธอ และพูดว่า “เธอรับเถอะ”