ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 198

"โอ้?" หยุนชางเงยหน้าขึ้นและมองเฉียนหยิน "เป็นไปได้ไหมที่องค์ชายสามจะมีความแค้นกับใครบางคน?"

สายตาของหยุนชางกวาดไปรอบ ๆ และเห็นว่าทุกคนมีความรู้สึกขุ่นเคือง พลันคาดเดาอย่างสงสัยว่าใครคนแทงชางเจียชิงซู และทำไมถึงแทง

ภายในสวนเงียบกริบมิมีใครพูดอันใดออกมา ในเวลานี้ มีเสียงข้างนอกพูดมาว่า

"ซางเอ๋อร์ องค์ชายสามถูกลอบสังหารและบาดเจ็บ ทุกคนในสวนนี้ตกเป็นผู้ต้องสงสัยทั้งหมด ขอให้ทุกคนย้ายออกจากสวนในตอนนี้จะดีกว่า ."

เมื่อสาวๆ ได้ยินคำพูด พวกเธอก็แสดงสีหน้าวิตกกังวลเป็นอย่างมาก พวกเขาไม่คิดเลยว่าการมานำเสนอดอกไม้เพียงดอกเดียว จะทำให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันเช่นนี้ หยุนชางยิ้มอย่างผ่อนคลายพลางปลอบใจว่า "ไม่เป็นไร ตอนนี้เราทุกคนอยู่ในสวนนี้ ไม่มีใครมาเวลาพอที่จะไปลอบสังหารเจ้าชายทั้งสาม นี่เป็นเพียงคำถามเท่านั้น ทุกคนวางใจได้"

เมื่อได้ยินสิ่งที่หยุนชางพูด ทุกคนรู้สึกผ่อนคลายลงมาบ้าง ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและใส่ผ้าคลุมหน้า แล้วเดินออกจากสวนพร้อมกับหยุนชาง

เมื่อเดินออกมาจากสวน พลันเห็นจิ้งอ๋องที่ยืนอยู่ใต้ต้นอิงฮวา อีกทั้งยังเป็นฤดูที่ออกดอกเต็มต้น เมื่อลมพัดผ่าน กลีบของต้นอิงฉวาก็ร่วงหล่น จิ้งอ๋องได้ยินเสียงเท้าเดินเข้า เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็พบหยุนชาง ใบหน้าเสมือนสวรรค์ประทานให้ เมื่อเห็นหยุนชางอยู่ข้างหน้าแล้ว จิ้งอ๋องพลางยิ้มให้เล็กน้อย ใบหน้าพลันอ่อนโยนขึ้นหลายส่วน ใครพบเห็นเป็นอันได้ตกตะลึง

"ซ่างเอ๋อร์" จิงหวางพูดเบาๆ

หยุนชางพลางถอนหายใจ ผู้ร้ายคนนี้จงใจแน่ ๆ แม้หยุนชางมิได้หันกลับมาหาบรรดาหญิงสาวที่อยู่ด้านหลังทว่ากลับรับรู้ได้ว่าพวกนางต้องมีสีหน้าแดงระเรื่อและมีแววตาที่เปล่งประกายเป็นแน่

"เสด็จอา เมื่อครู่มิใช่เพิ่งพูดว่าองค์ชายสามถูกลอบสังหารไปหรือ ? แต่บาดแผลนั้นร้ายแรงหรือไม่? ใครเป็นคนแทงองค์ชายที่สามหรือ?" หยุนชางเดินไปหาจิ้งอ๋องถามด้วยเสียงต่ำ

จิ้งอ๋องเลิกคิ้ว จ้องกลับไปที่หยุนชาง ดวงตาของเขาเขียนอย่างชัดเจนว่า "เจ้ามิใช่ว่ารู้อยู่แล้วหรือ"

หยุนชางหันไปมองผู้คนที่อยู่ข้างหลังเธอ นางรู้แต่ผู้คนที่อยู่ด้านหลังเธอไม่รู้

"องค์ชายสามได้รับบาดเจ็บแต่ไม่มาก ถูกกริชแทงจากช่องท้องทว่าค่อนข้างลึก แต่หมอหลวงบอกว่าไม่ได้อันตรายถึงชีวิต ฆาตกรถูกจับตรงที่เกิดเหตุ แต่จักรพรรดิบอกว่าอาจจะเป็นการสมรู้ร่วมคิด ดังนั้นจึงเรียกทุกคนให้ไปที่นั่น" จิงหวางกระซิบ

แม้ว่าหยุนชางจะรู้ว่าชางเจียชิงซูได้รับบาดเจ็บ ทว่าไม่รู้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร แม้อาการบาดเจ็บจะเล็กน้อย ทว่ามันต้องมีเหตุผลอะไรบางอย่าง

หยุนชางพยักหน้าเล็กน้อย "งั้นพวกเราไปกันเถอะ อย่าให้เสด็จพ่อรอนาน"

จิ้งอ๋องพาทุกคนมายังที่ด้านหลังของวัง วังนี้.. หยุนชางว่าพลางหลี่ตามอง เเห็นได้ชัดว่านี่คือข้างหลังวังของหัวจิ้ง มีลานของตัวเองเพื่อการพักผ่อน ชื่อของลานนี้คือสวนจิ้งหลานของหัวจิ้ง

จักรพรรดิหนิงอยู่พร้อมกับขุนนางทั้งหมด จักรพรรดิหนิงนั่งอยู่ตรงกลางโดยมีขุนนางขนาบอยู่ทั้งสองข้างและมีสองคนคุกเข่าอยู่ตรงกลาง