ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 171

ฮองเฮา? หมดสติ? หยุนชางเงยหน้าขึ้นมองเฉี่ยนอิน ก็เห็นโทสะซ่อนอยู่ในดวงตาของนาง หยุนชางยกมุมปากขึ้นแล้วก้มลงมองถ้วยชาในมือนาง "นางเริ่มจะฉลาดขึ้นแล้ว"

การหมดสติไปเป็นเพียงการแสดงความอ่อนแอ ในสายตาของผู้คนจำนวนมากฮองเฮาผู้นี้เป็นผู้สูงส่งและหนักแน่น หรือกระทั่งอาจไม่มีหัวใจ ในหลายปีมานี้หลี่อี้หรานแสดงได้อย่างสมบทบาทเป็นอย่างดี แม้นางจะรู้ว่านางไม่สามารถให้กำเนิดลูกได้อีก แต่นางก็เพียงเสียอาการไปชั่วเวลาหนึ่งเท่านั้น ในชั่วพริบตานางก็เปลี่ยนเป็นฮองเฮาที่ดูราวกับไม่มีอารมณ์สุขเศร้าใดๆ

แต่ก็เป็นเพราะเหตุนี้เอง เมื่อนางหมดสติไปอย่างกะทันหันจึงทำให้คนอื่นๆ ไม่ทันตั้งตัว

หมิงไท่เฟยเพิ่งทำให้จักรพรรดิหนิงโมโห หัวจิ้งยังคงพักฟื้นอยู่ จวนมหาเสนาบดีก็สถานการณ์ไม่ค่อยจะดีนัก ในเวลานี้จู่ๆ ฮองเฮาก็ยังมาหมดสติไปอีก

หยุนชางกระตุกยิ้ม "ไปกันเถอะ ไปดูที่วังชีอู๋เสียหน่อย"

เมื่อมาถึงวังชีอู๋ก็พบว่ามีคนไม่น้อยอยู่ในห้องบรรทมของฮองเฮาอยู่แล้ว จักรพรรดิหนิง หมิงไท่เฟย หลี่ฝูยี หย่าผิน ฉินเมิ่งและยังมีนางสนมอีกสองสามคนที่นางไม่คุ้นเคย

หมอหลวงกำลังตรวจชีพจรอยู่ด้านข้าง บนใบหน้าของหมิงไท่เฟยเต็มไปด้วยความกังวล "ฮองเฮาเป็นอะไรไป?"

หมอหลวงรีบกล่าวว่า "ฮองเฮาทรงคิดมากเกินไป ทำให้ส่งผลร้ายต่อร่างกาย เกรงว่าอาจต้องรออีกประมาณหนึ่งชั่วยามจึงจะฟื้น เพียงแต่เดิมทีพระวรกายของนางก็ไม่ค่อยดีอยู่แล้ว เช่นนี้เกรงว่าจะส่งผลร้ายไปจนถึงรากฐานของร่างกาย เมื่อนางฟื้นแล้วก็ต้องพักผ่อนอย่างสงบ หากยังคิดมากเป็นกังวลอยู่อีก เกรงว่า..." หมอหลวงส่ายหัว หมิงไท่เฟยก็รู้ดีว่าเขาหมายความว่าอย่างไร นางขมวดคิ้วมุ่นและไม่ได้พูดอะไรอยู่นาน

จักรพรรดิหนิงมองดูสีหน้าซีดเซียวของฮองเฮาที่กำลังนอนอยู่บนเตียง สายตาเขาลึกล้ำราวหยดหมึกและไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ผ่านไปครู่หนึ่งจึงหันมามองเหล่านางสนมที่อยู่ในห้องแล้วพูดว่า "ในเมื่อหมอหลวงบอกแล้วว่าฮองเฮาต้องพักรักษาตัวอย่างสงบ พวกเจ้าก็ไม่ต้องคอยอยู่รับใช้หรอก ไปเถอะ"

ทุกคนมองหน้ากัน ต่างก็พยักหน้าแล้วถอยออกไป

หยุนชางไม่ได้ตามไปด้วย เพียงแต่กระซิบว่า "อย่างไรเสด็จแม่ก็ต้องมีคนอยู่ดูแล เสด็จพ่อราชการยุ่งมาก เช่นนั้นก็ให้เป็นหน้าที่ของชางเอ๋อร์เถอะเพคะ"

จักรพรรดิหนิงเบนสายตามาที่หยุนชาง เมื่อกำลังจะเอ่ยปากก็ได้ยินเสียงของหมิงไท่เฟยดังขึ้น "ชางเอ๋อร์เป็นองค์หญิง จะดูแลใครเป็นได้อย่างไร อีกครู่ข้าจะหามามาที่มีประสบการณ์ส่งมาสักสองสามคน คนหนุ่มสาวอย่างพวกเจ้าไปทำเรื่องของตนเองเถอะ"

หยุนชางเงียบไปครู่หนึ่งแล้วตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แววตาน้อยใจเล็กน้อย หมิงไท่เฟยเห็นดังนั้นก็ให้หัวใจกระตุกวูบ หยุนชางผู้นี้หมายความว่าอย่างไรกันแน่? หรือว่าต้องการให้จักรพรรดิหนิงรู้สึกว่านางปฏิบัติต่อหยุนชางไม่ดี? ช่างเป็นอุบายอะไรเช่นนี้! หมิงไท่เฟยกัดฟัน ในใจของเธอเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ข้าอยากจะดูนักว่านางจะแสร้งทำเป็นน่าสงสารและไร้เดียงสาไปได้อีกนานแค่ไหน