เทพโอสถผงาดโลกา นิยาย บท 4

สตรีพราวเสน่ห์ขยิบตาให้เสิ่นเสียง ท่าทางมีเสน่ห์ยั่วยวนของนางทำให้เสิ่นเสียงหัวใจสั่นไหว และคำพูดของนางยังทำให้เขาตะลึง ขณะเดียวกันเขายังสับสนเล็กน้อย เขาดูออกว่าสตรีสองนางนี้แข็งแกร่งมาก เพียงแค่ตอนนี้ได้รับบาดเจ็บจึงไม่สามารถขยับตัว แล้วเขาจะช่วยอะไรพวกนางได้อีก?

สตรีเย็นชาดวงตาเป็นประกาย นางกล่าวอย่างเยือกเย็น "เจ้าหนุ่ม ข้ามอบเส้นชีพจรจื้อหยินให้เจ้าและถ่ายทอดวิชามารที่ข้าฝึกฝนให้ด้วย รับรองว่าวิชามารของข้าไม่ด้อยไปกว่าวิชาเทพของศิษย์น้องข้า พวกเราไม่ผิดคำพูดแน่"

เสิ่นเสียงตะลึง เส้นชีพจรวิญญาณชั้นสูงก็นับเป็นอัจฉริยะแล้ว และเหนือเส้นชีพจรวิญญาณยังมีเส้นชีพจรลี้ลับซึ่งพบเห็นยาก เหนือเส้นชีพจรลี้ลับยังมีเส้นชีพจรสวรรค์ และเหนือเส้นชีพจรสวรรค์ก็คือเส้นชีพจรเทพในตำนาน

หากมีเส้นชีพจรเทพหนึ่งเส้น ก็นับว่าเหนือชั้นมากแล้ว!

"พวกท่านตกลงมาจากด้านบนจนสมองกระทบกระเทือนหรือไม่ อย่ามาล้อข้าเล่นเลย ข้าไม่มีเวลามาเล่นไร้สาระกับพวกท่านอยู่ที่นี่หรอกนะ" แม้ว่าเมื่อครู่เสิ่นเสียงจะตะลึงไป แต่เขาก็ยังไม่ปักใจเชื่อ

"หากเจ้าได้มันไป การกลายเป็นนักยุทธผู้แข็งแกร่งมันก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป แต่ถึงตอนนั้นเจ้าจะต้องช่วยพวกเราฟื้นฟูพลัง" สตรีพราวเสน่ห์กล่าวอย่างเย้ายวน น้ำเสียงของนางทำให้เสิ่นเสียงรู้สึกกระดูกไร้กำลังวังชา

สตรีเย็นชากล่าวขึ้น "พวกเราถูกศัตรูทำให้ติดอยู่ที่นี่ ร่างกายบาดเจ็บสาหัส ไม่อาจขยับตัวได้ และที่นี่ยังมีสัตว์อสูรที่ร้ายกาจแฝงตัวอยู่ พวกเราต้องไปจากที่นี่โดยเร็ว"

ตอนนี้พวกนางไม่สามารถขยับได้ เส้นชีพจร กระดูก ตันเถียน และอวัยวะภายในล้วนได้รับบาดเจ็บสาหัส อาจกล่าวได้ว่าถูกทำลายจนใช้งานไม่ได้ ทั้งหมดนี้เกิดจากการที่ทั้งสองได้ต่อสู้กับศัตรู และทำให้เกิดแผ่นดินสั่นสะเทือนจนเสิ่นเสียงตกลงมา

การปรากฏตัวของเสิ่นเสียงชายหนุ่มผู้ใจดี นับเป็นโอกาสดีของพวกนางที่จะฟื้นตัว จะต้องรู้ว่าที่นี่มีสัตว์อสูรปรากฏตัวอยู่บ่อย ๆ พวกนางไร้เรี่ยวแรงต่อต้าน มีแต่จะกลายเป็นอาหารของสัตว์อสูร

"ตอนนี้เจ้าต้องเชื่อพวกเรา มิเช่นนั้นชีวิตนี้เจ้าอย่าคิดออกไปจากที่นี่ได้เลย" สตรีพราวเสน่ห์กล่าวอย่างจริงจัง

เสิ่นเสียงยากที่จะยอมรับการประทานเส้นชีพจรเทพให้ผู้อื่นอย่างง่ายดายของสตรีทั้งสอง แถมพวกนางยังมีวิชามารกับวิชาเทพอีกด้วย แต่ตอนนี้เขาทำได้เพียงเลือกที่จะเชื่อเท่านั้น

เสิ่นเสียงถอนใจอย่างขมขื่น แล้วกล่าว "ข้าน้อยนามว่าเสิ่นเสียง หวังว่าพวกท่านจะไม่ปั่นหัวข้าเล่น"