ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 197

และยังได้ยินหญิงสาวพูดอีกว่า "ในเมื่อพี่สาวเวินมีบรรทัดฐานในใจกับสามัญชนธรรมดาแล้ว องค์หญิงฮุ่ยกั๋วเป็นถึงลูกสาวขององค์จักรพรรดิ. อีกทั้งยังได้รับตำแหน่งองค์หญิงขั้นหนึ่งจากจักรพรรดิเช่นนี้ เมื่อพี่สาวเวินคุยกับองค์หญิงเช่นนั้นเหมาะสมหรือไม่ ? เมื่อครู่พี่สาวเวินมิใช่พูดถึงกฎของแคว้นหนิงงั้นหรือ. เกรงว่าท่านจะรู้เรื่องภายในมากกว่าองค์หญิงเสียอีก ถ้าอย่างนั้นพี่สาวเวินช่วยบอกกับสามัญชนผู้นี้หน่อยได้หรือไม่ว่า หากไม่เคารพองค์หญิงขึ้นหนึ่งแล้ว จะต้องถูกลงโทษอะไรบ้าง"

หยุนชางเลิกคิ้วขึ้นพรางหัวเราะตอบกลับ "พี่สาวท่านนี้ถามคำถามเสีย จนทำให้พี่สาวเวินตอบไม่ถูกแล้ว พ่อของพี่สาวเวินนั้นเป็นถึงรองเจ้ากรมมหาดไทย เป็นทั้งเสาหลักสำคัญของแคว้น ทุกวันต้องยุ่งเป็นธรรมดา อีกทั้งยังสั่งสอนพี่สาวเวินไม่ได้อย่างที่ควร เวินอุทิศตนเพื่อประชาชนเช่นนี้ เปิ่นกงจึงต้องปฏิบัติต่อพี่สาวเวินเป็นอย่างดีเพื่อหลีกเลี่ยงความกังวลของอาจารย์เวิน เมื่อครู่นี้จะถือเสียว่าพี่สาวเวินหยอกล้อกับข้าเพียงเท่านั้น ขอทุกคนอย่าได้ใส่ใจ. ทว่าจ้องมองไปยังหญิงสาวที่พูดเมื่อครู่นี้"พี่สาวท่านนี้เป็นคนที่ใดกัน"

หญิงสาวรีบร้อนตอบกลับ "หม่อมฉันซุนหย่าเหนียง จากเมืองจิ่นเพคะ"

หยุนชางเพียงยิ้มเล็กน้อย "โอ้ ที่แท้เป็นลูกสาวของท่านเจ้าเมืองจิ่น? ยินดีที่ได้รู้จัก"

ซุนหย่าเหนียง พลางเงียบลง สีหน้าไม่ค่อยมีความสุขยิ่งนัก "องค์หญิงทรงยกย่องเกินไปแล้ว"

เมื่อทุกคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น พลันสาวใช้เดินเข้ามา ท่าทีที่ดูคุ้นเคยเหมือนกับเคยเห็นที่ใดมาก่อน สาวใช้เมื่อเห็นหยุนชางพลันคุกเข่าลงที่เบื้องหน้า "องค์หญิงเพคะ นู๋ปี๋เป็นสายใช้คนสนิทขององค์หญิงหัวจิ้ง เมื่อครู่องค์หญิงหัวจิ้งยังเดินเล่นอยู่ที่สวนด้านหลังด้วยอารมณ์ไม่ค่อยดี นู๋ปี๋จึงถอยออกมา ทว่า เมื่อนู๋ปี๋เดินกลับไปกับไม่เห็นองค์หญิงหัวจิ้งแล้วเพคะ "

หยุนชางรีบร้อนยืนขึ้นพลางเดินลงไปข้างหน้าสาวใช้ ด้วยสีหน้าที่ร้อนรน "เจ้าพูดอะไร? เสด็จพี่หายไปงั้นหรือ? พวกเจ้ารับใช้องค์หญิงกันยังไง? "

เมื่อหยุนชางกำลังจะสั่งสอนสาวใช้อยู่นั้น ได้ยินเสียงเวินหยูอวี้พูดขึ้นมาว่า "ตอนนี้สั่งสอนนางไปก็ไม่มีประโยชน์ องค์หญิงบอกให้ทหารยาวตามหาองค์หญิงหัวจิ้งเถิดเพคะ"

หยุนชางพยักหน้ารับ พลันเรียกทหารยามมาสั่งให้ตามหาหัวจิ้งให้ทั่ว

เฉียนยินเดินกลับมาแล้ว พลางพยักหน้ายิ้มรับ

"อื้ม "มีเพียงน้ำเสียงตอบกลับมา พูดคนตกใจเป็นอย่างมาก หยุนชางรีบร้อนพูดขึ้นมาว่า "เร็ว รีบตามไปอารักขาองค์หญิงหัวจิ้ง"

ทหารยามต่างรีบโค้งกายทำความเคารพและจากไป เวินหยูอวี้พลางถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา "องค์หญิง เกิดอันใดขึ้นหรือเพคะ พวกเรารีบไปช่วยดีหรือไม่?"

หยุนชางสีหน้าเรียบตึง"พวกเจ้าจงอยู่ในสวนดอกไม้ห้ามไปไหนทั้งสิ้น หากมีนักฆ่าลอบเข้ามา พวกเราล้วนไร้ประโยชน์ อีกทั้งยังทำให้ทหารยามทำงานอย่างยากลำบาก เปิ่นกงมีองครักษ์เงาอีกมาก อยู่ข้างกายเปิ่งกงไว้ล้วนปลอดภัยมากกว่า"

เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้น พลางพยักหน้าตกลง ถึงแม้ไม่รู้เรื่องราวข้างนอกว่าเกิดอันใดขึ้น แต่ทว่าอยู่ใกล้องค์หญิงไว้ล้วนปลอดภัยที่สุด หยุนชางคือองค์หญิงที่จักรพรรดิรักมาก อีกทั้งเป็นคู่หมั้นของจิ้งอ๋อง รอบกายองค์หญิงจะต้องมีแต่องครักษ์มากฝีมือเป็นแน่

เวินหยูอวี้ไม่คาดคิดว่าหยุนชางจะแข็งแกร่งกว่าที่คิดไว้มาก ทว่าสีหน้าที่เงียบขรึมกลับเหมือนจิ้งอ๋องเป็นอย่างมาก เวินหยูอวี้พลางคิดในใจว่า นางคงประเมินสาวน้องคนนี้ต่ำไป

ทว่า หยุนชางไม่สามารถพาหญิงสาวพวกนี้ออกไปได้ ละครเรื่องนี้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร ในใจเต็มไปด้วยความร้อนรน ทว่ากลับได้ยินเสียงของซุนหย่าเหนียงบอกกับหญิงสาวคนอื่นว่า"องค์หญิงเป็นบุคคลที่มีตำแหน่งสูงสุดท่ามกลางพวกเรา หญิงสามัญชนอย่างพวกเราควรเชื่อฟังท่าน"

ทว่าเวินหยูอวี้กำลังจะเอ่ยปากพูดกลับกลืนคำพูดลงคอแทบมิทัน

ในขณะที่ทุกคนกำลังขบคิดในใจนั้น พลันได้ยินน้ำเสียงค่อนข้างเย็นชาพูดออกมา "ชางเอ๋อร์ เจ้าเป็นอะไรหรือไม่"

เมื่อหยุนชางได้ยินจึงจำได้ว่าเป็นน้ำเสียงของจิ้งอ๋อง พลางเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย หากจิ้งอ๋องอยู่นี้ละก็ แสดงว่าแผนของใครบางคนอาจจะล้มเหลว "ท่านอา. พวกเราไม่เป็นอะไรเพคะ ในสวนแห่งนี้มีแต่ผู้หญิง จะให้คนอื่นเข้ามาเกรงว่าจะมิควร ท่านอาท่านนำองครักษ์มาเฝ้าประตูให้หน่อยเถิด "

คนข้างไม่มีเสียงคนตอบกลับ และไม่มีเสียงอะไรอีกเลย