ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 310

หยุนชางตกใจ ในใจเกิดความสงสัย ท่านฉิงซังกำลังพูดเรื่องอะไรกันนะ? ชะตาเทพปกรณัมเก้าน่านฟ้า? นั่นมันไม่ต่างจากฮองเฮาเลยนี่นา? คำพูดนี้ทำให้หยุนชางรู้สึกสับสนยิ่งนัก หากนางเป็นฮองเฮา แล้วผู้ถือดวงชะตาของฮ่องเต้คือใครล่ะ? ลั่วชิงเหยียนงั้นหรือ?

จิ้งอ๋องเองก็ไม่เข้าใจ แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังคงวางท่าทางปกติ เข้ายิ้มแล้วชี้ไปที่หยุนชาง "ท่านฉิงซัง นางคือภรรยาของข้า ข้าเชิญท่านมาครั้งนี้ เพื่อขอให้ท่านช่วยนาง หาวิธีถอดถอนการโจมตีจากแคว้นเซี่ย"

หยุนชางยิ้มและคารวะท่านฉิงซัง "ท่านอ๋องเคยพูดถึงท่านให้ข้าฟังมาก่อน วันนี้ได้มาพบท่านแล้ว นับเป็นโชคดีจริงๆ เชิญนั่งก่อนนะคะ"

ท่านฉิงซังยิ้มตอบ เขาเดินไปนั่งที่เก้าอี้ เฉี่ยนอินเดินออกมาจากฉากกั้นลม เมื่อเห็นว่ามีแขกมาก็รีบทำการคารวะ "หม่อมฉันจะไปเตรียมน้ำชามาให้ผู้อาวุโสนะเพคะ" พูดจบก็เดินออกไป

แล้วหยุนชางและจิ้งอ๋องก็นั่งลง จิ้งอ๋องยิ้มและเอ่ยขึ้นมาว่า "ไม่กี่วันก่อน ภรรยาของข้าได้รับพระราชบัญชาให้มากำกับกิจการภายในค่ายทหารแห่งนี้ ฝ่ายตรงข้ามคือหลิ่วหยินเฟิง หลิ่วหยินเฟิงเชี่ยวชาญด้านการจัดวางตำแหน่งไพร่พล ภรรยาของข้าไม่มีประสบการณ์ด้านนี้ จึงเกรงว่าจะเสียเปรียบหลิ่วหยินเฟิง"

หยุนชางมองดูจิ้งอ๋องแล้วยิ้ม แต่แววตาของนางกลับรู้สึกละอายใจอยู่ไม่น้อย

เมื่อท่านฉิงซังได้ฟังจิ้งอ๋องอธิบายเช่นนี้ เขาพยักหน้า "หลิ่วหยินเฟิงกับข้าเคยรู้จักกัน เขาเป็นลูกศิษย์ของรุ่นพี่ของข้า แม้จะอายุไม่มาก เล่าเรียนวิชาก็ใช้เวลาเพียงไม่นาน แต่กลับเฉลียวฉลาดรอบรู้ เขาเป็นคนเก่ง มีครั้งหนึ่งที่ท่านอ๋องเคยให้การช่วยเหลือภรรยาของข้า บุญคุณนี้ข้าจะตั้งใจตอบแทนอย่างเต็มที่"

เมื่อหยุนชางและจิ้งอ๋องได้ฟัง พวกเขามองหน้ากัน แล้วคารวะผู้อาวุโสพร้อมกัน "เช่นนั้นแล้ว ก็ขอขอบคุณท่านมาก"

เฉี่ยนอินยกน้ำชาเข้ามา จิ้งอ๋องนั่งสนทนากับท่านฉิงซังอยู่สักครู่ หยุนชางให้เฉี่ยนอินคอยจัดเตรียมที่พักสำหรับท่านฉิงซัง

เมื่อท่านฉิงซังเดินออกไปแล้ว ในกระโจมก็เงียบไปพักหนึ่ง จิ้งอ๋องเงยหน้ามองหยุนชาง "ได้รับแรงช่วยเหลือจากท่านฉิงซัง วิธีจัดวางไพร่พลคงจะไม่ใช่ปัญหาที่น่าหนักใจอีกต่อไปแล้ว วันพรุ่งข้าจะต้องออกเดินทาง เจ้าอยู่ทางนี้ก็ระวังตัวด้วยนะ สนามรบไม่เหมือนที่อื่น เหตุไม่คาดคิดเกิดขึ้นได้เสมอ เจ้าจงดูแลตัวเอง อย่าให้ตัวเองต้องเสี่ยงอันตราย เจ้าคงเข้าใจนะ ขอเพียงเจ้าปลอดภัย สงครามนี้จึงจะชื่อว่าได้รับชัยชนะ"

หยุนชางพยักหน้า ไม่ได้เอ่ยคำใดออกมา

ยามบ่าย หยุนชางพาหวังชงและสายลับออกไปนอกค่าย เพื่อไปสำรวจทะเลสาบที่ปรากฏในแผนที่

"ทะเลสาบหยุนอยู่บนยอดเขาหลงเซีย มีขนาดกว้างใหญ่ราวๆเมืองคังหยาง น้ำในทะเลสาบลึกมาก แต่เพราะว่าอยู่บนยอดเขาหลงเซียที่สูงชัน จึงไม่ค่อยมีคนได้ขึ้นไป" หวังชงแนะนำข้อมูลทะเลสาบหยุนในระหว่างที่กำลังขี่ม้า

หยุนชางพยักหน้า นางพอทราบข้อมูลเหล่านี้มาก่อนบ้างแล้ว

ภูเขาหลงเซียเป็นภูเขาของเมืองคังหยาง เนื่องจากภูเขาแห่งนี้ตั้งอยู่ด้านหลังของเมืองคังหยาง ดังนั้น ทหารแคว้นเซี่ยจึงไม่สามารถเข้ามาประชิดภูเขาหลงเซียได้ ทะเลสาบหยุนที่อยู่บนยอดเขาหลงเซียเกรงว่าจะรู้จักกันแค่เพียงเฉพาะชื่อ แต่ไม่มีผู้ใดเฉียดใกล้ไปทำการสำรวจมากนัก