เทพโอสถผงาดโลกา นิยาย บท 2

สายฝนช่วยทำให้ปราณทมิฬลดต่ำลงได้ เช่นนี้ทำให้เสิ่นเสียงมองลึกลงไปในหน้าผาได้ชัดขึ้น เขาจึงลงไปลึกกว่านี้เพื่อค้นหา "เห็ดหลินจือนรก" นั่นให้พบ

ถึงแม้เขาไม่จำเป็นต้องใช้เห็ดหลินจือนรก แต่หลังจากเขาได้สมุนไพรศักดิ์สิทธิ์นี้มาก็สามารถนำไปแลกโอสถล้ำค่าได้มากมาย ซึ่งจะช่วยให้เขาหลุดพ้นจากข้อจำกัดในตอนนี้และมีพลังที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น

เม็ดฝนตกกระทบร่างเสิ่นเสียงทำให้เขารู้สึกไม่สบายตัวอย่างมาก ขณะเดียวกันก็ทำให้หินบนหน้าผาลื่นมากขึ้น เขาจึงต้องเพิ่มความระมัดระวังและค่อย ๆ ไต่ลงไปในหน้าผา มิเช่นนั้นหากไม่ระวังเขาอาจตกลงไปก็ได้

ไม่มีใครรู้ว่าด้านล่างผาปีศาจอมตะมีอะไรอยู่กันแน่ แม้จะมีหลายคนที่เคยลงไปแต่ก็ไม่มีใครกลับขึ้นมาได้เลย หากตกลงไปมีเพียงต้องตายสถานเดียว!

สองชั่วยามต่อมา ฝนยังคงตกหนัก เสิ่นเสียงอาศัยร่างกายที่แข็งแกร่งจากการฝึกฝนมานานหลายปีของเขาปีนลึกลงไปหลายสิบจั้งของหน้าผา

เสิ่นเสียงค้นพบสถานที่ที่เหมาะแก่การพักผ่อน ยามนี้เขามองดูด้านล่างอย่างระมัดระวัง ทันใดนั้น เขามองเห็นอะไรบางอย่าง มันทำให้เขาหัวใจเต้นแรงขึ้นมา

"เห็ดหลินจือนรก!" เสิ่นเสียงตะโกนด้วยความตื่นเต้นดีใจ สายตาจ้องมองลงไปด้านล่าง ลึกลงไปประมาณสิบจั้ง มีบางอย่างซึ่งลักษณะเหมือนจานสีขาวแปะติดอยู่บนหน้าผา เขามั่นใจมากว่ามันคือเห็ดหลินจือนรก

สถานที่แห่งนี้ปกคลุมไปด้วยปราณมรณะสีดำตลอดทั้งปี และสีของเห็ดหลินจือนรกนั้นก็เหมือนสีหน้าผามากจึงค้นพบได้ยาก

เสิ่นเสียงปีติยินดียิ่งนัก เขาพยายามสงบสติอารมณ์และพักผ่อนครู่หนึ่งถึงได้ค่อย ๆ ไต่ลงไปด้านล่าง

เสิ่นเสียงก็ได้มาถึงเห็ดหลินจือนรก เขากลืนน้ำลายมองดูเห็ดสีขาวที่ใหญ่เท่าชามนั่น เขายังสัมผัสได้ถึงพลังชีวิตอันแรงกล้าที่แผ่ซ่านออกมาจากเห็ดหลินจือนรก

เสิ่นเสียงยื่นมือข้างหนึ่งออกไปเก็บเห็ดหลินจือนรก เขาประเมินว่ามันคงมีอายุมากกว่าพันปี หากนำไปประมูล มันจักต้องมีมูลค่าสูงมากเป็นแน่

เสิ่นเสียงใช้ความพยายามอย่างมากถึงเก็บเห็ดหลินจือมาได้ และใส่มันลงในถุงเก็บของอันล้ำค่า พร้อมกับยิ้ม "ฮ่า ๆ ถึงเวลาที่ข้าจะฟื้นตัวแล้ว!"

แค่เขานำเห็ดหลินจือนรกไปขาย ก็จะสามารถซื้อโอสถที่มีระดับขั้นไม่เลวได้มากมาย ถึงตอนนั้นเขาก็จะพัฒนาอย่างก้าวกระโดด