ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 189

"ไร้สาระ บนโลกนี้มีผีที่ไหนกัน เพ้อเจ้อ ข้าจะให้คนออกตามหานางกำนัลสองคนนั้นเอง เจ้าวางใจเถอะ" หมิงไท่เฟยขมวดคิ้ว พระนางตรัสออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

หยุนชางพยักหน้า "ถ้าเช่นนั้น คงต้องลำบากเจ้าจอมแล้วเพคะ"

หมิงไท่เฟยมองไปที่หยุนชาง สักครู่จึงตรัสว่า "ชางเอ๋อร์ ประเดี๋ยวเจ้าก็ต้องออกเรือนแล้ว เมื่อครู่เจ้าบอกว่าทักษะการดูแลคนในปกครองของเจ้ายังไม่สู้ดีนัก ข้าจึงนึกได้ว่า ที่ผ่านมาไม่มีมามาอบรมคอยช่วยชี้แนะเจ้า เป็นเพราะเจ้าออกไปอยู่นอกวังตั้งแต่เด็ก แต่วันนี้เจ้าก็อยู่ในวังแล้ว และกำลังจะอภิเษก มีหลายสิ่งหลายอย่างจำเป็นต้องให้มามาอบรมดูแลเจ้า คนของข้าในตอนนี้ นอกจากอวี้มามาแล้วยังมีมามาอีก 2 คน คือหลี่มามาและสวีมามา ล้วนเป็นมามาที่มีฝีมือ ประเดี๋ยวเจ้าจงพาพวกนางกลับตำหนักชิงซินไปด้วย เมื่อเจ้าออกเรือนไปอยู่จวนจิ้งอ๋องแล้วยังมีสิ่งที่ต้องเรียนรู้อีกมาก มีพวกนางคอยติดตามจะได้ไม่ลำบาก"

หยุนชางแอบหัวเราะในใจ พระนางไม่คิดที่จะลักลอบวางแผนเงียบๆเสียแล้ว ตอนนี้กลับจัดแจงส่งคนเข้ามาในตำหนักชิงซินอย่างโจ่งแจ้ง และถึงกับใช้การอภิเษกมาเป็นข้ออ้าง ทำให้ตนยากจะปฏิเสธ

"เจ้าจอมทรงมีพระเมตตาต่อชางเอ๋อร์ยิ่งนัก แต่ว่า คนสนิทของเจ้าจอมก็มีเพียงมามา 3 คน หากว่าจู่ๆชางเอ๋อร์ขอตัวพวกนางไปทีเดียว 2 คน เกรงว่าผู้ที่จะคอยช่วยเหลือดูแลพระองค์จะไม่เพียงพอ พระองค์ต้องทรงดูแลปกครองถึง 6 ตำหนัก มิอาจขาดคนสนิทที่คอยดูแลพระองค์ได้นะเพคะ" หยุนชางยิ้มอย่างสุภาพ แต่สายตากลับแฝงไปด้วยความแน่วแน่

พระนางคิดว่าตนเองเป็นผู้ปกครองที่เก่งกาจมากหรืออย่างไร

"อีกอย่าง ในช่วงที่เสด็จแม่กำลังรอประสูติอยู่ที่เมืองเฟิ่งไหลนั้น นางได้ขอร้องเรื่องนี้ต่อเสด็จพ่อเอาไว้แล้ว เสด็จพ่อทรงตรัสว่าเมื่อเสด็จแม่มีพระประสูติกาลแล้ว จะให้คนไปเชิญเหยียนมามากับเจิ้งมามามาให้การอบรมชางเอ๋อร์ เหยียนมามาเป็นพระนมของเสด็จพ่อ เจิ้งมามาก็เป็นคนที่เสด็จแม่ทรงเชื่อพระทัย แต่ว่า ผู้ที่เจ้าจอมทรงวางพระทัยนั้นก็ย่อมดีเลิศ ชางเอ๋อร์ตัดสินใจไม่ถูกเลยเพคะ หรือว่า ชางเอ๋อร์จะไปทูลปฏิเสธเสด็จพ่อ ชี้แจงว่าเจ้าจอมทรงจัดเตรียมมามาอบรมไว้ให้ชางเอ๋อร์แล้ว......" หยุนชางขมวดคิ้วแสร้งทำท่าทางหนักใจ

หมิงไท่เฟยขมวดคิ้ว รู้สึกขุ่นเคืองอยู่ในใจ นี่จักรพรรดิหนิงจัดแจงเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วหรือนี่ ไยตนจึงไม่เคยรับรู้มาก่อนเลย

"เหยียนมามางั้นหรือ? ข้าจำได้ว่านางได้ออกไปอยู่นอกวังตั้งแต่ 4 ปีที่แล้วแล้ว ข้าได้ยินว่าสะใภ้ของนางได้ให้กำเนิดลูกชายที่อ้วนท้วนสมบูรณ์ ตอนนี้นางกำลังเลี้ยงหลานอยู่ที่บ้าน" หมิงไท่เฟยเพิ่งนึกขึ้นมาได้

หยุนชางเลิกคิ้ว "เพคะ แต่ชางเอ๋อร์ก็ไม่ทราบว่าเสด็จพ่อทรงตรัสอะไรกับนาง เหยียนมามาจึงตอบตกลงกับเสด็จพ่อ นางบอกว่าหลานชายอายุได้ 4 ขวบแล้ว อีกไม่กี่เดือนก็จะส่งไปเรียนหนังสือที่สำนักแห่งหนึ่ง นางจึงไม่มีอะไรทำมากนัก เลยรับปากกับเสด็จพ่อเพคะ คาดว่าอีกประมาณ 3-4 เดือน เหยียนมามาจะกลับเข้ามาในวังเพคะ"

หมิงไท่เฟยรู้สึกขัดใจ แต่สักพัก นางก็ยิ้มและพูดว่า "เหยียนมามาดูแลฮ่องเต้มาตั้งแต่เล็กจนโต เหยียนมามาจึงถือว่าเป็นมามาที่ดีที่สุด ในเมื่อฮ่องเต้ทรงตระเตรียมเอาไว้แล้ว เช่นนั้นข้าก็จะไม่ขอก้าวก่าย"

เมื่อเห็นว่าแผนการที่ตนวางไว้ไม่เป็นผล พระนางทรงครุ่นคิดถึงสิ่งที่หยุนชางได้พูดออกไปทั้งหมด ในใจของหมิงไท่เฟยร้อนรุ่ม แล้วพระนางก็ให้หยุนชางกลับไป

หยุนชางเห็นสีหน้าท่าทางของหมิงไท่เฟยไม่สู้ดีนัก ทำให้นางเชื่อมั่นกับสิ่งที่นางคาดการณ์ไว้มากขึ้นกว่าเดิม แล้วนางก็สั่งให้คนคอยสอดส่องสถานการณ์ภายในตำหนักฉางชุน เช้าวันถัดมา เฉี่ยนอินก็ได้มารายงาน

"องค์หญิงเพคะ ที่ตำหนักฉางชุนเมื่อคืนนี้เหมือนว่าพระนางจะทรงพระสุบินร้ายเพคะ พระนางทรงรู้สึกตัวขึ้นมากลางดึก ทรงร้องลั่นด้วยความตกพระทัย พระนางตะโกนไม่หยุดว่าหมิ่นเอ๋อร์ อย่า อย่า หลังจากนั้นแล้ว ห้องบรรทมในตำหนักฉางชุนก็เปิดไฟสว่างตลอดทั้งคืนเลยเพคะ"

หยุนชางปิดฝาถ้วยน้ำชา นางยิ้ม "คนที่ไม่ได้ปองร้ายผู้อื่น ก็ไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวผีสางมาหลอกหลอน ลักษณะอาการของพระนาง เห็นได้ชัดเจนว่าคงทำผิดกับผู้อื่นมามาก"

เฉี่ยนอินฉุกคิดอีกเรื่องขึ้นมาได้ จึงรีบรายงาน "องค์หญิงเพคะ เย็นวานนี้เมิ่งเจี๋ยยวี๋ได้ไปที่ตำหนักฝูเหม่ยเหริน ทั้งสองดูจะพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเลยเพคะ......"