ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 200

จักรพรรดิหนิงมองไปที่หัวจิ้ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา "ข้าบอกให้เจ้ามาที่งานเลี้ยงชมบุปผชาติ ทว่าเจ้ากับบอกเจิ้นว่าสุขภาพไม่ดีและเจ้ากำลังรออยู่ในวัง ทว่าเจ้าเพิ่งจะมาถึงแล้ว เจ้าไปอยู่ที่ใดมามา ?"

หัวจิ้งอดไม่ได้ที่จะสะดุ้งจากการจ้องมองของจักรพรรดิหนิง ใบหน้าของนางซีดเล็กน้อย "หม่อมฉัน เห็นว่าดอกไม้ในวังกำลังบานดีทีเดียว จึงเข้าไปดูดอกไม้อยู่พักหนึ่ง"

"โอ้ งั้นเจ้าไปดูดอกไม้ที่สวนไหน" หนิงตี้เพ่งมอง แต่เสียงถามกลับค่อยๆ เย็นลง

หัวจิ้งกัดฟันตอบเบาๆ "สวนผีเสื้อ"

"จริงเหรอ" จักรพรรดิหนิงถามกลับอย่างแผ่วเบา แล้วขึ้นเสียง "มานี่ เจ้าไปเอาคนใช้และยามทั้งหมดจากสวนผีเสื้อมา"

ฮวาจิงก้มหัวลงและยืนนิ่ง ดูเหมือนจะสูญเสียการทรงตัวไปเล็กน้อย จักรพรรดิหนิงเหลือบมองเธอแล้วหันไปที่ศาลต้าหลี่และพูดว่า "เจ้าต้องการจะถามอะไรอีกหรือไม่"

ศาลต้าหลี่ทำงานอยู่ภายใต้การควบคุมของจักรพรรดิหนิงมาหลายปีแล้ว และเขาก็ยังคุ้นเคยกับจักรพรรดิหนิงอีกด้วย เขามองที่จักรพรรดิหนิงดูเหมือนจะผิดหวังในตัวหัวจิ้งเป็นอย่างมาก จักรพรรดิมีจุดต่ำสุดในตัวเขา หัวใจและคำพูดของเขาก็แข็งกระด้าง หลายคน "องค์หญิงหัวจิ้ง ข้ารับใช้เหล่านี้ล้วนบอกว่าก่อนหน้านั้นท่านอยู่ที่ลานแห่งนี้ ?

หัวจิ้งกัดฟันพลางส่ายหัว "ลานนี้เป็นที่ที่เปิ่นกงมักจะมาพักผ่อน แต่วันนี้เปิ่นกงมิได้เข้ามาเลย ไม่รู้ว่าใครบอกเห็นเปิ่งกงอยู่ในสวนแห่งนี้กัน?"

ข้ารับใช้ผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมา พูดอย่างขลาดๆ ว่า "เป็นข้าน้อย ข้าน้อยเป็นคนเห็นองค์หญิงเข้าไปในสวนพะยะค่ะทว่าองค์หญิงมิได้ใส่อาภรณ์สีนี้องค์หญิงสวมเป็นอาภรณ์ชชุดสีชมพู

"ใช่ เป็นชุดกระโปรงที่ปักดอกไม้ นู๋ปี๋เป็นคนชอบปักผ้า ประทับใจในลายอาภรณ์เสื้อผ้าชุดนี้มากที่สุด นู๋ปี๋จำได้" สาวใช้พูดขึ้นมาเบาๆ

ศาลต้าหลี่มองไปยังหัวจิ้งซึ่งสวมกระโปรงสีฟ้าน้ำทะเล หัวจิ้งรีบลืมตาขึ้นแล้วพูดกับศาลต้าหลี่ว่า "ใต้เท้า คนเหล่านี้อาจจะจำผิดก็ได้ เปิ่นกงมิได้สวมชุดสีชมพู คนเหล่านี้ ต้องมีใครบางคนจำผิดแน่ หรือว่ามีคนปลอมตัวเป็นองค์หญิงกัน โปรดแจ้งให้ใต้เท้ารับทราบ"

ศาลต้าหลี่พยักหน้า "ผู้ใต้บังคับบัญชาจะต้องรู้เรื่องนี้อย่างแน่นอน" หลังจากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ข้ารับใช้ที่คุกเข่า "นอกเหนือจากเสื้อผ้าแล้วคุณจำอะไรได้บ้าง"

ทุกคนมองหน้ากันและส่ายหัว แต่สาวใช้ที่ดูซื่อสัตย์คนหนึ่งเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า "ใต้เท้า นู๋ปี๋นึกถึงบางสิ่งที่อาจเป็นประโยชน์กับใต้เท้าได้ นู๋ปี๋พิ่งเห็นหญิงสาวที่แสร้งทำเป็นเองค์หญิงเดินเข้ามา ทว่าก่อนจะถึงลานบ้าน หญิงผู้นั้นกลับยืนอยู่ที่ประตูลานอยู่ครู่หนึ่ง เพียงเพราะว่าดอกกุหลาบที่ประตูลานบานสะพรั่งและดูเหมือนดอกไม้จะดึงดูดความงาม หญิงสาวจึงยืดมืออกไปจับดอกกุหลาบ แต่ทว่าดูเหมือนนางจะโดนหนามแทง ในตอนนั้นสาวใช้ที่อยู่ข้างกายนางเอาผ้าคลุมไหล่มาช่วยนางพันผ้าพันแผล นู๋ปี๋พบว่าสาวใช้ที่นู๋ปี๋ยืนดูอยู่นั้น คล้ายกับกูกูที่อยู่ข้างหลังองค์หญิงเป็นอย่างมากเพค่ะ แต่เสื้อผ้าขององค์หญิงไม่เหมือนกับของหญิงสาว บางทีสาวใช้อาจจะก็แกล้งทำเป็นด้วยก็ได้ แต่ใต้เท้าสามารถให้คนไปค้นร่างของกูกูดูได้ว่ามีผ้าคลุมหรือไม่ เพื่อที่จะได้คลายข้อสงสัยเที่มีต่อองค์หญิง"

สาวใช้คนนั้นฉลาดมาก หลังจากฟังคำพูดของหัวจิ้งแล้ว นางจึงเปลี่ยนเป็นว่าหญิงสาวที่ปลอมตัวเป็นเจ้าหญิง แต่เมื่อนางจ้องมองไปยังสาวใช้ที่อยู่เบื้องหลังหัวจิ้ง และยังบอกอีกว่าให้ตรวจหาสื่งของในร่างกายของกูกู