ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 278

มีเสียงหัวเราะดังมาพร้อมความดูถูกเล็กน้อย หยุนชางทำเมินราวกับว่าไม่ได้ยิน นางเล่นกับแก้วสุราที่สวยงามในมือ ดวงตาของนางค่อย ๆ มองจ้องไปบนเวที

เมื่อฉีหล่างเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เขาครุ่นคิดจากนั้นจึงประสานมือยกขึ้นไปทางหยุนชาง "องค์หญิงชอบละครเรื่องนี้หรือไม่ขอรับ?"

หยุนชางรู้สึกเพียงว่ามีสายตาหลายคู่กำลังจับจ้องมาที่ตน จากนั้นนางจึงผมยิ้ม และกล่าวด้วยสีหน้าสงบนิ่งว่า "หากนางเอกงิ้วคนนี้แสดงเป็นฮวาตั้น (ตัวละครงิ้วสาวที่แสดงออกทางมารยาของหญิงวัยสาว) เล่นละครจำพวกเน้นความสวยงามคงจะโดดเด่นยิ่งกว่า แต่นางไม่เหมาะกับการเล่นเป็นเตาหม่าตั้น (ตัวละครงิ้วที่มีบทบาทแม่ทัพหญิง) เตาหม่าตั้นควรจะมีความแข็งแกร่งและความน่าเกรงขามมากกว่านี้"

"แม่ทัพไม่ควรเป็นตำแหน่งสำหรับแม่หญิงอยู่แล้ว และในสนามรบนี้ไม่ใช่สถานที่ที่หญิงสาวควรเข้าไปยุ่งเกี่ยว" มีเสียงจากด้านล่างดังขึ้นเล็กน้อย เพราะทุกคนกำลังให้ความสนใจกับคำพูดของหยุนชาง ฉะนั้นบรรยากาศของงานนั้นค่อนข้างเงียบอยู่แล้ว เมื่อเสียงนี้ดังขึ้น ก็ดังก้องราวกับเสียงฟ้าร้อง

สีหน้าของฉีหล่างเปลี่ยนไปเล็กน้อย "เหลวไหล!"

หยุนชางยิ้มเล็กน้อยและมองไปที่คนที่พูดคำพูดเหล่านี้ ชายผู้นั้นอายุราวๆสามสิบกว่าปี เขามีหนวดเครา และดูเหมือนจะเป็นแม่ทัพที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของฉีหล่าง " สิ่งที่แม่ทัพฉีพูดนั้นถูกต้องอย่างมาก ชายผู้นี้เหลวไหลเสียจริง ไม่เพียงแต่เหลวไหลเท่านั้น หากข้าฟ้องเจ้าในข้อหาดูหมิ่นพระราชนิกุล เช่นนั้นก็เป็นเรื่องที่สมควรอย่างมาก!"

ชายคนนั้นกล่าวด้วยความไม่สบอารมณ์ " แต่ว่าข้าขอกล่าวในส่วนความคิดเห็นของข้าแล้วกัน สมกับที่เป็นพระชายาเสียจริงขอรับ เย่อหยิ่งเสียจริง"

"ประโยคที่เจ้าเพิ่งพูดไปเมื่อสักครู่นี้ มิได้ดูหมิ่นข้าหรอก แต่เป็นการดูหมิ่นพระราชินีผู้ก่อตั้งของแคว้นหนิง!" ดวงตาของหยุนชางค่อย ๆ เย็นชาลง ถือโอกาสที่ทุกคนกำลังเหม่อลอย นางกล่าวต่ออีกว่า "หลังจากพระราชินีเซียวผู้ก่อตั้งแคว้นหนิงราชาสมรสกับจักรพรรดิผู้ก่อตั้งแคว้นไปไม่นาน ท่านก็ออกรบพร้อมจักรพรรดิผู้ก่อตั้งแคว้นตลอด อีกทั้งมีชัยชนะมากมายที่เกิดขึ้นภายใต้คำสั่งของพระราชินีเซียวเพียงผู้เดียว จักรพรรดิผู้ก่อตั้งแคว้นหนิงเคยกล่าวไว้ว่า อาณาจักรของแคว้นหนิง มีครึ่งหนึ่งเป็นผลงานของพระราชินีเซียว เมื่อสักครู่นี้เจ้ากล่าวว่า ตำแหน่งแม่ทัพนี้มิใช่ตำแหน่งที่แม่หญิงควรรับ แต่พระราชินีเซียวได้รับการแต่งตั้งเป็นแม่ทัพฉีหมิ่น เจ้าบอกว่าสนามรบไม่ใช่สถานที่สำหรับหญิงสาว แต่ทั้งชีวิตของพระราชินีเซียวนั้นมีเวลากว่าสิบปีที่อยู่ในสนามรบ แม้แต่ในขณะที่ตั้งครรภ์ท่านก็เลยลงสนามรบมาแล้ว เจ้าคิดว่า เจ้ากำลังดูหมิ่นพระราชินีเซียวอยู่หรือไม่?"

สีหน้าของชายผู้นั้นแย่ลงอย่างมาก ดูผ่านไปครู่หนึ่งเขาจึงพูดว่า " หรือว่า พระชายาเอาตัวเองเทียบดั่งพระราชินีเซียวหรือ?"

หยุนชางหัวเราะ "หึหึ" นางเหลือบมองชายคนนั้นอย่างเฉยชา จึงกล่าวเบา ๆว่า " พระราชินีเซียวนั้นเป็นแบบอย่างของหญิงสาวในแคว้นหนิง หรือว่าเจ้าคิดว่าไม่ใช่?"

นี่เป็นคำถามที่ไม่ว่าจะตอบอย่างไรก็มีความผิด ดูเหมือนชายผู้นั้นทราบเรื่องนี้เช่นกัน เขาจึงกล่าวด้วยความไม่สบอารมณ์ว่า "ปากหวานก้นเปรี้ยว"

หยุนชางยิ้มและหันไปมองกลุ่มคนที่อยู่ข้างล่าง สายตาของนางค่อยๆ เย็นชาลง "ข้าทราบดี ว่าหลายท่านที่อยู่ในงานนี้ดูถูกข้าอย่างมาก รู้สึกว่าข้าเป็นเพียงหญิงสาวที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่กลับอาศัยตำแหน่งของตน แล้วมาสร้างความวุ่นวายที่นี่ และคงคิดกันว่า เดิมทีเมืองคังหยางนี้ก็ดีอยู่แล้ว แต่ข้าดันจะมาวุ่นวายที่นี่ ใช่ ข้าเป็นเพียงหญิงสาวคนหนึ่ง แต่ข้ามิได้คิดว่าหญิงสาวสู้ชายหนุ่มอย่างพวกเจ้าไม่ได้"

เมื่อเห็นว่าผู้ชายส่วนใหญ่ที่อยู่ด้านล่างนั้นแสดงท่าทีเมินเฉยไม่พอใจนัก หยุนชางจึงยิ้มและชี้ไปที่เฉี่ยนอินที่อยู่ข้างๆ ตน "เรื่องอื่นไกลเราไม่พูดถึง ชายหนุ่มอย่างพวกเจ้ามีศิลปะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม และแข็งแกร่งกว่าผู้หญิง เช่นนั้นนี้แล้วกัน พวกเจ้าสามารถส่งใครก็ได้ขึ้นมาประลองฝีมือกับสาวใช้อายุสิบห้าที่เปราะบางและดูอ่อนแอที่ยืนอยู่ข้างข้า หากว่าเอาชนะนางได้ ข้าจะไม่พูดกระไรสักอย่าง และจะเก็บข้าวของออกไปจากที่นี่ทันที แต่หากพวกเจ้าแพ้ขึ้นมา วันนี้พวกเจ้าก็ต้องยืนขึ้นและคารวะต่อข้าและสาวใช้คนนี้ด้วยความเคารพอย่างสูง และกล่าวคำว่า ข้าผิดไปแล้ว พวกเจ้ามีความคิดเห็นอย่างไรหรือ?"

หยุนชางมองดูสีหน้าของผู้คนที่อยู่ด้านล่าง และเห็นว่าพวกเขากระตือรือร้นอยากที่จะแข่ง นางจึงยิ้มและยกแก้วสุราขึ้นจิบไปหนึ่งคำ พร้อมนั่งรออย่างเงียบๆ

"ข้าเอง" ชายหนวดเคราคนก่อนหน้านี้ยืนขึ้น "ให้ข้าได้ประลองฝีมือกับแม่หญิงที่อยู่ข้างๆพระชายาแล้วกัน"

มือของหยุนชางชะงัก นางอมยิ้ม " แน่นอนว่าได้ แต่ว่าข้าต้องพูดให้ชัดเจนก่อนว่า การประลองฝีมือนั้นมีเพียงหนึ่งครั้งเท่านั้น พวกเจ้าแน่ใจหรือว่าจะไม่เลือกคนที่มีศิลปะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมที่สุดในหมู่พวกคุณ?"

สีหน้าของชายผู้นั้นเปลี่ยนไป เขาระงับความโกรธไว้ "ข้าไม่อาจถือได้ว่าเป็นสุดยอดนักศิลปะการต่อสู้ ข้าแค่มองดูหญิงสาวอายุน้อยคนนี้ที่ซึ่งยังงดงามอยู่ จึงใจดีอยากจะให้นางได้เปรียบ..."